Helpen wij buitenlandse honden wel met het naar Nederland halen?

De HOND help je wel, mits deze niet super gestresst raakt/blijft door het verblijf in ons drukke land.

Of je het PROBLEEM ermee oplost is een tweede, want dat is voornamelijk een mentaliteitsverschil met o.a. de zuidelijke landen.

Ik heb niet alles gelezen, dus misschien zeg ik spuit 11-dingen  

Mellow is geboren op Malta, toen ze een maand of 3 was is ze daar van straat gehaald en in het asiel terecht gekomen. 
Een maand later kwam ze naar NL, waar wij haar vonden (gingen niet specifiek voor een 'allochtoontje').
 
Ze woont nu bijna anderhalf jaar bij ons, heeft goede en slechte periodes (veel angst vooral). 
Waarschijnlijk had ze daar al niet meer geleefd; als ze bang is vertoont ze vluchtgedrag en had dan allang onder een auto gelegen (daarom gaat ze ook niet los).
In die zin hebben wij haar dus denk ik wel geholpen. 

Ik merk wel dat ze snel overprikkeld is, is eigenlijk altijd gespannen buiten, behalve 's morgens vroeg. Ze kijkt altijd om zich heen, snuffelt heel veel en schrikt snel van (voor ons) heel normale dingen (fietser, dichtslaand autoportier).
In huis gaat het wel hartstikke goed (soms heeft ze last van bibberitis, na een gespannen wandeling, maar dat trekt snel bij, dan negeer ik haar gewoon). Ze is niet bang, doet gewoon lekker haar ding. Thuis is haar veilige plek.

Ik heb me er misschien ook wel op verkeken (dacht 'puppy, is nog redelijk blanco'), ze heeft toch een behoorlijke rugzak en ja, dat valt me best zwaar. Denk ook dat het met een pup van een goede fokker misschien wel makkelijker was geweest (al gaat dat ook niet altijd op). 
Maar ze is er nu en ze blijft, want ze hoort nu zó ontzettend bij ons

Als er in de situatie van het land niks veranderd heeft het geen zin om honden hierheen te halen.We kunnen immers niet aan de gang blijven.
Voor elke hond die daar word weggehaald blijft er hier in Nederland weer een zitten.

Ik denk dat je de hond er geen plezier mee doet door hem uit zijn vertrouwde omgeving te halen.
Niet dat het een goede situatie is waar de hond in moet leven, maar het is wel vertrouwd.
Straathonden zijn vaak mensenschuw en dan ineens worden ze verplicht om met mensen om te gaan.
Ze worden in hokken gestopt terwijl ze dat ook niet gewend zijn.
Veel stress dus en dan zijn ze nog niet eens hier.

Hier komen ze in een opvang te zitten of in een pleeggezin.
Er word misschien met ze gewerkt aan hun zelf vertrouwen en het vertrouwen in de mens.
Als ze eenmaal wat gewend zijn neemt een vreemde ze weer mee naar een nieuwe omgeving waar ze weer van vooraf aan moeten beginnen.

Uiteindelijk zijn er natuurlijk een hoop honden die hier de draai wel kunnen vinden en die zijn gered van de dood maar daar moet wel een hooop stress aan vooraf gaan.
En ik weet niet of dat altijd de moeite waard is al het gaat om een oudere hond.
Die kunnen misschien beter daar blijven.

Ik denk dat ze moeten kijken of het voor de hond nog zin heeft om door een hoop stress te gaan en of er een kans is voor de hond om hier een baasje te vinden.
Vind het namelijk onzettend sneu dat een hond veel stress moet doorstaan terwijl er misschien een kleine kans is dat de hond een huisje vind. Dan kan de hond beter in zn eigen situatie blijven.

Dat klopt, leven is zeker beter dan een spuitje. Wij hebben 3 fantastische spaanse honden. Gezond, aktief en lief. Ik kan me niet voorstellen dat zij een spuitje zouden hebben gekregen.
Paco hebben ze samen met zijn broertjes en zusjes gevonden in het bos, paar weken oud, ongewenst nestje. Saltarin is zwervend op straat gevonden, met een maand of 5, en Terra is afgegeven in een dodingsstation.
Dodingsstation : 1 week in verschrikkelijke omstandigheden, geen eten/drinken, in volle zon of in de winter in vrieskou. Na 1 week wacht het spuitje...

Kleine hondjes of zwekkere hondjes en pups worden vaak doodgebeten...


Dit staat op de site van de stichting waar onze 3 vandaan komen, en ook bij ons is het zo gegaan... (toch bij onze eerste buitenlandse hond, voor de andere 2 was het een uitgemaakte zaak dat het een buitenlandertje zou zijn)
DE HONDEN UIT HET ZUIDEN NEMEN KANSEN VAN ASIELHONDEN WEG OP EEN NIEUW THUIS

Neen. Mensen die een hond uit het asiel willen, gaan sowieso eerst in het asiel kijken naar de hond die ze zoeken. Pas als ze deze hond niet vinden zoeken zij naar andere opties. Ook verwijzen wij dikwijls mensen naar de asielen als wij merken dat ze meer kans maken om de hond die ze zoeken in het asiel te vinden. Op onze website staan ook links naar verschillende dierenasielen.

WAAROM ZOVEEL PUPS ?

Ik denk niet dat wij zovéél pups ter adoptie aanbieden. Al bij al, blijven we meer volwassen honden naar hier halen dan pups. Wel veel jonge volwassen honden. We weten heel goed dat we niet alle kansloze honden kunnen redden, en moeten dan ook bekijken welke honden het meeste kans op adoptie maken. Als je honden wilt redden, is het de bedoeling om voor hen een thuis te vinden. Onherplaatsbare honden naar hier halen zou een domme zet zijn. De plaatsen in opvanggezinnen zijn immers beperkt en als sommige honden niet plaatsbaar zijn, blijven ze de plaats in opvang bezetten waar andere honden terecht hadden gekund. We hebben wel altijd ook een paar oudere honden in opvang.

Ik denk dat ons aanbod van honden heel evenwichtig verdeeld is tussen honden van verschillende formaat en ouderdom. Natuurlijk moeten we rekening houden met de mogelijkheden van onze opvanggezinnen. Er zijn nu éénmaal meer opvangplaatsen beschikbaar voor kleine gezinshondjes dan voor honden van groter formaat.

De pups die we aanbieden hebben in hun land van herkomst geen kans op een mooi leven. Ze zijn ongewenst geboren en van gemixte ras. De meeste Spanjaarden willen geen mixje. De Spaanse pups komen uit asielen waar er wegens overbevolking, geen veilige opvang kan gegarandeerd worden voor pups. Om ze veilig te houden worden ze noodgedwongen meestal in het bureau of gangen of zelfs de WC van het asiel gehouden in benches. Dat dit maar zeer tijdelijk kan zijn, is overduidelijk. Om deze reden smeken de mensen uit de asielen ons om ook zoveel mogelijke pups naar hier te halen.

De Griekse pups zijn allen op straat gedumpt door hun baasjes of op straat geboren uit zwerfmoeder. Op het griekse vasteland zijn er geen gemeentelijke asielen waar de honden terecht kunnen, hooguit een paar concentratiekampen waar de honden zonder degelijke zorgen worden opgestapeld om ze van straat te hebben. In vergelijking was hun leven op straat nog diervriendelijker dan zulk een doodskamp. Ook Grieken adopteren geen asielhonden. De meeste Grieken willen alléén rashonden. Wie dan wel een mixje wil, vindt hem ook overal in de aanbieding, op straat, bij de buren of kennissen of geadverteerd aan iedere hoek van de straat. Maken wij hier niet jaarlijks hetzelfde mee met kittens ?

90% van de pups die komen, zijn niet op straat geboren. Het zijn pups die gedumpt werden in de buurt waar de organisaties waarmee we samenwerken actief zijn. Vele Zuiderlingen laten hun honden op straat lopen, ook de teven als ze loops zijn, met alle gevolgen vandien. Een nest pups vinden ze leuk. De honden leven toch meestal buiten in de tuin, en zo een nest is leuk voor de kinderen. Maar zodra de pups 4 à 5 weken oud zijn, worden ze te beweeglijk, te luidruchtig, en worden ze meedogenloos op straat gedumpt of naar een asiel of dodingstation gebracht.

De dierenvrienden moeten deze pups wel snel van straat halen want deze pups maken geen kans om te overleven en zouden een pijnlijke dood tegemoet gaan. Een thuis vinden in eigen land is zo goed als onmogelijk omdat iedere dierenvriend zijn huis al vol heeft met geredde dieren. De enige optie, naast in laten slapen, is dan om de pups naar het buitenland te sturen.

HOE SELECTEREN JULLIE DE HONDEN DIE NAAR HIER KOMEN ?

Er zijn veel criteria.
Eerst en vooral worden alle honden in hun land van herkomst geselecteerd op hun karakter. Ze moeten sociaal en lief zijn. Er wordt ook gekeken naar hun kansen om zich probleemloos aan te passen aan het leven als huishond in onze streek. Alle honden verblijven in het buitenland in opvang bij ervaren verzorgers die hun kunnen observeren en waarmee wij overleggen welke honden gekozen worden.

Ook moeten alle honden gezond zijn. De honden ondergaan allen een bloedtest voor ze op transport gepland worden. Alléén de honden die een goede bloedtest hebben en seronegatief getest zijn op leishmaniosis (een zuiderse ziekte gebracht door een soort mug– zie info bij ‘medisch’) zullen in aanmerking komen om naar hier te komen. Verder natuurlijk zijn er de beschikbare opvangplaatsen waar rekening mee gehouden moet worden. Iedere hond die naar hier komt, heeft een plaats in een opvanggezin dat klaar staat bij aankomst om hem te verwelkomen.

Daarnaast hebben we ook bijkomende criteria, zoals bvb geen pittbulltypes (verboden in Nl). Geen rottweilertypes omdat dit ras al zeer talrijk in de asielen ter adoptie wordt aangeboden en we hun kansen op adoptie niet willen verkleinen. Volwassen herdertypes kunnen ook alléén als ze helemaal geen tekenen geven van enig agressief gedrag. We plaatsen geen waakhonden maar alléén gezinshonden.
(Bron : www.sos-strays.nl)

En bovendien, door een hond uit het buitenland te adopteren red je er 3 :
Je adoptiehond, de hond die in de plaats van jouw hond naar een opvanggezin kan en bovendien komt er zo een plek vrij in een asiel waar er ook weer een hond kan worden opgevangen.

De discussie is : help je de hond er mee ja of nee? NIET : halen we buitenlandse honden naar hier ja of nee?
Honden van een goeie stichting worden bij problemen trouwens herplaatst door de stichting en komen NIET in het asiel hier terecht.

ik heb niet alle reacties gelezen.

maar nee we redden ze niet. heel veel honden lopen weg, zijn niet gelukkig in een huis, begrijpen het niet. ze zijn vrijheid gewend en dat er zoveel weglopen zegt mij dat ze liever buiten zijn.
ja ze lopen gevaar eerder dood te gaan en mishandeld e.d. te worden maar toch zijn ze buiten gelukkiger dan in huis. (de meeste). en hoe sommige shelters hun dieren houden, ronduit dierenmishandeling. dan kunnen de honden beter dagelijks geschopt worden dan daar te leven en te verhongeren.

dodingsstations zijn in ons ogen zielig, de manier waarop de dieren gedood worden is inderdaad bar en bar slecht maar beter dan sommige shelters en hoe sommige honden zich in een huis voelen.
dodingsstations zijn er langer dan al die stichtingen en het probleem blijft even groot.
beter zou zijn de bevolking daar voorlichting te geven, inderdaad over castratie en sterilisatie, maar ook over het houden van honden.

Dat doet een goeie stichting ook. Juist daarom wil ik een buitenlandertje adopteren, omdat je op die manier ook ter plekke helpt.
En ook daarom ben ik intussen vrijwilliger voor de stichting.
Als je trouwens op een reunie van de stichting al die blije honden ziet, rond de 100 honden, LOS op het strand, die leuk samen spelen, rennen, zwemmen, gek doen en NIET weg lopen, dan weet je waarom je het doet...

Blijft een lastig punt, ik zelf heb een hond uit turkije. Lucky was 4 maanden toen hij naar nederland kwam, met 2 maanden gevonden, klein hoopje elende. Liep beetje sukkelend zijn broertjes en zusjes achterna want hij was blind en had een flinke achterstand. Vrienden van ons die daar een kroeg hebben ( antalya)! Hadden hem gevonden en zo is hij bij ons terrecht gekomen. Hun zijn GEEN stichting! Wel geeft zij daar de honden en katten eten, heeft er al enkele laten helpen en geeft de kattenpil...

Toch is er elk najaar een periode dat ze daar de straathonden afmaken, liggen ze als hoopjes langs de weg. Zo ook de broertjes en zusjes van onze lucky. Dus ik vind het lastig, helpen we ze? Ja, je geeft er 1 een kans. Nee? Er komt er weer 1 voor in de plaats ( bij stichtingen) dus ik weet het niet. Ook vind ik niet omdat ik er toevallig 1 uit turkije heb dat ik geholpen heb aan het beter worden. Lucky is er beter op geworden, zijn broertjes en zusjes zijn een vreselijke dood gestorven.

De gedachten over honden hier en in bijvoorbeeld Spanje, Griekenland enzovoorts verschillen enorm.

Voorlichting is belangrijk, net als sterilisatie en castratie van honden. Van de stichtingen waar onze honden vandaan komen weet ik dat zij tijd steken in het voorlichten van mensen en het steriliseren en castreren van honden.

Zelf hebben wij twee 'buitenlanders': Norman en Harry.

Norman is doof en heeft geen staart meer en Harry zou afgemaakt/ achtergelaten worden, omdat de eigenaars geen kopers voor hem en zijn broers en zusje konden vinden.

Als ik zie hoe fijn ze het nu hebben! Waarom niet een hond uit een Nederlands asiel? Omdat wij verliefd werden op Norman en mijn zusje op Harry.

Ons gevoel bij deze twee honden was gewoon heel goed. Iets anders kan ik niet geven voor de reden waarom wij buitenlandse honden hebben...

Sorry, geef ik weer eens geen antwoord op de vraag ...

Mijn mening is dat wij Norman en Harry wel geholpen hebben door ze in huis te nemen. Norman stuitert tegenwoordig lekker door de tuin en het bos. Ook Harry is helemaal ingeburgerd. Norman komt vaak bij ons, want hij wil lekker op schoot liggen.

Omdat wij nu zulke goede ervaringen hebben met deze twee asielhonden ben ik wel gaan nadenken wat ik wil als ik een eigen plek heb. Ik zou nu zeker eerder gaan kijken in een asiel (in Nederland of buitenland). Voor ons heeft het eigenlijk geen verschil gemaakt... Of Norman en Harry nu uit Nederland of het buitenland kwamen.

gelukkig zijn die blij en dat gun ik elke hond natuurlijk maar helaas gebeurd het veel dat buitenlanders weglopen en niet meer te vangen zijn. op dit moment uit mijn hoofd weet ik 2 honden die in nederland zijn en al nachten buiten lopen, en zich verstoppen voor mensen. de afgelopen periode komen er helaas meer voorbij. en heb er zelf ooit eens gevangen met een dierenarts die een narcose pijl moest spuiten.

Ik denk dat je de hond er geen plezier mee doet door hem uit zijn vertrouwde omgeving te halen.

Als die vertrouwde omgeving de hel op aarde was, en hij komt in een liefdevolle, begripvolle en veilige omgeving denk ik dat de hond toch echt wel geholpen is en helemaal op kan bloeien hoor, daar zijn genoeg voorbeelden van.

Mensen jullie die nu allemaal zeggen , " laat die honden daar" aan die mensen zeg ik GA EENS KIJKEN IN ZO 'N SPAANS ASIEL " vreselijke toestanden . Als je dat gezien hebt dan wil je niet liever dan ze naar hier halen. Misschien niet de juiste keuze , maar wel de meest diervriendelijke. Dit is mijn persoonlijke mening....want ik ben al in een asiel in Mijas geweest. Wat die mensen daar over hebben voor de honden, want het zijn wrakken die ze daar weghalen uit de spaanse dodenstations , die verdienen dat ze ook eens vreugde mogen voelen als een hond dan toch een goeie thuis krijgt. En ik herhaal, iedere hond die daaruit geraakt is een goeie daad. En het zijn niet de straathonden die het het slechtste hebben, neen het zijn de honden die al in de dodenstations zitten, en die MOETEN opgekocht worden door de asielen, anders worden ze doodgeschoten. Echt die spaanse staatsasielen......ze proberen er nog munt uit te slaan ook.
Kijk maar eens op de side van SHIN ACE ned........

Ik lees je stelling als niets anders dan 'helpen we een asielhond echt door hem te adopteren?'

Waarop mijn antwoord natuurlijk luidt: JA.

Een hond is een hond, of hij nu Nederlands is of buitenlands. Als het karakter van het dier hem geschikt maakt voor herplaatsing, wat is dan het probleem?

De individuele hond..., die zul je er vast mee helpen als de omstandigheden hier beter zijn dan waar hij vandaan komt.

De hond in het algemeen help je er niet mee... het probleem in het land blijft bestaan, onveranderd! Daarbij komt dat je het probleem in Nederland vergroot, aangezien hier al heel veel honden wachten op een nieuwe baas.

Wij helpen de honden daar niet mee honden die in die landen op straat leven zijn vaak verwilderde honden die niet beter weten dan dat ze op straat leven je haalt zo'n hond uit een voor de hond natuurlijke leefomgeving en je stopt zo'n hond in een huis met vier muren waar hij geen kant op kan dus mijn mening is castreren en steriliceren en die honden gewoon daar laten waar ze horen bij hun groep op straat. Dat zijn gewoon straathonden en geen huishonden.

Kijk even bij mijn foto's en die van Marty. 3 van de 4 honden zijn spaanse straathonden.... en zijn nu heerlijke huishonden...

Ik snap niet waarom je maar 1 zin quote uit de hele tekst?

Ik sluit mij helemaal bij Roxy Music etc. aan.

...., en ik durf te stellen dat Misty het daar ook mee eens is...., ik zal het haar vragen als ze weer wakker is

Haha schitterende foto. Ik heb 1 hond uit Spanje en 1 hond uit Roemenië...en ik weet zeker dat zij gelukkig zijn hier in Nederland. De stichtingen waar ik ze vandaan heb zijn ook met sterisatie/castratieprojecten bezig en geven voorlichting op scholen enz. En deze stichtingen kijken ook of het beter is voor de hond om geadopteerd te worden of dat ze beter af zijn in hun eigen land. De stichting uit Roemenië is nu bezig om een groot terrein hondvriendelijk te maken voor de straathonden die niet herplaatst kunnen worden. Zo hebben zij dan een leven in een roedel met toch de zorg en veiligheid van het asiel.

Het is echter wel belangrijk om te kijken of je geschikt bent om dit avontuur aan te gaan. Je hebt veel geduld...liefde en inzicht nodig.

Ik vind het heel goed dat mensen honden adopteren van een ander land. Maar ik vind ook dat er wat meer aandacht mag besteed worden aan de honden die hier in het asiel zitten. Zij hebben het ook niet zo goed als de honden in het buitenland.Ik zou ze ook liever naar hier halen dan ze daar te laten castreren of steriliseren. Daar die ingreep is het voornaamste probleem niet opgelost namelijk de mishandeling dat daar vaak gebeurt en tekorten aan voedsel. Zo'n hondje heeft altijd een rugzak mee dus ik zou deze hondjes dan wel met stabiele mensen meegeven zodat ze dat kunnen doorgeven aan het hondje.

Ik neem aan dat ze totaal verwilderde honden niet gaan 'omturnen' tot gezellige huishond.
 
Mellow is op straat gevonden, graatmager, ze zwierf samen met haar broertje rond. Zonder moeder.
Hoewel ze een behoorlijke rugzak heeft en vaak buiten erg bang is ben ik ervan overtuigd dat ze het hier stukken beter heeft dan daar. Wát er precies met haar is gebeurd zullen we nooit weten, maar de angsten die ze heeft steken met regelmaat de kop op, waarschijnlijk had ze op Malta geen leven gehad, continu op de vlucht voor alle enge dingen, altijd gespitst op wat er misschien wel kan gebeuren.
 
Dit ziet er nou niet echt uit als een ongelukkige hond toch

precies dat is ook wat ik bedoelde, wat een hond die het slecht heeft nodig heeft is geholpen te worden, het maakt voor de hond niet uit door wie en waar.

Bedamlt vppr alle reactie's!

helaas kan ik met een antwoord als dit echt helemaal niets,
blijkbaar is mijn vraag als jij hem zo opvat niet duidelijk genoeg

Ik zal dan even kort op iedere vraag die je stelt ingaan.

Afhankelijk van de individuele hond, ja. Ik heb in een Spaans asiel gewerkt en vrijwel iedere hond daar is plaatsbaar. Slechts enkelingen zouden niet beter af zijn met een huisje in Nederland.


Feral dogs, verwilderde dieren, en die geen behoefte hebben aan menselijk contact zijn denk ik hier in eerste instantie meer mee geholpen dan adoptie, ja. Ook zorg je er op deze manier voor dat de populatie zwervers binnen de perken blijft. Wel zitten er natuurlijk nadelen aan vast, zoals infecties en dergelijke waardoor het gecastreerde dier sterft nadat hij is uitgezet.

Maar alleen in eerste instantie, als je verder niets met opvang of iets dergelijks doet. Nu moet ik zeggen door mijn ervaring in het asiel, dat er ook wel van deze verwilderde dieren binnenkwamen die met genoeg aandacht hun terughoudendheid of angst kwijtraakten. Het is dus geen onmogelijke opgave. Stel dat zo'n hond dus in een asiel terecht komt en blijkt dat hij door zijn karakter wel plaatsbaar is, dan kan hij geadopteerd worden en bijvoorbeeld in ons land terecht komen. Is het dier er dan mee geholpen? Ik zie niet in waarom niet.


Dat hangt er van af hoeveel tijd je in zo'n hond wil stoppen. Het is geen onmogelijke opgave, maar als je er de tijd niet in wil steken dan is de hond die in ongelooflijke angst zit niet bij adoptie gebaat natuurlijk.

In het asiel waar ik werkte was het beleid dat mens-agressieve honden een spuitje kregen. De opvang capaciteit is niet oneindig, dan moet je keuzes maken. Maar angstige honden werden in een groep geplaatst en het duurt dan niet lang of ze raken hun angst voor mensen kwijt.

Dit was zo'n hond, net binnengekomen. Verstopte zich in een hoekje.
Dit is een hond die bij binnenkomst ook zo was, maar dan een paar maanden later. Geen angst meer.

Helpen wij een hond uit het buitenland door h'm hier naar toe te halen.

Ja als de mensen waar zo'n hond terecht komt voor de volle 100% voor zo'n beestje gaan en weten dat ze een hond in huis halen waar 9 van de 10x gedragsproblemen mee zijn groot of klein.
Hier moet aan gewerkt worden en mischien heeft het wel consiquentie's bv nooit los lopen of angstagressie of baknijd.
Ik zou dan willen weten hoeveel van de geplaatste honden weer terug gaan naar zo'n stichting of toch in het asiel belanden of via marktplaats weer bij een andere eigenaar terecht komt.
Want weet je dat van de 10 honden daadwerkelijk alle honden bij het baasje blijven kun je zeggen ja het haalt aan.
Maar ik weet bijna zeker dat veel mensen via marktplaats terecht komen bij zo'n stichting en verliefd worden op zo'n zielig hondje en zich niet realiseren wat ze in huis halen.

Maar aan de andere kant ben ik er sceptisch in in Nederland zitten de asiels vol, via marktplaats worden en er genoeg jonge honden aangeboden die op zoek zijn naar een leuke nieuwe baas.
Waar ik zo bang voor ben is dat het kan omslaan naar hondenhandel en dan ben je verder van huis.
Wat ik dus belangrijk vind help de honden ter plekken door castratie eventueel vacinatieprogramma en voedselvoorziening.
Juist door castratie kan een populatie zwerfhonden steeds kleiner worden en hoeven die honden niet de vreselijke dingen mee te maken in die asiels.

Dus ik denk dat je vraag echt niet zo 1-2-3 te beantwoorden is.

ik volg ff

Het probleem daar los je niet op maar je kunt wel één hondje gelukkig maken.
Ik weet zeker dat Kiwi blij is dat ze hiet nu woont, liefde, aandacht, vertrouwen, dat vond ze daar in Portugal niet hoor en ik weet zeker dat iedere hond daar behoefte aan heeft.

Persoonlijk komt dit topic op mij over als vragende: ''eigen volk eerst?''

Eerlijk gezegd stoort het mij ook wel eens dat er altijd weer verwezen wordt naar de Nederlandse/Belgische asiels.... alsof die zo vol zitten doordat te veel mensen een buitenlandse hond adopteren????

Over de problematiek en de mentaliteit ter plekke aanpakken gesproken...dan valt er in onze eigen beschaafde landjes nog een boel werk te verrichten lijkt me. 


En waarom is het prima en leuk om 2 jaar op een wachtlijst te staan voor een type rashond, maar is het wel oneerlijk tegenover de afdankertjes in asiels op eigen bodem, wanneer er gekozen wordt voor een buitenlandse hond? 

Ieder zijn keuze. Ik heb stof genoeg om 2 pagina's vol te schrijven met mijn argumenten. Maar gezien dit al het zoveelste topic is waarin dit aan de kaak gesteld wordt, vind ik het wel even goed zo!
Ik heb er echt genoeg over aangedragen, en vele andere met mij. Al die topics zijn gewoon nog terug te vinden.

Tot slot, ik vertel zelden tot nooit dat mijn honden uit het buitenland afkomstig zijn. Ik zit niet te wachten op de kritieken, de vooroordelen, maar ik hoef net zo min een schouderklopje. Ze zijn gewoon mijn honden, al kwamen ze van Mars!

Ik sluit mij helemaal hierbij aan.
Probleem is alleen dat er mensen zijn die geld verdienen met honden hierheen te brengen
en dus zal het niet ophouden.
Tuurlijk zullen er ook mensen zijn die het alleen uit liefde doen maar dit zal een minderheid zijn.
Ik zou liever zien dat we projecten in de landen ondersteunen dan honden hierheen te halen.