onzekerheid, hadden jullie dit ook?

Sinds enkele maanden spookt het door mijn gedachten: "wat als er een 2de hond zou bijkomen?"

een enkele keer was het bijna zover dat er ook idd een hond bijkwam. Maar het voelde niet juist. (Getest met een hond in het asiel, Was geen klik tussen de hond en romi dus heb dit uit mijn hoofd gezet)

Nu begin ik er steeds meer over te tobben

Ik ben stapelverliefd geworden op een hondje in een asiel in nederland

Giggo - x kooiker


Ik ben er vrij zeker van dat romi en dit kereltje wel overheen zouden komen omdat hij ook vrij klein is en een reu, en hier klikt het bijna altijd mee (grote honden aanvaard ze wel maar blijft ze bedreigend vinden)

Maar dan begin ik verder te denken,
met 2 honden trainen op de hondenschool, bij wie blijft de ene als ik met de andere train
Gaat Romi terug onstabiel worden, nu ze sinds enkele maanden eindelijk zelfvertrouwen heeft gekregen.
Gaat romi zich niet achteruitgeduwd voelen, gaat ze niet jaloers worden? Ze deelt namelijk niet graag de aandacht

Allemaal redenen die me er van weerhouden om een 2de hond bij te nemen.

Dan spookt weer door mijn hoofd dat ze veel liever met andere honden samen wandelt, ze zou steeds een speelkameraadje hebben,...

Ik heb een dubbel gevoel. Voorlopig ben ik er nog niet uit en zal er dus ook geen 2de hond komen.

Hadden jullie dit ook?
En wat heeft jullie keuze mee bepaald?

Haha, ik heb er twee, dus ik ben er voor gegaan!

Maar algemeen wil ik wel even zeggen dat er ook honden zijn die heel graag honds gezelschap hebben tijdens wandelingen of spel, maar dat binnen in eigen huis toch nog anders is. Ook kan je er niet van uitgaan dat ze dikke vrienden worden, of vaak samen gaan spelen...

De beslissing is dus eigenlijk: wil ik er ook een tweede hond bij als het geen dikke vrienden worden? Zie ik dan ook een tweede hond zitten?
Op basis daarvan hebben we beslist toch voor een tweede te gaan, met uiteraard de hoop dat het reuze zou klikken tussen onze doggies. Dat is tot op vandaag nog steeds het geval, oef! En dan is het heerlijk, natuurlijk: die twee bezig te zien, al hun gekke momentjes, de hondentaal tussen beiden,... 

Herkenbaar, ik wil graag een derde hond.
Eigenlijk zou er hier een teckel pupje bijkomen. Alles geregeld. Maar... Hoe verder het komt, mijn gevoel raakt in de knoop. Zodanig dat ik nu heb afgehaakt.  Met een hond moet je er de volle 100% achterstaan, hoezeer ik ook een derde wil. Het voelt om onduidelijke redenen niet meer goed. Raar, maar waar...

Ook ik heb er wel eens aan zitten denken.

maar ik weet gewoon dat ik er voorlopig zoiezo geen 2e hond bij wil als ik dat ooit al wel zou willen.

Kweeni echt waarom..
Duxi is mn eerste eigen hond, ik leer, ik geniet.
En 2 honden lijkt me dan toch wat lastiger of zo. Kweet niet maar het is iig duidelijk voor mij dat het zo goed is en zo voorlopig zeker moet zijn.
Ik volg vaak mn gevoel dus als jou gevoel zegt een 2e waarom niet?

Succes grtz.

Ik ga regelmatig bij mijn zus met romi overnachten, mijn zus komt ook regelmatig met haar hondjes naar ons toe. Wanneer mijn zus haar honden er zijn lijkt ze zich op de 1 of andere manier rustiger te voelen. Wanneer ze enige hond in huis is lijkt ze zich soms te vervelen.

Maar dit is nog altijd anders dan zelf een hondje in huis nemen, want dan moet ze haar aandacht delen. en ik denk dat ikzelf het ook moeilijk ga hebben om mijn aandacht te verdelen

Voorlopig blijft romi mijn enige prinsesje maar wie weet hoe ik ben blij dat ik niet als enige in dit schuitje zit

Wij hebben er een tweede bij en het is mooi om die interactie te zien, we zijn wel een periode van blaffen van bowie doorgegaan maar alles lijkt weer wat rustiger. Bowie deelt echt alles, haar slaapplek, speeltjes, kluifjes en aandacht. Ik zou niet meer zonder onze beide kanjers kunnen! Maar het is wel bewerkelijker, daar moet je rekening mee houden.
Misschien kun je een keer een week ofzo, een oppashond in huis nemen om te kijken hoe romi dat vind? Dat hebben wij gedaan, als proef om te kijken hoe bowie erop reageert door het huis te delen met een andere hond.

Succes met je beslissing, als je er 100% voor gaat is het altijd goed!

Trouwens, wat een super lief koppie heeft dat hondje zeg! Waarom zit hij in het asiel?

Ik heb er 2 tegelijk genomen ,om dit soort gewetens vragen te voorkomen!
Ze hoorden niet bij elkaar, oorspronkelijk...maar het is een super roedeltje !Jeff is een hele rustige stoicijnse sociale hond en dat is een super combinatie met mijn onzekere waldo.
Ik denk dat het normaal is dat je momenten van twijfel hebt.(ik had ze ook)
Diep in mijn hart wist ik dat deze 2 van mij waren!
Op een gegeven moment kom je een hond tegen waarmee je een klik hebt en het aandurft.

de exacte reden over giggo staat er niet, er staat enkel dat hij helemaal geen leuk leventje heeft gehad en alles nog moet leren

wij hebben er 4... hoe we daarvoor hebben gekozen?
gewoon zelf! enkel rekening houdend met je eerste hond kun
je geen goede beslissing nemen vind ik.

je hebt 1 leuke hond, ga zelf kijken wat JIJ zou willen,
en kijk dan of het met je eigen hond klikt.

als jij er geen seconde over twijfelt zul je minder problemen
tegenkomen dan als je er nog niet zeker om bent.

mijn zus heeft een hondje die het helemaaaaal niet kan waarderen
als er een andere hond in haar huis komt. komt er een ander binnen
een straal van 1 meter bij mijn zus in de buurt dan vliegt ze die
ander bijna aan! mijn zus wilde een tweede hond. punt uit.
deze heeft ze gekocht, en de eerste moest het accepteren. nu gaat
het super!!

Wij hebben er ook 2 en geloof me, ik heb ook met diezelfde twijfels gezeten! Vooral toen het moment naderde dat we hem mochten ophalen. maar nu heb ik er nog geen moment spijt van gehad!

Het trainen: mijn vriend traint voorlopig Lasco en ik Jerome, maar hij doet dit met tegenzin. Normaal mag Jerome volgende week over naar de volgende klas en dan kan ik ze beiden trainen.
Jerome train ik dan de zondag en Lasco de dinsdag. Is dit bij jullie ook niet zo? Dat dezelfde lessen verschillende keren per week zijn?

Ik heb ook 2 honden en ik heb heel eerlijk gezegd nooit getwijfeld. Vrijwel altijd kunnen ze allebei mee. Als we met Daisy gingen trainen bleef Misia gewoon even thuis. Hielp natuurlijk dat Misia geen pup meer was toen Daisy kwam.

Ik zie persoonlijk ook geen problemen hoor. Soms krijgt de een iets meer aandacht, soms de ander. Ze geven dat zelf wel aan. Ook als ze vinden dat de ander wat teveel aandacht opeist. Een gezin/roedel is nu eenmaal geven en nemen.

Met Pelle erbij heb ik ook niet getwijfeld. En dat gaat geweldig samen met Morris. Twee honden hebben toch wel een hoop aan elkaar, vind ik. De interactie... Het zijn echte maatjes!

Hier vijf honden, allen reuen.
Wat heerlijk om meer honden te hebben, ze slapen samen, spelen samen en waken samen!
Eigenlijk is een roedel veel leuker dan één hond.
De honden stimuleren elkaar, zelfs als ze niet samen spelen.

Ik bv twee oude honden van ruim 16 en 15 jaar, deze worden altijd door een van de drie jongsten begeleid, zeker als het donker is en de oudjes de tuin ingaan, ze zien alles niet zo goed meer, horen niet goed meer, dus worden ze begeleid door één van de ODH's of mechelaar, zodat zij nergens tegen aan lopen.
Als wij een hond tegen komen die niet vertrouwd wordt, dan gaan de jonkies voor de oudjes staan, of sluiten hun in, zij worden beschermd of afgeschermd.
Dat is zo vreselijk mooi om mee te mogen maken, zo lief!!

Wij hebben inmiddels 3 honden en het gaat super tussen ze. Ondanks dat het verschillende rassen zijn. Toen ik alleen Bayley had heb ik erg van haar genoten maar ik merkte gewoon dat ze toe was aan een speelmaatje en heb toen ze 8 maanden was Hunter gekocht, het was meteen dikke mik tussen de 2. En het wandelen en opvoeden ging goed, geen probleem. Toen ontmoette ik mijn vriend en het ging zo goed tussen ons dat we samen een hond wilden kopen (ik wilde er altijd al minstens 3) en dat werd dus onze husky, tuurlijk hebben we gedacht of het wel zou klikken tussen deze heel verschillende rassen en ondanks dat ze niet altijd bij elkaar waren (mijn vriend en ik woonde 160km bij elkaar vandaan en de husky woonde bij hem) zijn ze dol op elkaar, ze spelen samen, liggen samen en je merkt eigenlijk nauwelijks dat het 2 hele verschillende rassen zijn. 

Ik denk als je het echt wilt en er voor wilt gaan moet je het doen, als je te bang bent om hoe je hond reageert zal ze daar denk ik op reageren omdat ze dat aan je voelt en dan heb je een probleem. Doe het pas als je echt zeker weet dat je het wilt en zeker bent van je zaak dan denk ik dat het goed komt'

Wij hadden er dus 2..
en de eerste dagen dat keyser bij ons was heb ik alleen maar gehuild. Ik had er zo'n spijt van..
Bachera leek er niet echt blij van te worden; alle aandacht te moeten delen. k ben toen met KEyser op cursus gegaan en uiteindelijk is alles tusen ons goed gekomen.
Nu is Bachera pas geleden vrij plotseling overleden en ik merk dat Keyser een stuk rustiger geworden is; hij valt nauwelijks nog uit naar andere honden op straat.

Nu zijn we weer op zoek naar een hond voor erbij maar deze keer heb ik toch wat meer eisen als vorige keer. Je leert waar je op moet letten.
Ik zou zeggen; als ij er een goed gevole bij hebt; je het financieel aan kan en Romi vind het goed.. waarom niet?

Hier ook 2 honden, Alles wat jij nu door je hoofd hebt spoken had ik dus allemaal ook ... Zelfs toen ik me op de wachtlijst liet plaatsen en er echt voor ging, had ik soms nog twijfels als ik naar Dusty keek. Maar ik wist dat ik heel zorgvuldig had gekeken naar wat bij hem paste... dat was het belangrijkste voor mij en daarna keek ik of het ras bij mij paste, Zo doende Gaaytje... 

De eerste dag ging geweldig ik was zo blij maar daarna 2 lange weken, Dusty voelde zich zo rot ik kon het aan hem zien... Voelde me zo beroerd want wilde niks liever dan een maatje voor hem en mij  erbij. Maar Dusty was inderdaad gewoon jaloers, en vooral kwaad op mij. Ik had een indringer in zijn huis gehaald. Ik heb op een gegeven moment het gewoon los gelaten en hem laten voelen zoals hij zich voelde (wel binnen grenzen natuurlijk ).
Vrij snel toen ik los liet dat hij gewoon even moest wennen aan de situatie ging het stukken beter. 
De honden vonden elkaar, Langzaam aan werd Dusty ook weer vrolijker naar mij . 
En echt tot op de dag van vandaag geen moment spijt gehad dat ik Gaya in huis heb gehaald. 
Ze zijn echt maatjes geworden door dik en dun, steunen elkaar, samen spelen en gek doen, samen slapen. 

Als jij diep in je hart graag een tweede hondje er bij wilt hebben moet je daar vooral voor gaan als je het allemaal financieel red, en de tijd er in wil/kan steken dan waarom niet? Ik moet eerlijk bekennen een hond alleen vond ik leuk, maar honden samen is gewoon geweldig 

Onze 1ste golden Jazzy is eigenlijk het langst alleen geweest gewoon omdat huis niet geschikt was voor meer. Na uitbouw kwam Sally ( vuilnisbakkie ) . Toen Jazz 10 was en het wat minder ging met haar kwam Coach ( golden ) Jazzy leefde weer op is 14 geworden . Toen kwam Tuur ( newf ) Toen Sally overleed ' H ' ( Ierse Wolfshond ) en na Coach kwam Mc ( golden ) en na ' H ' Luna ( husky ) 
Nooit druk gemaakt van kan het of wat dan ook alle honden op tuur na als pup gehad. En ook nu Mc en Luna lagen de 2de dag al bij elkaar in de mand en zijn dikke maatjes. 

Hebben nu 3 dogs maar heel lang 4 gehad en moet zeggen het kriebelt om er 1 bij te nemen maar dat doen we niet. Maar als je ziet wat voor een plezier ze aan en met elkaar hebben ik zou niet meer met minder willen doen. 

Het is goed om alles goed te overdenken maar als je gevoel ja zegt dan ben je al een heel eind op weg.

ik heb er 4 jaar over gedaan toen ik eraan dacht om een 2e erbij te nemen dat deze er daadwerkelijk ook was. ik werkte in het asiel dus elke keer als er een leuke hond was; zal ik.... tot ineens job in het asiel kwam en steeds weer terug gebracht werd, ik vond hem geweldig en dacht; nu is het genoeg voor hem geweest, kom maar bij ons.
na 2 jaar de 3e erbij, en ik moet zeggen dat ik de overgang van 2 naar 3 groter vond dan van 1 naar 2. helaas heb ik sinds een haf jaar er weer 2, en ook ik twijfel of ik er een hond bij wil. nu sinds zondag een opvanger erbij en moet zeggen; al is hij 10 handen vol, en ik er nog niet aan toe ben om hem te houden, het is ook weer heerlijk. wat een genot om een hond zichzelf zien te worden en hoe max en lisa hem zondag nog verafschuwde hem steeds meer gaan waarderen.

misschien kan je hondjes op gaan vangen (hondjes die een baasje zoeken of van iemand die op vakantie gaat) en dan kan je zien hoe het werkelijk is voor jouw prinsesje.

Bij de keus voor een 2e en 3e erbij heb ik dit eigenlijk niet zo gehad... Pas bij de 4e speelde dit echt door mijn hoofd.
We hadden immers al een stabiele roedel, en 3 honden uitlaten was soms al niet even gemakkelijk. Was het dus echt wel zo verstandig er een 4e bij te nemen? Zouden de andere meiden het wel op prijs stellen, met name Ashley die al niet zo gemakkelijk is met andere honden (laat staan van buiten de roedel)? Etc, etc...
Heb hier zelf lang over getwijfeld. Al gauw nadat mijn fokdroom uiteen spatte (voorjaar 2011) kwam het plan er uiteindelijk een hond bij te nemen maar wanneer het juiste moment zou zijn was voor ons heel erg vaag. Natuurlijk sowieso pas als de roedel stabiel zou zijn, Eevee (de jongste) een beetje volwassen zou zijn in haar gedrag (of iig volwassener) en pas als we de gezondheid van de 2 zieke meiden onder controle hadden. Kortom zeker pas in het nieuwe jaar en waarschijnlijk pas op z'n vroegst eind dat jaar.
Maar goed zoals je weet Elphaba is inmiddels alweer bijna een jaar oud, en woont alweer ruim een half jaar bij ons. Wat voor mij de doorslag was zijn meerdere dingen geweest, maar vooral hoe ik er zelf in stond. We hadden gewoon iets leuks nodig, iets om naar uit te kijken. Ik had weer een nieuw doel nodig, een nieuw iets om me op te focussen. En ik had hele specifieke eisen voor de fokker van mijn hondje, eisen waaraan Elphie's fokker en oudercombinatie perfect aan voldeden. Daarbij waren alle hiervoor genoemde punten wat betreft de meiden die we al hadden ook helemaal in orde, dus uiteindelijk hebben we om al die redenen besloten om er toch eerder voor te gaan.
Heb daar nog geen moment spijt van gehad kan ik je vertellen! Natuurlijk is het soms onhandig om zoveel honden te hebben, maar ze zijn zo leuk samen en hebben het ook zo leuk samen. Elphaba werd al zo snel door de hele roedel zo goed opgevangen en samen zijn ze nu echt een 4 eenheid gewoon inmiddels. Voor mij had het dus niet beter kunnen lopen.

Het beste advies wat ik je denk ik kan geven is luister naar je gevoel en verstand. Meestal heeft dat het wel goed. Is het verstandig gezien de juiste keuze op dit moment, kun je het allemaal aan en kan Romi het allemaal aan? En heb je gevoelsmatig de klik die je moet voelen met de hond, denk je dat het een goede match is? Als het antwoord op die beide vragen ja is dan, tja...

ik heb dat heel lang gehad daarna zag ik hoe ze het samen deden en was dat weg het gaat nog steeds goed.
dus als jij het wil geowoon doen.