Wandelen is echt niet leuk meer... Tips?

Ik heb even getwijfeld of ik mijn reactie neer zou zetten, omdat hij denk ik recht in gaat van wat ik zo doorlees in het topic

Want ik denk: is het niet andesom
Is Orga zo snel overprikkeld, of krijgt het veel te weinig prikkels??
Ik bedoel dat als volgt en ik zal me bij mn eigen recente ervaring houden;

Ik heb grote) hond uit een werkras, een riesenschnauzer.
Hij moest de afgelopen 6 weken strikt aan de lijn blijven na een zware operatie aan zijn elleboog.
Hij mocht niet mee op training, en de wandelingen mochten we van 5 minuten opbouwen naar 20-25minuten per keer in die 6 weken. HIj mocht niet los, hij mocht niet spelen, zwemmen, werken........

En wat gebeurde er: ik kreeg een ongelofelijk vervelende hond
Of liever gezegd: een verveelde hond.
Daar konden geen "denkspelletjes" tegenop.
Hij werd scherp op andere honden, ging zelfs mensen fixeren en uitdagen.
HIj zag alles en reageerde op alles.
Sterker nog: hij neigde naar behoorlijk probleem gedrag.
Waar hij andere honden negeert normaal, werden ze nu een leuk object om eens
even wat opgekropte spanning/energie te laten afvloeien.....
Waar hij normaal goed weet waar het waken/verdedigen gewenst is, wilde hij nu zijn omgeving maar eens stevig gaan controleren.....

Was hij overprikkeld? ??
Of was hij domweg zich dood aan het vervelend en kon/kan hij zijn energie niet kwijt?
het laatste natuurlijk, het is een hond met heel veel drive voorwaarts, een hond die wil en moet kunnen werken, opdrachten uitvoeren, niet alleen wat zoekspelletjes, maar ook fysiek zijn krachten  moeten kunnen gebruiken en inzetten.
En dus zijn we hem al gauw sporen van 15minuten (ca. een kilometer) gaan laten lopen.
Routes varieeren, meenemen met de auto, en elders divers terrein laten onderzoeken, de wandelingen, zo gauw het maar even kon, opvoeren.

En nu zien we hem (6 weken zijn voorbij, en hij mag weer langzaam een stuk meer) weer "normaal" worden, nog niet goed genoeg, hij kan zijn enorme drive nog niet kwijt, maar dat komt wel weer.

Orga is een Weimeraner.
In mijn ogen een werkhond bij uitstek, zowel in de jacht als in het waak- en verdedigingswerk kunnen ze hun mannetje meer dan staan, sterke, slimme, fysiek aanwezige honden .... dat zijn het in mijn ogen.

Ik denk dat je er goed aan doet, te onderzoeken hoe groot zijn werk capaciteiten zijn.
Voor mij zijn Weimaraners honden die mee moeten op training, je zou een goede jachthonden training kunnen zoeken, samen !!! aan het werk, maak gebruik van zijn kracht en slimheid, en waar hij voor gefokt is, zet dat samen in, wordt een team, waarin jij op hem kan vertrouwen en hij ook op jou.

In alle eerlijkheid, ik denk dat je hem met die saaie rondjes niet blij maakt.
En hem juist in de positie brengt dat er niet veel anders over blijft dan zich
te fixeren op wat hij dan nog wel heeft: en dat is wat hij tegenkomt en zijn verzet tegen jou.

Maar goed.... misschien valt mijn idee hierover niet goed, dan vergeet je hem maar weer snel, maar ik wilde je dat toch in overweging geven.

Want voor mij staat wat nu gebeurd totaal los van de gewenning niet op eigen katten te mogen jagen, sterker nog, ik denk dat als je hem werk geeft, dat onder appel zet,  en werken doe je samen he, dat thuis het ook makkelijker wordt om te sturen, omdat de hond begrijpt wat wel en niet gewenst is in het jagen en apporteren.

Weet je, ik geloof niet zo in die "te veel prikkels".......
Ik denk dat het gaat om de juiste prikkels

Onze hond vond gedragstraining een drama
Het irriteerde hem, al dat gedoe, ging een hond naast hem niet af, keek hij wel ff kwaad, lag die hond ook gelijk..........
Kortom: het bracht niet bepaald het beste in hem boven

Maar hem laten werken, en dan dus samen met de baas (bazen) dat is zoooo ontzettend gaaf, ook voor het baasje he, wij mogen nu al een poosje niet, en missen het zelf ook enorm, niks zo gaaf als samen dingen doen en oplossen en dan wel op een niveau en van een aard die bij de hond past, waarbij je ziet wat een drive er in zo'n hond zit om dat te doen waar hij goed in is.

Nu is Orga rustig in huis, maar buiten is zijn gedrag...... heel onplezierig, sterker nog, ik lees zelfs dat hij in verzet tegen je komt, of liever gezegd: hij daagt je uit tot een reactie, die hij, als hij maar nadrukkelijk door blijft gaan, ook krijgt.... wat hij wil, is duidelijkheid.

Over dat wandelen, ik heb ook best een heftige hond, die een stuk socialisatie heeft gemist, wat ik vaak doe, is een groot verschil maken tussen "wandelen" en "loslopen".
Wandelen voert bij ons de boventoon, er wordt op gewone wandelingen niet losgelopen.
De hond weet dat heel goed en gaat dus ook niet al lopen klieren "omdat hij straks los mag" of "omdat daar het veldje komt". Hij loopt aan de heupgordel, kiest een plaats en ik een tempo waarin hij net kan draven, uiteraard krijgt hij de gelegenheid zijn behoeftes te doen en op heel belangrijke punten eens lekker te snuffelen (daar vindt je vanzelf een evenwicht in) maar mijn belangrijkste insteek is dat ik bepalend ben, ik neem de hond dus verantwoording uit de poot, we zijn samen op pad, maar ik ben eindverantwoordelijke.

Loslopen doen we heel doelbewust op plaatsen waar dat kan (gezien zijn ellelange poten en enorme snelheid als hij echt tempo maakt) en dan mag hij ook echt heel veel zelf bepalen, maar zelden combineren we dat. Geeft duidelijkheid aan een hond die ook wel wat gemist heeft en duidelijkheid vraagt.

Maar ik zou zelf met Orga eens gaan kijken bij een goede jachtvereniging.
Het is er de hond voor, het zit er in gebakken, het tegemoet komen aan een werkbehoefte kan enorm bevrijdend zijn voor een hond. Een beetje denkspelletjes, met alle respect, is voor grote fysiek ingestelde honden vaak niet genoeg.

btw
Ik denk dat als je een gedragstraining kan vinden die heel gestructureerd verloopt, zeg maar een beetje "ouderwets" (maar zonder slipkettingen en dat soort dingen natuurlijk) dat je wel degelijk veel kan bereiken samen.

het kijken naar anderen, een instructeur die jullie samen ziet, kan zien waar het anders kan, waar het juist heel goed gaat, kan enorm opbouwend werken.

Wel moeten het dan kleine groepjes zijn, met genoeg ruimte en geen gedoe voor en na het trainen, tis trainen / werken en dan weer rust.

Voor mensen is de hondenclub vaak heel gezellig (dat is ook zo, ik weet er alles van) maar voor honden die makkelijk heel druk worden is het goed het echt als een vorm van werk te zien, maar het kan zeker heel leuk zijn, en uiteindelijk is gehoorzaamheid (in de vorm van : een hond die ontspannen doet wat de baas vraagt) super leuk zijn.

Ik denk dat Goja daar wel gelijk kan hebben. Hoop dat het weer leuker wordt!

Ook ik neig ernaar om met Goja mee te gaan in haar tekst.

ik denk dat het juist wel goed is om een soort van structuur aan te brengen bij Orga zodat hij weet wat er van hem 'verwacht" wordt maar ook uitdaging aan te blijven bieden in de zin van activiteiten buiten waarbij hij zijn energie kwijt kan. Dit kan ook op een gestructureerde manier aangeboden worden op een tempo wat hij aan kan.

Ik denk dat training hem wel goed doet.... dat kan van alles zijn natuurlijk, gehoorzaamheid maar dat kan ook een andere variant van training zijn. Maar het is goed om samen aan de slag te zijn en samen een band op te bouwen. Het klinkt een beetje alsof je "te voorzichtig" met hem om gaat. Er zit natuurlijk wel een verschil nog in, in uren wandelen en wat trainen en of een uur gestructureerd samen aan het werk zijn... en als hij maar een half uur trekt, is dat ook prima... uren wandelen waarbij hij nog redelijk prikkel arm wandelt en waarbij er niet zoveel wordt verwacht, is wel goed voor zijn "conditie" maar minder om zijn werklust of "energie" in kwijt te kunnen of samen iets opbouwen.

Ik doe op zaterdag behendigheid met Ruby en daarna is ze vaak echt moe op het einde, "koppie vol". Voor de training loop ik daar in het natuur gebied eerst ruim 25 tot 35 minuten in, dan 15 minuten mee helpen het parcours opbouwen, dan een uur training en ga daarna toch of daar in het natuur gebied of hier in de loonse en drunense duinen nog "uitlopen". Als ik daar uitloop is dat vaak nog een minuut of 30, als ik naar de loonse en drunense duinen ga, blijf ik rustig nog een uur met haar weg... tijdens het inlopen hoeft Ruby niets.... dat is geen training dat is gewoon even ontspannen, rond snuffelen en geurtje op snuiven, auto rijden vind ze spannend en is dan meestal even wat opgefokt als ze uit de auto komt, door even zonder verwachting wat te wandelen met haar komt haar koppie weer tot rust.... na de training is ze vaak ook erg vol met haar koppie... ze moet luisteren, loslopen en andere honden negeren, moeilijke oefeningen doen enz... als ik daarna ga uitlopen in bijv de loonse en drunense duinen, mag ze lekker los lopen en met de honden die we tegen komen spelen, lekker badderen, lekker vrij rond rennen en gewoon "spelen" samen met mij en met wat we tegen komen.... daarna is haar koppie weer ontspannen van de training en zijn die prikkels die ze nodig heeft om te trainen weer wat gezakt en plaats gemaakt voor andere dingen.

Als ik met Ruby zo uit de auto het trainveld op zou lopen, dan reageert ze ook op alles wat ze maar ziet, we hebben die voorbereiding dus echt even nodig voor de ontspanning en concentratie en de uitloop om die concentratie en prikkels weer af te bouwen en weer "op aarde" te komen. We trainen dus met een duidelijk ritme en structuur, ook al zijn de lessen nog nieuw met dingen die ze nog nooit gedaan heeft...  toch weet ze wel wat er verwacht wordt.

daarnaast zul je altijd zien, dat de eerste les of 3 (welke training je ook doet) pittig zijn en alle honden er nog in moeten groeien... na een les of 3 zie je dat de meeste honden een beetje ritme hebben, elkaar beginnen te herkennen en dat het langzaam iets soepeler gaat worden. het is ook een verschil met trainen op het veld of naar training gaan kijken waarbij de hond dus letterlijk in zijn ogen staat te niksen met veel prikkels om zich heen... hij wilt iets doen en niet staan te wachten.

Ik heb al meerdere topics geschreven dat ik ook grote verschillen zie bij Ruby als ik gehoorzaamheid had gehad en nu met behendigheid. na gehoorzaamheid (wat ze wel super goed deed), en waar wij al mee begonnen waren toen ze pas 3 dagen hier was, en eerst even ingestroomd waren tussen de pups) was ze altijd erg druk thuis en echt niet te genieten (zelfs tot onzindelijkheid zijn toe)... terwijl ze na behendigheid, wat eigenlijk qua prikkels veel groter is, juist heel ontspannen en relaxed thuis is... Er lag toch met gehoorzaamheid een grotere druk op Ruby omdat het veel op "zelfbeheersing" komt, dan met behendigheid wat zij veel meer ervaart als spel.

Het kan dus zeker een verschil maken wat je doet met de hond, hoe ze hierop reageren.

Ik denk wel dat Gerdine voor ogen heeft om uiteindelijk weer méér te gaan doen, maar nu heb je het ene probleem zowat ingeruild voor het andere. En met een hond van 30 kg is een wandelprobleem behoorlijk lastig.

Ik zou eerst afwachten wat Gerdine zegt, niet teveel kapiteins op een schip. Maar ook in je achterhoofd houden dat Orga zich nu misschien wel kapot verveelt, of teveel energie heeft. Gerdine zal ongetwijfeld met iets op de proppen komen, maar de vraag is of het genoeg is. Zelf van te voren nadenken over opties en die voorleggen is dus belangrijk!

Ik denk dat het apart uit laten van je beide honden een goede zet is.

Als je als reu met wellicht niet zoveel zelfvertrouwen, op stap moet met 2 onzekere dames en het gedrag wat je vertoont helpt omdat het de afstand schept die je wilt naar andere honden toe, is het plaatje compleet en zal er nooit een ontspannen wandeling volgen op die manier denk ik.
Voeg daar aan toe dat je aan de riem zit wat op zichzelf al spanning kan opwekken en voor je het weet is je korte lontje helemaal verdwenen en is het onmogelijk om nog iemand tot je door te laten dringen.

Door je gedrag is er geen tijd meer voor leuke ontspannen dingen en sta je niet meer open voor andere zaken.
Dus, als je als reu kan gaan lopen zonder de extra ballast van 2 onzekere teefjes en aan jezelf kan werken denk ik dat dit een boel zal schelen.

Dat met hem aan het werk gaan op allerlei fronten zal hem zeker heel veel goed doen en intussen zal ook je teefje de wandelingen een stuk leuker vinden.

Verder sluit ik me bij Goya aan, dat aan het werk ook letterlijk aan het werk zou moeten zijn naar de behoefte van je hond.

Maar je moet natuurlijk wel in de mogelijkheid zijn om je honden beide apart uit te laten en het is nu niet direct waar je aan denkt als je twee honden hebt.

Ik wens je veel succes, ik lees een hoop tips waar je misschien wat mee kunt.
Maar waar je het meest mee kunt is zelfkennis en ik denk dat je al een hoop bereikt met het feit dat je er over nadenkt en open staat voor tips.

Ik ga even algemeen reageren op alle berichten hier

Ik vind het enorm fijn dat iedereen zo meedenkt, dat helpt me om het allemaal langs verschillende kanten te bekijken! 

Ik wil toch bij de start van de volgende gehoorzaamheidscursus eens kijken hoe dat gaat. Een aantal lessen meedoen en afwachten hoe Orga erop reageert. Misschien dat het hem wel goed doet! Ik heb een aantal maanden geleden ook gemaild met een school in de buurt die een speurcursus aanbiedt. Het enige punt hieraan is dat ze een basis gehoorzaamheid moeten hebben en verder vind ik geen andere scholen in de buurt die jacht- of speurcursussen aanbieden. 

Ik heb mijn vragen dus ook doorgemaild naar Gerdine en wacht af wat zij ons van tips gaat geven!

En momenteel is het geen probleem om met beiden apart te wandelen. Het is wel meer werk, maar ik heb gelukkig heel weinig les het komende jaar. Ik merk alleszins dat Perdie het apart wandelen al erg fijn vindt! Voor mezelf doet het ook wel goed, want zo kan ik me echt goed focussen op Orga. Daarnet kwamen we bijvoorbeeld een andere hond tegen. Orga en ik hadden hem op tijd gezien en zijn rustig teruggekeerd. We hebben even achter een auto gewacht en Orga heeft niet geblaft! Hij trok wel als een wilde, maar het is toch al stap 1

Maar soms is het snoepje ook niet interessant genoeg en doet hij liever zijn ding

Wat doet Ruby dat goed! Wat een aandacht! Trok ze in het begin dan wel?

Het spijt me maar ik ga Goja toch echt tegenspreken. Een hond die te weinig uitdaging krijgt gaat zich OOK thuis vervelend gedragen.

Zoals je weet geloof ik JUIST wel in teveel prikkels, en wat er met Orga aan de hand is klinkt teveel als Juno. Eigenlijk heb je het zelf al ervaren zoals je zegt; je nam Orga veel mee, verschillende plekken, en hij gaf aan dat dit teveel was.

Zoals ik je ook gemailt heb, ga kijken of het naast de fiets iets is om hem fysiek wat energie af te nemen. Als dit werkt, prachtig, werkt dit niet, dan stop je ermee. Ik zou mentaal even niet teveel van hem vragen, hij zit waarschijnlijk vrij hoog in zijn stress (heb je "stress bij honden" trouwens gelezen?) en dan is het beste wat je kan doen even rust gunnen aan Orga.

@ Sally: Wat heb je dat goed gedaan dan! Ik hoop dat Orga in de toekomst ook zo ontspannen kan lopen als in je eerste filmpjes  Trainen blijf ik zeker doen, ik heb ook altijd snoepjes bij tijdens het wandelen!

@ Anne-Wil: Het is inderdaad zo dat Orga thuis gewoon lekker ontspannen is. Hij slaapt vrij veel, komt wat knuffelen maar is helemaal niet druk. Het veel wandelen en nieuwe plekken opzoeken ben ik niet van plan momenteel. Ik wil wel eens kijken of het fietsen en een cursus (waar er geen druk wordt gelegd op Orga) hem kunnen helpen in de goede richting. Ik geloof net als jij ook wel in overprikkelde honden, omdat ik het hier dagelijks met eigen ogen zie. 

De cursus die we willen volgen heb ik ook met Perdie gevold en verloopt heel rustig en vrij. Je mag zoveel afstand nemen als je wilt en daarom wil ik het ook eens proberen

Stress bij honden, Martina Nagel en Clarissa v. Reinhardt.
ISBN 978 90 8666 255 5
Een kleiner boekje van 130 bladzijden waarvan vooral de eerste 60 echt super interessant/leerzaam zijn

Hallo Yasmine dat klinkt positief! Blij dat het beter gaat!
Ik ben geen gedragstherapeut en moet het doen met wat ik lees en zie het niet maar heb wel veel ervaring ook met grote dominante Tibetaanse Mastiff reuen en er van geleerd. De tips die ik je kan geven zijn. Was zelfverzekerd. Roedelleider. Ga eerst stukje fietsen of spelen dat hij al moe is en energie kwijt.Jut hem niet op voor je gaat wandelen van oh leuk we gaan wandelen met hoge stem. Zeg niets maar pak gewoon de riem en laat hem komen. Laat hem zitten. Lijn hem aan. Ga als eerste door de deur naar buiten! Altijd! Vertrek pas en doe de deur pas open als hij rustig is en netjes naast je zit. Trekt hij sta stil en positioneer hem achter je. In het begin zal het niet opschieten en zul je over klein stukje lang bezig zijn maar het kwartje zal vallen! Loop zelfverzekerd met schouders recht en rug recht maar toch ontspannen. De lijn mag niet gespannen zijn. Zie je een andere hond geen paniek blijf rustig ademen. Ga niet te ver aan de kant en laat hem zitten. Het is daarbij belangrijk dat hij achter je zit en weet dat jij als roedelleider die voor hem staat het zal regelen. Is de hond dan voorbij loop je door. Het scheelt bij het rukken en grommen naar andere honden als je zorgt dat er geen oogcontact is tussen de honden. Dat kan door hem zo te laten zitten dat hij de ogen niet kan zien of doordat je er zelf voorstaat. Belangrijk is zelf rustig te zijn en voor je te zien hoe je wilt dat het gaat. Het scheelt als je let op alle kleine dingen die je roedelleider maken. Altijd eerst door deuren, eerst eten. En denk om een vaste routine. Vaste momenten van eten en uitlaten. Dat is belangrijk als hij overprikkeld is. En overweeg ook routes af te wisselen dat het minder zijn territorium wordt. Een weimaraner heeft veel energie die moeten ze kwijt. Dus goede wandeling en fietsen en er uit blijven gaan. Succes hoor.

Vergeet niet..ook honden hebben wel eens een "slechte dag"
waldo kan echt met slechte been uit bed stappen...nou ja..niet uit   bed willen stappen.
terugval betekent niet.." ik snap het niet"
Het betekent..dit was ik gewend

Hier ook twee hypere harries bij het wandelen en niet trekken is heeeel moeilijk. Als ik hen maar 20 min zelfde rondje zou doen zijn zij knettergek en ik ook. En nee, dan zijn ze thuis niet vervelend. Mijn 'hoog energie honden' ( allevier) zijn thuis uitermate pragmatisch en gaan liggen pitten, actie is buiten! Ok, Shad wil nog wel eens eigen vertier zoeken ( de oud papier bak of hij komt zijn balletje brengen maar als ik daar niet op reageer gaat ook hij met een zucht liggen slapen. 


Tot ik mijn iPad dichtsla en mijn jas pak. Dan begint het feest!
Als we dan naar een nieuwe plek gaan of een bos met veel wild zijn zij ook wild. Een poosje zijn we weinig naar het bos geweest omdat er geen lol aan was (21 kg kan ook behoorlijk trekken, nou eigenlijk is dat trekken nog niet zo erg, maar het ineens naar voren schieten of opzij, dat geeft behoorlijke klappen.). Maar voor mijn gevoel kom je dan ook in een vicieuze cirkel; nooit blootstelling = geen gewenning = niet leren hoe zich te gedragen. Dus we zijn weer meer op pad gegaan, naar het bos, naar nieuwe plekken. De eerste boswandelingen waren ... Uhm... Een ramp? Twee herten besluiten bij het begin van de wandeling het bos uit te schieten. En bedankt :-( ... Dan spuit de adrenaline uit de oren en ben je de rest van de wandeling bezig de heren weer enigzins te bereiken... Want dat is mijn doel; contact houden. Gisteren heb ik in mijn eentje met twee hussen door de blub gewandeld in de Ardennen en ik ben niet uitgegleden . Sommige stukken waren erg spannend maar het lukte om ze weer 'bij me' te krijgen. Ik zal niet zeggen dat ze helemaal niet trekken, dat lukt me niet. Maar geen al te idioot gesnok, geen springen op de achterste poten is voor mij al heel wat. Werk ik met brokjes? Ja, brokjes, kaas en gedroogde abrikozen (die eten we samen op) maar... Daar moeten ze wel wat voor doen; komen als ik om aandacht vraag, rustig zitten en wachten terwijl ik een foto maak, andere honden negeren (heeeeeel moeilijk). 


Het naar voren sprinten bij volg ken ik ook; de clou is niet 'lokken' met een brokje in je hand, of, als je wel doet, eerst nog even een zit vragen voor je het brokje geeft. Wat ik doe; ik beloon het komen, intermitterend, afhankelijk van hoe moeilijk het is. Doe ik een stap naar voren en wordt er een sprint getrokken, dan sta ik meteen weer stil. Doe ik een stap naar voren en blijft de aandacht bij mij, dan beloon ik weer, met of stem of brokje. Overigens is dit duidelijk afhankelijk van de situatie; op 'makkelijke plekken' wordt er niet beloond, dan wordt er gewoon door mij geeist dat ze 'normaal' doen.


Wat ik ook deed in de Ardennen, in de dorpjes waar katten zitten, kippen, loslopende andere honden is de lijn kort maken aan mijn heupgordel zodat ik niet bang hoef te zijn dat ze ineens een  heg induiken en eruit komen met een kat. In de dorpjes = pal naast mij lopen en doorlopen. Als ik de lijn langer laat, moet ik zelf heel alert zijn en continue op mijn omgeving letten en op hen reageren, en dat maakt ook dat zij dat oppikken. Dus marcheer ik als een soort zombie door het dorpje, niet op of omkijkend, schouders naar achter, hoofd ontspannen, glimlach op mijn gezicht, twee honden strak naast me (ahum, de kunst is dan nog wel om niet over ze te struikelen, de etterbakjes leggen zich er nog niet altijd bij neer, maar vaak merk ik wel dat ze ontspannen op een gegeven moment).


Om het voor mezelf wat comfortabeler te maken, gebruik ik zowel een ulead als een lijn met een bungee en een heupgordel op dit soort wandelingen. De bungee vangt de klappen op. Het is namelijk niet fijn als je honden je pijn doen en aangezien ik een beklemde zenuw in mijn been heb, doen de snokken zeer (het begint beter te gaan, gelukkig). Als ik pijn krijg, raak ik geirriteerd, raak ik geirriteerd en ga ik geprikkeld lopen doen (overprikkeling ?) dan krijg je ook een leuke spiraal.... Ik merkte het afgelopen weekend bij mijn man; hij heeft een liesblessure en kreeg last en liep te mopperen op Shadow. Ik de lijn overgenomen (niet zeuren, hier die hond, ik loop wel met twee) en toe. Was Shadow ook weer rustiger. 


Zijn mijn honden nooit overprikkeld? Nou, best wel eens moe en dan wat druk daardoor, effe rust en dan kunnen ze er we, weer tegen, ze zijn jong en herstellen snel. Ik wilde vandaag eigenlijk gaan steppen maar door ons onverwachte uitstapje dit weekend zijn ze toch wel moe, dus doen we vandaag wat rustiger aan en ga ik niet iets doen wat veel discipline eist (de eerste keren van het seizoen zijn ze altijd alles 'vergeten' en moeten de regels weer even aangescherpt ) ik ga straks wel even een stukje met ze om en om fietsen. Rennen in een tempo geeft bij honden, net als bij mensen, wel een endorfine prikkel, zij worden er echt rustiger van. Ik heb ze tegenwoordig niet meer naast maar voor de fiets, zodat ze wat vrijer bewegen. (Bike joring) 


Oeps, heel verhaal, wide even mijn ervaringen delen met mijn twee 'bundeltjes energie'. Als ik niet wat doe met hun normale behoefte aan werken, rennen en exploreren, dan worden ze strontvervelend bij het wandelen. Jouw hond is van een ander type, maar deelt denk ik wel de 'werklust' vandaar dat ik toch even wild reageren

Ik ben heel benieuwd wat je tijdens een wandeling met je hond doet. Het lijkt er heel sterk op dat je hond een hobby aan het zoeken is buiten. Zeker als het binnen al heel saai is dan moet de energie er buiten toch echt wel uit. Ik vraag me ook af of dit....

Het probleem wat je omschrijft, heb ik precies eender. Alleen gaat wandelen zonder afleiding steeds beter. Ik kan je het boekje 'help, mijn hond trekt'van Turid Rugaas aanraden. Heel simpel, als je het leest denk je, goh, dat had ik zelf kunnen verzinnen..
Bij mij helpt het ook door alleen met Babs te gaan wandelen, als er andere honden bij zijn, ookal zijn ze kalm, is ze vele mate erger dan wanneer ik alleen met haar ben. Ook hielp het mij mij om haar halsband in te ruilen voor een mooi tuig.. En dan nog de allerbelangrijkste tip; blijf zelf zo kalm mogelijk!

Succes!