Heb je weleens een ras gehad waar je nu nooit meer aan zou beginnen?

Jantien,

Verstandig fokken met Cavaliers kan helaas niet. Alle Cavaliers hebben Chiari-achtige Malformatie gradatie 2 = ernstig  (m.u.v. 6 Cavaliers die de afgelopen 2 jaar gevonden zijn met gradatie 1 = mild), waaruit op elk moment Syringomyelie kan ontstaan. Op 1-jarige leeftijd heeft 25% van de Cavaliers Syringomyelie en op 5-6 jarige leeftijd 73%; daarna loopt het percentage nog verder op.

Zelfs uit AAxAA (A voor hart en A voor SM) combinaties, waar de Cavalier fokkers zo prat op gaan, komen  hondjes voort, die ernstig kunnen lijden aan SM. Bovendien kan de bij alle Cavaliers aanwezige CM 2 dezelfde klachten/pijnen geven als SM. De AA x AA is geen garantie voor een gezonde Cavalier, want een gezonde Cavalier bestaat niet, daar deze allemaal CM gradatie 2 hebben.

De Cavalier fokkers geven alleen de status van de Syringomyelie en vergeten gemakshalve (!!!) te vermelden dat de beide ouders Chiari-achtige Malformatie gradatie 2 hebben. Op 5-6 jarige leeftijd heeft 50% van de Cavaliers een lekkende hartklep, oplopend tot 100% op 10-jarige leeftijd. Als de Cavalier deze laatste leeftijd zou halen, gemiddelde levensverwachting ligt momenteel op 7,9 jaar.

Hondjes die een dergelijke grote kans hebben op ernstige erfelijke aandoeningen zouden niet geboren mogen worden. Ik snap niet hoe iemand met zijn geweten in het reine kan komen om hondjes op de wereld te zetten die al op jonge leeftijd ernstig ziek kunnen worden en waardoor de eigenaren heel veel zorgen en verdriet hebben en hoge medische kosten.

Was mijn ouders' keuze, maar toch: voor mij geen Witte Herders.

Vind ze prachtig en het zijn ontzettend lieve honden... Maar over het algemeen toch wat te onzeker naar mijn zin. Tuurlijk, er zitten altijd wel zelfverzekerde exemplaren bij. Maar het zijn nu eenmaal honden die wat terughoudend zijn (als je een rastypische hebt), wat door kan slaan in onzekerheid of zelfs angst.

Sara was echt mijn maatje, maar dat kwam ook doordat ik met haar opgegroeid ben. Toen ik wat ouder was bedacht ik al dat ik zelf niet zo snel zo'n hond zou nemen. Nu we Cas hebben weet ik het zeker: geen ZWH voor mij. Ik vind Cas heel lief, maar hij past niet zo goed bij me. Hij is opdringerig, angstig naar honden en heel erg onzeker naar ons toe. Ik kan me daar mateloos aan irriteren, hoewel ik ook wel weet dat hij er niks aan kan doen (en hij bedoelt het allemaal vreselijk goed). Niet dat alle ZWH zo zijn, maar toch...

Of ik later zo'n hondje als Kobus zou willen (iets Teckelachtigs) weet ik echter ook nog niet. Vind Kobus fantastisch, maar het zou toch wel heeeel erg fijn zijn als mijn hond later los zou kunnen lopen. Want daar baal ik wel van.

mijn eerste eigen hond was een Duitse Herder, een geweldige fantastische hond, na haar overlijden, stad en land afgelopen voor een nieuwe, maar op dat moment waren er geen goeie, aangezien ik al als kind gek was op de newfoundlander, mijn ouders hadden er een ben ik me meer gaan verdiepen op dit ras en uiteindelijk is het een newfoundlander geworden.

en na Bamse ga ik zeker weer voor de bruine Newfoundlander, nergens spijt van gehad.

het klinkt misschien wat vervelend in jullie ogen, maar het gewicht maakt me niets uit, Bamse is een zwaar gewicht, ik ben dat niet, ik train al gelijk met acht weken oud het trekken eruit... en tuurlijk zijn er dagen geweest dat ik bij mezelf dacht..... jee wanneer wordt ze eens volwassen ? maar al wordt ik veel en veel ouder dan nu, ik zal weer een newfoundlander nemen, na bamse zal het de laatste zijn dat wel. dan ben ik echt te oud .

Na weer een aantal keren in 2-en getrokken te zijn (bv gisteravond; steekt er achter elkaar een marter, eekhoorn en kat over.. Zucht...) zou ik best eens een dagje geen spierpijnen willen hebben . Dus ik dacht, mijn volgende hond wordt een lekker makkelijke rustige, een golden ofzo ... 

Moet wel zeggen, als ik naar wat kleiners kijk, kom toch steeds op de Pool en/of eigenwijze rassen uit.... Lundehund, Basenji, Shiba Inu maar ach, tegen die tijd, misschien wel eens tijd om een paar ouwetjes een mooi plekje te geven... Wie weet !

@ Loesje,  dank voro deze informatie.

FRISO          Rest In Peace.

Haha ja dat op uiterlijk verliefd worden ken ik, dat heeft iedere gezonde tiener denk ik wel als ie denkt aan zijn toekomstige hond. Ik ben nu bijna 25 (volgende week) en ik denk er nu heel anders over dan toen ik mijn eerste hond kreeg, ik heb veel meer geleerd sindsdien. Denk er goed overna en ga bij veel erkende fokkers langs!

Newfy's zijn inderdaad geweldig, ik heb er een aantal mogen leren kennen toen ik op een boerderij woonde (toen ik studeerde) en was gelijk verliefd. Reden dat ik er nu geen heb is ruimte en de stafford heeft toch niet ff iets mijn voorkeur. Dat over het trekken tja.. ik denk dat er wel een verschil zit tussen een spierbonk die trekt en een zware hond die trekt. Ik krijg net zoveel pijn in mn arm van onze husky die op volle kracht trekt als mijn stafford die amper trekt. Nu doen ze dit gelukkig niet altijd maar het gebeurd toch af en toe. Ik leer ze het ook z.s.m af want heb geen zin om door de wijk gesleurd te worden haha.

Jantien,
Ik weet en voel het net als jij; het verlies doet nog steeds veel pijn ook al hebben wij beide nu een ander leuk hondje.

Ja zeker, als de tijd echt komt, ga ik heel actief op zoek gaan naar goede fokkers, en natuurlijk mijn ideaal ras nu ben ik hier gewoon rustig mee bezig, zonder veel 'actie' te ondernemen
maar een asielhondje sluit ik zeker ook niet uit!

Ik ben met een Golden opgegroeid, en er bestaat geen lievere hond dan Sascha was . Als ik ooit voor het type retriever ga, ga ik zonder twijfel voor een golden! Haha, goed ingeschat.

Hoe spijtig ook, ik heb 2 Cavaliers K Ch gehad en allebei met veel gezondheidsproblemen.
Zolang het ras niet in orde is zou ik er geen meer nemen want ze zijn super lief en verdienen dit niet !!

Ik ben nog jong, dus heb nog niet zoveel honden gehad. Enkel dwergpinschers en een Engelse Cocker. Het zou erg zijn als ik dan al iets zou hebben van "dat ras nooit meer"  Maar in de toekomst maak ik misschien wel een keuze die eigenlijk niet zo goed bij me past.. je weet nooit. 
Onze volgende hond wordt zowiezo een Ierse Setter, dus wat karakter betreft ligt dat wel heel dicht bij een Engelse Cocker aan.

Als je herplaatsers hebt, dan heb je die luxe niet.

Mijn eerste hondje was een Maltezertje. Geweldig lief, aanhankelijk en gemakkelijk hond. Maar ik denk niet dat ik er nu nog bewust naar opzoek zou gaan. Ik vind grotere rassen sowieso al wat leuker en als ik ooit voor een kleiner ras zou gaan denk ik eerder aan een Teckeltje Maar ik zeg nooit nooit, als ik ooit opzoek ga en in het asiel een Maltezertje tegenkom zou ik geen nee zeggen!

En de rassen die ik nu heb vind ik ook echt geweldig! Perdie (Dalmatiër) is lief, aanhankelijk, eigenwijs, slim, rustig binnenshuis, actief buitenshuis en ook al is ze eigenwijs toch luistert ze best goed!

Orga (Weimaraner) is enorm aanhankelijk en knuffelig (meer dan Perdie). Hij is ook erg slim en wilt altijd overal bij zijn. Hij is (nog) niet zo gehoorzaam als Perdie maar dat is niet erg. Hij is ook een ontzettende clown!  En net zoals Perdie lekker rustig in huis en actief buiten! Doordat we hem als volwassen hond uit het asiel hebben gehaald kan hij (nog) niet los door zijn jachtinstinct. Maar een lange lijn lost dat probleem op en wie weet kan hij ooit wel echt los

Ik zou zeker ooit nog een Weimpje of een spikkel willen hebben

Nog meer mensen die hun ervaringen willen delen?

Upje!

Heb nog geen enkele hond gehad maar ik heb door de ervaringen die ik al gehad heb wel al besloten welke honden hier totaal niet komen. Al vind ik bepaalde rassen erg mooi om te zien, ze passen echt totaal niet bij mijn karakter .

Beagle,Husky, bepaalde terriers en ook geen Oosterse rassen zoals de Chowchow en de Sharpei.

Mijn favo ras is altijd de riesenschnauzer geweest.
Maar ik was wel zo verstandig (oa door mijn partner natuurlijk die erg nuchter is) om niet met een Ries te beginnen, dat heeft wel zo'n 20 jaar geduurd voor ik dat aandurfde.

Ik heb van geen enkele hond spijt en zou ze allemaal zou weer ophalen als dat kon.

De zwarte Riesenschnauzer heeft absoluut boven elk ras wat ik zie de voorkeur.
Ik hoop er na Gorby zeker nog een keer 1 te hebben, maar het moet wel kunnen.
Het is een ongelofelijke sterke hond, zowel mentaal als fysiek, en de reuen waarlijke mannetjesputters.
Onze trainer noemde hem zaterdag "een universiteitshond", zeer sterk en zeer intelligent.
Ik zou de volgende keer dan ook voor een teef gaan, net wat minder heftig


Maar aangezien wij een zwak hebben voor herplaatsers........... zeg ik nergens nooit over......

Veel rassen vind ik wel leuk, maar echt totaal niks voor mij, ik hou van een waker, een hond die
bij me blijft, die een stootje kan hebben en waarmee ik werken kan.

Mijn eerste hond was een Cocker Spaniel, een heerlijk hondje.
Nummer 2 was een Labrador, wat een feestbeest was dat. Geweldig.
Nu is nummer 3 in mijn leven een Maltezer, niet 100% ras echt, maar hij heeft het uiterlijk en het karakter van de Maltees. Een heel lief, zachtaardig en rustig hondje. Ik ben heel blij met hem en ik hoop hij ook met mij.

Maar............. als ik 20 jaar jonger was geweest was er toch weer een Labrador gekomen.
Helaas kan ik die lichamelijk niet meer hanteren en heb zodoende voor Rocky gekozen. Hij is een herplaatser met toch wel een rugzakje maar daar heb ik geen probleem mee.
En rassen die ik echt niet zou willen, nou dat zijn er nogal wat.
Bijv. geen Beagel, Jack Russel, Chihuahua, Stafford. Grote rassen als herders en Rottweilers bijv. die passen gewoon niet bij mij.

Wij hebben 2 Poedeltjes, 2 Boerenfoxen en 3 Bouviers gehad. Stuk voor stuk geweldig lieve honden. 

Maar mijn hart ligt bij de Jack Russell...

IK ben stapelgek op mijn chihuahua, en ik zou voor een volgende keer misschien wel weer kiezen voor een chihuahua, maar dan een herplaatser die al volwassen is. Joris is ondanks alle mogelijke socialisatie zo bang dat hij eigenlijk niet op een normale manier ergens mee naartoe kan.En dat was nou juist de bedoeling toen ik koos voor zo'n klein hondje. Dat komt veel voor bij chihuahua's. Bij een volwassen hondje weet je of hij/zij dat wel of niet kan.

nee, tot nu toe altijd alleen Berners gehad en zou niet anders willen. dat ras zit zo in mijn hart.

Hier een Alaskan Malamute gehad. Wil ik niet meer aan beginnen: Was een schat van een hond, maar match-te totaal niet met mijn karakter

Ik begin nooit meer aan een chihuahua het zijn schatten van beesten en kan niet meer zonder ze maar ik vind ze te ver doorgefokt en ik wil graag een hond waar ik meer mee kan ondernemen.
Ook zou ik zelf nooit aan een Duitse dog beginnen Ik vind ze doet gaaf en lief met te groot.

Toen ik alleen Taiko nog had (Finse Lappenhond) wilde ik later graag nog een FL. Maar nu ik Kiya heb pleit ik toch voor een kleiner ras. Alhoewel ik eerst nooit een klein, wit, kortharig hondje wilde..maargoed, je krijgt wat je nodig hebt zeggen ze dan
Kiya is geen rashond, maar een ex-zwerfhond, dus er zit van alles in.

Wij hebben een Maltezer (10 jaar) en een Rhodesian Ridgeback (20 maanden) en hoewel ik er echt niet aan moet denken dat de Maltezer er niet meer zou zijn, is het voor ons echt eens een Ridgeback, altijd een Ridgeback. Dus als onze Maltezer ooit het leven laat, komt er een Ridgeback bij ...
Het is zo'n ongelooflijk fijn ras, ik kan het niet goed uitleggen, maar het is echt een maatje voor het leven.
Ze zijn slim, behoren écht tot het gezin, moeten wel heel consequent opgevoed worden, maar als je ze voldoende uitlaat en mentaal uitdaagt, is het onze ervaring dat het een heel rustig ras is.
Wel zijn ze wat waaks, maar dat vinden wij alleen maar fijn.

En v.w.b. de Maltezer, dat is gewoon een ongelooflijk lieve hond en goed opgevoed een heel fijn ras dat heel goed met kleine kinderen gaat.

Mijn eerste eigen hond was een golden retriever, geweldig ras! maar nooit meer. Hier hebben we zoveel pech mee gehad dat ik er niet meer aan durf te beginnen. Maar retrievers hebben wel mijn hart gestolen, in de toekomst komt er zeker weer een retriever (labrador) bij...

Hier 2 chihuahuas, ik weet zeker als ik eli als eerste had gehad dat we nooit aan een 2e chi waren begonnen. Jessie is een super sociale chihuahua die niet bang is en ook niet zo blaft. We dachten dat ze zo was door onze opvoeding. Dus we namen er een chihuahua bij, maar die is het tegenover gestelde van Jessie, bang, blaffen, onzeker en een bijter. Ondanks de socialisatie, cursussen noem maar op.

En dat blijkt dus typisch een chihuahua te zijn en juist Jessie een uitzondering. Dus voor ons geen chihuahua meer.

Denk dat onze volgende hond een australian sheperd wordt, wellicht een mini want moet een beetje handzaam blijven

Mijn eerste was een collie, mijn tweede is een collie en as er een derde komt... Misschien ook wel een collie

spijt van een ras? ... nee dat niet wel twijfels van .... nemen we wel weer een Ier of niet ivm hartklachten. 

Maar wederom een husky? Ik denk het niet en oa om dezelfde redenen als Slapende Husky. Luna is nu net 1 en ik ben .... iets ouder dan slapende husky  en ik mag hopen de 60 dan al gepasseerd te zijn mocht Luna ons ontvallen. 

En ze is voor mij een speciale trien .... Opnieuw een herplaatser? .... oef dat is een lastige. Mogen met Ziva echt niet klagen die heeft haar ditjes en datjes maar dat hebben de anderen ook. Maar spijt ... nee ook hier weer niet. 



ik denk dat het zal blijven bij newfs, Ieren en een golden voor het waken. Maar bij ons weet je het nooit hangt af van hoe we straks gaan wonen

oeh das een moeilijke vraag...
Mijn hart ligt echt bij de staffords. Heb er altijd al 1 gewild en nu sinds 3,5 jaar hebben wij chika.
Ik denk er vaak aan wat voor type hond ik hierna zou nemen ( in de verre toekomst want chika wordt in december pas 4).
Mijn hart zegt opnieuw een stafford, maar mijn verstand zegt dat ik het beter niet kan doen.
Nu is Chika best een apart geval, niet gesocialiseerd en zij kan niet met honden, katten, paarden, kinderen, vreemden en ga zo maar door.
Ik ben gek op het ontzettende aanhankelijke karakter, het is voor ons een echte knuffelkont. In huis de liefste hond die je je kan wensen. Maar buiten een heel ander verhaal, altijd op je hoede moeten zijn, kan niet loslopen, continu uitvallen naar dingen om haar heen, vooral honden. Dit maakt het wandelen vaak tot een ramp. We gaan heel veel met haar weg en hebben haar gedrag geaccepteerd. Maar wat zou ik graag naar het strand gaan en mijn hondje daar lekker rond zien rennen en spelen met andere honden.
Door haar gedrag zijn wij heel erg beperkt in wat we met haar kunnen doen en waar we met haar heen kunnen.
Kan haar bij praktisch niemand onderbrengen om bijvoorbeeld op vakantie te gaan omdat ze zo pittig is.
Dus voor mij hoeft mijn volgende hond maar aan 1 eis te voldoen, namelijk SOCIAAL!!!
Hoe graag ik ook weer een stafford zou nemen, ik heb mijn portie wel gehad Natuurlijk hoeft een volgende stafford niet dezelfde trekjes te hebben, ik neem het risico waarschijnlijk niet meer.