Welk ras hond is bet beste voor ons?? Help!!

maar ik zou maar gaan kijken naar asielen!
ik vind dat echt een top idee!

je helpt honden die t wat zwaar hebben
je leert ervan
en misschien kom je een hond tegen waarvan je denkt: dat is m!

Echt hoor, voor de laatste keer en dan stop ik er mee ... ik geloof niet dat (buiten degenen die hetzelfde hebben meegemaakt) iemand in kan voelen wat en hoe het is om een pup terug te moeten brengen, dit heeft nl. niets te maken met doorzetten of opgeven, al voelde het voor mij persoonlijk (perfectionistisch en alles onder controle willen hebben) wel als een groot falen ...

Als je gezondheid zo slecht wordt dat je dreigt af te zakken naar vrijwel 24 uur per etmaal op bed of bank te liggen, toch nog moet proberen je gezin draaiende te houden (met alle hulp die mogelijk is van buitenaf), dan is het vrijwel onmogelijk om een pup die aandacht en opvoeding te geven die hij nodig heeft en verdient!!

Natuurlijk zullen er altijd mensen blijven die een impulsaankoop doen en dan 'schrikken' van de hoeveelheid werk die een pup met zich meebrengt, maar bij ons was dat niet zo; inmiddels heb ik wel 'bewezen' dat het ook goed kan gaan: we hebben een RR pup van nu 8,5 maand en dat gaat echt perfect!!

Wat mij destijds behoorlijk verdriet heeft gedaan, naast het grote verdriet om de pup terug te brengen, is het afgebrand worden op internet (niet hier op HP, maar door iemand van de rasvereniging), je kan je hier nl. niet tegen verdedigen, want zolang mensen het niet met eigen ogen hebben aanschouwd is het mijn woord tegen het hunne.

Tot slot nogmaals: ik hoop dat TS een juiste keuze voor haar gezin kan maken en dat ze een leuke hond/ras vindt wat bij hen past!!

maar goed... ik ben voor het idee van vrijwilligerswerk in asiel

Beste Judith (en anderen),

Wat hadden we dan anders moeten/kunnen doen om het bijten af te leren dan het volgende:

Hij begon met puppybijten. Heel normaal, niets mis mee. We hebben conform de boeken steeds een alternatief aangeboden: floss, speeltje etc. Steeds afgewisseld om het spannend te houden. De eerste paar dagen was dat interessant. Steeds vaker werd er niet naar opgekeken, ook niet als je zelf speelde met het speeltje om het interessanter te maken. We hebben het ook op de vloer getikt om aandacht te trekken, eerst even effect, als snel helemaal niet meer (ook niet soms). Toen begon hij in de kinderen te bijten. Voeten, handen. De kinderen speelden alleen met speeltjes met hem, juist om te voorkomen dat handen en voeten speelgoed werden. Bij het uitlaten werden ze steeds meer in de kuiten gebeten. Ik ben zelf meegelopen, ze deden het echt volgens de boekjes en de training.
Toen zijn we het gedrag gaan negeren, geen aandacht meer geven als hij beet. Boeide hem niet, beet vrolijk verder en nog een beetje harder. Het commando los kende hij intussen al wel aardig, dat beloonden we natuurlijk flink. Zeiden we ook, als je bijt, spelen we niet meer. Niet dat hij dat kon snappen, natuurlijk, maar we hoopten dat de intentie wel voelbaar was. Soms was het vermoeidheid, ook prima. Dan ging hij even in de bench, maar als hij dan lekker had geslapen ging hij gewoon verder met bijten. Steeds harder, steeds feller. De fokker zei dat als hij op een hand beet, we de hand terug moesten duwen in de keel. Werkte voor geen meter bij deze pup en vond ik eigenlijk ook niet prettig om te doen. Toen hebben we geprobeerd om de pup uit de situatie te halen, even oppakken en elders neerzetten met speeltje. Werkte ook niet, hij ging gewoon terug en verder met bijten. Trainster adviseerde om een waterpistooltje te gebruiken. Hij schrok de eerste keer (en hield op met bijten). Daarna likte hij het pistooltje af en beet lekker door. Oh, en de knikkers in een buisje hebben we tussendoor ook nog geprobeerd, geen effect. Uit arren moede gaan corrigeren, werkte ook niet (denk aan foei zeggen). Alles meerdere keren en dagen geprobeerd om te zien wat effect had. Als we dan iets hadden waarop hij reageerde, dan konden we daarmee verder trainen was ons idee. Maar hij reageerde dus nergens op. Bv dat voorbeeld dat hij me bijna in het gezicht beet, was ook niet omdat ik over hem heen stond. Ik had hem op de arm, wat ik altijd deed om hem uit de puppyren te halen. Ook niet een keer, maar meerdere keren bijtpogingen, terwijl hij altijd graag op de arm was.

Onze insteek is steeds geweest om positief te willen opvoeden, in plaats van steeds te moeten corrigeren. Hij was daar echter helemaal niet gevoelig voor en ging gewoon heel eigenzinnig zijn eigen gang. Nu is een cocker wel eigenzinnig, maar niet opvoedbaar qua bijten is een ander verhaal. Andere dingen leerde hij wel, met soms een terugval, maar dat verwacht je dan wel van een pup.

Dus: wat had ik daarin anders kunnen doen?

Ik heb wel met je te doen hoor. Onze Knor was net zo.
En daar hebben we ook heel wat mee te stellen gehad.
Ik kan je ook geen kant en klaar antwoord geven, maar als je het hoop geeft: niet alle honden zijn zo.

Wij zijn er uit gekomen met Knor. Het was geen makkelijke weg, maar het is gelukt. Wij hebben dan ook geen kinderen wat het allemaal wel iets makkelijker maakt.

Je zou eventueel ook eens kijken of er volwassen honden bij fokkers terug zijn gekomen en als je besluit om hier voor te gaan, vragen of je deze een poosje op proef mag hebben.

Nou even een hele andere vraag van mij (in mijn eerste reactie had ik het er al over). Ik heb dus nu al meerdere keren gehoord van cockers die dit soort gedrag vertonen (extreem bijten/proberen te bijten, ook in het gezicht) en dus vrijwel niet te corrigeren. Ook werd mij uitgelegd dat er de laatste jaren steeds meer problemen met cockers zijn (verkeerde combi's ouders / doorgefokt ??).
Ik ben absoluut geen kenner of deskundige dus misschien dat iemand van jullie hier ervaring mee heeft (gewoon uit 'nieuwsgierigheid' hoor).

Als je 'Cockers' en 'bijten' intikt in Google krijg je best veel hits. Er staat alleen niet bij of het een doorgefokte broodfokhond of een zorgvuldig gefokte stamboomhond is. Dan ga ik er even vanuit dat die laatste er nog zijn.

Lindylinn, wat jij hierboven beschrijft over het bijtgedrag van je pup, is precies wat allebei mijn pups ook hebben gedaan. Naar de enkels happen, in de handen happen, aan mouwen en kousen en broeken gaan hangen. Bijt-bijt-bijt. Ze sprongen naar m'n moeders benen en hup! het arme mens bloedde als een rund, want zo'n puppy-tandjes zijn vlijmscherp en een mensenhuid heel erg dun.
Geen waterpistooltjes, geen vuist in de keel duwen, maar gewoon: meteen het spel afbreken, wegstappen van de hond, negeren. En ja, dan gingen ze in m'n broek hangen, en maar sleuren aan die broek, en oh, wat vonden ze dat lollig. Op drie weken tijd krijg je dit felle bijtgedrag er echt niet uit! Dat heeft bij m'n beide honden zo'n maand of twee gekost. En allebei zijn ze ermee gestopt, door steeds datzelfde vol te houden: wegstappen, negeren, afleiden. Het vergt gewoon tijd, en je ziet niet meteen resultaat. 


Ik snap dat je er moedeloos van werd, maar je pup bedoelde daar echt (ECHT!) niks kwaadaardigs mee! Het is gewoon een hele felle pup geweest die heel energiek de wereld ging verkennen. En geloof me, ik weet wat het is om een felle pup te hebben, want Nanu was een echte draak! Maar dat verandert, als je band sterker wordt, als je geduldig blijft, echt waar! Ze is uitgegroeid tot de heerlijkste hond die je je kan voorstellen.
Het is niet gelukt met je pup, jammer. Maar hou aub bij een eventueel nieuwe hond het volgende in gedachte en dat is: vertrouwen. Wantrouw je hond niet. Denk niet te snel dat ie jou wil testen, treiteren, domineren. Ga uit van z'n goede bedoelingen en echt waar, dat is een wereld van verschil! Stel jezelf open op, je hond wil je alleen iets duidelijk maken. Ik hoop dat je die klik kan maken, het geeft jezelf ook zoveel meer rust als je niet langer achterdochtig moet zijn naar z'n bedoelingen.

Hoi Christel,

Kijk, dat wist ik dus niet. Ik had het idee dat je wel effect zou krijgen, maar dat het steeds weer weg zou zakken bij het hondje. Dus weer herhalen, terugval, herhalen en dan langzaam verbetering. Maar omdat we helemaal geen verbetering zagen, waren we bang dat het niet goed zou komen. We waren bang dat hij ons niet (meer) als 'roedel' zag en hadden het idee dat het voor hem dan ook niet goed was om bij ons te zijn. De vuist en waterpistool hebben we overigens pas op het laatst geprobeerd, want het sprak me helemaal niet aan, maar dat waren dus de deskundige adviezen. Fokker en GT. Maar niemand die zei dat het wel weken tot maanden kon duren voor dat echte bijten. Iedereen zei, oh puppybijten, maar dat was het echt niet. Als je hem gezien had, had je het ook zeker geweten. Als ik dat had geweten, had ik het denk ik nog wel langer aangedurfd, maar je zit natuurlijk ook met zo'n deadline en twee bange kinderen. De jongste is van geen een hond bang, dus dan zegt t wel iets.

Je legt het allemaal heel duidelijk uit hoe het destijds gegaan is.

Ten eerste wil ik nogmaals zeggen dat wanneer het bv wel om het puppybijten gaat, dit echt niet in 3 weekjes veranderd, dat duurt misschien wel een heel jaar lang!!
Het is jammer dat jullie daar toen dus een verkeerde gedachte daarover hadden.
En als je 1 van de methodes probeerd, negeren, auw roepen, spel stoppen/opstaan/omdraaien/stilstaan en negeren, afleiden, waterpistool, noem maar op.. dan is het wel de bedoeling om 1 methode gedurende een periode te gaan doen, veranderd het na 2 maanden bv helemaal niets, dan kun je zeggen, ok, we gaan eens wat anders proberen, en dit ook bv weer een maand of 2, etc etc.
Je kunt al die methodes die jullie erbij gehaald hebben, nooit in 3 weekjes echt geprobeerd hebben!!
Plus daarbij dat het allemaal heel erg verwarrend wordt voor de pup.. wellicht is hij daarom feller gaan bijten, je weet het niet.

Ten tweede kan het idd zijn dat het gewoon een heel felle pup was, zoals Christel zegt.
In een andere reactie gaf ik ook aan, dat als het echt geen puppybijten geweest zou zijn, is het ook mogelijk geweest dat de pup ergens pijn had ofzo..
Honden die ineens agressief zijn en uithalen kunnen ergens pijn hebben of misschien dat er iets in het koppie niet goed is..

omdat je het over een cocker spaniel hebt denk ik meer richting een zachte, lieve hond qua karakter, maar toch een spaniel. een welsh springer spaniel is middelgroot en zijn geweldige beesten. ik heb er zelf 2. ook een kruising 3/4 cocker spaniel en 1/4 beagle hoort bij ons roedeltje, maar inderdaad, dat cocker in haar zorgt voor een waaks, dominant (goed in de hand houden) karakter. een welsh is totaal anders, mocht je toch intresse houden in een spaniel. 

succes met jullie keuze 

Ik weet het. Ik werd ook gek van die puppy-boekjes die zeiden: 
"Misschien dat je pupje de eerste nachten wat jammert of piept". 
Nanu krijste de hele straat bijeen!(en een poolhond kan nogal een keel opzetten)


of er stond:
"Als je ze in de bench zet, kunnen ze beginnen janken"
Nanu gooide zich krijsend tegen de tralies, de hele bench vloog m'n keuken door.
of er stond:
"Als ze in je handen bijt, zegt je 'auw' en dan stopt een puppy met bijten"
Nanu vond het geweldig als ik 'auw' riep, ging ze gelijk nog harder bijten.
Het duurde ook twee maanden voor ze 's nachts doorsliep en ik niet meer in putje winter in het midden van de nacht in de tuin stond te verkleumen tot ze een plasje deed.
Jaja, zo ging dat maar door. Ik zeg het, het was een draak, hahahaha.
Maar na twee maanden veranderde ze, en nog wat laten: heerlijke, fantastische hond!

Nu heb ik Nukka erbij. Zij heeft evenzeer bijterig geweest, maar voor de rest: zo'n makkelijke, meegaande pup! Niet te geloven. Ik weet dus hoeveel verschil er kan zitten tussen pups en hoe de ene mens kan zeggen: daar is toch niks aan, een pupje in huis, en de andere mens er gek van wordt.
Maar geduld, geduld, geduld, dat is waar elk puppy-boekje mee zou moeten beginnen als waardevolste tip.
Geef het tijd en blijf rustig en positief. En al de rest komt wel vanzelf.

Ik heb mijn jongste herplaatser nu bijna een jaar, en hij begint langzaam wat rustiger en stabieler te worden. Hij bijt niet meer, tenzij iemand hem opfokt en hij stopt met blaffen als ik het vraag. Jee, wat is dat een hoop werk geweest, maar wat ben ik blij met m'n hond. Ik heb drie puppen grootgebracht ( bijten, blaffen, janken, naar-de-maan-huilen, pissen, consequent op de keukenmat poepen, weglopen, aan de riem trekken,noem het en 't is gebeurt ) en bij elkaar 3 herplaatsers opgenomen. Ik weet niet wat zwaarder is. Een hond opvoeden is nou eenmaal heel veel en langdurig werk. Of dat nou een pup is of een volwassen hond. Moeilijk gedrag bijsturen doe je niet in drie weken, en al helemaal niet zonder plan. Trek er per akkefietje maar gerust drie maanden voor uit om een methode uit te proberen.

Hallo Linda,
Wel eens gedacht aan een leasehond?
Er zijn een heleboel werkende mensen die iemand zoeken om hun hond uit te laten terwijl zij werken.
Het grote voordeel van zo'n hond is dat hij al is opgevoed, of niet.
Maar wat kan jou dat schelen je brengt hem na 1 kwartier toch weer terug.
Ook heb je er geen rommel van en je bouwt er conditie mee op.

@Monique
Ik vind die tijden helemaal niet gek hoor, wij hebben een Maltezer en als ik 's morgens en 's avonds een kwartiertje zou lopen en 's middag een half uur zou dat (meer dan) genoeg zijn (alleen kan dat nu niet meer want hij heeft artrose en mag/kan niet meer van hele einden meer wandelen, maar dus wel wat vaker kleine stukjes).
Ligt natuurlijk helemaal aan wat voor ras je in huis haalt en wat je je hond aanleert; ik weet inmiddels dat als je steeds verder gaat met je hond en dus zijn conditie steeds verder opbouwt, hij steeds meer nodig zal hebben.

(kan natuurlijk ook zo zijn dat jij die 2x een kwartier en 1x een half uur/uur te veel vindt, dan kan je mijn berichtje als niet geplaatst beschouwen )

Zo lang lopen is toch niet zo raar? Ik had eerst een ander ras hond uitgezocht, daarmee mocht je per dag een half uur lopen en bij een cocker stond een uur per dag als maximum (!). Ik dacht persoonlijk dat dat misschien wel een beetje meer kon zijn als de pup groot was geworden. Ik was er nu ook wel een uur per dag mee buiten, maar dan in 10-15 minuten blokjes.

Maar Ketelaar: weet je ook hoe je een leasehond vind? En bedoel je niet gewoon een uitlater? Ik heb wel al honden in de buurt (en vooral hun eigenaren) de revue laten passeren om te kijken of er geen bij waren die ik dagelijks zou kunnen uitlaten. Werkende mensen, en zo. Ik woon in een klein dorp, dus daar zaten geen opties bij. Iedereen heeft hier een hond om hem juist zelf uit te laten. Maar t klinkt interessant!

In welke regio woon je. Wellicht kunnen we middels het forum je een stapje in de goede richting helpen.

Hallo Linda,
Een briefje bij de supermarkt wat je aanbiedt en dan kun je waarschijnlijk uitzoeken wat het beste bij jou past.
Groeten Hans

Het ging meer over hoe je over een hond denkt dan over uitlaten.
Uitlaten in de praktijk heeft te maken met het soort hond en zijn leeftijd.
Pupjes vaak en kort, jonge volwassen honden willen graag hun energie kwijt en oude honden willen weer korter en meer slapen.
Dan maakt het ook nog uit of de hond over veel en langdurige energie beschikt of niet.

Regio Noord, tussen Groningen en Assen