Zelfstandigheid bevorderen ?

Hallo,

Zoals vele van jullie inmiddels al weten heb ik een Spaans straathondje in huis. Hij is mijn allesje maar heeft wel een rugzakje.
Het gene waar we het hardst aan werken is het alleen zijn. Meneer heeft echt enorme verkatingsangst en ondanks dat we elke dg trainen, de tussen deuren dichtdoen, het weggaan patroon doorbreken en alles heel rustig opbouwen blijft het echt een enorm probleem en komen we vrijwel niet vooruit.

Plato is een hondje wat heel erg veel bevestiging noeig heeft. Hij is erg onzeker en zoekt vaak steun. Het liefst ligt hij de hele dag naast me op de bank, maar ik probeer hem ook echt de aantrekkelijkheid van zijn eigen plek te laten zien.
Omdat hij in het begin bang was voor alles en al ging piepen als ik op de wc zat heeft hij een mandje op onze slaapkamer. Dat vind hij heerlijk en geeft geen kick totdat wij wakker zijn.
Nou vind ik dit zelf stiekem ook heel fijn om hem lekker dichtbij me te hebben, maar aangezien het alleen zijn zo slecht gaat hebben we besloten om zijn zelfstandigheid meer te bevorderen.
Het mandje staat nu in de huiskamer (deze is aansluitend aan onze slaapkamer). Eerlijk gezegd gaat het verbazingwekkend goed. Hij slaapt de hele nacht door, maar als hij wakker is begint hij wel met piepen. Natuurlijk logisch dat hij nog moet wennen enzo.
Maar nu mijn vraag. Heeft iemand hier ervaring mee? Denken jullie dat het helpt? Mijn grootste argument is dat het dan gewoon een minder groot verschil is met of we er zijn of niet.
Zijn er nog meer dingen die ik kan doen om he, zelfstandiger te maken?
En vooral ik heb succes verhalen nodig!!!! Want pff soms zakt de moed me wel een klein beetje in de schoenen. (overigens zou ik het nooit opgeven en alles voor hem doen dus geen zorgen )

je geeft niet op, compliment voor je. zo hoort het ook natuurlijk, maar begrijp dat je wat handvaten wilt hebben voor nog meer vorderingen.

zelf vind ik dat je die vorderingen al hebt, mandje in de woonkamer, en niet in de slaapkamer, slaapt de hele nacht door, ja hij weet dt jullie er zijn.

uitbreiden heel rustig aan, lekker doucen en de deur achter je dicht doen, dan terug komen en negeer de vragende blik van je hond, waar ben je geweest ?

doen alsof het heel gewoon is, weg gaan en terug komen, kleine minuutjes uitbreiden, je kan al naar de w.c. dus de vorderingen zijn er al, steeds wat langer uitbreiden, heus jij komt er wel, de hond natuurlijk.




ook met het echt weggaan , dus naar buiten, ga eens de tuin in zonder hond, al is het maar twee minuten, dat voer je op, zodat de hond gaat begrijpen, hee jij komt weer terug, steeds wat langer, en doe dat iedere dag even, heus jouw hond moet gaan beseffen dat het heel gewoon is dat je weggaat maar zeker terug komt.

Dankje Willemijn! De dingen die je noemt doe ik inderdaad allemaal. De tussen deuren dicht en de douche enzo. Dit gaat allemaal best goed. Maar hij weet echt perfect wanneer je echt weg bent en wanneer je nog in huis bent. En dan gaat het mis. En het vervelende is dat ik het idee heb dat we niet echt verder komen. Ik probeer heel erg niet over zijn grens heen te gaan. Als hij vijf minuten stil kan zijn ga ik 4 minuten weg. Maar toch merk ik aan hem dat hij nog steeds in paniek is. Ook al huilt hij niet.
Ik negeer hem dan als ik thuis kom. En zo gaat dit dan 3 keer per dag. De ene keer wat langer dan de andere keer. Maar het lijkt een beetje alsof hij zich echt heel zwak voelt in zijn eentje. Hij weet niet wat hij met zichzelf aan moet. Alleen zijn is voor hem angst. Want ook als er een vreemd iemand nog wel in de kamer zit dan is het prima (dit terwijl hij vreemde mensen op andere momenten echt niet zomaar vertrouwt)
Vandaar dat ik me nu vooral focus op zijn zelfstandigheid. Hem laten zien dat hij zichzelf ook wel kan redden.

Wat weet je eigenlijk van de achtergrond van Plato? Normale nestperiode gehad?

Hoe oud was hij toen hij gevonden is? Ook straathondje kunnen natuurlijk een normale nestperiode doormaken, al is het dan tussen het straatvuil bij wijze van. Ik herken wel dingen in jouw verhaal. Ook Jip is zo'n overdreven aanhankelijk hondje. Ik heb veel mensen gesproken en er zijn ook mensen die er diagnoses op los gelaten hebben. Alles wijst erop dat hij te vroeg van moeder en nest gescheiden is, mogelijk zelfs traumatische scheiding. Dit laat soms sporen na die vrijwel niet meer te helen zijn. Ik zeg wel eens dat het een 'apie' is die zich steeds opnieuw vastklampt. Als ik verdwijn klampt hij zich gewoon aan een ander vast, ook al meed hij deze persoon even daarvoor uit angst. De ene angst overruled de andere angst blijkbaar. Inmiddels zijn we zeker veel stappen verder, maar ik heb mijn twijfels of hij ooit helemaal stabiel wordt.

Daarbij speelt ook de chemie met de mens mee waarmee hij samenleeft. De hond is ook vaak een spiegeltje van dat wat onbewust in ons aanwezig is.

Zelfstandigheid bevorder ik door hem zelf beter te leren met situaties om te gaan. Ik prikkel hem met uitdagingen waar hij zelf mag puzzelen op de oplossing. Ik ben al lang geleden gestopt met hem een 'plaats' toe te wijzen. In zijn overdreven aanhankelijk is hij een enorme please hond. Wil alles zo graag goed doen en wordt erg onzeker als hij twijfelt of hij het wel goed doet. Hem leren om zelf keuzes te maken (klein beginnen) en bevestigen van de keuzes die hij maakt en eigen initiatief belonen. 

Natuurlijk weet ik niet of bovenstaande ook van toepassing is op Plato. Ik denk dat het heel lastig is om te coachen via een forum. Standaard tips is oke, maar hier komt het zo nauw bij dit soort gevoelige honden. Weten wat de motivatie en onderliggende oorzaak is bepaald in de eerste plaats ook je insteek.

gevolgen vroegtijdige scheiding
 
Vroegtijdige scheiding van nest en moeder is voor pups desatreus. Onder vroegtijdig vertsaan we eerder dan 7 weken. Gedragstechnis is de kans op trauma's groter, ontwikkelt een dergelijke  pup erg gemakkelijk verlatingsangst en leert hij onvoldoende agonistische lichaamstaal. Te vroeg gescheiden pups worden nerveus, gevoelig voor angstopwekkende prikkels en fobieen. Het worden instabiele en overdreven afhankelijke honden. De gevolgen zijn echter niet alleen gedragstechnisch van aard. De gevolgen gaan veel verder. Een vroegtijdige scheiding veroorzaakt zoveel stress, dat de pup ook fysiek verzwakt en overgevoelig wordt voor ziekten, zich fysiek minder goed ontwikkelt en gemiddeld eerder overlijdt.
 http://www.tollertales.nl/Scheidenpups.htm

Ik bedoelde ook meer nee als in daar is niet echt iets over bekend.

Ik herken inderdaad plato ook in jou verhaal en in wat ik lees over vroege scheiding.
Voor mij hoeft hij ook nooit een "normaal" hondje te worden. Ik laat hem in zijn waarden. Ik stuur hem niet weg van mij maar zorg er wel voor dat ook zijn eigen plek aantrekkelijk voor hem is.
Maar het belangrijkste vind ik wel dat ik toch niet voor altijd thuis ben. In november zal ik drie dagen in de week weer een aantal uur naar school/werk gaan en ik hou mijn hart hier voor vast.
Ik zou plato niet meer willen missen. Maar ik wil ook niet dat hij zo erg in de stress is als dat hij nu is. Hij huilt echt als een wolf. Dus balngrijk voor mij is toch wel dat hij leert om te vertrouwen dat ik weer terug kom.

Hoe heb jij het verder aangepakt? Ben je bij een gedrags deskundige geweest?
Plato krijg nu clomicalm om hem te ondersteunen in het alleen zijn trainen. Ook krijgen we hulp van hondenschool en dierenarts maar heb nog geen gedragstherapeut gehad.
Ik zou dit wel willen doen, maar ik vraag me af of het echt voordel oplevert. Omdat ik ontzeteend veel lees over alleentraining en alles doe volgens "het boekje" vraag ik me af of een gedragstherapeut daar iets aan toe kan voegen.
Maar ik sta er absoluut voor open.

Ik stuur je vandaag nog even een PB.