ik versta mijn labrador zijn probleem niet vrees ik.

hallo,
ik heb een labrador geadopteerd aan 2 jaar, nu is hij 3. hij luistert redelijk goed, ik kan hem gelijk waar en wanneer de commando's die hij kent laten oefenen, vaak voor beloning maar even goed zonder dat hij gemotiveerd moet zijn door eten. 

maar dan is er dit probleem, in de tuin, in huis, of aan een lange lijn kan ik max altijd terug roepen en zijn er geen problemen. ik kan hem ook wel doen loslopen en hij zal ook wel praktisch altijd luisteren en terugkomen als ik  hem roep, maar dan gebeurt dit op eens, hij gaat er zomaar vandoor, niet omdat hij iets achter na gaat, iets gezien of geroken heeft, gewoon zomaar, soms denk ik dat het is voor te spelen, soms heb ik het gevoel dat hij het gewoon saai begon te vinden, soms het gevoel dat hij wou tonen dat ik hem toch niet heeltijd kon controleren, en soms gewoon helemaal geen idee waarom, het grootste probleem is dat hij dan niet zomaar een eindje verder loopt, nee hij gaat volledig uit mijn buurt, direct een aantal km's verder. en als ik hem dan terug gevonden heb, komt hij de helft van de keren, in volle vreugde aanlopen, alsof hij me al een week niet meer gezien heeft,ofwel loopt hij nog een keer weer een km verder als ik dichterbij kom... dit is al de 14 de keer sinds hij bij ons is

ik probeer zoveel mogelijk te oefenen, en als hij te fris is of te opgewonden, zorg ik altijd dat hij zijn energie genoeg kwijt is en oefen ik aan een lange lijn. maar voorlopig weet ik niet wat ik ermee moet aanvangen. zijn vorige baasjes deden hem namelijk weg voor deze reden. begrijp me niet verkeerd, kan hij het niet en zal hij het nooit leren, max zal hier altijd een liefdevolle thuis hebben. maar ik zal toch stiekem hopen dat hij met de jaren verstandiger wordt of  door veel te oefen toch zal kunnen loslopen (zonder dat ik hem constant met 2 ogen in de gaten moet houden)  terwijl ik met de paarden bezig ben. doordat ik hier redlijk veel tijd spendeer, zou het veel toffer zijn voor max als hij er ook bij kon zijn.

wat ook van zijn gewoonte is wat ik wel jammer vind. hij zal meestal wel luisteren als je een commando geeft, maar hij zal alles achter je rug proberen doen, gewoon als je even niet met hem bezig bent, het is soms alsof hij zegt, als jij niet stopt met wat je bezig bent dan doe ik gewoon de dingen waar jij je aan stoort, ofwel zal hij stiekem proberen verdwijnen om die dingen toch te gaan doen, weglopen, stiekem dingen pakken en kapot  bijten, op de zetel/stoelen/tafels/aanrecht kruipen, naar boven gaan enz.

soms heb ik het gevoel dat het super gaat, en hij super blij is om bij mij te zijn, en de dingen samen te doen die ik vraag. en soms lijkt het alsof.. wel ik kan er mijn vinger niet opleggen, zo denkt een van u een idee te hebben waaraan het schort of wat ik kan doen zodat we elkaar een beetje beter kunnen verstaan, laat het me weten. 
als u tips voor me heeft, ze zijn meer dan welkom

groetjes Annelies

Hoi Annelies,

Je zegt dat Max dit ook deed bij de vorige eigenaar.. daar zit denk ik wat informatie die je mogelijk mist.
Wat was toen de reden dat Max het deed?
Het kan zijn dat hier toen niet juist mee omgegaan is en dat dit nu aangeleerd gedrag is.

Daarnaast is een lab een hond die lang jong blijft,dus laat volwassen word en dus lang energiek,enthousiast en puberaal.
Hier moet je mee om weten te gaan!
Ook is een lab een werklustige hond die elke dag wat te doen moet hebben,uitdaging moet krijgen,lichamelijk maar ook geestelijk!
Wat doe je zoal om Max die uitdaging te geven?
Naast uitdaging is ook rust nodig,hoeveel rust krijgt Max?

Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt: bedoel je dat hij er alleen vandoor gaat als jij met je paarden bezig bent? Of doet hij het ook tijdens het wandelen?

Labradors hebben veel beweging nodig, de rustige exemplaren zo'n anderhalf uur per dag, de energiekere 2-3u per dag. En dat op een hoger tempo dan alleen maar aan de lijn wandelen, dus loslopen, apporteren of andere spelletjes.
Wandel jij dagelijks met je hond? En laat je hem dan los lopen, of is het meestal aan de lijn?

Mijn Doby heeft in het wandelen een tijdje de neiging gehad om er vandoor te spurten, gelukkig kwam hij wel telkens na een paar minuten terug.
Nu geef ik hem intensievere beweging (apporteren, naast de fiets meelopen, zwemmen, trekspelletjes) én zorg ik ervoor aan het einde van elke wandeling een spelmoment te hebben (15-30 min apporteren in gras of water, trekspelletjes). Doordat hij voldoende zijn energie kwijtraakt, en weet dat er aan het einde van elke wandeling iets leuks wacht, blijft hij netjes bij me.

Dus dat is ook wat ik jou zou aanraden: geef hem meer en/of intensievere beweging (eventueel meewandelen met de paarden).
En zorg dat na een voor hem saaie periode iets leuks volgt (voor je uit de stallen vertrekt, eerst nog een kwartiertje spelen). Zo geef je hem een reden om te blijven.
En zorg er ook voor dat hij al een grote wandeling gehad heeft, voor je naar de stallen vertrekt.

Lijn hem ook niet meteen aan als je hij na een lange solo uitstap naar je toekomt. Zo bestraf je hem, waardoor je het hem afleert. Beter is hem uitvoerig te belonen (ook al zou je hem op dat moment het liefst de nek omwringen) en... opnieuw los te laten.

Succes!

hallo,
max gaat elke dag gaan wandelen en  voor ik vertrek speel ik er eerst een 20 tal minuutjes apporteerspelletjes om dat hij dan beter luistert, dan als hij nog half opgewonden is van me terug te zien als ik thuis kom.

ik laat hem meestal aangelijnd, maar zorg dat hij dan ook (als alternatief op het loslopen) aan een lange lijn kan lopen; vooortaan zorg ik er wel voor dat hij heel goed luistert voor ik hem nog loslaat, maar zelf dat is geen garantie. hiij zal eerst heel braaf loslopen en terugkomen, een paar wandelingen na elkaar, tot op het moment dat je begint te denken, nu begint het goed te gaan. en dan gaat hij er opeens vandoor. 

ik laat hem bij de paarden ook niet meer loslopen, omdat ook al zijn zijn speelkameraden (die altijd op het hof blijven) er en houden we hem in de gaten om hem terug te roepen als hij afdwaalt  hij zal er ook wel mee spelen, maar opeens interesseert hem dat niet meer en gaat hij op zichzelf wandelen.

over waarom hij het vroeger deed, wel de mensen hadden het zelfde probleem als ik, ze konden er hun vinger niet opleggen. 
soms loopt hij thuis een hele dag achter mijn gat. en soms is hij zo zelfstandig en op zichzelf dat ik me begin af te vragen als max wel een labrador is.

ik vind het vooral moeilijk om op te lossen, omdat de oefeningen om dit te verbeteren er wel inzitten. maar omdat het nog niet lukt zoals het moet veronderstel ik dat ik iets heel dom oer het hoofd zie.

grtjs Annelies