Ergens van geschrokken, nu bang voor mij :'(

Eergister avond is Bentley ergens van geschrokken in de tuin (denk ik)
Ik hoorde even een piep en hij kwam naar binnen met zijn staart erg laag.
Als ik zie dat er iets gebeurt en het valt mee besteed ik er weinig aandacht aan want Whippets kunnen echt piepers zijn. Maar had niet gezien waarom Bentley zo deed en heb hem aandacht gegeven. Misschien iets te?
Die nacht was er weinig te merken. Hij slaapt op bed en kwam gewoon bij me slapen.
's morgens was hij wel wat uit zijn doen zag ik. Hij heeft geen verwondingen, geen koorts en hij eet gewoon.
Met de dagelijkse wandeling op de hei was hij weer helemaal zich zelf tot we weer thuis kwamen.
Hij is bang voor mij en ik vind dat zo erg. Ik zou hem echt nooit wat aan kunnen doen en heb hem zover ik weet ook niet perongeluk pijn gedaan.
Gister avond weer even gewandeld op de hei en weer was er niks aan de hand. Als ik hem riep kwam hij gewoon naar me toe zonder angst te tonen.
Maar voor we naar binnen gingen begon het al. Hij stribbelde ietsje tegen. (niet extreem)
Wij zaten gister avond in de tuin en bentley bleef maar onder een struik zitten en als ik naar hem toe ging of riep kroop hij best bang weg. Bij visite reageerde hij ook anders als normaal (meer terug getrokken) en bij mijn vriend reageerde hij ook wat anders, maar veel minder bang als bij mij.

Deze foto heb ik gisteravond gemaakt:



Een Whippet kan snel zielig en "bang" kijken, maar bij Bentley weet ik inmiddels wel of het gewoon zo kijken is of echt angst. Nu is hij dus echt bang.

Vannacht ging het ook heel goed. Hij heeft op bed geslapen onder de deken tegen mij aan. Vanmorgen maakte hij me met zijn natte neus wakker. Tijdens wandelen is er ook niks aan de hand vandaag.
Dus ik dacht dit gaat wel weer goed. Maar hij is binnen nog steeds zo bang voor mij. Hij wil niet eens een snoepje uit mijn handen pakken Kaas, worst, zelfs zalm, hij eet het alleen als ik het voor hem neerleg.

Ik voel me hier zo k*t door (als ik het even zo mag noemen)
Ik probeer hem met rust te laten en hem toenadering te laten zoeken (wat hij nog niet doet)
Maar wat vind ik dat moeilijk.

We gaan straks naar het water toe en ik weet zeker dat er dan niks meer aan de hand is.
Dus ik heb het vermoeden dat hij mij en het huis associeert met waar hij zo van schrok.

Een Whippet is een hele gevoelige hond en ik weet dat ik nu veel geduld moet hebben met hem.
Maar als hij al naar me toe komt dan trilt hij. En hij is juist geen bange hond normaal.
Mensen hebben door Bentley gelukkig ook een heel ander beeld gekregen van Whippets.
Iedereen dacht altijd dat het tril hondjes waren, maar dat is Bentley echt niet.
Maar nu... Ik vind het echt erg!

Weet zeker dat hij nergens pijn heeft wand een piepert is hij en we mogen overal op drukken en aankomen.
Wat moet ik nu doen? Het is nog "maar" 2 dagen zo en het lijkt wel dat het vandaag iets beter is als gister avond. Ik benader hem heel rustig en klein. Ook forceer ik niks.
Als ik trouwens zeg, "ga je mee" dan komt hij WEL naar me toe en mag ik zijn halsband om doen.
Maar als ik zeg "kom je hier" dan kruipt hij weg

(ik zal de reacties vanavond pas lezen, want ik ga zo dus naar het water toe, maar wilde dit echt eerst even van me afschrijven)

Sorry voor het lange verhaal Het zit me echt niet lekker
Bentley is echt mijn maatje en beste vriend. En dan gebeurt er zoiets.

Ach manneke ... het lijkt wel of hij dat wat er gebeurde gekoppeld heeft aan jou in die situatie in huis. Zo werkt dat bij honden die koppelen het een aan het ander (of dat nu in onze ogen terecht is of niet). Dat verklaard ook dat hij er alleen op die plekken last van heeft (situatiegebonden)

Wat ik in zo'n geval zou doen is er totaal geen aandacht aan besteden in de zin van in contact met hem te gaan. Dit zal niet helpen. Er moet weer een positieve associatie gaan komen met jou en hem in die situatie, zodat de negatieve associatie naar de achtergrond kan schuiven. Wat je kunt doen is hem negeren in zijn angst, maar bv wel steeds ongemerkt wat lekkertjes strooien. Eerst wat verder weg, maar van lieverlee als hij het doorkrijgt en toehapt steeds dichter rondom jou. Hem niet aankijken, tegen hem praten, gewoon kalm je eigen ding doen en regelmatig wat lekkertjes ongemerkt uit je zak laten rollen. Als je merkt dat de angst steeds meer afneemt kun je op 'veiliger' gebied, maar wel in de buurt van het gebied een spelletje doen waarbij je ongemerkt steeds dichter naar 'onveilig' gebied beweegt. Houd zijn signalen goed in de gaten zodat je weet hoe zijn gemoed is.

Besteed aan de angst geen aandacht. Vaak werkt steun bij angst, maar aangzien hij deze gekoppeld heeft aan jou zal het je niet verder helpen.

Bedankt voor je reactie en tips. Heb ik zeker wat aan.
Vandaag buiten bij het water heb ik hem lekker vol gestopt met snoepjes
Ik ben nu weer een kwartiertje thuis en hij lijkt meer ontspannen en wat minder bang.
Ik zie kleine stapjes vooruitgang. Het is niet veel, maar ben al blij dat hij niet meer zo in elkaar duikt.
Zag er zo zielig uit en dan ook nog voor mij, en daar werd ik best even verdrietig van.
Probeerde dat alleen niet aan hem te laten merken.

snap ik dat het voor jou niet leuk is, maar goede keus om er niets mee te doen. Honden voelen nog veel meer dan wij dus probeer ook het gevoel van je af te zetten en los van jouwzelf te zien. Dit moet ook weer wegebben he, gewoon de weg van de natuur z'n gang laten gaan. Hevige schrik geeft stresshormoon en het duurt ongeveer 48 uur voordat het weer gedaald is naar normaal niveau. Je hond kan dus schrikkerig zijn en andere gedrag gedrag laten zien, maar ook dit ebt weer weg als jij er geen aandacht aan besteed en gewoon je gang gaat. Ook niet extreem volstoppen met lekkers. Eigenlijk alles bij het ouden, behalve dat je ongemerkt wat lekkerts uit je zak laat vallen op onveilig gebied. Ongemerkt, zodat hij het niet direct linkt aan jou. Jij bent gewoon precies dezelfde als altijd. Fijn dat hij weer beter in zijn vel lijkt!