onderdanig of toch maar niet???

Ben ik ook wel nieuwsgierig naar .

Ik was het niet.
Zou ik nooits doen bij Margje.

Maar ik betwijfel wel, en dat is dan serieus, in hoeverre een hond altijd maar moet leren omgaan met een situatie als dat hem toch behoorlijk wat spanning oplevert...terwijl het alternatief, dergelijke honden uit de weg gaan, misschien voor zo'n hond veel veiliger voelt. 

En sowieso zou ik dat dan rustig op gaan bouwen, als de hond daar dan verplicht mee moet leren omgaan.

Of je confrontaties moet opzoeken of juist vermijden, dat is denk ik, een persoonlijke keuze of voorkeur die je daarvoor hebt.
In dit geval heeft mijn voorkeur om de confrontaties juist te gaan oefenen, omdat ik denk dat deze hond wel de potentie heeft om hier veel in te groeien.
In ben sowieso meer van het aangaan van een probleem dan het vermijden. Maar niet tegen elke prijs. En ook gedoseerd.

Ik kan me ook wel situaties bedenken waarin je inderdaad zorgt dat je iets uit de weg gaat. Voorbij bij opvoeding zeg ik altijd: 'voorkomen!' Berg je schoenen op, dan kan er ook niet op gekauwd worden.

Ohw en ik zou natuurlijk ook nooooit zoiets bij jou doen Kai

Neuh, maar dat weet ik toch Margje.

Denk dat het belangrijk is om je af te vragen wat de hond uit die ervaringen moet gaan halen uiteindelijk. Wat is het nut voor de hond om te leren dealen met die situaties? En dan inderdaad een "kosten en baten " berekening maken.

Je hebt Gino aan de lijn, waar ik benieuwd naar ben; wat doet Gino wanneer hij niet aan de lijn zit, dus als hij los is wat doet ie dan?

en ik was het ook niet, al ben ik het niet geheel met je (Margje dus) eens
ik zie wel veel spanning en zou op andere momenten meer aandacht geven aan het bouwen van een vertrouwensband met Gino, zodat hij wat sterker in het (roedel) leven komt te staan, zelf vind ik dat hij nu heel veel moet oplossen wat hem overduidelijk moeite kost, in mijn ogen zou hij anders niet zo krampachtig zijn in zijn gedrag (voor mij toont hij veel spanning)

maar je hebt gelijk dat je de hond moet zien en voelen, en ook in veel meer situatie's om veel meer indruk te krijgen wie en wat Gino is, voor er echte conclusies aan te verbinden.

dus nee, ik was het ook niet

Ja dat denk ik ook. Het is kijken naar of het de hond uiteindelijk meer oplevert als je met de situatie aan de slag gaat.
In de mensenwereld is de bevrijding van een angst al een heel goed gevoel. Hoeverre dat ook voor honden geld weet ik niet, maar het maakt het leven van een hond denk ik wel vrijer.

Probleem is een beetje dat Gino wegloopt als hij los is. En dan echt weg!

Ik zou ook meer begeleiding gaan geven, dat ben ik met je eens.
Waar zie je de stress aan? Ik zie wel een aantal stresssignalen, maar niet constant.

Ik ben niet naarstig op zoek naar degene die mij een 'oneens' heeft gegeven hoor haha
Maar ik ben wel heel nieuwsgierig naar hoe anderen het dan heel anders zien!

Oke, ik had liever antwoord gehad van TS, maar goed schijnbaar weet jij ook genoeg over Gino dat je antwoord kan geven

Dus Gino loopt weg wanneer hij zelf de keus heeft. Voor mij een indicatie dat Gino dus niet in die situatie wil zijn.
Honden zijn van nature nieuwsgierig, voor een hond is het heel normaal, dat wanneer er een andere hond in het zicht komt, dat hij uit nieuwsgierigheid naar die andere hond gaat en contact maakt, even ruiken wie dat is en dan weer doorlopen, zo ongeveer.
Als Gino dus los is zou hij weg lopen uit die situatie, de situatie dus vermijden, nu hij aan de(lange) lijn zit heeft ie geen keus en zal zich moeten aanpassen aan de situatie, wat vervolgens spanningen op levert (is spanning werkelijk een gezond iets???).

Lijkt mij dus verstandig om de hond te steunen in deze hele situatie, en het hem niet alleen laten uitzoeken, er voor hem zijn, de afstand vergroten wanneer Gino dit aangeeft zodat hij weet dat hij een keus heeft en dat daar op gereageerd gaat worden wanneer hij dat aangeeft.

TS kan vast ook nog antwoord geven. Het antwoord stond trouwens ook al in dit topic
Verder weet ik niet genoeg van de situatie om er uitgebreid antwoord op te geven.
Ik ga alleen over twee weken naar Gino om te werken aan het probleem van weglopen.

En loopt Gino weg omdat hij niet in de situatie wil zijn of gaat hij zijn neus achterna? Of is hij zo weinig los geweest dat hij het er meteen van neemt als hij los is?
Heeft hij last van het 'graai-syndroom' en laat hij zich daarom niet meer pakken?
In het fimpje zie je dat hij contact kan vermijden als hij dat wil, maar het toch ook zelf weer opzoekt.

Die kende ik nog niet. Wat is het "graai syndroom"?

jaja het 'graai-syndroom' komt vaak voor!
Ik noem het zo, het is baasje die hun hond loslaten en niet oefenen met het terug roepen en dan weer vrij laten.
Die roepen de hond alleen als ze hem gaan aanlijnen. Ze lokken soms met wat lekkers de hond en graaien dan naar zijn halsband en lijnen hem meteen aan. Daar krijg je dan vaak honden van die tot maximaal armlengte naderen en als ze een hand zien al weer terugspringen en er vandoor gaan. Dat noem ik het 'graaisyndroom'

Oh okay. Die van mij krijgt nooit een snoepje bij het aanlijnen, vandaar dat ik het niet ken

Maar ik ben wel geneigd om met JT mee te gaan trouwens, als je dat spanningsveld ziet opbouwen vind ik het niet geheel onlogisch dat de hond er tussenuit taait. Alleen de vraag natuurlijk of hij alleen dan wegrent, of gewoon in het algemeen wegrent.

Het hoeft niet eens met een snoepje te gaan, maar het altijd aanlijnen als de hond geroepen wordt en dan snel vastpakken zodat ie niet weer weg kan rennen maakt soms dat een hond denkt: ja doei! ik blijf lekker op afstand!

Ja het is de vraag waarom Gino wegloopt.
Hij heeft spanning bij de ontmoeting, maar kiest er op momenten ook zelf voor om contact te gaan zoeken. Het is ruim genoeg, hij zit aan een lange lijn, hij had verder weg kunnen lopen.
Maar dat is even de vraag, daarvoor moeten we denk ik veel meer zien. Maar ook weten of hij echt weg is, of dat hij wel in de buurt blijft maar zich niet meer laat aanlijnen.

zonder dit als enige vorm van kritiek te bedoelen (maar weglopen heeft veel te maken met de band en vooral het vertrouwen in de baas, de roedel waarin de hond hoort

ik vind juist dit gedrag heel erg passen met wat ik in het filmpje zie
maar........alleen TS kan echt weten wat er speelt, zij kent haar hond, zal zijn spanning of juist het niet zijn van spanning aan zijn lijf voelen, het aflezen van Gino.

maar dan is het ook beslist niet "hopeloos", maar een kwestie van geduld en misschien wat steuntjes in de goede richitng om de band op de juiste wijze beter te maken.

als er ook sprake is van het graai-syndroom wordt vertrouwen nog belangrijker
je ziet het zo vaak ontstaan en het is zo onnodig..... en niet makkelijk dit stukje wantrouwen weer weg te nemen.

maar als ik het zo lees en hoe TS bezig is..... komt het vast goed '

Elke normale hond is van nature nieuwsgierig, en die bepaalde nieuwsgierigheid zal Gino ook hebben(situatie vermijden en toch ook weer opzoeken), en ook honden kunnen niet zonder interactie met andere wezens.
Ook is het zo dat wanneer het ene wezens een goede relatie heeft met het andere wezen, dat die elkaar altijd weer opzoeken in situaties dat het spannend wordt.

Gino heeft misschien nare ervaringen gehad wanneer hij in contact kwam met andere honden, en wanneer een hond noodgedwongen in bepaalde situaties zit, en dus geen andere keus heeft gaan ze gedrag ontwikkelen(=communicatie) zodat ze geaccepteerd worden door de omgeving, ook in relaties met mensen.

Een riem en de mens kan honden dwingen om in situaties te komen waarin de hond liever niet is, denk aan gevechten die dikwijls aan de riem ontstaan. Wanneer de relatie mens/hond in orde is dan vertrouwd de hond er op dat de mens de hond niet in situaties brengt die potentieel gevaarlijk zijn, of spanningen opleveren,en dus zal de hond ook in de buurt van die mens blijven. Door een riem verplichten wij honden dus om te volgen, door meer lengte te geven wij mensen de hond meer ruimte maar de verplichting blijft, de mens blijft in controle, en dus moet je je afvragen of meer lengte ook altijd goed is.
Let je op de hond tijdens de wandeling, ook kan je dat vrij in het begin aan Gino zien, dat de spanning op loopt wanneer er een hond in zicht komt, hij gaat langzamer lopen, stilstaan en vervolgens op de zij liggen, dit is een teken dat hij de situatie aan ziet komen, maar heeft verder geen keus want hij weet heus dat hij aan de riem zit. Vluchten voor de situatie lokt jachtgedrag uit want de vluchtende hond geeft aan dat hij zwak is. Allemaal opties waar je rekening mee moet houden tijdens dit soort situaties.

Zou je Gino de keus geven dan was hij waarschijnlijk al ver voor deze ontmoeting weg geweest. Door te anticiperen op de lichaamstaal, dus gelijk in het begin, en dus Gino uit de situatie halen, dan vertel je de hond dat hij een keus heeft en dat de baas Gino begrijpt .

Maar zou dat werken in de praktijk, deze hond bijvoorbeeld altijd ontlopen?

Ik zie ook dat Gino de ontmoeting waarschijnlijk liever niet gehad heeft, maar ik zie toch ook wel dat hij van de ontmoeting het beste wil maken.
Ik denk dat als hij daar begeleiding in krijgt, de ontmoetingen veel relaxeter zullen verlopen.
Ik persoonlijk, zie in dit filmpje niet een dermate stressopbouw dat ik zou zeggen dat het beter is geen ontmoetingen te hebben, dan ontmoetingen te oefenen.

Nee, dat was ook een grapje. Wilde duidelijk maken dat als het "hier" en het aanlijnen een straf is voor de hond, er iets misgaat. Samen wandelen aan die lijn moet altijd iets positiefs blijven. 

Wat denk ik belangrijk is om in het oog te houden is in hoeverre Gino iets heeft aan het hond op hond contact, dat moet namelijk bepalen of je wel of niet wil investeren in het "oefenen" van dergelijke situaties. Ik geloof namelijk niet dat iedere hond hyper sociaal is en met alles wil spelen, sterker nog, van mij hoeft dat ook helemaal niet. Als Gino het type hond is wat daar alleen maar spanning aan ondervind en er geen beloning uithaalt (het Toch aangaan van contact kan ook alles te maken hebben met het willen beheersen van een situatie, en niet zo zeer het willen hebben van contact) dan zegt dat genoeg. 

Maar dat zul je vast gaan ondervinden als je er naar toe gaat. '

Het hoeft van mij ook nooit tot spelen te komen. Ik denk ook niet dat iedere hond maar met alles moet spelen. Ik denk dat dit eerder de uitzonderingen zijn dan de hond die met een enkeling speelt en verder even kennis maakt en verder gaat, of geheel negeert.
Ik zou het ideaal vinden als Gino gewoon mee zou kunnen het park in en honden links zou kunnen laten liggen. Misschien eens snuffelen aan elkaar en weer verder.

Wauw,wat een reactie,s..... ben niet goed in het quote gebeuren maar, J&T, Gino loopt niet weg als hij andere honden ziet!!! Ik kan er ook niet echt mijn vinger opleggen waarom hij het doet.. Hij heeft vanaf 8 weken tot 7 maanden altijd los gelopen,toen kwam er een tijd dat hij meer zelf op onderzoek ging,en hij steeds vaker ver bij me vandaan ging en niet kwam als ik riep. Aan het park staan flats,eerst ging hij tussen tussen de flats,later om de flats totdat hij echt weg was, hij is 2x een drukke weg over gerend en 1x ben ik hem 2,5 uur kwijt geweest. Mijn vertrouwen is daardoor een stuk minder geworden,de angst dat er wat gebeurd is te groot... We hebben 3 trainingen gedaan, 1 pup en 2x jonge honden, hij is verder ook hartstikke braaf.
Gino heeft geen nare ervaringen met andere honden gehad(vechten als je dat bedoelt). Maar ik weet wel dat als Gino los zou lopen en er zou een onbekende hond op hem af komen zo hij(denk ik)in eerste instantie zijn hoofd afwenden en nochalant gaan snuffelen,maar hij zou er niet voor wegrennen.

@Kai, er zijn hier in het park zeker hondjes waar hij erg graag mee speelt, een labrador teef waar hij altijd mee speelt(gaat best hard,maar ze vinden het allebei helemaal leuk en ze zoeken elkaar altijd op. En er zijn wat honden waar het geweldig is om achter elkaar aan te rennen,dan laat ik wel zijn lijn los en komt hij als ik roep,mits ze de bosjes in gaan,dan is hij weg.....

@Marjge,Gino heeft geen last van het graai syndroom ik let daar juist heel bewust op,ik roep hem als hij aan het spelen is een paar keer,beloon hem dan uitbundig maar ik lijn hem nooit gelijk aan...

Waarom loopt hij weg??? Ik hoop zo dat Margje de reden kan vinden en dat we er aan kunnen werken,want ik zie hem genieten als hij zo lekker aan het rennen is, laatst was hij ook heerlijk achter een hond aan het rennen,ze gingen de bosjes in, de andere hond kwam weer het veld op rennen en ja hoor, Gino recht door,neus op de grond en bananen in zijn oren... Gelukkig bleef deze keer zijn lijn aan een bosje hangen... Ik was eerst met andere aan het zoeken tot ik hem hoorde blaffen in de bosjes.....

Als ik het zo hoor heeft het weglopen echt een hele andere reden.
Neus op de grond en gaan, gewoon lekker er op uit.

Precies Margje, het lijkt dan wel of hij dan afgeleid is van alles om hem heen, maar als hij echt aan het rennen is met een hond,komt hij wel als ik hem roep,maar als er onderweg een interessant luchtje is,gaan de bananen zijn oren in....en krijg ik geen contact meer met hem.

gewoon uit interesse, maar wat kan dan volgens jou nog meer een reden zijn voor weglopen, dan op dat moment geen band meer te voelen/ervaren met de baas?

daarmee bedoel ik trouwens niets veroordelends, ik heb ooit is een jonge reu gehad, die was om de haverklap verdwenen als hij los liep, en wat ik ook deed aan training, zo gauw hij ergens een teef rook (want dat bleek het te zijn) was hij vertrokken. na bijna 3 jaar heel hard werken, hebben we hem laten castreren, hij is nooit geen 1x meer weggelopen.

maar evengoed, onze band was niet sterk genoeg om de invloed van de hormonen op zijn brein te overstemmen, en dus lag het in de grond aan ons, en niet aan hem.

dus nogmaals uit interesse: waarom loopt een hond nog meer weg, behalve dat het de band/vertrouwen/respect met de baas niet goed genoeg is om de hond zich te laten bedenken en weerhouden van wat hij wil gaan doen?

Carla je zegt dat Gino, vanaf 8 weken tot 7 los heeft gelopen. Nu vraag ik me eerst af, wat zeg je tegen een hond wanneer je hem gewoon los laat lopen? Of zelfde vraag, hoe interpreteert de hond het los lopen?

@Goja, Gino is ook geholpen met de hoop dat het weglopen over zou zijn,maar helaas... waarschijnlijk bedoel je het minder rot dan dat het er staat,maar het steekt me wel een beetje dat je schrijft dat er geen band/vertrouwen/respect is...Ik woon alleen met Gino en elke vrije minuut die ik heb, besteed ik aan Gino,dmv wandelen spelen, waar ik ben is Gino,het liefst zit hij de hele dag op schoot. Hij heeft 3 cursussen doorlopen en voor allen geslaagd,hij is verder ook heel braaf en gehoorzaam,het is alleen het weglopen op sommige momenten. Verder blijft hij trouwens wel ontzettend veel last houden van de geur van loopse teven..hij eet slecht tot niet als er loopse teven in het park zijn,hij wil er op rijden,eigenlijk vertoont hij nog steeds hetzelfde gedrag als voor zijn castratie....

@ J&T, weet niet zeker of je vraag goed begrijp hoor,maar als Gino losloopt zeg ik niet veel tegen hem,ik houd hem alleen heel goed in de gaten,als ik merk dat zijn aandacht wat minder word roep ik hem bij me...als ik merk dat hij alert op mij is,loop ik verder met de riem los en anders houd ik hem vast.

Maar ook: hoe eigengereid is een (individuele) hond? Een hond die loopse teefjes achterna rent en "klaar" is met zijn zaken, wanneer die daarna terug komt bij zijn "baasjes" is dan die band slecht, of heeft de hond binnen die relatievorming ruimte gemaakt voor zijn eigen doen en laten? 
En of dat wenselijk is (niet echt lijkt me, in het geval van loopse teefjes) wil ik dan verder compleet buiten beschouwing laten. Maar uit het oog hoeft natuurlijk bij een hond nog niet uit het hart te zijn. 

Dat is en blijft, ook hier bij ons thuis met mijn eigen hond, een moeilijke balans. De record tijd dat ik tijdens het wandelen mijn hond niet meer kon zien (waardoor ik dus ook niet weet of mijn hond Mij nog kon ruiken) was rond de 11 minuten. En dan voel je je als mens niet prettig hoor (wat kan er allemaal wel niet gebeuren in 11 minuten?) maar hij kwam wel terug, en liet zich vrolijk aanlijnen, en stapte net zo makkelijk de auto weer in. Waar hij dan weer los gaat en braaf blijft zitten wachten tot ik de autogordel bij hem vast klik...met de deur nog open. 

Dus ja, wat is dan eigenlijk "weglopen"? Volgens mij is dat als de hond geen enkele intentie meer heeft om nog terug te komen...en dan is er natuurlijk wel met de band iets mis...als die überhaupt bestaat.

Wat ik nog wilde zeggen:
Carla, komt vast helemaal goed joh straks met de hulp van Margje. Die heeft zelf ook een hond dus die snapt die beestjes wel 

dan begrijp je me niet goed hoor, of ik heb me misschien niet duidelijk genoeg uitgedrukt: want ik ken jou en Gino niet, ik vraag aan Margje over andere oorzaken kunnen zijn voor het weglopen van honden, ik heb geen oordeel over jouw verhouding met Gino, want dat kan natuurlijk niet, en zo is het dus ook beslist niet bedoeld, het zijn optie's, ideeen, geen vaststellingen hoor.

ik heb zelf een notoire wegloper gehad, en hoewel dat onder de noemer 'hormonaal" kon worden geschaard was het in de grond natuurlijk toch ook een stukje wat fout was gelopen in de ontwikkeling van de band tussen mij en mijn hond, daar beledig ik hopelijk niemand mee, want dat is de bedoeling niet. ik trainde met die hond 3x per week en liep gg2 met hem (en das best behoorlijk "gehoorzaam" om het zo maar te zeggen) en toch ging hij er vandoor..........

maar waarom loopt een hond weg, en als het niet te maken heeft met de band van de baas met de hond, wat kan het dan wel zijn, dat was mijn vraag aan Margje. '

geen enkele waarde beoordeling voor jou en Gino, want dat kan ik helemaal niet doen
dus ik hoop dat je begrijpt dat het een algemene opmerking was en niet persoonlijk aan jou gericht

Hier ook een wegloper gehad hoor, maar wel altijd terug komen. Bij Diesel was het zo als hij in de verte maar een stipje zag dat op een mens leek, was hij weg. Ik was het bijna nooit voor, hij hoorde ze al voor ik ze zag lopen.

Hij rende erop af, (hing regelmatig in het prikkeldraad) ook met stroom erop, maar voelde of hoorde niets meer. Als hij daar dan aankwam na hele weilanden doorkruist te hebben, kwam hij weer terug, zovan, zo, daar moest ik even gaan kijken, hier ben ik weer.

Zeggen ze niet, een hond die kijkt hoort niets meer?

Inmiddels is Diesel 3 jaar en doet hij het niet meer, maar ik heb ook vaak gedacht dat ik het er nooit meer uit zou krijgen.