stafford geschikt voor mij?

Hallo iedereen,

Ik ben een student met een hele grote liefde voor honden.

Ik heb een kennis die haar hond wil wegdoen omdat ze er niet veel tijd meer voor heeft.

Ik wil de hond heel graag van haar overnemen.

Ik heb natuurlijk de nodige research gedaan op internet en bij mijn kennis.
ze heeft een witte stafford (amerikaans/ engels weet ik niet zeker!)
De stafford is een teef van ongeveer 4 jaar.
De stafford blijft lange tijden alleen thuis zonder ongewenst gedrag te vertonen zoals: blaffen, janken, dingen vernielen etc.
De stafford van mijn kennis heeft een zeer rustig karakter en blaft bijna nooit.

Ik stuit eigenlijk een beetje op het uitlaten van de hond. Op verschillende sites en forums ben ik tegengekomen dat een uur per dag (voor een stafford) voldoende is.

Zelf was ik van plan om de hond 's ochtend vroeg uit te laten , 's middags als ik terug kom van school , en na het avondeten nog een keer . Maar 's avonds laat zie ik echt niet zitten.
In de weekenden heb ik voldoende tijd om de hond aandacht te geven.
Als ik het echt heel druk heb dan zou ik 1 keer per dag eruit willen gaan voor een uur. Het liefst dan laat in de middag of 's ochtends

Mijn brandende vraag is dus aan iedereen die mij een eerlijk advies wilt geven: Ik houd nu al van deze hond en zou heel graag voor haar willen zorgen maar is mijn leefstijl geschikt voor de hond? Daarbij moet je wel denken aan de situatie waarin de hond nu leeft zeg maar. Het zou bij mij alleen maar verbeteren.

Ik zou het waarderen als ik eerlijke adviezen zou krijgen. Aan meningen die op mij als persoon of iemand anders gericht zijn heb ik niets.

Hartstikke bedankt en ik hoop op veel goede reacties!!!

Groeten, R.

Nee, Rebecca, dat lijkt me geen goed idee. De behoeften van zo'n hond laten zich niet sturen, en moeten zonodig voorrang hebben boven die van jou. Dat betekent ook 's avonds laat uitlaten als ze weer eens diarree heeft, DA rekeningen kunnen ophoesten van al snel 80-150 Euro of meer als die diarree weer weggaat, en uit liefde voor je hond doordeweeks vier van de vijf avonden thuisblijven omdat ze anders teveel alleen is.

Een hond is meer iets waar je aan begint als je een vaste woonsituatie hebt, een vaste relatie, en een redelijk inkomen met werktijden die met de zorg voor een hond te combineren zijn. Zonder één van die drie dingen wordt het al snel te moeilijk.

Wil niet zeggen dat jij niet ooit een heel erg goede hondeneigenaar kan zijn, maar nu nog niet.

En er is vast ergens wel een leuk gezin die die stafford een fijn leven zal bieden. De RAD is immers gelukkig afgeschaft.

Groetjes,

Linda.

Hoi Rebecca,

Eerlijk gezegd denk ik dat je nu niet in de juiste situatie zit om deze hond een goed thuis te kunnen bieden.

Naast het feit dat een hond elke avond voor het slapen gaan uitgelaten moet worden en de rekeningen betaald, moet je ook nog werken aan het krijgen van zijn vertrouwen. Dit kan best veel tijd kosten. Zijn vertrouwen win je door heel veel tijd in hem te steken. Tijd die jij nodig hebt om te kunnen leren! Dat gaat gruwelijk botsen en dat voel je straks in jullie onderlinge band. Ik ben een beetje bang dat de zorg voor de ze hond tegenover jouw studieperiode, komt te staan. Lijkt mij voor jou niet eerlijk en ook niet voor deze hond. Ik bedoel niet de band die je nu met de hond hebt, maar die je krijgt als jullie saampjes gaan leven. Dat is een heel andere band! Dan ben je eigenaar en niet meer een leuke meid wat even langskomt en met hem speelt. Daarnaast vrees ik dat de dan door jou gekozen situatie je boven het hoofd gaat groeien, als je snapt wat ik bedoel.

Neemt beslist niet weg dat je straks een uitstekend hondenbaasje wordt! Daar heb ik alle vertrouwen in omdat je eerst info aan het inwinnen bent, voordat je die keuze maakt. Daar wil ik je alvast uitbundig voor complimenteren...

Rebecca, dit schrijf je:
Daarbij moet je wel denken aan de situatie waarin de hond nu leeft zeg maar.

In feite krijg je straks een hond waarmee je hard aan de slag moet. Heb je die tijd?Denk hier aub niet te licht over. Aan inzet zal het je niet ontbreken...dat geloof ik wel.




Liefde overwint veel maar niet alles, en soms is een verstandige keuze.....verstandig.

Hey Rebecca,

Ik denk persoonlijk ook niet dat je al klaar bent voor de enorme verantwoordelijkheid van een hond op je te nemen. Je zit nu in een fase waar je studies je prioriteit zijn. Een hond erbij zal denk ik wat teveel van het goede zijn. En een hond heeft echt niet genoeg aan een uurtje wandelen per dag!Wij gaan s'ochtends min een uur gaan wandelen (sonms om 4u als ik om 6u moet beginnen) 's middags min een uur (broodje eten tijdens de wandeling, met 2 honden niet echt handig) en 's avonds de grote wandeling van min 2uur en voor het slapengaan nog een blokje om. Dan nog niet over een zieke hond gesproken (gat in de nacht opstaan om diarree of braaksel op te kuisen) Als je na het lezen van dit je neus optrekt ben je er nog niet klaar voor, want dit is namelijk wat een middelgrote, actieve hond in de fleur van zijn leven inhoudt! Wij doen dit alles met veel liefde en plezier en krijgen er enorm veel dankbaarheid voor. Maar wij leven dan ook voor onze dieren! Hopelijk denk je er nog eens goed overna want het zou niet de eerste keer zijn dat een leuke hond na een ondoordachte zet in het asiel beland (Heb er 2 levende bewijzen van rondlopen!). Ik hoop dat je me dit bericht niet kwalijk neemt want zoals mijn mede forum leden ben ik ervan overtuigd dat je in de toekomst een voorbeeldig baasje wordt! Maar ik kan het niet genoeg zeggen: bezint eer ge begint!!!

Groetjes van Melo, Luna en Rocky!

Hai Rebecca,

Ik ben zelf 24 jaar en net klaar met studeren, mijn vriend studeert wel nog en we wonen samen in een groot appartement met een groot balkon.

Ik heb vanaf kinds af aan altijd naar een hond verlangt, maar mijn ouders waren het er mee eens dat wij in ons huishouden te weinig tijd ervoor hadden.

Toen ik op mezelf ben gaan wonen (in een kleine studio) had ik vaak de hond van een vriendin te logeren, een kleine maar hyperactieve jack russel.
Ik heb toen gezien dat ik er nog echt te weinig tijd en plaats voor had, zelfs al kon de hond 6 uur alleen blijven, je voelt je heel schuldig als je thuis komt en de hond zit je met een schuin koppie aan te kijken van "waar bleef je nou?", tussen alle troep die hij inmiddels gemaakt had.

Afgelopen jaar heb ik een half jaar op Aruba gewoond, waar ik aan de levende lijve heb ondervonden wat er gebeurd als je een hond neemt en te weinig tijd hebt. De mensen daar hebben een hond die in de tuin leeft, maar na enige tijd (als de baasjes te lang weg zijn ivm werk of iets dergelijks) uitbreken en gaan zwerven. Vervolgens worden ze aangereden en zo kom je iedere dag op weg naar je werk talloze doden honden langs de weg tegen. Heel naar. (natuurlijk gebeurd dat hier in Nederland niet, en zeker niet bij jou, maar dit even ter illustratie)

Toen wij terugkwamen van onze reis hebben we besloten dat het tijd was om een hond in huis te nemen. We hadden een nieuwe woning, ik net een nieuwe baan (van thuis uit omdat bedrijf in Oost-Vlaanderen zit en ik mijn werkterrein in Limburg heb, waar ik ook woon) en we hadden zodoende voldoende tijd.

We zijn naar een fokker geweest die een nestje verwachte waar we vervolgens volledig gescreend werden op hoe wij onze hond gingen verzorgen en hoeveel tijd we voor haar zouden hebben.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik tijdens deze gesprekken aan mezelf ging twijfelen, terwijl ik in principe er 24 uur per dag ben voor de hond.
Uiteindelijk werden wij als "de perfecte baasjes" beoordeeld en mochten we een aantal weken later onze pup halen.

Lupo is inmiddels 6 maanden, en ook al was zij nog een pup en moest ze alles nog leren, ik ben ervan overtuigt dat bij iedere hond die je nieuw in huis krijgt, en die de nieuwe regels en omgeving moet leren, er heel veel tijd in kruipt, veel meer dan je denkt.

Ik had het gevoel dat ik een baby in huis had, heerlijk, echt waar, maar ook veel tijdrovender dan ik had gedacht.

Ook nu na 6 maanden, nu ze helemaal is opgevoed (in zoverre dat dat kan midden in de pubertijd ) steek ik er nog minstens 7 uur per dag in.

4 keer per dag uitlaten, eten geven, spelen, knuffelen, haar dingetjes leren. Want het is natuurlijk niet zo dat wanneer de hond is uitgelaten hij niks meer doet de rest van de dag. En zijn speeltjes zijn ook maar interessant voor een 10 minuten, dan wil hij echt jouw aandacht en met jou spelen.

Natuurlijk moet je je hond voor bepaalde tijd alleen kunnen laten, maar wij beperken dit echt tot maximaal 4 aaneengesloten uren per dag, en zelfs dan voel ik me al schuldig.

Bedenk je wat er gebeurd als je op stap gaat met je vriendinnen ofzo, je gaat lekker ergens eten, daarna een borreltje drinken, maar dan ineens besef je je dat je hond thuis alleen zit en vast heel erg moet plassen, of zich erg verveeld, en ja, dan komt dat schuldgevoel. Toch maar even naar huis om te kijken hoe het gaat, en als je dan binnenkomt en dat zielige koppie ziet, en je hond die zo blij is dat je weer terug bent, kun jij het dan over je hart verkrijgen om weer weg te gaan?

Daar gaat je sociale leven (als student wat betreft feesten enzo in ieder geval)

Ik heb gemerkt dat ik eigenlijk best een huismiep geworden ben sinds we Lupo hebben. Ik doe het met alle plezier en zou niet anders meer willen.

Het is namelijk zo heerlijk als er altijd iemand is, blij en uitbundig als je thuiskomt, maar het veranderd de dingen wel.

Ik zou als ik jou was nog een paar jaar heerlijk genieten van het onbekommerde leventje, lekker stappen en plezier maken, en daarna als je wat gesettled bent gaan uitkijken naar een hondenmaatje!

Ze zeggen wel eens: "een hond is geen kind" dat klopt, maar nu ik een hond in huis heb besef ik me wel dat kinderen nog maar even moeten wachten, want dit is al zo veel werk, daar zijn we nog lang niet aan toe!

Ik hoop dat je de juiste beslissing neemt ( wa

Hai Rebecca,

Ik ben zelf 24 jaar en net klaar met studeren, mijn vriend studeert wel nog en we wonen samen in een groot appartement met een groot balkon.

Ik heb vanaf kinds af aan altijd naar een hond verlangt, maar mijn ouders waren het er mee eens dat wij in ons huishouden te weinig tijd ervoor hadden.

Toen ik op mezelf ben gaan wonen (in een kleine studio) had ik vaak de hond van een vriendin te logeren, een kleine maar hyperactieve jack russel.
Ik heb toen gezien dat ik er nog echt te weinig tijd en plaats voor had, zelfs al kon de hond 6 uur alleen blijven, je voelt je heel schuldig als je thuis komt en de hond zit je met een schuin koppie aan te kijken van "waar bleef je nou?", tussen alle troep die hij inmiddels gemaakt had.

Afgelopen jaar heb ik een half jaar op Aruba gewoond, waar ik aan de levende lijve heb ondervonden wat er gebeurd als je een hond neemt en te weinig tijd hebt. De mensen daar hebben een hond die in de tuin leeft, maar na enige tijd (als de baasjes te lang weg zijn ivm werk of iets dergelijks) uitbreken en gaan zwerven. Vervolgens worden ze aangereden en zo kom je iedere dag op weg naar je werk talloze doden honden langs de weg tegen. Heel naar. (natuurlijk gebeurd dat hier in Nederland niet, en zeker niet bij jou, maar dit even ter illustratie)

Toen wij terugkwamen van onze reis hebben we besloten dat het tijd was om een hond in huis te nemen. We hadden een nieuwe woning, ik net een nieuwe baan (van thuis uit omdat bedrijf in Oost-Vlaanderen zit en ik mijn werkterrein in Limburg heb, waar ik ook woon) en we hadden zodoende voldoende tijd.

We zijn naar een fokker geweest die een nestje verwachte waar we vervolgens volledig gescreend werden op hoe wij onze hond gingen verzorgen en hoeveel tijd we voor haar zouden hebben.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik tijdens deze gesprekken aan mezelf ging twijfelen, terwijl ik in principe er 24 uur per dag ben voor de hond.
Uiteindelijk werden wij als "de perfecte baasjes" beoordeeld en mochten we een aantal weken later onze pup halen.

Lupo is inmiddels 6 maanden, en ook al was zij nog een pup en moest ze alles nog leren, ik ben ervan overtuigt dat bij iedere hond die je nieuw in huis krijgt, en die de nieuwe regels en omgeving moet leren, er heel veel tijd in kruipt, veel meer dan je denkt.

Ik had het gevoel dat ik een baby in huis had, heerlijk, echt waar, maar ook veel tijdrovender dan ik had gedacht.

Ook nu na 6 maanden, nu ze helemaal is opgevoed (in zoverre dat dat kan midden in de pubertijd ) steek ik er nog minstens 7 uur per dag in.

4 keer per dag uitlaten, eten geven, spelen, knuffelen, haar dingetjes leren. Want het is natuurlijk niet zo dat wanneer de hond is uitgelaten hij niks meer doet de rest van de dag. En zijn speeltjes zijn ook maar interessant voor een 10 minuten, dan wil hij echt jouw aandacht en met jou spelen.

Natuurlijk moet je je hond voor bepaalde tijd alleen kunnen laten, maar wij beperken dit echt tot maximaal 4 aaneengesloten uren per dag, en zelfs dan voel ik me al schuldig.

Bedenk je wat er gebeurd als je op stap gaat met je vriendinnen ofzo, je gaat lekker ergens eten, daarna een borreltje drinken, maar dan ineens besef je je dat je hond thuis alleen zit en vast heel erg moet plassen, of zich erg verveeld, en ja, dan komt dat schuldgevoel. Toch maar even naar huis om te kijken hoe het gaat, en als je dan binnenkomt en dat zielige koppie ziet, en je hond die zo blij is dat je weer terug bent, kun jij het dan over je hart verkrijgen om weer weg te gaan?

Daar gaat je sociale leven (als student wat betreft feesten enzo in ieder geval)

Ik heb gemerkt dat ik eigenlijk best een huismiep geworden ben sinds we Lupo hebben. Ik doe het met alle plezier en zou niet anders meer willen.

Het is namelijk zo heerlijk als er altijd iemand is, blij en uitbundig als je thuiskomt, maar het veranderd de dingen wel.

Ik zou als ik jou was nog een paar jaar heerlijk genieten van het onbekommerde leventje, lekker stappen en plezier maken, en daarna als je wat gesettled bent gaan uitkijken naar een hondenmaatje!

Ze zeggen wel eens: "een hond is geen kind" dat klopt, maar nu ik een hond in huis heb besef ik me wel dat kinderen nog maar even moeten wachten, want dit is al zo veel werk, daar zijn we nog lang niet aan toe!

Ik hoop dat je de juiste beslissing neemt ( wa

ok, dat ging wat snel, ik bedoel dus:

wat die beslissing ook moge zijn, bedenk je goed, want je onbekommerde studenten leventje komt voorgoed tot een halt!

Groetjes en succes, Juliette

Sluit me aan bij Juliette, daarbij zal je de hond voor je gaat slapen, of iig s avonds toch nog wel even uit moeten laten.
Na het eten en dan tot de volgende morgen vind ik persoonlijk te lang.

Het gaat ook niet alleen om beweging, maar een hond moet ook mentaal bezig gehouden worden. Dit gebeurt oa tijdens het wandelen, nieuwe geurtjes etc. Maar thuis binnen is het wel zo leuk als je ook nog wat met hem doet, spelen, kroelen, zoekspelletjes e.d.
Daarbij moet je met de hond een band op gaan bouwen, hier gaat veel tijd en energie in zitten!
Dan nog, dat de hond zo braaf is bij die vriendin, wil niet zeggen dat hij dat ook meteen is bij jou in huis, vreemde omgeving, andere geluiden.

Kortom, denk er nog maar eens goed over na!

Groeten, Margje

Hallo Rebecca,

Ik heb zelf een schat van een Amerikaanse Staffordshire Terrier. Misia is in huis de rust zelfe, ze blaft/jankt/weetikveelwat niet, en slaat alleen aan als er mensen daadwerkelijk aan de deur zijn (dus de duer fysiek aanraken). Een Amstaaf (en een Bullstaff ook) is een geweldige hond, waar je als eigenaar en hondenliefhebber heel veel plezier aan kan beleven.

Het zijn wel honden met veel energie. Met een uurtje buiten per dag wordt dan ook niet bedoelt dat je de hond 3x uitlaat en dan op een uur buiten komt. Met een uurtje buiten bedoelt men dat je naast het uitlaten nog een uur per dag aan de hond besteed. Dit kan op zich binnen of buiten zijn, maar gezien het formaat en de kracht van Amstaffs is buiten een veel beter optie dan binnen.

Ik ben persoonlijk van mening dat een hond prima wat langer alleen kan zijn, zolang dit niet elke dag is. Misia (onze Amstaff) en Daisy (onze Ami) zijn zo'n 2 dagen per week 8 uurtjes saampjes thuis. Alle overige dagen niet langer dan 5 uur. Daarnaast gaan mijn vriendin en ik iedere dag (tenzij het regent) ten minste 1 uur met de honden wandelen, en gaan de honden eigenlijk overal mee naar toe (de bioscoop, kroeg, en Albert Hein daar gelaten.) Ze komen dus ruimschoots aan hun trekken.

Dit is dan ook iets wat je je echt wel moet realiseren: Een Amstaff ben je gewoon 2 uur per dag aan kwijt, los van lekker kroelen, op de bank zitten en gewoon thuis zijn. daarnaast moet je de hond blijven opvoeden, en ten slotte moet je ook echt serieus rekening houden met eten, dierenarts, hondenbelasting etc etc.

Als je dit allemaal aan kan naast je studie dan denk ik dat je met een Amstaff een geweldige hond binnen haalt, maar weet waar je aan begint!

Hoi Rebecca,

Ik zou als studerende ook niet snel een stafford in huis nemen. Het is toch een terrier die voldoende afleiding en beweging nodig heeft. Ik vind een kwartiertje per keer wandelen, persoonlijk veel te weinig. Persoonlijk zou ik zeggen een aantal keren per dag een kwartiertje lopen, maar 's avonds toch echt een grote ronde van zeker een uur. Ik weet niet of je dit als student waar kan maken. Zelf studeerde ik ook toen ik samen ging wonen. Ook wij namen destijds direct een hond, omdat ik niet zonder honden kan, maar ik was meer thuis dan in de schoolbanken. Waardoor onze Flos destijds heel weinig alleen was. Ik nam hem bv ook overal mee naartoe behalve dan mee naar school. Nu is onze Flos altijd een hele makkelijke geweest en nog steeds! Over het algemeen zijn Terriers wel wat pittiger en die moet je toch voldoende prikkelen...Doe je dat niet, dan kunnen ze toch wel wat probleemgedrag vertonen....Succes met het maken van je keuze.

Groetjes Monique

hey,

lijkt mij eigelijk ook geen goed idee,als student een hond in huis te nemen.
een Staffordshire Terrier zijn hele actieve honden.
heb zelfs al gehoord als ze teveel alleen zitten of te weinig ruimte hebben,dat ze stress krijgen,en dan heb je een probleem.
heb zelf 3 pups kruising Amstaff.
ze zijn nu nog maar 3 maanden,maar zitten gelooflijk vol energie.
ik werk zelf maar 4 uren per dag.
maar de rest van de dag gaat al mijn aandacht naar de honden,en speel ik ook een hele dag met hun,anders zijn ze niet moe te krijgen als ze s'avond moeten gaan slapen.

groetjes

Lieve iedereen,

Dank jullie wel voor al jullie adviezen.

Ik moet jullie wel zeggen dat ik zelf ook wel de + en - kanten heb zitten bekijken. En de minkanten wogen toch wat zwaarder. Na jullie adviezen nog veel zwaarder.

Als voltijdstudent ben ik nauwelijks thuis overdag en 's avonds laat lig ik al in mijn bed omdat ik anders zit te slapen in de college's. Natuurlijk heb ik het wel voor de hond over om hem/haar uit te laten op een laat tijdstip maar dan wil ik 's ochtends ook wat uit kunnen slapen.

Het is niet dat ik het geld er niet voor heb maar ik zit meer met de tijd die het mij gaat kosten. Daarom dacht ik een oudere hond te nemen omdat die minder aandacht vraagt qua opvoeding dan een puppy. Die moet je nog zoveel leren... aan de andere kant zou ik dat echt heerlijk vinden maar ja waar ik haal ik de tijd vandaan!!

Juliette, met jou kon ik me goed identificeren. Je hebt het als student eigenlijk al zwaar genoeg ja... poeh maar als ik kijk een vriendin uit mijn klas woont ook samen met een hondje, dus het kan wel.

Ik ben wel echt een huismens en blijf in het weekend dus ook het liefste luieren in huis.

Wat ik ga doen weet ik nog niet. Als jullie verdere adviezen, tips, misschien oplossingen hebben voor mij dan hoor ik ze heel graag en verder...

Als dank krijgen jullie allemaal een doggie van mij. Ik weet niet precies wat het inhoudt maar dat maakt niet uit!

Natuurlijk mag iedereen die dat wil nog reageren.

Groetjes, R.

lieve rebecca,
ik denk niet dat je dit moet doen...
door het tijdgebrek, en de staffard kan wel een rustig karakter hebben maar hij moet toch wel 3 tot 4 keer uit per dan en dan niet even snel een kwartiertje...

mischien kun je je wel inzetten voor deze hond door wel een goed huisje voor hem te vinden,
mensen die wat vaker thuis zijn en meer zekerheid hebben om hem goed te kunnen verzorgen...mischien wel mensen die je zelf ook kent zodat je lekker op bezoek kan gaan of hem een weekend kan ophalen.
en heel mishien kun je dan zelfs afspreken dat deze mensen de hond voor bv 2 jaar nemen zodat als jij klaar bent met je studie je deze hond zelf kunt gaan verzorgen?

ik hoop dat je der wat aan heb

gr maaike

Hoi Rebecca,

Ik heb zelf 3 staffords in huis,
aan 3 of 4x per dag een kwartiertje tot een half uurtje wandelen hebben ze geen baat bij.

Dit kan wel een dag met regen, maar de volgende dag dien ik dezelfde tijd 3x weer in te halen.
Een stafford eist veel aandacht van je op,
wanneer ze dit naar hun voldoening
niet krijgen, gaan ze problemen opzoeken.

Waarom doet je vriendin haar hond weg?
Misschien heb ik niet goed gelezen,
of ben ik het alweer vergeten.

Maar als ik jouw verhaal zo lees,
raad ik je ten strengste af de hond in huis te nemen.
Maar dit is mijn mening.

Maar de keuze ligt natuurlijk bij jezelf.
Ik wil je wel een compliment geven dat je
goed bezig bent met de informatie in te winnen die je nodig hebt

Succes ermee, groetjes, Beau

hoi hoi
kennissen van mij hebben ook een am. staff en die laten haar smorgens uit voor het werk, tussen de middag als ze thuis even snel eten en als ze weer uit t werk komen om 5uur gaan ze ook nog met de hond wandelen, overdag is ze veel alleen *(moeten wel realistisch blijven, t geld groeit niet aan de boom dus ze moeten gewoon werken)* de hond is okt bij hun komen wonen op 8weken leeftijd en dit gaat super, ze weet niet beter dan dit.. staat wel tegenover dat ze savonds een lange wandeling met haar maken en in het weekend draait alles om de hond, strand, zandverstuiving etc etc.. is dus ook wel een beetje wat een hond gewent is en omdat ze minder aandacht gewent is..
Zelf ben ik minder gaan werken vanwege onze hond, die komt morgenochtend bij ons wonen maar dit alleen omdat wij de mogelijkheid hiertoe hebben, heb een vriend met een goede baan.. maar we zitten gewoon in een tijd dat niet iedereen dat kan opbrengen ..
succes met je keus!!
groetjes natasja