wat mankeert mijn lieverd? hersenbloeding of toch een tumor?

Hallo allemaal!

Mijn lieve hond scrumpy is 5 jaar oud.
Afgelopen zaterdag stond ineens haar hoofd scheef en had ze ineens een afwijking naar links. Het leek wel of ze dronken was.
Na meteen een dierenarts te hebben gebeld, ben ik zondagochtend naar de kliniek gegaan..
De oren zagen er goed uit (geen ontsteking), ze was helemaal bij kennis, geen snel bewegende ogen enz. Hij dacht aan een lichte bloeding, maar vermelde wel erbij dat hij niet wist of het een begin van iets was, of het einde..
Daarop heeft hij haar een Prednison spuit gegeven, en toch voor de zekerheid maar wat antibiotica (voor het geval ze een hersenvliesontsteking had)..
Op maandagochtend ben ik direct naar mijn eigen DA gegaan en ook zij vertelde me dat ze niet wisten wat te doen en dat ik gewoon moest afwachten.. Ik heb voor 14 dagen prednison meegekregen en bloedverdunners.. Ook werd mij verteld dat ik rekening moest houden met een hersentumor.

Nu is het een aantal dagen verder, ze is niet meer zo wankel (maar dan ik denk dat dat ook kan komen doordat ze het in de gaten heeft), ze houdt haar kopje wel nog naar rechts en als ze op bed of op de bank springt, heeft ze nog steeds moeite met haar evenwicht te behouden.

Wel is ze ontzettend afwezig, als ze bv een andere hond hoort blaffen, dan draait ze haar hoofd wel die kant uit en spitst ze haar oren, maar er komt totaal geen respons meer (wat absoluut niets voor haar is). Ze slaapt heel veel en zit vaak wat levenloos voor zich uit te staren..

Nu is mij opgevallen dat ze voor afgelopen zaterdag eigenlijk een week of 2 eigenlijk al de trap niet meer normaal af durfde, als ze de bocht naar rechts moest maken onderaan de trap was ze heel bang en viel ze weleens naar rechts, ook in de tuin heb ik haar 1 keer zien omvallen.. Omdat ze verder helemaal normaal was, heb ik er totaal niet bij stilgestaan..

Dit laatste gegeven was voor mijn DA ook aanleiding om ook rekening met een tumor te houden, omdat een bloeding altijd ineens komt..
Maar ze was eigenlijk helemaal normaal, tot afgelopen zaterdag, dit was voor mijn gevoel echt wel plotseling.. het is echt niet geleidelijk aan erger geworden..

Verder heb ik gelezen dat een hond bij een bloeding toch last krijgt van op en neer schietende ogen etc. Dit is bij haar ook niet het geval geweest..

Wie o wie heeft hetzelfde meegemaakt, of kan me iets meer vertellen over deze symptomen?
Is haar karakterverandering (afwezig, sloom) het gevolg van de prednison?

Hoi Lila,

Jeetje wat een vreselijk gebeuren zo ineens met je hond.. Da's schrikken... :-(

Ik ben niet zo voor allerlei spuiten, terwijl je niet weet wat er mis is....

Heb je de hond geënt, heb je anti vlooien middelen gebruikt...
Ik denk eigenlijk meer in die richting, aan een reactie ergens op ......?

Eén van mijn collie's heeft - toen ze oud was - een hersenbloeding gehad maar dat zag er heel duidelijk uit als hersenbloeding, met heen en weer schietende oogjes, omvallen, scheef lopen, tongetjes scheef, koppie scheef...

Ik heb dit toen klas. homeopathies laten behandelen en binnen eén dag zag je er praktisch niets meer van....
Liep binnen twee dagen weer te rennen....

Ik zou niet op één dierenarts af gaan en zeker niet allerlei spuiten er in laten zetten, zonder dat er duidelijk is, wat er mis is..

Misschien is Utrecht een idee...?

Heel veel sterkte, hoop dat je lieve hondje weer snel op de pootjes is...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Lila,

Mijn kat Moos was erg sloom van de prednison, dus dat kan.

En verder... het is duur, maar het is wèl mogelijk: een MRI scan voor je hond. Misschien een ideetje?

Zie hier een link:

http://www.ad.nl/drechtsteden/2595189/Run_op_MRIscan_voor_hond.html

Dan weet je tenminste waar je mee te maken hebt, goed of slecht...

Groetjes,

Linda.

Jee.. wat een schrik..

Ik weet niet hoe hoge dosis pretnisson ze heeft gekregen. Maar daar zijn wel aardig wat bijwerkingen van.

Ik zou zeker verder vragen en misschien dat Ilja je verder kan helpen op de klassiek homeopatisch methode?

Groetjes, Margje

Hallo,

Mijn vorige hond "Buster"heeft 2x een hersenbloeding gehad. Dit gebeurde in eens. Hij viel als het ware neer en bleef liggen en kon gewoon zelf niet meer op z'n poten staan.

De eerste keer dat hij het kreeg, zakte hij als het ware zo door zijn poten en bleef liggen. Zijn ogen draaide vreemd en keken heel verward... Ik was in de buurt en heb hem direct op zijn kussen gelegd, waar hij zeker 6 uur gelegen heeft. Zijn kop kon hij niet eens optillen. Heel af en toe probeerde hij zijn staartje te bewegen als ik tegen hem sprak. Dit gebeurde in het weekend en onze dierenarts was op dat moment bezig met een keizersnee, waardoor ik moest wachten tot hij mij terug kon bellen! Dit waren de vreselijkste uren in mijn leven. Als ik er nu nog aan terug denk....Maar goed, na die 6 uur stond hij uit zichzelf weer op, maar kreeg geen controle over zijn lichaam. Hij bleef maar rondjes lopen. Een rechte lijn lopen, kon hij niet. Gelukkig belde de DA mij toen dat ik langs kon komen. Daar vertoonde hij nog steeds dat rondjes-gedrag. Uiteindelijk kon de DA ook alleen maar gissen wat het geweest zou kunnen zijn, maar de symptomen leken op een hersenbloeding. Hij kreeg geen medicijnen. Ik moest hem mee naar huis nemen om te kijken hoe hij op zou knappen....Buster had zijn kopje niet scheef staan. Er zou weinig aan te doen zijn.... Gelukkig knapte Buster na een paar dagen wel weer op, maar vanaf die tijd is hij echt achteruit gegaan. Iets wat mijn DA ook wel voorspelde. Hij zei al als het eenmaal een keer gebeurt is, kan het vaker terugkeren en kunnen er ook op andere plaatsen in het lichaam rare bloedingen optreden... Wat later ook het geval was. Hij had een bloedoor, daarna een glaucoom, wat hem uiteindelijk zijn oogje kostte. Na deze oog-operatie heeft hij nog 1 keer een hersen-attackje gehad. Hij kon toen z'n rust helemaal niet meer vinden en herkende zelfs zijn veilige huis en baasjes niet echt meer...Hij wou gewoon niet meer! We hebben hem toen zijn rust moeten geven. Hij was tenslotte ook al bijna 13,5 jaar oud.

Zoals ik uit jouw verhaal begrijp, had jouw hond van te voren al klachten, waardoor het hoogstwaarschijnlijk geen hersenbloeding zal zijn. Ik vraag me af om welke reden je nu medicijnen voorgeschreven hebt gekregen. Als jouw DA een tumor verwacht, waarom wordt er dan geen foto van zijn schedel gemaakt? Een tumor moeten ze toch op foto's terug kunnen zien? Kortom ik vind het vreemd waarom je de medicijnen moet geven, terwijl er geen duidelijkheid is wat jouw hond nu mankeert.....Ik zou dit gewoon eens bij de DA navragen...

Heel veel beterschap met je kanjer. Het is vreselijk om dit mee te moeten maken. Ik weet er alles van...Maar hopen dat ze toch weer op gaat knappen....

Groetjes Monique

Ook onze hond heeft 3x een hersenbloeding gehad.

Was een week lang erg aanhankelijk en 'ineens' begon hij erg te kwijlen, liet zijn ontlasting en urine lopen en was totaal apatisch. Dronk en at niets.

1e 2x heeft hij prednison gehad, had geen effect. Na 2 dagen ging het iets beter, (bij de eerste keer).
Bij de tweede keer, zijn we na bezoek aan de eerste DA naar een goede DA geweest, waar ik met Dibbes ook altijd heen ga.
Hij heeft het toen op het randje na gehaald. Heeft een stortinfuus gehad, ivm uitdroging. Maar de DA zei toen al: wat ik ook voor hem ga doen, hij redt het niet.

Omdat Dino toch lopend de deur uit ging, dacht ik nog dat het wel mee zou vallen, maar 3 dagen later was hij weer net zoals de 1e 2 keren. En toen was het ook gebeurd.

als je er niet gerust op bent: mri-scan laten maken.

Heel veel succes.

Bedankt voor al het medeleven en de reacties..
Ben net toch maar terug naar de DA geweest..
Heb een goed gesprek (1,5 uur) met hem gehad.. Afgelopen maandag had ik een consult bij zijn vrouw gehad die ook DA is..

Hem lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat ze een hersentumor heeft, omdat het heel zelden voorkomt bij relatief jonge honden..
Verder zijn alle gedragsveranderingen waarschijnlijk toe te schrijven aan de medicatie..

Ik heb ook een MRI-scan overwogen, maar dit schijnt zeer gevaarlijk te zijn bij een hond waarvan het vermoeden bestaat dat ze een hersenbloeding heeft gehad. Dit omdat ze onder narcose moet ervoor en daardoor een verandering in de bloeddruk optreedt wat ook tot een eventuele nieuwe bloeding kan leiden.

Hij heeft me gezegd dat als ze toch een tumor heeft, ze binnen 3 tot 4 weken echt nieuwe klachten moet krijgen (uitvalsverschijnselen, zoals blindheid, kwijlen, verlammingsverschijnselen enz.)

Verder zei hij dat het herstel van bloeding wel tot 6 weken kan duren en dat ze haar scheve stand van het hoofd weleens voorgoed kan behouden. Ook is het nu moeilijk vast te stellen hoe haar toestand is, omdat ze duidelijk last heeft van bijwerkingen vd medicatie.

Er zijn geen afwijkingen te zien aan de pupillen en ze staan ook stil in het hoofd. Het lag volgens hem ook aan de zwaarte van de bloeding of de ogen al dan niet bewegen in het hoofd of dat ze rondjes gaat draaien e.d.

Voorlopig zit er niets anders op dan afwachten en ze mag absoluut niet verslechteren, want dan is het foute boel. Na 2 weken (als ze van de medicijnen af is), moet ik terug op controle.

Ik hoop zo op een goede afloop.. Kom al een week niet mijn huis uit, slaap bij haar op de bank.. Zij is mn alles!!!

Jeetje Lila, wat zit jij nu in een spannende tijd. Kan me voorstellen dat elke ook maar iets aparte beweging van je hond nu eng lijkt! Ik hoop echt van harte voor jou en je hond dat het niets ernstigs is en dat je nog lang van haar mag genieten!!!

Wat lief van je DA trouwens dat hij zoveel tijd voor je vrijmaakt, super hoor, dat hoor je niet vaak.

Sterkte!

Ellen en de honden.

Hoi Lila,

Mijn hondje is nu 16jaar. Een jaar ofzo geleden heeft hij hetzelfde meegemaakt als jouw hondje. De symptonen lijken enorm op elkaar. Bij mijn hondje was het een trombose. Da's een bloedklontertje in de hersenen. Hij heeft medicijnen gekregen in de vorm van een spuit en neemt nu elke avond 1 cardioasperine(bloedverdunner), zijn hoofdje hangt niet meer scheef nu. Je merkt er zelfs nu niets meer van ondanks zijn hoge leeftijd. Misschien kan je dit eens vragen aan je DA?

Groetjes, Sanneke

ik hoop dat alles met je hondje goed komt dacht ook eerst aan een oorontsteking toen ik het las maar de da zei van niet mss toch een bloeding of trombose weet niet wat je moet doen mri ?? mss maar als je weet dat het een groot risico is ... maar langs de andere kant dan ben je wel zeker wat je ook beslist veel succ hierin

Hoi Lila,

Tjeempie, wat zit jij in een spannende tijd. Ik leef helemaal met je mee.

Ik zit te denken aan een van C.V.A. Een C.V.A. kan ook door afknelling van het bloedvat komen. In de volksmond wordt een CVA 'n hersenbloeding genoemd...maar het tegenovergestelde kan dus ook. Dan heb je geen hersenbloeding maar wel een C.V.A.

Juist omdat je beschreef dat er al voor die tijd iets aan de hand was, dan denk ik aan kleine T.I.A.-tjes.

Een T.I.A.(tje) komt vaak voor de C.V.A. Al kunnen ze ook voorkomen zonder dat er ooit een C.V.A. komt.

Dus...een (of meerdere) tia kan een voorloper zijn op de nog te komen cva. Tia's kunnen zelfstandig komen zonder dat een cva later alsnog komt.

een cva kan ook komen zonder dat er sprake is van een of meerdere tia's.

In jouw geval denk ik dat er eerst sprake is geweest van kleine tia-tjes. En daarna kwam de cva.

Beide kunnen bij honden voorkomen.

Ik weet niet of je 'n doorgemaakte Tia of Cva op een MRIscan kunt zien.

Misschien is je DA bereidt om je hierin te begeleiden?

Ik vind het heel knap dat je huisarts zoveel tijd in jullie hebt gestoken. Knap dat hij toch een goed gesprek met j aanging. Helaas is dat soms wel anders. Vraag anders hoe hij denkt om naar Utrecht te gaan. Ik zou het in overweging nemen en dat ook met hem bespreken.

Heel veel sterkte.

Knuf van een puberale Bassie.

Ik vind het heel knap dat je huisarts zoveel tijd in jullie hebt gestoken. Knap dat hij toch een goed gesprek met j aanging.

Moet zijn:

Ik vind het heel knap dat je DA zoveel tijd in jullie heeft gestoken. Knap dat hij toch een goed gesprek met je aanging.


Lastig, dat er geen mogelijkheid is om later je eigen typfoutjes te verbeteren.

quote :
Lastig, dat er geen mogelijkheid is om later je eigen typfoutjes te verbeteren

ach wat zijn nu kleine typfoutjes :p ik typ zoveel fouten lollll maakt niet uit zalle

grtj en pootje van teisha

Hallo *Sterre*

Wij hebben 2 border collie's en eentje deed daarnet opeens zo raar (ze is 5,5jaar oud), haar hoofd ging steeds naar links en haar ogen draaiden steeds weg. We wisten niet wat doen en hebben haar rustig gehouden. Zijn er even mee naar buiten gegaan en het is gelijk over..! Maar nu ben ik bang en vraag ik me af of dat geen teken is van een trombose of hersenbloeding...?
Is jouw hond er volledig doorgekomen en heeft die het niet opnieuw gekregen??

Ik hoop dat u mij kunt helpen want we willen haar niet verliezen!!

Groetjes,
Ellen

Hoi Ellen,

Jee, da's schrikken...

Jee, meis ik ben geen dierenarts...
Maar ik denk eerder aan epilepsie..

Wat ik bij Jip zag als hij een toeval kreeg dan begon dat ook zo..
Z'n kop omdraaien naar achter toe linksom..
En dan draaiden z'n ogen weg...


Het kan zijn dat het plots ophoud...
Het kan zijn dat het nooit meer terug komt..
Maar het kan ook vaker gebeuren...
Er soms geen peil op te trekken...

ALS HET EPILEPSIE IS!!??

Heb je niet ooit een plasplek gevonden in huis...
Of dat er iets ongegooid was waarvan je dacht hoe kan dit...
Dan zou het kunnen wijzen dat ze het al eens eerder gehad heeft...

Maar dat hoeft natuurlijk niet...
Ik zou haar even in de gaten houden...

M'n name 's nachts...
Jip kreeg de toevallen altijd als hij in rust was. dus m.n 's nachts...

Maar het kan ook héél iets anders zijn hoor, nogmaals ik ben geen DA...

Toch even je dierenarts bellen maandag en uitleggen wat je gezien hebt...

Heel veel succes, lieve steun groet, Ilja
En als je nog vragen hebt....
Altijd bereid!
'k denk aan jullie...

Héj!

Allereerst: bedankt voor jouw reactie!
We hebben ondertussen naar de dierenarts gebeld en die zei ook epilepsie. Het kan dus zijn dat ze nog aanvallen krijgt, maar het is zeker niet dodelijk.
We zijn echt opgelucht!

Ivm die plasplek: niet dat we weten, dus het is waarschijnlijk de eerste keer dat ze dit krijgt.

Hartelijk bedankt en nog veel geluk met Jip!
Hij heeft dus ook epilepsie?


Mvg,
Ellen

Hoi Ellen,

Wat sneu voor jullie joh...

Helaas hebben wij Jip moeten laten inslapen..
Hij kwam op een gegeven moment niet meer uit de aanvallen...
De één was nog niet over de ander diende zich alweer aan...

De aanvallen van Jip werden steeds heftiger, korter op elkaar en het hele beeld veranderde..

Ik wens je heel veel sterkte..
Op zich er er wel mee te leven...
Maar het is een vreselijk naar gezicht...
En je bent totaal machteloos...
Maar er zijn zat honden die er oud mee worden..
Ik hoop dat jullie hondje daar één van mag zijn...

Lieve groet, Ilja

Nog even ter informatie Ellen..
Gevonden voor je op Internet...

Epilepsie en triggers

BHT/BHA/Ethoxiquine; de triggers van vele 'volksziekten' onder onze huisdieren.
Elk huisdier/fokdier heeft belang bij BHT, BHA en Ethoxvrije voeding!!! In voeding wat je zelf samenstelt of Komplete Vers Vleesvoeding (KVV) zitten deze zwaar kankerverwekkende stoffen gelukkig niet verwerkt.

Helaas zitten in heel veel brokvoeders en blikvoerders o.a. deze stoffen en nog vele andere foute additieven verwerkt. Deze foute additieven werken in op het immuunsysteem en op medicatie van bv. honden met epilepsie en andere vormen van (autimmuunziektes.

Tezamen met het overenten van onze huisdieren (en niet in de laatste plaats slecht fokbeleid), is het niet verwonderlijk dat er zovele honden met (autimmuunziektes rondlopen.

De brokkenmerken welke bv. bij dierenartsen en speciaalzaken te koop zijn, bevatten tegenwoordig erg veel sojaschroot.

Het is voor de producent immers een goedkoop eiwit.
Door vertegenwoordigers van een zeer welbekend brokkenmerk wordt soja de hemel in geprezen.
Dr. Jean Dodds heeft hier een studie naar gedaan.
Zie hieronder wat voor schadelijke effecten dit heeft op dieren.

In het rijtje 'graan- en glutenvrij' moet ook zeker soja genoemd worden.

Dat verse voeding een belangrijke factor is voor het onderdrukken van epilepsie is een feit, NAAST de medicatie en deskundige begeleiding waar vele honden helaas niet onder uitkomen.

Door oververhitting van de grondstoffen uit brokvoeding worden belangrijke vitamines, mineralen en aminozuren 'toxisch' waardoor tekorten kunnen ontstaan. Hierdoor worden o.a. Taurine en Selenium slecht opgenomen in het hondenlichaam.

http://www.canine-epilepsy.com/healthydiet.html

Taurine is o.a. nodig bij:
aanmaak van het darmslijmvlies, regulatie osmotische druk, bescherming tegen ophoping van calciumionen, oxidatieve stress, membraanstabilisatie (denk aan hartritme stoornissen!), neurotransmitters, oogfunctie, glucosestofwisseling, immuunsysteem (witte bloedcellen die kunnen beschermen tegen virussen en bacteriën), vruchtbaarheid (spermacellen), gal stroom regulatie (denk aan het voorkomen van galstenen), bescherming longweefsel (astma), groei en ontwikkeling (groeivertraging), verhoogde cholesterol, cardiovasculaire aandoeningen (kalium en magnesium blijven door taurine binnen de cel), regulatie glucose spiegels.
Kortom een belangrijk zwavelhoudend aminozuur!

Taurine zit vooral in vis en orgaanvlees als runderhart.
Nu is het niet de bedoeling kilo's vol taurine- en seleniumhoudende vers produkten te geven.
Mijn honden zijn gezond en krijgen bv. hooguit 2x per week 100 gram lams - of runderhart en 1x per week een vette vis als makreel of zalmkop.
In die zin kun je niet 'oversupplementeren' met vers voer en komt het een hond alleen maar ten goede.

Pas evenwel goed op met het echt supplementeren van allerhande voedings-/ en vitaminesupplementen uit poedertjes en potjes.
Dit zou ik zeker niet aanbevelen en al helemaal niet zonder deskundige begeleiding van een holistisch dierenarts c.q. specialist (wel ben ik een groot voorstander van Probiotica onder pagina Antibiotica aangegeven en onder de genoemde omstandigheden).

Er zijn nogal wat 'triggers' waardoor epilepsieaanvallen kunnen worden opgewekt.
Ik noem er hieronder maar een paar:

Honden met epilepsie kunnen triggeren op bepaalde geuren uit kruiden en essentiële oliën.
Het is raadzaam hier rekening mee te houden en alleen kruiden te gebruiken waar blijvend goed op gereageerd wordt.

Maar ook TE plotse verandering van voer (bv. van brok naar vers) ZOU een aanval KUNNEN opwekken, omdat het allemaal zo lekker is.
Ik zeg met nadruk ZOU KUNNEN want het merendeel van epilepsiehonden op vers voer functioneren juist erg goed op deze manier van voeden.

Eerste Epilepsie-gen bij honden geïdentificeerd

Met grote dank aan dr. Linda Jansma, haar zienswijze op vaccinatieschade en epilepsie.
Aspecten van vaccinatie als oorzaak voor aanvallen bij epilepsie
in honden. Met extra aandacht voor het distemper vaccin.

Linda Jansma

Almere, 1999

Begrip epilepsie

Ter verduidelijking van het begrip epilepsie volgt eerst een aantal verklaringen met betrekking tot uitdrukkingen die gebruikt worden bij het beschrijven van het onderzoek.

Er bestaan twee soorten epilepsie:

Primaire epilepsie; ook wel idiopatische, genetische of ‘echte’ epilepsie genoemd. Voor dit soort epilepsie is meestal geen oorzaak te vinden. De diagnose wordt gesteld door alle andere oorzaken uit te sluiten.
Primaire epilepsie ontstaat meestal als de hond een leeftijd heeft tussen 6 maanden en 5 jaar.

Secundaire epilepsie; waarbij een aanwijsbare oorzaak te vinden is.
Er zijn tal van oorzaken voor secundaire epilepsie, waarbij het doel van de behandeling is, de oorzaak weg te nemen, wat echter meestal moeilijk is, omdat de oorzaak vaak niet duidelijk is vast te stellen.

Epilepsie bestaat uit het herhaaldelijk optreden van aanvallen.
Bij honden zijn er drie soorten aanvallen te onderscheiden.

Partiële aanvallen; waarbij bepaalde delen van het lichaam betrokken zijn, zoals bijvoorbeeld stuiptrekken, vlieghappen, zenuwtrekjes in het gezicht of het trekken met een oor.

Gegeneraliseerde aanvallen; ook wel grand mal genoemd.
Deze aanvallen bestaan uit twee fasen:
de tonic en de clonic fase.
De tonic fase is herkenbaar aan het omvallen van het dier, verlies van bewustzijn, het verstijven van de poten en krampen van het hele lichaam.
Soms stopt ook de ademhaling.
Deze fase duurt gewoonlijk ongeveer 10-30 seconden.
De clonic fase bestaat uit het bewegen van het hele lichaam, waaronder het heftig bewegen van de poten. (het zogenaamde ‘lopen’)

Bij beide fasen kan ook de controle over blaas of darmen wegvallen en kan er salivatio optreden. In sommige gevallen verschijnt er schuim om de mond.

Atypische aanvallen; welke niet in te delen vallen bij de vorige twee soorten.

De meeste aanvallen zijn in drie fasen in te delen:

De aura is de beginfase voor de werkelijke aanval
De hond is onrustig en vertoont soms afwijkend gedrag.
Het dier kan aanhankelijker worden, of zich juist terugtrekken.
Soms is er een vreemde blik in de ogen te zien.
De aura kan enkele minuten tot enkele dagen aanhouden.

De ictus is de werkelijke aanval
De hond valt om, verstijfd gedurende een korte periode (± 30 seconden), gevolgd door ontspanning, waarbij krampen en heftige beweging met de poten optreden.
De ictus duurt ongeveer 1-3 minuten.

De post-ictale fase is de periode na de aanval.
De hond komt bij bewustzijn, krabbelt overeind en is meestal een poosje de kluts kwijt.
Sommige honden hebben extreme honger of dorst.
Vaak zien ze slecht en hebben moeite met bewegen.
Enkele honden zijn vlak na de aanval overactief en anderen zijn juist geheel uitgeteld.
De post-ictale fase kan enkele minuten tot enkele dagen duren.

Buiten de genoemde soorten aanvallen, zijn er een tweetal bijzondere vormen van een aanval, waar extra aandacht aan besteed moet worden:

Clustering

Dit is wanneer een hond meerdere aanvallen op een dag heeft, waarvan hij tussentijds niet voldoende hersteld, dus waarbij geen herkenbare post-ictale fase optreedt.

Status epilepticus

Hierbij is sprake van een aanval, die langer dan enkele minuten duurt, waarbij de hond niet of nauwelijks bij bewustzijn komt.
Elke aanval wordt gevolgd door een nieuwe, waardoor de aanvallen eindeloos door kunnen gaan.

Algemene inleiding

De oorzaken voor het ontstaan van epileptische aanvallen bij honden lopen sterk uiteen.

Het feit dat alle honden verschillend reageren op medicaties, voedsel, en indrukken van buitenaf, kan toegewezen worden aan de verschillen in algehele geaardheid, zowel fysiek als mentaal. Hierdoor is moeilijk vast te stellen waardoor de eerste epileptische aanvallen zich openbaren.

Epilepsie is een aandoening die kan voorkomen in honden van alle rassen. Bepaalde rassen zijn gevoeliger dan andere, waaronder de Belgische Tervueren, Duitse Herder, Border Collie, Golden Retriever en Labrador Retriever, Dalmatiër en Poedel de hoofdgroep vormen (Oliver, Handbook of Veterinary Neurology, 1997).

Voor genoemde hoofdgroep geldt, dat er meestal geen aanwijsbare oorzaak voor de aandoening te vinden is (primaire epilepsie), maar vaak echter zijn er medische oorzaken waarbij epilepsie tot het ziektebeeld behoort.
De belangrijkste oorzaken zijn hersentumoren, infecties, toxica, stofwisselingsziekten, trauma’s en voeding.

De meeste oorzaken voor epilepsie zijn in te delen naar leeftijd (tabel 1).
Tussen de beginleeftijd van primaire (‘echte’, generieke, of idiopatische) en secundaire epilepsie (met aanwijsbare oorzaak) bestaat een duidelijk verschil, waardoor niet met zekerheid gezegd kan worden wat de veroorzaker is.

Tabel 1. Oorzaken voor epilepsie ingedeeld naar leeftijdsgroep

Leeftijd/classificatie en Oorzaak
<1 jaar
Toxisch: zware metalen (lood), strychnine, tetanus
Infectieus: distemper, encephalitis, diverse infectieziekten
Metabolisch: hypoglycemie - kortdurend, enzymdeficientie, hepatische encefalopathie
Voeding: Thiamine, parasieten
Traumatisch: acute verwonding aan het hoofd

1-3 jaar
Genetisch: primaire, idiopatische epilepsie (kan eventueel al ontstaan op de leeftijd van ± 6 maanden. Enkele keer ook als boven.

>4 jaar
Metabolisch: hypoglycemie, cardiovasculair, hypocalciemie, hepatische encefalopathie
Neoplastisch: primaire of metastatische hersentumor

Tussen de beginleeftijd van primaire (echte’, generieke, of idiopatische) en secundaire epilepsie (met aanwijsbare oorzaak) bestaat een duidelijk verschil, waardoor niet met zekerheid gezegd kan worden of invloeden van niet-neurologische aard een oorzaak zijn voor het tot uiting komen van epileptische aanvallen.

Omdat secundaire epilepsie in de meeste gevallen begint in de nog jonge pup, kan verondersteld worden dat de eerste volledige vaccinatie (op de leeftijd van ongeveer 12-14 weken) een veroorzaker is van het tot uiting komen van de aanvallen, terwijl bij primaire epilepsie, waarvan een duidelijke oorzaak onbekend is, en die meestal tot uiting komt als de hond een leeftijd heeft tussen de zes maanden en vijf jaar (Oliver, Handbook of Veterinary Neurology, 1997), de vaccinatie als grensverlagend zou kunnen worden beschouwd (waarbij met ‘grens’ wordt bedoeld het punt waarop een aanval tot uiting komt)

Volgens Dr. A. DeLahunta van de Cornell University, USA, erft elke hond een mogelijke, genetisch vastgestelde aanleg voor epileptische aanvallen, maar omdat elke hond een verschillend grensmaximum bezit, komen deze aanvallen alleen tot uiting bij honden met een lage grens, en over het algemeen niet bij de “normale” hond (Cunningham, Inheritance and Idiopathic Canine Epilepsy, 1987).

Een erg laag grensmaximum zien we voornamelijk bij honden met idiopatische (primaire) epilepsie (DeLahunta), waardoor deze groep dieren uitzonderlijk gevoelig is voor invloeden welke aanvallen veroorzaken, zoals bijvoorbeeld vaccinatie of hypothyroidisme (niet-neurologische invloeden). Omdat de hoogte van een grensmaximum bij elke individuele hond verschillend is, is het duidelijk dat niet alleen vaccinatie en hypothyroidisme deze grens in zekere zin beïnvloeden (d.i. verlagen) maar dat ook andere omstandigheden, waarbij elke hond verschillend reageert, een rol kunnen spelen, zoals bijvoorbeeld het gebruik van fenothiazine tranquillizers (bv. acepromazine, chloorpromazine, levomepromazine) of conserveringsmiddelen in voeding.

Ook een zekere medische conditie, zoals alkalose, kan het grensmaximum verlagen.

Onderzoek toont aan dat herhaaldelijke aanvallen een permanente verlaging van de maximumgrens kunnen veroorzaken, waardoor de severiteit van de aanvallen toeneemt (K.R. Dyer en L.G. Shell, Anti-convulsant Therapy: A practical guide to medical management of epilepsy in pets, 1993).

Tijdens dit proces (kindling), nemen de prikkelingen toe van de epileptische neurons in de hersenen, waardoor de niet-epileptische neurons gestimuleerd worden tot het tot stand brengen van een aanval. Hierdoor worden steeds meer neurons in het epileptisch proces betrokken, waardoor de maximumgrens onomkeerbaar wordt verlaagd en het aantal aanvallen toeneemt.

Een ander verschijnsel in de hersenen, het zogenaamde “mirror focus phenomenon”, kan eveneens een oorzaak zijn voor het verlagen van de maximumgrens.
Bij genoemd verschijnsel treedt een duplicatie op van de epileptische ‘afwijking’ in de hersenen, wat wil zeggen dat de kant van de hersenen, waar zich in principe geen epileptische neurons bevinden, na enige tijd eveneens in staat is zelfstandig aanvallen tot stand te brengen.

Gezien het feit dat er diverse oorzaken voor het verlagen van de maximum grens bestaan en dat vaccinatie, voornamelijk met het distemper vaccin, een belangrijk onderdeel van die oorzaken kan zijn, is er in dit kleine onderzoek extra aandacht besteed aan genoemde distemper vaccinatie.

Distemper vaccinatie als factor voor de verlaging van het grensmaximum

In Nederland worden jaarlijks ongeveer 1,2 miljoen adulte honden en juveniele honden (inclusief pups) gevaccineerd met zowel dode als verzwakte ziektekiemen.

In het verleden werd dit jaarlijks vaccineren als vanzelfsprekend beschouwd, echter sinds kort wordt er van diverse kanten kritiek geuit op het frequent inenten van huisdieren, doordat ongunstige bijwerkingen en plotseling optredende ziekten in verband worden gebracht met het vaccineringsproces.

Een groot aantal immunologen zijn echter van mening dat het risico op een infectie van meer belang is dan het risico wat vaccinering met zich mee kan brengen.

Voor honden die tot de groep behoren welke op een bepaalde manier op vaccinatie reageert, worden de voordelen die door deze mening over vaccinatie worden geschetst, teniet gedaan door de kans op ziekmakende of soms zelfs fatale reacties.

De theorie achter vaccineren is het voorkomen van infectieziekten die veroorzaakt worden door organismen die het lichaam binnendringen, zich vermenigvuldigen, en tijdens hun levenscyclus ernstige en in sommige gevallen onherstelbare schade aanrichten aan organen en weefsels.

Zelfs bij dieren met een sterk immuunsysteem kunnen infectie en beschadiging zo snel optreden, dat hun lichaam niet in staat is de binnengedrongen organismen te vernietigen.

In gevallen waar de hond in zekere mate verzwakt is, zal het immuunsysteem de infectie niet kunnen bestrijden, waardoor de hond sterft, of als de infectie toch geëlimineerd wordt, verzwakken of sterven aan de gevolgen van onherstelbaar beschadigd cellulair weefsel.

Omdat het immuunsysteem sneller reageert op binnengedrongen organismen als het deze al eerder geëlimineerd heeft, wordt de theorie toegepast van het toedienen van een minimale hoeveelheid dode bacteriën of een verzwakt virus aan het lichaam, om zodoende een afweerreactie op te wekken, zonder de ziekte te veroorzaken.

De toegediende antigenen binden zich aan proteïnen op het oppervlak van B-lymfocyten, cellen afkomstig uit het beenmerg.

De B-lymfocyten worden hierdoor geactiveerd zich tot een plasmacel te ontwikkelen, welke zich vermenigvuldigd en opgenomen wordt in de bloedcirculatie.
Op dat moment scheiden de plasmacellen specifieke antigenen af, die alle binnengedrongen organismen met dezelfde antigenen opsporen en vernietigen.
Zodra elk infectieus organisme is vernietigd zal de plasmacel, ofwel de ontwikkelde B-lymfocyt, in de bloedcirculatie blijven als “memory cell”. Zodra een organisme met dezelfde antigenen opnieuw het lichaam binnendringt, zal de “memory cell” zo snel antilichamen produceren, dat het antigen zich niet kan vermenigvuldigen en zodoende de infectie niet tot stand kan komen.

Vaccinatie, of ook wel ‘actieve immunisatie’ genoemd, is gebaseerd op de voorgaande theorie, waarbij toediening van antigenen resulteert in een beschermende immuniteit voor de betreffende infectie, welke dezelfde identificatiekenmerken heeft als datzelfde anti-gen.


Soorten vaccins

Dode vaccins
Dode vaccins worden vervaardigd uit inactieve micro-organismen, welke normaal gesproken een infectie veroorzaken.
Omdat deze micro-organismen dood zijn, zijn zij niet in staat zich te vermenigvuldigen en de infectie te veroorzaken.

Hun aanwezigheid in het lichaam zorgt er echter voor dat het immuunsysteem de specifieke antigenen aanmaakt die het lichaam beschermen.

Dode vaccins geven echter een korte en zwakke bescherming tegen infecties, waardoor zij vaak in grote of frequente doses toegediend moeten worden om voldoende immuniteit te bewerkstelligen.

Gemodificeerde levende vaccins (GLV)
Gemodificeerde levende vaccins bestaan uit verzwakte micro-orga¬nismen van een bepaalde infectie.

Deze micro-organismen zijn veranderd, zodat zij bij de meeste honden geen infectie veroorzaken, maar wel in staat zijn om zich te vermenigvuldigen en zodoende een beschermende afweerreactie te doen ontstaan.

Omdat deze organismen zich kunnen vermenigvuldigen en zich kunnen verspreiden door het lichaam als een ‘levend’ organisme, is de immuniteit die zij veroorzaken groot en langdurig.

Subunit vaccins

Subunit vaccins bestaan niet uit een geheel micro-organisme, maar alleen uit een component daarvan, welke een beschermende immuniteit veroorzaken. Subunit vaccins zijn ongeveer gelijk aan dode vaccins, daar zij ook niet infectieus zijn en geen langdurige, zwakke bescherming bieden.
Vanwege voorgaande en de hoge productiekosten, wordt meestal gebruik gemaakt van dode en gemodificeerde levende vaccins.

Risico’s van GLV’s
Recente onderzoeken betreffende de risico’s die verbonden zijn aan GLV’s tonen aan dat zij inherent meer gevaar opleveren dan dode (geïnactiveerde) vaccins (P.A. Davol, Vaccines, Infectious Diseases and the Canine Immune System, 1998).

De beschikbare polyvalente en monovalente vaccins blijven echter aanvankelijk GLV’s, ondanks bewijzen dat dode vaccins, die minder probaat werkzaam zijn vanwege het produceren van lagere spiegels of korter durende immuniteit, veiliger zijn.

Vaccinaties kunnen echter problemen opleveren bij een bepaalde medische conditie, zoals bij tumoren.

De aanwezigheid van actief groeiende tumorcellen, veroorzaakt een sterke afname van proteïne in het lichaam, waardoor het immuniteitsrespons op de antigenen verzwakt.

Niet alleen kunnen vaccinaties problemen opleveren bij al bestaande aandoeningen, ook kunnen zij bepaalde condities veroorzaken, zoals immunosuppressie (het verminderd functioneren van het immuunsysteem door middel van polyvalent vaccineren), auto-immunopathie en enkele andere complexe ziekten met betrekking tot het immuun systeem.

GLV’s, hoewel noodzakelijk en over het algemeen veilig en probaat werkzaam, kunnen echter gevaren opleveren bij honden met epilepsie.

Sommige vormen van epileptische aanvallen kunnen een direct gevolg zijn van de reactie van het immunologisch mechanisme. Vaccinatie kan hiervoor de oorzaak zijn, omdat de introductie van een anti-gen in het lichaam een aanval op het zenuwstelsel activeert.
De oorzaak van neurologische reacties op vaccinaties wordt meestal toegewezen aan het GLV voor het Canine distemper virus (ziekte van Carré of Hondeziekte).

Immunosuppressie speelt echter ook een rol bij neurologische reacties.

Gelijk het verloop van het pathogeen distemper virus, kan het immuunsysteem, als er een distemper GLV in het lichaam van de hond wordt geïntroduceerd, soms niet snel genoeg reageren op de binnengedrongen antigenen, waardoor het (verzwakte) virus vanuit de bloedbaan de hersenen kan bereiken, of via het cerebrospinale stelsel toegang verwerven tot het centrale zenuwstelsel.

Het verzwakte virus, dat echter niet pathogeen is, wordt in het hersenweefsel gedupliceerd en veroorzaakt daar een respons van het immuunsysteem in de vorm van een ontsteking van het hersenweefsel, wat kan resulteren in beschadiging aldaar, waardoor neurologische symptomen optreden.

Deze symptomen, gelijk aan die van het pathogene virus, kunnen tot uiting komen kort na de vaccinatie, of binnen enkele weken daarna en omvatten o.a. een verzwakte motoriek, incoördinatie, ademhalingsmoeilijkheden (zelden apnoe) en aanvallen, en kunnen worden voorafgegaan door depressie, koorts, braken..

Hoewel dit verschijnsel over het algemeen niet onderkend wordt, is na onderzoek onder zestig honden met epilepsie gebleken, dat 1 op de 3 honden epileptische aanvallen krijgt na het vaccineren, waarvan 82,6% binnen 1 tot 7 dagen.

Veertien van de drieëntwintig honden met een reactie op vaccinatie hadden nog nooit eerder epileptische aanvallen gehad.

Eèn van hen kreeg de eerste epileptische aanval op de leeftijd van 13 weken. In 87% van de gevallen maakte het GLV voor distemper deel uit van de polyvalente vaccinatie, en bij 13% van de honden betrof het een parvovirosis/leptospirosis-vaccinatie.

De leeftijd van de honden varieerde tussen de 13 weken en 14 jaar.

Van de 23 honden reageerde 60,9% elk jaar opnieuw op de vaccinatie en bij 39,1% betrof het de eerste volledige enting, waarvan nog niet bekend is of de volgende vaccinatie wederom aanvallen zal veroorzaken c.q. de frequentie en severiteit van de aanvallen zal doen toenemen.

Er werden geen significante veranderingen in het dagelijks patroon of medische conditie geconstateerd (zoals verandering van voedsel, ziekte of enigerlei andere reden) waardoor de aanvalsaktiviteit zou kunnen wijzigen.

De toename van aanvallen in aantal en severiteit na vaccinatie was bij 43,5% van de honden slechts tijdelijk.

Na een periode van 1 tot 4 weken hadden de dieren zich volledig hersteld en vielen terug in hun oude patroon. Bij 56,5% was de toename permanent en was hoofdzakelijk het geval bij die honden die nooit eerder aanvallen hadden gehad.
De verschijnselen die de honden met een reactie op vaccinatie vertoonden, varieerden per hond van één of meerdere grand mals tot status epilepticus. Enkele van hen moesten voor extra zorg een bepaalde periode ter observatie bij een dierenarts verblijven, maar herstelden zich in een vrij korte periode.

Uit voorgaande valt, statistisch gezien, te constateren, dat vaccinatie, met in het bijzonder de toediening van het GLV distemper, de maximum grens bij epileptische aanvallen kan verlagen.
Uit het feit dat 43,5% van de 23 honden zich binnen vier weken na vaccinatie volledig herstelden en terugvielen in hun oude patroon, kan opgemaakt worden dat de grensverlaging bij honden die al eerder aanvallen hadden, slechts van tijdelijke aard is, en dat de toediening van het GLV distemper enkel een veroorzaker genoemd kan worden voor het tijdelijk verstoren van het aanvalspatroon, ofwel een neurologische prikkel veroorzaakt, die het ontstaan van aanvallen bewerkstelligt.

Bij de groep honden (56,5%) die nog nooit eerder aanvallen heeft gehad, is het vrij goed mogelijk dat de distemper vaccinatie de maximum grens onomkeerbaar verlaagd, ofwel de ‘trigger’ vormt voor de eerste uiting van epileptische aanvallen.

Om tot een nog betrouwbaarder resultaat te komen, zou er gewerkt moeten worden met een onderzoek onder een bepaald aantal honden met reacties op vaccinatie, waarbij 50% van de honden gevaccineerd zouden worden met een polyvalente vaccinatie zonder distemper en 50% met een vaccinatie inclusief distemper (een zogenaamd dubbelblind onderzoek, waarbij zowel dierenarts als eigenaar niet weet welk vaccin gegeven wordt).
Het jaar daarop zou de vaccinatie verwisseld moeten worden en zou bekeken kunnen worden hoe de diverse reacties zich ontwikkelen.

Volgens het Colorado State University’s Veterinary School Vaccine Protocol biedt actieve immunisatie tegen virale anti-genen een bescherming voor meerdere jaren, soms zelfs gedurende het hele leven, waardoor jaarlijkse hervaccinatie niet nodig zou zijn (P.A. Davol, Vaccines, Infectious Diseases and the Canine Immune System, 1998).

Echter moet rekening gehouden worden met verschillende factoren en omstandigheden, waaronder het gebruik van dode of gemodificeerde levende vaccins, het gebruik van polyvalente versus monovalente vaccins, en de reactie op vaccinatie van elke individuele hond.

Daar het aantal aanvallen door middel van het kindling effect negatief beïnvloed kan worden, is het zinnig na te gaan of jaarlijkse inenting van honden met epilepsie zinvol en verantwoord is, en of een alternatief, zoals een driejaarlijkse vaccinatie, of eventueel stoppen met vaccineren, na de eerste volledige inenting, bij deze groep dieren mogelijk is.

Noot van de auteur;

Bij het verzamelen van gegevens voor het schrijven van deze scriptie, heb ik eveneens artikelen gelezen, waarin gedebatteerd werd over het feit of vaccinatie al dan niet schadelijk zou zijn, en waarin een vergelijking werd gemaakt tussen vaccineren als preventief middel en de ziekten die kunnen optreden bij niet vaccineren.
Allen gebaseerd op verslagen over ongunstige reacties en ziekten welke veroorzaakt zouden zijn door het toedienen van een vaccin.

Er bestaat zelfs een boek en een videotape, waarin statistisch bewezen zou worden dat vaccinatie schadelijk en zelfs gevaarlijk zou zijn.

(What vets don’t tell you about vaccines, C. O’Driscoll).

Ik wil echter met nadruk vermelden dat het statistisch onderzoek waarop het boek gebaseerd is, naar mijn mening niet voldoende kan zijn om tot een dergelijke conclusie te komen.

Daarvoor is meer medisch onderzoek nodig, welke niet verricht is voor het schrijven van genoemd boek.

Ik geloof echter dat dergelijke argumenten van twee kanten bekeken dienen te worden voordat men tot een verantwoorde beslissing kan komen, en met betrekking tot voorgaande zou deze beslissing naar ratio genomen moeten worden.

Net als de meeste andere medicaties en behandelingen hebben vaccinaties hun grenzen in zowel doeltreffendheid als veiligheid en deze grenzen zijn uiteindelijk mede afhankelijk van diverse factoren.

Ik heb deze scriptie uitsluitend geschreven met de nadruk op de connectie tussen vaccineren en epileptische aanvallen en wil hiermee geenszins twijfel opwekken over het al dan niet schadelijk zijn van vaccinaties.

Ik wil hiermee alleen wijzen op de diverse factoren die een limiet kunnen stellen aan veilig en probaat immuniseren van honden met epilepsie.

Dankwoord
Mijn dank gaat uit naar de eigenaren en hun hond, die mij gedurende lange tijd al hun waarnemingen nauwgezet hebben doorgegeven en mij voorzien hebben van waardevolle informatie uit het verleden van hun honden. Niets vraagt zoveel geduld als het telkens opnieuw beantwoorden van vragen over de verschrikkelijke ziekte die elk van deze honden teistert en waarover soms liever niet gesproken wordt, uit angst het lot te tarten, en ondanks de soms emotionele momenten, wanneer een van “onze” honden opnieuw aanvallen kreeg na een lange periode van rust, of wanneer een van “onze” honden de strijd opgaf, hebben we ook mooie momenten gehad.

Aan al die momenten zal ik met gevoelens van verdriet en vreugde terug denken. Niets is erger dan de ellende van een ziekte waarvan de oorzaak onbekend is.


© S@ndra© 2006 All Rights Reserved

Lieve groet, Ilja

hééjj!

Oei da's natuurlijk minder van Jip!!

Hehe, dat een tekst . Het zal nu vooral afwachten zijn of het nog eens voorkomt he.
Ik ben al blij dat het geen hersenbloeding is!

mvg,

Ellen

Hallo allemaal,

Ik ben me net werkelijk echt kapot geschrokken!!!

Ik ging ff snel de honden uitlaten, omdat mn zoontje nog heerlijk in bed lag.
Izra de duitse herder 2 jaar was aan t zwemmen en Kaylo de Border Collie, 2,5 jaar zocht een stok, die hij daarna 1 keer apporteerde en toen terug kwam hobbelen en de stok voor me neer gooide, en er bij ging liggen.
Omdat ik nog met Izra ff aan t dollen was, zodat ze lekker ging plonsen, bleef Kaylo dus ff daar zo liggen.

Ik draaide me dus om, naar Kaylo toe, die omhoog komt, en meteen omvalt, en gigantisch ech GIGANTISCH begint te shaken!! En meteen halve braakgeluiden er bij maakt, dus ik meteen zn bek los, maar zn tong hing achter in zn strot, dus heb met geweld die tong er uit getrokken, waarbij Kay mij dus in mn vingers beet (niks van te zien hoor) en zo heb ik dus die tong uit zn bek gehouden zodat zn keel/luchtweg helemaal vrij was. Hij kwijlde heel erg en had echt dik slijm/kwijl/bruis achter in zn strot, zn tong werd echt helemaal donkerblauw, echt ik zat er zelf ook naast te shaken ik denk die gaat me nog dood hier!!
Zo opeens kwam de kleur weer een beetje terug, en opeens zuchtte hij heel diep..
Mn eerste gedachte was echt..die is dood...maar zo opeens draaiden zn ogen weer terug naar hoe t hoort, en hijgde Kaylo heel erg.
Izra kwam er aan lopen, en bijna gelijk eigenlijk (terwijl Iz nog op een afstandje was) strekte Kay zn poten, en draaide half op zn rug, zn poten stijf vooruit, en echt wat toen kwam was echt vreselijk!!
Hij KRIJSTE en GILDE alles bij elkaar!! Bek ook wagenwijd open, alsof die ook niet meer dicht wou!
Izzie begon te grommen en wou Kaylo corrigeren want Kay gromde zelf ook en hapte op een gegeven moment...echt vreselijk.. Ik heb Izzie echt heel boos weg gestuurd, ik snap wel dat ze t eng vond maar ze moest gewoon echt ff bij hem weg..Ik had Iz net aangelijnd en toen zag ik iemand aan de overkant vd parkeerplaats lopen met een kinderwagen, dus ik heb geroepen of ze ff wou helpen..dat wou ze gelukkig wel, en ze vroeg wat ze moest doen, dus zij is ff bij Kay gebleven die weer begon te lopen, alsof hij harstikke dronken was dat wel,en erg in de war was en ik ben gauw naar huis gelopen om Iz daar af te zetten.
Daarna snel Kaylo weer opgehaald en langs mn tante gelopen, die mee liep om Liam op te halen die daar zou blijven, meteen mn moeder gebeld want k stond zo te trillen dat ik t niet vertrouwde in de auto te stappen, dus die kwam ook meteen,
Daarna gelijk de dierenarts gebeld, en ik mocht meteen komen gelukkig.

De dierenarts durfde niet met zekerheid te zeggen dat t een epileptische aanval was, omdat t niet precies zo klonk, bij t onderzoekje was er zo in iedergeval niks aan em te merken, zn hart en longen klonken goed, hij slikte goed enzo.. ze zei dat t misschien ook wel iets in de hersenen kon zijn, een kleine bloeding ofzo, maar tis nu dus afwachten of t eenmalig was, (hopelijk!)
Kaylo moet de hele week rust houden, en mag dus ook niet meer mee als ik na t eten een uur met ze ga lopen...pas na t weekend mag ie langzaam aan weer wat meer gaan doen.

Ben nog nooit zo bang geweest echt, ik dacht echt dat ie zo onder mn handen dood zou gaan!

Zoals ik zei denkt de dierenarts dat t ook wel misschien iets anders kan zijn als epilepsie, heeft iemand ervaring met epilepsie, en verliep dat ongeveer gelijk als bij Kaylo?
Voor mijn gevoel was dit toch echt wel epilepsie, hij heeft nooit eerder een aanval gehad.

Ik denk zo dat een hersenscan het allereerste
zou moeten gebeuren.
Als de da niet precies weet wat uw maatje mankeert,
kan hij toch niet zomaar prednison toegediend krijgen ?
Mensen kunnen ook eerst een tia krijgen, waarbij ze
bv. 1 a 2 dagen niet kunnen lopen, ontlasting kwijtworden, niet kunnen zien, niet kunnen horen,
niet kunnen praten, of iets in die geest, al naar
gelang waar de vaatkramp is geweest.
Dus het vat zit dicht en gaat weer open.
Na een paar dagen kan er verbetering optreden, maar
meestal is dit een voorteken van een naderende
cva of hersenbloeding.
Maar het kan ook een epileptische aanval zijn.
Om een bloeding uit te sluiten, moet er toch een scan
gemaakt worden.
Zomaar spuiten geven en prednison vind ik niet goed.
Prednison is rommel.

Héj Inger!

Dat is inderdaad verschieten :s!!
Ik heb zelf ook zo iets raar meegemaakt met onze border collie (hierboven verteld).
Bij haar was het wel anders, ze is niet gevallen en begon niet te schokken, maar epilepsie kan dat echt wel veroorzaken. Camy had dat ook nooit eerder gehad; dus misschien dat het wel effectief epilepsie was..?
Ik hoop het voor jou, ik zou je aanraden om hem in het oog te houden wanneer dat mogelijk is en te kijken of hij dat nog krijgt..
Je moet wel opletten met je hand in zijn muil te steken, want ze kunnen echt wel bijten!! Ookal willen ze dat zelf niet.. ze zijn zelf ook in paniek en kunnen bijten bij een epilepsie aanval!

Gelukkig dat nu alles in orde is!
Hij heeft er dus niets aan over gehouden??
Onze dierenarts zei dat als het een bloeding was geweest (bij Camy), dat ze er iets aan over zou houden.. Wat niet het geval is. dus bij haar was het een epilepsieaanval.

Groetjes!
Ellen

Hoi Ellen,

Nee gelukkig heeft hij er totaal niets aan overgehouden, eigenlijk was al weer zo goed als zichzelf toen ik terug kwam van t weg brengen van onze andere hond.
Eigenlijk gedraagt hij zich gewoon weer als altijd.

Ik weet dat t niet verstandig is je hand op zo'n moment in zn bek te steken, maar t enige wat ik dacht was die tong moet uit z'n bek..

Heb over zo her en der wat gelezen over epilepsie bij honden, en sommige dingen komen overeen en andere dingen ook gewoon totaal niet.

Heeft Camy nog weer een aanval gehad?
Ik schrik nu echt van elk raar geluidje dat ie maakt, gister lag hij te slapen en hij hikte iets, en ik kreeg gewoon meteen een koude rilling..gatsie.

Groetjes Inger

Hej Inger!

Ah gelukkig! Wel, dan zal het waarschijnlijk wel een epilepsie aanval geweest zijn. Dat is pakken beter of een bloeding!

Camy heeft tot nu toe geen aanval meer gekregen (toch niet dat we weten..)
Khoop dat het bij jouw hond ook bij die ene keer blijft!

Groetjes,
Ellen

mijn hond heeft dit ook ! wij dachten ook een hersenbloeding

Beste Lila,

Mijn berner sennen hond is enkele maanden geleden op 2,5 jarige leeftijd gestorven na de derde dag waarop hij een herseninfarct had gekregen tijdens een ontspannen wandeling. De dierenarts vond het niet beter dan hem direct plat te spuiten met valium om hem de volgende dag in te laten slapen wanneer hij niet beterde. Ik heb hem afgebeld en onmiddellijk een andere dierenarts gebeld die de buren mij aanraadde. Ik had schrik dat hij verlamd was maar toen mijn andere berner sennen bij hem kon, stond hij recht. Ik had echt het gevoel van een lotto winnaar, volledig gelukkig, en met behulp van dr. Vande Casteele kwam hij er wat terug bovenop. Ik had hem de avond voordien nog helemaal gewassen en verzorgd, waarbij hij tevreden kwipselde, ook toen ik hem in zijn propere hok legde met vers water en licht eten. Ik had wat water toegediend op de wijze die de dierenarts mij adviseerde en gaf hem licht eten, maar hij at heel weinig. De morgen daarop gaf ik hem nog te drinken en legde hem in zijn mand. Die avond vond ik hem dood, hij had niks meer gegeten of gedronken en denk dat hij overleden was in de voormiddag. Rik Vandecasteele is een uiterst goed dierenarts die verbonden is met de Universiteit te Leuven. Hij woont in Glabbeek.

Hallo allemaal,

Onze hond een franse bull van 3 heeft een aanval? Gehad
Zelf weet ik niet wat het geweest is misschien kan iemand ons helpen
Zijn ogen gingen echt razendsnel van links naar rechts door zijn koppie
Hij kon niet meer recht lopen en kon bijna niet blijven staan
Hij kwijlde ontzettend aan 1 kant.
De da zegt dat het geen tia of bloeding kan zijn te jong zegt hij
Nu 2 dagen later hangt zijn oor nog steeds eet hij maar aan 1 kant
Kwijlt ook nog erg veel en drinkt echt veel.
Verder kijkt hij echt heel triest en is erg sloom.

Hoop dat er iemand is die kan vertellen wat we nu het beste kunnen doen.

Beste Annet,

Volgens mij is het toch een bloeding geweest.. Ik geloof als het een epilepsieaanval was, dat ze er niets aan overhouden.. En aangezien dat bij jullie hond wel zo is, denk ik eerder aan een hersenbloeding of infarctje.
Misschien eens een andere dierenarts raadplegen?

Mvg,
Ellen

Annet, ik raad je aan om zelf even een topic te open, dan heb je kans dat het meer opvalt en je meer reacties krijgt. Dit is al een heel oud topic en zal ik op slot zetten.