Negeren, corrigeren of troosten?

Hier in de buurt is vorig jaar overdag tot 2 of 3 keer aan toe dezelfde blinde geleide hond getroffen door een rotje. Het laatste wat ik ervan gehoord heb is dat de hond op het punt stond om afgekeurd te gaan worden omdat de hond te veel angsten eraan over gehouden zou hebben, terwijl die blinde mevrouw juist getraind was in wat je moet doen als je hond schrikt van vuurwerk en zij alle stappen zou hebben gevolgd. Deze vrouw heeft pogingen ondernomen om de hond er weer bovenop te krijgen, maar na een 3e keer leek dat niet meer te lukken.....

(Rare wereld)

Mijn ervaring is dat het koekjes geven op het moment van de knal niet lukt. Veel honden zijn dan te bang om het koekje uberhaupt aan te nemen en daarbij is een goede timing van ontzettend belang. Daarom ben ik ook meer van het gewoon doorlopen en steun bieden als dat nodig is door jezelf in te zetten als positieve associatie ipv iets lekkers.

Vind dit nogal een een cru antwoord, En je houd daarbij geen enkele rekening met het gevoel dat jou maatje op dat moment heeft.
Een vriendelijke wenk het aankijken van je hond om te laten zien dat er niets ergs gebeurt de hond even de tijd geven om het te plaatsen en zich weer laten ontspannen om zo de leuke wandeling weer te hervatten. En ik denk als een hond alles zelf kan-mag plaatsen verwerken het beter is en er dan echt leert mee om te gaan. Echter kost het wel even tijd  de wandeling wel eens 5 a 10 langer zijn daardoor.

Dat onder appel zetten klinkt mij zo van jou angst maakt me geen ruk uit, lopen er is niets en als je je er niet fijn bij voelt pech gehad. Ik ben de baas en je doet wat ik zeg
Oja en ik zou het trouwens knap vinden als je een doodsbange hond, het liefste vlucht of geheel verstijft zonder corrigeren enkel met het woord naast dus onder appel rustig naast je kan laten lopen op dat moment

Met onder appel zetten, laat je je hond zien dat jij de roedel leider bent. De hond weet dus dat jij er voor hem bent

Een hond heeft echt geen baat bij een baasje die stil gaat staan bij wat er gebeurde, zachtjes zegt 'oh, ben je zo geschrokken, arme hond..' en vervolgens de hond aan haalt.

Als je hond goed opgeleid is en goed weet dat jij de baas bent, dan zal hij altijd op jouw stem/commando's reageren (althans hier wel), maar ook zeker op jouw lichaamshouding.
Ga jij dus angstig staan te doen of ga je de angst van de hond belonen door te praten, aaien etc. Dan is het einde zoek.

Onder appel zetten is overigens niet alleen een commando geven. Het is je hele houding, de manier van je stem gebruiken en je band met je hond. Als een van de honden hier schrikt (wat niet vaak gebeurd), dan zeg ik met een strenge, lage stem 'volg!' en ik loop stevig door, terwijl mijn lijf zo lang en breed mogelijk is (oftewel: rechtop en borst vooruit ).
Laat je je hond altijd overal mee weg komen en is de hond de baas in huis? Tja, dan zal je in deze situatie een probleem hebben.

Als je aan de angst van je hond voorbij gaat en er een machtsspelletje van maakt ben je meer met je eigen behoefte bezig dan met waar je hond behoefte aan heeft.

Nee, door de hond te laten zien dat jij de roedel leider bent, zal de hond jouw voorbeeld volgen, steun en vertrouwen in jou hebben. En dat is toch wat je wilt?

Of je moet liever een bang en onzeker hondje hebben omdat die niet weet of hij wel een roedelleider heeft of omdat het hondje zoweizo onzeker is omdat het denkt dat het zelf de roedelleider is...

Sry dat ik het nu zo bot zeg, maar ik kon het ff niet anders verwoorden.

Hmmmmm je hebt me aan het denken gezet 

Ja,dat wilde ik ook nog zeggen..je hebt een klein hondje idd,omarmen wordt lastig..tenzij je op de grond gaat liggen,haha!
Oppakken is ook een veilig gevoel geven.
Hij is ook nog erg jong en de eerste 2 jaar zijn best wel belangrijk met alles leren en dingen als plezierig of in ieder geval als veilig/normaal te beleven.
Als hij zich in jou armen op dat moment prettig/veilig voelt,dan zakt zijn stress gevoel op dat moment weer en hersteld sneller/beter.
Ik zou dat ook doen als ik een kleine hond had die alles nog moest leren en meemaken.

Maak het zo plezierig en veilig mogelijk voor hem.

Dat zou ik dus ook niet doen. Bij het oppakken bevestig je weer die angst. Laat de hond gewoon op zijn 4 poten staan en laat zien dat jij de baas bent.

Jammer dat er nog zoveel misverstanden over angst bestaan. Je kunt zelfs met de koekjes of met oppakken of met aaien of met wat voor aandacht de angst van de hond nooit erger maken. Timing is zelfs niet belangrijk. Het enige wat je hiermee doet is de angst verminderen en dat zorgt er voor dat de hond weer openstaat voor leren. Het enige wat een hond leert als hij in paniek is is vluchten. Door de angst te verminderen kun je ook weer andere dingen aanleren. Je negeert een kind toch ook niet als hij doodsbang is!!! Daar besteed je toch ook aandacht aan.

Dat is juist een veel voorkomend probleem, wat ook van toepassing is in dit topic. Een hond = een hond = een wolf = geen kind.

Wat doe je met een klein kind, dat bang is voor vuurwerk ?

Zeg je : "joh je hebt gelijk, vreselijke gevaarlijk, kom in m'n armen dan bibberen we samen "
of
"Ik snap dat je erg geschrokken bent, maar eigenlijk zijn het alleen maar harde knallen en hoef je niet echt al te bang te zijn. "?

Ik zeg ook nergens dat het hetzelfde is, maar de leerpricipes zijn wel voor allemaal gelijk!

Ja dat ligt er maar net aan hoe je het zelf bekijkt...als je je hond benaderd als jij; ik ben de baas/roedelleider en ik zeg met een strenge stem 'volg',dan ga je voor mij ook voorbij aan de angst van de hond op dat moment.

Heb jij eigenlijk weleens een écht angstige hond gehad?
Want wat jij zegt kan helpen,als je hond dit aan kan.Maar als je een pup hebt van een paar maanden oud(dit hondje is van juli)dan moet er nog een hoop geleerd worden en overwonnen worden.

Het gaat er voor mij niet om of je je hond in zijn angst bevestigd,maar dat je je hond steun/troost biedt,bescherming.Dat je op dat moment bescherming biedt,kan je hond dus een veilig en goed gevoel geven.Je vindt de hond niet zielig,maar geeft ook zelfverzekerde bescherming.

Een kind dat als de dood is voor onweer,die zeg je ook niet;dat is niks bijzonders ga maar terug naar je bed,alleen.
Wat heb je dat kind dan geleerd??Het onweer is nog steeds doodeng én je krijgt geen steun/troost/veilig gevoel bij je ouders.Dus meer stress en angst.
Hetzelfde gebeurd bij een hond.
Of zal zo'n kind meer hebben aan op zo'n angstig moment bij de ouders in bed te mogen,of op de bank mogen zitten samen bij de ouders.Dat gaat dat kind een veilig gevoel geven,en uiteindelijk groeit zo'n kind over de grootste angst heen en zal later gewoon door durven slapen in het eigen bed,omdat het in het verleden is gerustgesteld.
Zo ook bij een hond.
Zoiets als dit(voor het visuele plaatje):

Dit zegt toch:veiligheid

Het kan dat een hond kracht ontleend aan jou commando,maar vergeet niet te kijken naar de reactie van je hond,loopt die nog steeds te huppelen(van angst) met een naar beneden gedrukte staart en om zich heen kijkend waar nu de volgende klap vandaan zal komen,dan ga je voorbij aan je hond.

Hoe zat het ook al weer...
Een volwassen hond heeft het denkvermogen van een 4 jarig kind(of 2 jarig,1 van die 2)en ze beschikken gewoon over emoties.
En de eerste 2 jaar gaan er ook nog een paar angst fases doorheen.(héél belangrijk om hier goed mee om te gaan,maar streng en ferm zijn zal je hond en kind onzekerder worden)

Een hond is een hond,geen wolf.(wel dezelfde lichaamstaal,maar je kan een hond en wolf vergelijken als een mens en een aap ,ligt dicht bij elkaar ,maar is niet helemaal hetzelfde)

Alleen volgens de laatste wetenschappelijke inzichten is een hond geen wolf. 
En leerprincipes zijn dan weer wel universeel.

Ik volg dit topic even. Ik zie als een berg op tegen de komende tijd. Ik heb zelf erg veel angst voor vuurwerk, wrs in mijn jeugd iets traumatisch meegemaakt?!Ik raak dan ook helemaal in paniek van een knal. Ben zo bang dat ik deze angst overbreng op mijn hond. Hoop maar dat het goed gaat.

Ik vind dit ook erg cru, het grote voordeel wat je kunt hebben als je verstandig je hond in de angst begeleid, is dat je hond op jou vertrouwt. Nu lijkt het alsof je tegen je hond zegt," zoek het lekker zelf uit.
Ik heb geen aandacht voor je schrik/angst."
Ik vind dat je dan ook geen betrouwbare leider bent voor je hond.

Juist door initiatief te nemen en door te lopen laat je zien dat jij het wel weet en dat jij de verantwoordelijkheid op je neemt. Iets dat een betrouwbare leider doet...

Ik snap de reactie, och wat zielig, volledig. Is iets wat we menselijkerwijs met kinderen zouden doen.

Maar NEE niet bang zijn, en doorlopen, betekent : goede leider; hij/zij (hond) hoeft niet bang te zijn, er is geen gevaar & de baas/leider beschermt hem.

De vraag is, op welke manier de hond op langere termijn het meeste baat heeft........
De zachtaardige aanpak of de strengere aanpak ?

Ik weet niet of ik het juiste doe, maar mijn honden negeren vuurwerk volledig.
Mijn eerste hond liet bij eerste vuurwerk een piep/blaf horen, ik zei luid en duidelijk NEE, en liep door. Tot mijn verrassing heeft de hond nooit meer gereageerd op vuurwerk, terwijl ik het zelf echt niet leuk vond !

Bij de volgende hond zelfde gedaan, en ook daar heeft het gewerkt.

Natuurlijk heb ik ze niet uitgelaten op momenten dat er echt veel vuurwerk was dwz oudejaarsnacht enzo.

Ik vind het niet nodig om de angstuiting (=gedrag) van mijn hond de kop in te drukken. Ik probeer iets aan de angst zelf te veranderen. Dan verandert het gedrag bij een prikkel vanzelf mee.

Ik denk dat je het gewoon voor moet zijn..
Train de knallen, en niet gaan zitten wachten tot er iets ontploft..
Van die prachtige cd's die ....mits een gewoon normale pup , goed werken..
Veel mensen vergeten dat een hond ook een neus heeft.
Onze vorige reu (waarbij een knulletje eens grappig wilde doen en een rotje gooide) heeft net als veel vuurwerkangst honden de geur van kruid op de hardeschijf staan.
Die vuurwerk cd konden we grijs draaien, meneer lag lekker te snurken in z'n mand.
Tot het 12uur was en de kruiddampen naar binnen kwamen...dan ging hij door het glas heen..

Dus gewoon het volgend jaar zelf vuurwerk gekocht, kleine rotjes..
En dan konden we zelf gaan trainen op bv een spelmoment, dat hij lekker met een balletje bezig was, of heerlijk lag te kluiven...en dan een kleine knal, ....en zo steeds verder uitbouwen..
Het makkelijke van deze manier is dat je weet dat de knal gaat komen, je al...tijd optijd bent met de afleiding of beloning..

Heeft je pup nu tijdens het uitlaten een kleine schrikreactie zou ik er geen aandacht aan besteden.
Blokkeert de pup echt van een knal,(ben je dus eigenlijk al te laat met het afleiden) dan zorgen dat je bv z'n favorite speeltje bij je hebt om hem eruit te halen..

Maar het trainen zou ik doen in een geconditioneerde omgeving, en zorgen dat je weet waneer de knal komt..
Dan train je op de beste manier........

Ik denk dat het vooral belangrijk is hoe je jezelf voelt bij dat geknal. Ik loop door alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Beide honden hebben geen angst voor vuurwerk.
Ik heb geen ervaring met een extreem angstige hond.

Wat een prachtig plaatje van de vogel met haar jong!

Ik ben bang dat dat wel gebeurd. Misschien kan iemand anders je hond uitlaten op oudejaarsavond wanneer de knallen het ergst zijn. Bij mij in de buurt heeft iemand hetzelfde probleem en zij doet haar hond 2 dagen in pension waar het rustig is...zonder knallen.

Dat weet ik niet, hoor... ik zie volwassen honden elkaar onderling ook niet troosten bij angst. Wel eventueel bijstaan met blaffen Maar ik weet niet of dat angst nu helpt verminderen, als je als baasje mee zou gaan blaffen Feit blijft dat honden geen mensen zijn en al onze interpretaties van hondentaal en hondenemoties niets meer zijn dan dat: interpretaties. Er vanuit gaan dat je dezelfde principes op mensen en op dieren kunt toepassen, lijkt me iets te kort door de bocht.

Mag ik je er dan aan herinneren dat de leertheorieen zoals die bij mensen werken zijn bedacht op dieren. Onder andere op honden, maar ook op ratten en kippen. Dus waarom zouden we die theorieen ook niet gewoon kunnen toepassen op dieren? Doen we trouwens ook al heel lang. Alleen weet jij blijkbaar dat niet.

Hoe je in bepaalde situatie het beste kunt handelen hangt van diverse factoren af. De aard van je dier, de mate van angst en de context waarbinnen het plaats vindt. Maar voor mij staat de hond negeren of corrigeren niet in mijn handboek van een veilig haven en beschermende 'baas' zijn. Laat je je hond zwemmen in z'n angst door te negeren wordt de angst daar zeker niet minder en jij wordt er zeker niet meer 'baas' van, idem met corrigeren.

Angst is een emotie en die kun je niet versterken/conditioneren, dit in tegenstelling tot gedrag. Met andere woorden een basis emotie als angst kun je niet erger maken dan hij al is op dat moment. Wel kun je dmv bieden van veiligheid en steun de angst-emotie doen afnemen, waardoor de hond weer openstaat voor een positief leerproces. En dat laatste is wat je nu juist graag wilt toch? En als je hond zich veilig en gesteund voelt bij jou heeft dit ook direct positieve invloed op de (vertrouwens)relatie.

Ik heb er blijkbaar overheen gelezen dat het een pup is. Toen mijn hond een pup was, liet ik haar alles op haar eigen tempo doen. Om de eerste loop ronde als voorbeeld te nemen: Die 10 minuten lopen wat je dan mag, duurde een uur.. Simpelweg omdat ze bij de eerste weg op haar kont ging zitten. Ze keek om zich heen, nam de omgeving in haar op etc.
Ook hier zei ik niets tegen haar. Ik aaide haar niet, helemaal niets. Ik liet haar gewoon kijken.
Na meer dan 30 minuten deed ze een paar stapjes om vervolgens weer te gaan zitten om te kijken.
Zo voelde ze wel dat ik er was, maar kon ze wennen aan dat geen waar ze bang voor was.
Ze vond het eng en nam alles in haar op. Ik heb haar laten gaan en elke ronde ging het beter.
Als ze overigens achter mij wilde schuilen, liet ik dit niet toe en zette ik haar voor me, op mijn voeten.

Vandaag de dag is zij een hond die altijd vrolijk en blij is. De eerste vuurwerk knallen en flitsen hoorde en zag zij toen ze een maand of 2 bij ons was. Ze gaf er niets om. Ze keek er niet naar, ze schrok niet, helemaal niets. Ze was gewoon lekker buiten met haar eigen ding bezig.

Nieuwe dingen onderzoekt ze voorzichtig, waarbij ik haar wederom haar gang laat gaan.

Een hele enkele keer is zij eens bang voor iets geweest. Ze wilde dan achter mij schuilen. Dat stond ik niet toe. Ik deed haar onder appel en liep heen en weer het geen waar zij bang voor was. Steeds iets dichter bij.

Laatst heb ik zo gelachen. We kwamen in het tuincentrum waar ze een hele grote nep hert hadden staan. Aan de andere kant van die muur stonden 2 honden ruzie te maken. Ik liep naar binnen en ineens zag ze dat enorme hert. Ze dook in elkaar, deinste naar achter, staart tussen de achter poten en ging direct op dat vreemde object af om eraan te snuffelen. In no time was het over.

Ik heb mijn hond dus geleerd dat dingen die je eng vind, je er niet voor moet weg rennen of schuilen, maar er juist op af moet gaan.
Vandaag de dag doet ze dat dus zelf.

Dus evengoed is mijn advies om haar onder appel te zetten, al zou ik niet heen en weer een brandend rotje gaan lopen met mijn hond natuurlijk vanwege het gevaar op het missen van bijvoorbeeld een poot 
Bij zeer jonge honden zou ik (indien mogelijk) de hond op veilige afstand laten kijken zoals ik dat bij mijn pup bij de weg deed.
Bij zeer angstige honden zou ik een gt inschakelen en niet zelf dingen proberen als je niet weet wat je doet.

Zowie zo laten wij ze met oud en nieuw om 20uur lopen en om 4 uur weer ipv om 22 uur. Wij doen dan alleen even plassen en weer naar binnen. Wel laat ik ze dan even in een stil bos rennen zodat ze wel hun energie kwijt kunnen.
Maar dit alles is puur omdat er hier al jaren vuurwerkbommen in omloop zijn bij jongeren die ik niet vertrouw.

Huh, hoe kom je daar nou bij? Daar wil ik wel een bronvermelding van Dergelijke onderzoeken heb ik nog nooit voorbij zien komen, maar als jij ze wel weet te vinden, laat ze aub lezen! Vind dat wel heel interessant '

En je kunt prima theorieën toepassen op dieren, dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat wij enkel kunnen interpreteren wat dieren voelen en bedoelen, en je daarom nooit één op één kunt zeggen dat iets dat voor mensen werkt, ook op dieren werkt. Dat is een aanname, maar het is niet bewezen. Je kunt het dus wel toepassen, maar dat wil niet zeggen dat je (altijd) dezelfde resultaten behaalt, omdat je dus niet 100% zeker weet of jouw handelen wel dezelfde reactie losmaakt in een dier als in een mens

Edit: Zoiets als het pavlov-effect is dus wel bewezen, maar dat zou hier idd het voeren bij een knal kunnen zijn en er is al verteld waarom dat waarschijnlijk niet werkt