Wandelen is echt niet leuk meer... Tips?

Pff ik heb even een lastig moment met Orga... 


Zoals sommige misschien weten is enkele weken geleden een GT langs geweest voor ons kattenprobleem. Uit deze ontmoeting werd duidelijk dat Orga snel overprikkeld is. Sinds dan doen we veel hersenwerk en brengen we zoveel mogelijk rust. Wandelingen houden we saai en kort (max. 20 min per wandeling) maar zelfs dat is teveel.. Ik heb momenteel dan ook het gevoel dat ik het wandelen niet goed aanpak? Het lijkt of ik alles fout doe... Met de poezen doet hij het best goed, dus dat is wel positief. Maar het wandelen...

Even kort uitgelegd hoe het wandelen gaat: continu trekken, hijgen en van links naar rechts trekken. Dat is allemaal irritant en heel vermoeiend, maar het ergste is nog het blaffen naar andere honden... Als hij een andere hond ziet verander ik zo snel mogelijk van richting, steek over of probeer ergens achter te staan, maar dan nog begint hij als een bezetene te blaffen en grommen. Hij lijkt écht woedend te zijn, terwijl hij los wel goed met andere honden omgaat. Hem afleiden is op dat punt écht onmogelijk. Ik weet het dus niet goed meer... Ik wil dat wandelen voor hem leuk en ontspannend is en dat is het momenteel écht niet. Ik wil ook graag met beiden honden blijven wandelen tegelijk, maar ik denk dat ik me voorlopig beter focus op één op één wandelingen met Orga? 

Alle tips zijn welkom! Wat kan ik doen om het wandelen aangenamer te maken?

Ps: ik ga het er ook nog met de GT over hebben

Ik weet het niet zo goed, maar.. is Orga meer of minder ontspannen als Perdie erbij is? Ik merk dat als ik Cosmic iets wil leren waar ze onzeker over is, het enorm helpt om Punk mee te nemen. Maar wil ik haar zelfbeheersing o.i.d. leren, dan kan ik Punk beter thuislaten omdat ze elkaar dan alleen maar opstoken en versterken. Misschien kan Perdie je helpen. Of.. juist niet, dus..

Ik dacht eraan om misschien buiten hersenwerk ook wat trucjes te leren. Misschien dat hij zo mentaal bezig zijn ook leuk vindt? Joggen vindt hij bijvoorbeeld ook erg leuk, wij gaan dan ook wel heel vroeg in de ochtend als het nog heerlijk rustig is. Misschien dat fietsen ook iets is voor hem... Of misschien geraakt hij er wel overprikkeld van? Ik vind het erg moeilijk om een balans te vinden tussen genoeg beweging en niet overprikkeld geraken...

Je schrijft dat je zo snel mogelijk van richting veranderd, oversteekt of ergens achter probeert te staan. Ben je dan zelf ontspannen? Of raak je al gestrest/gespannen bij het zien van die andere hond?
Ik herken het namelijk. Ik kreeg ook als advies om andere honden te ontwijken. Dit nam ik een beetje te serieus.
Waardoor ik zelf al gestrest raakte, omdat ik vond dat we andere honden moesten! ontwijken. Hierdoor raakte Cinta natuurlijk ook gestrest en maakte ik het alleen maar erger, soms was het al te laat en probeerde ik haar aan de riem nog mee e sleuren, alleen maar om afstand te houden tot de hond.

Hoi Yasmine.

Ik wil niet gemeen of kwetsend zijn maar ik denk dat jij een groot deel van de trigger bent. Je zegt zelf als hij een andere hond ziet verander ik zou snel mogelijk van richting. Jij loopt dus ook de omgeving af te speuren naar alles wat hem kan triggeren en waar jij dan snel naar toe kunt.
Doordat jij het een probleem vind komt hij er niet los van. Je geeft hem op deze manier macht en dat is juist wat we niet willen. Ik weet makkelijk gezegd hier van achter m'n laptoppie maar helaas werkt het wel zo.
Laat het los corrigeer hem kort en loop in stevige pas door. Als je zijn halsband hoog in zijn nek zet net achter zijn oren dan werkt het het best. Hoe lager de halsband hoe sterker jij moet zijn om hem tegen te houden. Ik zeg altijd daar net achter de oren zit het stuur van de hond. 
Misschien dat je ook eerst hersenwerk kunt doen voor je er op uit gaat met hem. Tip van Pauline vind ik ook het proberen waard. Ook fietsen kun je heel langzaam proberen.

suc6

Hmm, hier nog zo een hond.
Wij zijn hier veel aan het oefenen in vaste situaties.
Dus spreek af met een hond uit de buurt die hij niet goed kent, en ga hiermee oefenen. Wij doen dit elke dinsdagavond, en het gaat steeds een kleeein beetje beter.
We oefenen met kalmerende signalen, als je wilt weten wat we precies doen kan je ff een PBtje sturen.

Verder kan ook Juno goed los met honden, dus wat we nu ook doen is even laten spelen en ontdekken, dan beiden honden aanlijnen en samen gaan wandelen. Dan kan hij het ineens wel.

En dan heb je echt niet alle problemen opgelost. Honden buiten deze situaties zijn natuurlijk alsnog erg spannend, en daar moet op gereageerd worden. Probeer de honden inderdaad te ontwijken, maar blijf ontspannen voor zover mogelijk. Soms 'verrast' een hond je en is het beste om te doen hem toch (met wat spanning) weg te halen van de situatie. Maar op alle andere momenten, probeer het overzicht te houden, en steek op tijd over en ontspan. Vraag op tijd zijn aandacht (voordat hij in de reactie zone komt) en beloon dit (met misschien een worstje of iets anders).

De truuk is om zoveel afstand te houden dat hij niet hoeft te reageren!! (ik weet het, klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, hier is het ook nog steeds een uitdaging)

Bij Cinta was het hoogte punt vlak voor de zomer toen het mooi weer begon te worden. Ik durfde haast nergens meer heen, en keek continu om me heen om het 'gevaar' te ontwijken. Als ze dan uitviel kon ik wel janken, en voelde me zelf ook echt woedend. Niet op haar, maar gewoon omdat ik het zo graag goed wilde doen, maar dat blijkbaar niet deed. 
Ik geloof dat je ten eerste moet beginnen met zelf niet meer op de omgeving te letten. Je let gewoon alleen nog maar op je hond. Ik ging gewoon meerdere keren per dag even kort naar buiten. Met mijn zak vol snoepjes, en ging gewoon bij de eerste de beste boom koekjes verstoppen, of samen voorwerpen op straat (gewoon vuil ofzo) onderzoeken. De wereld heel klein proberen te maken. En ik zeg het ook gewoon hardop, he wat ligt daar nou? Zullen we eens gaan kijken?  En natuurlijk komt er soms iets anders veel interessanters voorbij, maar dan wacht je gewoon, tot het moment dat er weer rust is. Als je dit steeds elke dag doet, begin je op een gegeven moment te merken dat hij steeds eerder weer naar jou gaat kijken. 
En dat je zelf ook meer ontspannen word omdat je niks meer moet, dus niet jezelf verplichten een bepaalde ronde te lopen . Als ik merk dat ik zelf geïrriteerd ben ofzo ga ik gewoon weer naar binnen, en drink een kop koffie  tot ik weer rustig ben, en probeer het dan later weer. 
Als je dan toch eens ergens loopt en het lukt je niet om de hond op een ontspannen manier te ontwijken, dan laat je het gewoon. Cinta gaat bijvoorbeeld altijd eerst liggen, en dan is er geen beweging meer in te krijgen. Dus ipv haar mee te sleuren(proberen iig) ga ik nu gewoon voor haar staan , tussen de hond en haar in, met mijn gezicht naar haar gericht. En negeer het uitvallen echt compleet. Pas als ik zeker weet dat ze weer rustig is vraag ik haar mee te komen, of te kijken, en wanneer ze dat doet beloonik haar.
Ow en wat bij mij erg heeft geholpen, ik stelde me voor dat we elkaar nog helemaal niet kenden. Alsof het een nieuw begin was, dus dat ik haar zo behandelde alsof ze de eerste dag bij me was, en we alles samen opnieuw weer gingen leren.

Ik heb begin dit jaar ook wat ''problemen'' gehad met Boomer...
Hij is echt heel stress gevoelig en dit uit zich bij hem in vervelend gedrag, angstig zijn, maar ook likken, likken, likken
Maar naast dit gedrag zag je ook dat hij zich niet echt raad wist met zichzelf. Erg sneu om te zien.

Ik ben even helemaal back to basic gegaan met hem.
Minimale duur van de wandelingen, iedere keer weer hetzelfde rondje, zoveel mogelijk prikkels vermijden, even niks 'eisen' van hem... Maar wel laten zien dat jij hem steunt en beschermt
Toen dit allemaal goed ging ben ik alles stapje voor stapje uit gaan breiden. en na zo'n 4 á 5 maanden was Boomer weer helemaal terug.
We konden weer 'normaal' gaan wandelen, z'n nerveuse gedrag was over, hij gedraagt zich keurig naar andere honden, en 9 van de 10x negeert hij ze zelfs volledig.

Naast het 'trainen' ben ik op zoek gegaan naar een middeltje om hem te ondersteunen, en ben toen uitgekomen bij Feelings Control.
Hier heeft hij erg veel aan gehad, misschien ook iets voor Orga?


In ieder geval heel veel succes met Orga

Bij ons gaat het nu echt steeds beter, de laatste dagen zijn we al een paar keer langs een hond gelopen zonder uitvallen 
Maar het belangrijkste is dat ik me er zelf niet meer door laat opfokken. Want soms heb je nou eenmaal van die dagen dat alles verkeerd getimed lijkt, eerst een kat tegenkomen, dan net toevallig een hond die om de hoek komt, vervolgens school die net uit gaat terwijl wij langslopen, en dan voor de deur een fietser die ons rakelings passeert
Maar dat is dan gewoon pech, en niemands fout. 
Dus dat je je er bewust van bent dat je misschien toch wel gespannen bent is al een goede stap! Een hond voor de gek houden is namelijk onmogelijk. Soms realiseer ik me pas dat ik te gespannen ben door Cintas gedrag

Wij blijven idd meestal in de buurt, maar ik kijk vooral hoe het gaat. Soms gaat alles heel relaxt en dan lopen we wel wat verder, en anders gaan we weer terug, en doen we gewoon een spelletje thuis.

Het nerveuze gedrag van op en neer lopen herken ik nog van hayzel toen ze net hier was. Wat bij haar goed werkte was telkens dezelfde route lopen en dit langzaam uitbreiden.

Het is een duur grapje, maar ik denk dat in dit geval een lopende band voor je hond helemaal niet zo'n gek idee zou zijn. Ik heb het idee dat Orga op dit moment teveel energie over houdt omdat je nu een stuk minder loopt. Het geestelijke komt aan bod, maar je hebt toch ook een ras dat graag actief bezig is. Ik kan me voorstellen dat je rust in dat koppie wilt, maar ik vraag me af hoe je dat voor elkaar moet krijgen als het lichaam de energie niet kwijt kan. Gaat een stukje fietsen bv ook niet goed?

Ik snap heel goed wat je doormaakt, ik maak het ook mee met Odi.
Wij hebben qua blaffen naar andere honden zo ongeveer alles geprobeerd.
Wat nu heel goed gaat (en wat we consequent volhouden) is stevig doorlopen. Ziet hij een hond, niet stoppen, niet ontwijken, doorlopen. Ga er wel met een boogje langsop, niet recht op de hond af lopen

Bij Odi werkt het erg goed. Ik twijfelde er eerst over, merkte namelijk geen verbetering. Maar vanavond hadden we saampjes een doorbraak. Hij vloog niet af op het ''bedreigende'', maar kwam juist naast me lopen en keek mij aan. Zo van: ''Jij regelt het wel hè?''

Continu trekken hebben Odi en ik opgelost door iedere keer als hij begon met trekken, stil te gaan staan. Als hij omkeek, gaf ik hem het commando ''voet'' (naast me komen zitten) en dan gingen we weer verder. Weer trekken? Weer stoppen en hele riedeltje opnieuw. Nu trekt hij een stuk minder; er valt toch geen winst meer uit te halen. Het hijgen komt waarschijnlijk ook door het trekken.

En tja.. Het heen en weer lopen... Heeft hij al geleerd om aan één kant te lopen? Anders zou je dat met hem kunnen gaan oefenen. Maar ik zou eerst aan de gang gaan met het trekken, dan zul je zien dat hij automatisch minder heen en weer gaat lopen..

Ten slotte schrijf je dat je geïrriteerd raakt als je ze allebei meeneemt en Orga gaat blaffen. Ik zou dan inderdaad de keuze maken om er maar één mee te nemen per wandeling. Geeft jou meer innerlijke rust en dan geef je ook minder stress door aan Orga.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, ik vertel ook maar uit eigen ervaring en bij mij gaat ook  alles nog lang niet goed

Ik heb niet alles gelezen..... maar wil toch even reageren... heel herkenbaar!

Lex (mijn jack-russel) doet al 13,5 jaar zo als hij aangelijnd zit.... ik heb werkelijk alles uit de kast getrokken maar niets heeft geholpen Ook onze 2 teckels (zijn inmiddels overleden) ging precies hetzelfde En ook mijn aller eerste hond (in mijn kindertijd dus) kruising herder-boerenfox was niet hond sociaal aan de lijn.... Dus ik ken dit probleem al meer dan 30 jaar! (overigens allemaal geholpen reuen)

Maar goed laat ik het bij mijn jack-russel houden, die heb ik immers totaal zelf opgevoed en getraind dus kan daar het meeste over zeggen. Het klinkt erg hetzelfde...  loopt eigenlijk lekker oke aan de lijn, snuffel hier, snuffel daar.... wat markeren onder weg, netjes naast kunnen lopen voor een snoepje.... TOT hij een hond ziet! Loopt dan op einde lijntje, begint te hijgen en te trekken en als we dichterbij komen zet hij zijn blaf erbij aan om zijn emotie wat kracht bij te zetten....Komt de hond binnen zijn cirkel gromt hij en als de hond het waagt een snuffel aan hem te doen snauwt hij van zich af....

Los doet hij niets, speelt niet met andere honden en zoekt het ook niet op. Komt er toch een hond zie je hem wat verstarren en zodra hij kans ziet loopt hij verder....ook als hij aangelijnd zit er komt een loslopende hond tegemoet doet hij niets!

Zoals ik al zei heb ik Lex hier heel veel op getraind... positief blijven, afleiden, ontwijken, aandacht op iets anders laten leggen, bogen lopen, omdraaien, clicker, snoepjes enz enz... het gaat er niet uit... Ook mijn mechelse herder die super sociaal was met andere honden, corrigeerde letterlijk mijn jack-russel en ook daar was hij niet van onder indruk... iets wat Ruby nu ook doet maar Lex gaat gewoon door....

inmiddels heb ik het allang geaccepteerd van Lex en ontloop ik niemand meer... dan maar even blaffen en hengelen.... doorlopen is toch sneller dan allerlei capriolen uithalen om maar rekening te houden met Lex zijn geblaf....als ik door loop is het gewoon met een paar sec over en kunnen we weer over op de orde van de dag... soms kijkt hij nog eens om, maar zelfs dat vaak al niet meer (dat doet hij eigenlijk als de andere hond mee gaat doen met terug blaffen)

Het is gewoon heel onnatuurlijk wat wij met honden doen... aanlijnen en een rondje lopen. Andere honden die je tegemoet komen lopen en ook aan een lijntje zitten. Ze kunnen niets, ze kunnen niet vluchten, ze niet "aanvallen", ze kunnen niet "normaal" communiceren. Dus ja.

Ik zeg niet dat je het dan maar moet accepteren hoor want je hebt best kans dat je met trainen nog een heel eind komt.... maar voel je er ook niet klo*e bij als het "mis" gaat.

Doe je iets van training met hem bij een hondenschool?
Heb je al geoefend met wandelen zonder trekken?
Misschien kun je zeggen om te beginnen 1 rondje per dag 1 op 1 en daar een trainrondje van maken en kijken of dat verschil maakt. Ik loop meestal ook met Ruby en Lex samen maar ga ook geregeld een apart rondje met Ruby juist puur om even echt met haar te werken en mijn volle aandacht voor haar te hebben. Dan doe we gewoon lekkere oefeningen zoals wandelen zonder trekken, zelf zonder commando gaan zitten als ik stil sta, aan de voet liggen, touch enz... lekker wat aandacht oefeningen. De ene keer is het 5 minuten en de andere zijn we een uur samen bezig met tussen door lekker wat spelletjes op het veld zoals aport, behendigheid oefeningen, zit en blijf en kom voor enz .... is echt een beetje afhankelijk wat we die dag al gedaan hebben en hoe het koppie van Ruby staat... Ruby is ook een hond die snel overprikkeld raakt en dus altijd een balanceert tussen wat kan ze nog aan en wanneer was het te veel.... Ruby is dan wel weer super sociaal met andere honden en piept soms wat naar andere honden om uit te dagen als ze aangelijnd zit... maar heeft op andere punten dan weer "probleem" gedrag, zoals fietsers, brommer,motors en kinderen e.d. willen gaan drijven/ tot stoppen dwingen, buiten.... ook hier train ik nog dagelijks met de katten omdat ze daar nog steeds erg op reageert (niet agressief, maar wel willen drijven/controleren/ op willen rijden)...

Dus veel wat je schrijft komt bekend over...

Wat betreft het springen/trekken naar andere honden... Tip van de hondenschool, tevens gt. Byr heeft weinig tot geen focus op mij als hij een andere hond ziet. Ik probeer hem niet in de situatie te brengen maar soms is dat onmogelijk. Wat te doen? Laten zitten en zet je voet op de riem, wel met ruimte zodat hij nog goed kan bewegen. Trek hem dus niet naar beneden maar maak het opspringen onmogelijk. Blijft hij braaf zitten bij de passerende hond dan megabelonen. Onderneemt hij een poging tot springen: blijf rustig en ontspannen staan en wacht tot je hond weer gaat zitten en je aankijkt. Kan even duren..... maar toch doen (en hopen dat er niet gelijk weer een hond aankomt.)

Dit is het enige wat werkt bij Byr, ik zie echt langzaam verbetering. Hopelijk werkt het voor meer honden.

ik zou het een op een wandelen wel aanraden. Ik doe dat hier ook. overdag loop ik ze 1 voor 1 of 2 om 2 En dan kan ik goed aan dingen werken met de honden

Ik ben vandaag telkens apart gaan wandelen en dat gaat veel beter! Het is goed voor Orga dat ik me volledig op hem kan richten en ook voor Perdie is het fijner zo momenteel We zijn geen honden tegengekomen dus dat ging ook goed