Wat als er hond(en) van familie achterblijven?

Hoi allemaal, door het topic over 'waar blijft jouw hond als jullie komen te overlijden' moest ik ook hier aan denken. Wat als je familie of vrienden hebt die niet meer voor hun hond of honden kan zorgen door ziekte of overlijden of iets anders? Neem je die dan over? Wat als dat niet kan? 

Ik zeg dat zo omdat ik zeker weet dat onze familie van wie wij onze hond hebben overgenomen, deze terug zouden nemen als dat zou moeten. Maar andersom zouden wij dat denk ik helemaal niet kunnen bieden? Zij hebben namelijk meerdere honden en ik zie echt niet hoe wij die in ons veel kleinere huisje in de bouw zouden moeten houden. Maar ik denk wel dat de hele familie bij zou springen om te zorgen dat alle honden toch een huis binnen de familie zouden krijgen, zij het dan misschien niet meer allemaal bij elkaar. Dit geldt denk ik voor alle broers/zussen en ouders, er zijn er meerdere met honden Maar in een van die gevallen zouden we denk ik veel verder gaan dan met een 'gewone' herplaatser (via via) om ze toch binnen de familie een thuis te kunnen geven. Gewoon omdat ook de honden lid van de familie zijn. Bij honden van vrienden lijkt me dat weer heel anders, maar ik heb ook (nog) geen vrienden met honden dus het is nog niet relevant.

Hoe zit dat bij jullie? Zouden jullie andermans hond opnemen als het zou moeten? En maakt familie of vrienden verschil? En de band die je al hebt met de honden, of juist de band die je hebt met de eigenaren?

eerder zou ik zeggen ja, breng maar!
maar we hebben er nu al 3, en om die gelukkig te laten zijn samen heeft ook wat werk in gezeten...
komt er nu nog meer bij, ligt dat best gevoelig en is het niet zo simpel meer...

dus nee, niet zo vanzelfsprekend dat wij kunnen helpen..helemaal teefjes gaat moeilijk worden

Tja, behalve mijn moeder heb ik geen familie, dus mijn vrienden zijn toch wel familie, ergens. Nu met de pup heb ik echt geen ruimte (ook mentaal niet) om een derde hond in huis te nemen, maar ik zou wel helpen waar ik kon. Waar twee honden uit gaan kan ook best een derde meelopen, dus stel er kan een hond naar bejaarde ouders, maar die kunnen de hond alleen geen beweging bieden, dan zou ik dat deel met liefde overnemen. Vaak als de verantwoordelijkheid gedeeld kan worden is er al snel plaats voor een hond

Het ligt er aan wat voor een hond het is. Is het een jonge hond die totaal niet het karakter heeft wat ik leuk vind, of een hond die niet matcht met mijn honden, ja sorry maar dan zou ik 'm niet in huis willen. Het is wel een levend wezen waar je 24/7 voor moet zorgen.

Ik zou er wel alles aan doen om een goed huisje te vinden, wil ook wel als opvang dienen. Zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een hond van de familie naar het asiel te brengen.

Mail uit.

Als die mensen net zo makkelijk met hun hond om gingen als dat wij zelf doen..dan maakt het me niet zoveel uit.
Welk ras, wel modelletje.

Breng maar

Het ligt er helemaal aan welke hond het is en welk karakter de hond heeft.

In mijn familie en vriendenkring komen ontzettend leuke honden voor die ik het liefst zo snel mogelijk mee zou nemen, maar er zitten ook honden bij waarvan ik blij ben dat ik niet hun eigenaar ben...

Het ligt dus heel erg aan de hond zelf, maar ook de baasjes. Ik weet van bepaalde mensen in mijn familie dat zij hun hond heel goed hebben opgevoed. Helaas hebben wij ook vrienden met een teefje van 6 die nog niet eens zindelijk is... Daar zou ik persoonlijk niet heel blij mee zijn (ook vooral omdat de hond mij qua karakter totaal niet aanspreekt)

Ik neem ook de dieren over.
Gaat eigenlijk vrij natuurlijk denk ik.

ik heb alleen Bamse, en ik zou geen andere hond erbij kunnen hebben, geen middelen daarvoor, zelf zou ik graag nog een hond willen, twee dus, maar de middelen heb ik er niet voor.

wel zou ik de hond nemen en een goed tehuis bemiddelen, dat zekers.

ik ben de enige in de familie met een hond, vrienden die hebben zelf familie denk ik dan.

We hebben niet zoveel honden in de familie. Maar als Roxy, van mijn tante, weg zou moeten dan komt ze hier als de baasjes dat willen.

Mijn ouders hebben Fleur. Beetje druk, fel type, wel heel lief. Maar gezien het eerder gebeurde dus geen optie.
Mijn oom, die hier 2 straten vandaan woont, heeft een Maltezer. Grappig beestje, maar nog een slagje kleiner dan Fleur en daarom ook geen strak plan.


Andersom geldt denk ik hetzelfde.


Sowieso denk ik niet dat ik het zo snel zou doen, ik heb mijn handen al vol aan mijn eigen hond 

Ik zou zeggen breng maar hier...als het klikt met die van mij
Heb hier ook regelmatig de Maltezer Minnie van omaatje om de hoek te logeren...als het vrouwtje weer eens in het ziekenhuis ligt Haar familie wil het hondje niet verzorgen Moet er wel bij zeggen dat het niet echt klikt tussen manlief en Minnie...ze is niet zindelijk, niet opgevoed en loopt alsof ze heeel oud is en jankt je in de nacht wakker Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om dat beestje naar het asiel te brengen

Ligt er een beetje aan, als het klikt met Maylo waarom niet? Maar na mijn weten zijn wij de enigste in mijn familie (in Nederland dan) met een hond.

Familie uit Italie hebben wel honden maar o god...nooit en te nimmer dat ik die in huis neem. In Italie waar mijn familie woont is de hond nog steeds een ding wat buiten hoort. Familieleden van ons die hier zijn geweest, hebben de honden tegenwoordig binnen en gaan er heel anders mee om dan eerst. Puur omdat ze hier hebben gezien dat het ook anders kan.

En deze honden missen een heel groot gedeelte in de opvoeding + ik zou er ook nog Italiaans tegen moeten spreken....heb soms al moeite met normale Nederlandse zinnen hahaha. Wordt hem dus niet, hoe lief ik ze ook allemaal vind.

Mocht het een jongen pup zijn dan zou ik het nog willen overwegen.

de honden van de oppas zekerweten dat een er van hier komt van mij mogen ze ook allebei. maar denk dat de uitlaat een van de honden wil ze zijn wel gehecht maar ze kunnen met gemak zonder elkaar . ook het hondje vanmijn jongste broer is hier welkom het gaat hier wel omoudere diere twee nestzussen van nu 12jaar en hethondje vanmijn broertje is bijna 15jaar . maar alle drie kunnen goed met elkaar en met mijn honden .
Hein.

We hebben niet heel veel honden in de familie maar ook al zouden die er wel zijn, ik zou ze niet in huis nemen.
Een hond moet ook na het verliezen van zijn/haar eigen baasje een leuke baas krijgen. En eerlijk, nee alle honden in de familie liggen mij niet qua ras/karakter. Hoe sneu dan ook, ik zou ze geen goed leven kunnen geven want tja, als iets je niet ligt, dan voelen ze dat, hoe goed je ook je best doet om lief te zijn.

Een herdershond of iets, tja dat is het karakter waar ik van hou, dus als die bij me voor de deur zou staan, ja dan staat de deur wagenwijd open als ik de mogelijkheid er voor heb, maar anders, nope.

Dan nog achterwege gelaten dat we al 4 herders hebben, dus tja, dan kom je ook middelen te kort. Dus in de samenstelling van nu zou ook voor een herder de deur dicht blijven.

Wij zijn eigenlijk de enige in de familie met honden (hebben een erg kleine familie), mijn moeder heeft 2 katten die zou ik dan wel overnemen als ze zou komen te overlijden maar goed ik hoop dat dat nog lang niet gebeurd. Ligt er ook aan of mijn broertje ze dan niet zou willen hebben of een vriendin van haar die ook dol is op katten. Maar ik zou het wel willen, we hebben nu geen katten en de ene kat heb ik ook mee in huis gewoond dus ja. Maar zomaar een hond van een familielid erbij tja ik weet niet, ben t eigenlijk wel eens met wat er hierboven gezegd wordt. Je weet niet of de hond opgevoed is of sociaal en of t klikt met je eigen honden, daarbij wonen we nu niet echt groot dus nu zou er sowieso geen hond bij kunnen.