Positieve opvoeding

Omdat ik heel vaak merk dat er heel veel verkeerde ideeen over positieve opvoeding bestaan heb ik samen met Petra een artikel geschreven over wat positieve opvoeding inhoudt. Ik hoop dat ik hiermee wat onduidelijkheden uit de weg kan helpen. Heel veel leesplezier!

Wanneer je vragen hebt dan kun je ze ook altijd stellen.

------------------------------------------------------------
Positieve Opvoeding
Positieve opvoeding is opvoeding waarbij gebruik wordt gemaakt van beloningen om gewenst gedrag te versterken. Als je hond iets doet wat je graag wil dan wordt hij daarvoor beloond. Daarnaast wordt er bij positieve opvoeding geen gebruik gemaakt van fysieke straf of dwang. Voor de rest zijn er vele positieve methodes, maar de principes komen altijd op het zelfde neer.

Een ander onderdeel van positieve opvoeding is dat je zo veel mogelijk probeert om ongewenst gedrag bij je hond te voorkomen of bij reeds bestaand ongewenst gedrag dit te laten uitdoven. Je manipuleert de omgeving van de hond zo dat hij niet in de verleiding komt om het ongewenste gedrag uit te voeren. Nog een onderdeel van het positief opvoeden is dat wanneer je hond toch een keer ongewenst gedrag vertoont je hem weg leidt en iets anders laat doen.

Wat is een beloning
Een beloning is dat wat de hond op een bepaald moment als beloning ziet. Het kan best zijn dat je hond op het ene moment een bepaald brokje helemaal geweldig vindt, maar op een ander moment niet. Dan is het op die momenten dus ook geen beloning.

Een mooi voorbeeld daarvan is het voer wat hij normaal altijd krijgt. Als je met een hele bak voor hem staat zal hij er heel veel voor willen doen om het te krijgen. Als je op een ander moment probeert om hem met een zelfde brokje een oefening te laten doen zal hij niet geïnteresseerd zijn in dit brokje. Dan is het op dat moment dus ook geen beloning. Sommige honden vinden een aai op bepaalde momenten een echte beloning, andere honden vinden het vreselijk in bepaalde omstandigheden. Dan is het dus geen beloning. Het zelfde geldt natuurlijk voor heel veel dingen. Een beloning zorgt er voor dat een hond bepaald gedrag gaat herhalen.

Wanneer belonen
Het mooiste moment om te belonen is op het moment dat de hond het gedrag uitvoert. Dit is soms heel lastig. Want hoe moet je nou je hond een brokje geven als hij op 2 meter afstand staat. Je zou er voor kunnen kiezen om het brokje naar de hond toe te gooien, maar dat werkt niet altijd goed. Stel dat jij je hond wil belonen omdat hij ligt. Je gooit het brokje en de hond springt op en vangt dan het brokje. Heb je de hond dan beloond voor het liggen of voor het opspringen?

Je zou er dan voor kunnen kiezen om gebruik te maken van een clicker of een klikwoord of geluid. Een klikwoord is een woord wat je op dezelfde manier gebruikt als een clicker. Het beste werkt het als het een kort woordje is, zoals “YES”. De click (of klikwoord/geluid) vertelt je hond dat wat hij doet goed is en dat hij daar een beloning voor krijgt. Je kunt dan wanneer de hond ligt clickeren om aan te geven dat hij het goed gedaan heeft. Hij mag dan zelfs het brokje bij jou komen halen. De clicker en klikwoord moeten wel eerst aangeleerd worden voordat het zo gebruikt kan worden. Het mooie van het gebruik van de clicker is dat je het exacte moment dat de hond het goed doet isoleert en het moment van de echte beloning losgekoppeld kan worden. Uiteraard binnen grenzen, maar het hoeft dan niet meer op exact hetzelfde moment.

Voorwaarden
Daarnaast zijn er natuurlijk nog een aantal voorwaarden die eigenlijk bij alle vormen van opvoeden en trainen gelden. Dat is uiteraard consequent zijn. Wat nu niet mag, mag morgen niet en mag dus nooit. Timing is ook van groot belang bij het belonen. Hoe beter de timing van de beloning (of click) hoe sneller de hond het zal leren. Het is dan veel sneller duidelijk voor je hond welk gedrag je isoleert.

De functie van belonen
Honden zijn echte “opportunisten” Ze doen alleen iets als ze er beter van worden. Als je dat weet dan kun je daar natuurlijk heel veel voordeel uit halen. Leer de hond dat hij een beloning krijgt als hij doet wat jij vraagt. Dus hij wil een aai, dan moet hij eerst zitten. Hij wil naar buiten, dan eerst even zitten. Hij wil zijn eten, dan eerst even liggen. Enz. Enz.

Hé, dus honden zijn wat dat betreft precies als mensen. Wij werken ook voor geld, onze beloning dus. En als de beloning niet goed genoeg is gaan we ook niet meer graag naar werk. Dit is wel de basis van het positieve opvoeden. Bij honden kun je daar nog veel verder in gaan door hem duidelijk te maken dat jij de controle hebt over de beloningen.

Voorkomen
Nu voert een hond natuurlijk niet alleen maar gedrag uit wat je graag wil zien, maar ook gedrag wat je niet graag ziet. Belangrijk is dat je het meeste van het ongewenste gedrag gewoon heel simpel kunt voorkomen. Als jij je schoenen opruimt voorkom je dat je hond er op gaat kauwen. Als je de post in een bak opvangt kan je hond die ook niet verscheuren. Eten van tafel kun je voorkomen door je hond niet alleen te laten met eten op tafel. Als jij je hond niet in de gaten kunt houden zet hem dan op een plaats waar hij geen ongewenste dingen kan doen. Dus bijvoorbeeld in een bench of in de gang. Zo voorkom je dat hij de gelegenheid krijgt in ongewenst gedrag te vervallen.

Ongewenst gedrag
En zelfs als je alles hebt gedaan om te voorkomen dat je hond in ongewenst gedrag kan vervallen, kan het toch voorkomen dat hij iets doet wat jij liever niet ziet. Belangrijk is dan om in de eerste plaats te beseffen dat je hond dat gedrag niet express uitvoert om jou dwars te zitten. Dit is iets wat honden gelukkig niet doen in tegenstelling tot sommige mensen.

Als je er niet bij was op het moment dat het gebeurde kun je er ook niets meer aan doen. Als je er wel bij bent kun je op dat moment de hond wegleiden van het ongewenste en iets anders te doen geven, een alternatief. Iets wat de hond dan ook echt leuk vindt. Als hij het niet echt leuker vindt zal hij het natuurlijk ook niet gaan doen. Daarmee leert de hond dat hij dat ongewenste gedrag niet mag, maar wel wat jij hem liet doen.

Creativiteit
Nu lijkt bovenstaande allemaal heel eenvoudig en gemakkelijk, maar in de praktijk zal blijken dat het vaak heel wat creativiteit vraagt om de juiste beloningen en alternatieven voor ongewenst gedrag te bedenken. Al doende leer je en groei je hier in, zeker naarmate jij je hond beter leert kennen. Je moet gaan uitvinden wat voor je hond de ultieme beloning voor het gedrag is. Dus als je hond steeds de vuilnisbak in de keuken omgooit dan is de beloning voor hem de lekkere dingen die er uitkomen. Als je dat weet moet je er dus voor zorgen dat die beloning niet meer volgt op het gedrag en dat het alternatief hem een nog grotere beloning oplevert. Dit kun je dan nog ook combineren met het aanleren van ander (alternatief) gedrag. Het ongewenste gedrag is dan nog eerder gestopt. Dus zorg er in eerste instantie voor dat de vuilnisbak vaker geleegd wordt en als alternatief gedrag kun je de hond aanleren dat hij niet meer in de keuken mag komen. En als je er niet bij bent zorg je uiteraard dat je hond niet meer bij de vuilnisbak kan komen.

Het belonen van goed gedrag is voor de meeste mensen wel eenvoudig te begrijpen en te gebruiken. Zorg er voor dat je vooraf met je hele gezin bepaalt wat je hond wel en niet mag. Als je dat weet dan kun je gemakkelijker veel ongewenst gedrag voorkomen. Zoals gezegd is het vaak lastiger om op een positieve manier ongewenst gedrag om te buigen. Dat vraagt om veel creativiteit.

Belangrijk om vooraf te bedenken
Het is van belang dat je vooraf bedenkt wat je niet wilt dat je hond doet, maar vooral ook wat je wel wilt dat hij op zo’n moment doet. Dus stel dat je hond uitvalt naar andere honden als hij aan de riem zit. Dan is de beloning voor je hond dat de andere hond weggaat. Het is niet alleen belangrijk om te bedenken dat je wilt dat hij niet uitvalt, maar vooral wat je dan wel wilt dat hij doet. Dus bijvoorbeeld naar jou als eigenaar kijken als je een andere hond voorbij loopt. Dat maakt de aanpak dan weer een stuk duidelijker. Belangrijk is wel dat je geen onhaalbare eisen aan je hond stelt. Dus in dit geval bijvoorbeeld verwachten dat hij rustig aan de andere hond gaat snuffelen. De kans dat dit in eerste instantie lukt, is natuurlijk vrijwel nul in tegenstelling tot het kijken naar de eigenaar. Hoe zou je dit dan kunnen aanpakken?

De meeste honden hebben een grens waar vandaan de hond begint uit te vallen. Dat kan op 1 meter zijn, maar ook op 50 meter, 100 meter of zelfs nog veel verder. Belangrijk is om eerst uit te zoeken wat de afstand is waarop jouw hond reageert. Als je dat weet dan ga je dus op een afstand verder dan die grens beginnen met oefenen. Is de afstand te dichtbij zit de hond in de fixatie en staat niet open voor iets anders om hem heen, is de afstand te groot is er geen prikkel of uitvalneiging, dus geen gedrag om te trainen. Wanneer je een hond aan ziet komen en die is nog verder dan de grens waarop je hond reageert dan wacht je tot jou hond de andere hond ziet. Zodra hij de andere hond ziet ga je meteen beginnen met het geven van voertjes. Niet een of twee, maar een heleboel.

Als dit goed gaat dan ga je steeds een stukje dichterbij. Niet te snel en houd het kort. Draai je vervolgens om en loop je weg uit de situatie, de andere kant op. Een volgende keer ga je weer precies het zelfde te werk. En zo ga je proberen om steeds een stukje dichterbij te komen. Let op: je hond bepaalt de snelheid waarmee je dichterbij kan komen. Als je hond toch een keer uitvalt dan ben dus te snel gegaan met de afstand verkleinen en moet je een volgende keer weer verder weg aan de slag gaan. Wanneer je hond toch uitvalt dan draai jij je meteen om en loop je weg uit de situatie. Belangrijk is dat je zelf met de hond weg loopt, omdat je daar mee aangeeft aan je hond dat hij daar niets mee hoeft te doen. Als het helemaal goed gaat en je kunt al op een paar meter afstand komen dan kun je de afstand weer vergroten en de hond bijvoorbeeld laten zitten en daar wordt hij dan weer voor beloond. Als dat goed gaat kun je hem ook eens laten liggen en dan belonen. Zo kun je de controle in de buurt van andere honden vergroten. Daarnaast zorgt het er voor dat je hond zodra hij een andere hond ziet naar jou gaat kijken want een andere hond betekent dan voor jouw hond een feestje bij de baas.

Negeren
Zoals uit het bovenstaande blijkt is het bij een positieve opvoeding zeker niet de bedoeling dat alles maar genegeerd wordt. Als je hond aan je schoenen ligt te knagen kun je dat niet negeren want dat kost je een paar schoenen. Als je hond eten van tafel of het aanrecht steelt kun je dat niet negeren en zo zijn er nog heel veel dingen die je absoluut niet kunt negeren. Wat dan wel? In eerste instantie gewoon weer voorkomen. Dus je schoenen opruimen, je hond niet alleen laten als er eten op tafel of op het aanrecht staat. En als het dan toch gebeurt, maak dan je hond duidelijk wat je wel wilt. Leid hem weg en geef hem een speeltje of een botje.

Welk gedrag kun je dan wel negeren.
Negeren betekent dat je net doet als of de hond er niet is. Dus je kijkt niet naar hem, praat niet tegen hem. Hij is er gewoon even niet. Dat is veel lastiger dan vaak wordt gedacht en heeft ook nog een aantal nadelen. Als je gaat negeren dan is het de bedoeling dat het gedrag uitdooft. Maar bij uitdoven hoort ook uitdovingsweerstand. Dat wil zeggen dat het gedrag in eerste instantie erger wordt. De hond raakt gefrustreerd dat het gedrag ineens niet meer werkt en gaat nog beter zijn best doen. De meeste mensen haken hier af omdat ze denken dat het niet werkt en zelfs nog erger wordt. Maar juist nu moet je doorgaan en dan wordt het gedrag minder. Een ander nadeel van uitdoven is dat er spontaan herstel kan ontstaan. Je reageert een keer niet zoals het zou moeten en het gedrag van je hond is in alle hevigheid weer terug. Dat zorgt voor veel frustraties bij het negeren. Echter als je het goed doet en goed volhoudt dan is het een prima manier van gedrag afleren.

Soms is het aanleren van ander gedrag makkelijker dan negeren. Een voorbeeld: Een hond die opspringt bij binnenkomst van bezoek. Dit is gedrag wat heel veel voorkomt en veel irritaties oproept. Het meest gehoorde advies is dat je dan de hond moet negeren. Dat wil zeggen dat wanneer je binnen komt je net doet als of de hond er niet is. De hond springt op en je reageert nergens op. Net zolang tot de hond weer op 4 poten staat en dan beloon je hem. Op zich een prima advies, maar rekening houdend met het bovenstaande zal de hond het eerst nog harder gaan proberen en nog erger gaan opspringen. En als je het dan nog volhoudt dan kan er doordat er iemand toch de hond aanhaalt of aandacht geeft als hij opspringt een spontaan herstel ontstaan waardoor je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Dat betekent dat het wel heel lastig is om het met negeren op te lossen.

Een andere manier zou dan kunnen zijn om de aandacht van de hond niet omhoog, maar juist naar beneden te richten. Op het moment dat er iemand binnenkomt strooi je meteen een heleboel brokjes op de grond. De hond gaat de brokjes eten en daardoor is zijn aandacht niet op de mensen die binnenkomen gericht, maar op de grond. Als het bezoek dan ook de hond tijdens het eten van de brokjes even aanhaalt. D Dan is nadat de brokjes op zijn de eerste opwinding vaak over waardoor een hond al veel minder geneigd is om op te springen.

Grenzen
Net als bij iedere andere methode van opvoeden geldt ook bij positieve opvoeding dat er grenzen zijn. Grenzen geven voor een hond rust en duidelijkheid. Het geeft hem ook de ruimte om binnen die grenzen vrij te kunnen bewegen. Belangrijk is om voordat de hond in huis komt al een beeld te hebben van de grenzen. Bedenk wat de hond wel en niet mag. Een aantal voorbeelden zijn: De hond mag wel of niet op de bank, de hond mag wel of niet op bed enz. Wanneer de hond de grens overschrijdt, geef dan aan dat dit niet de bedoeling is en laat hem zien wat er wel van hem verwacht wordt. Gaat de hond toch op de bank dan leid je hem er rustig af en breng je hem naar zijn eigen plaats, bijvoorbeeld zijn mand, bench of kussen en vervolgens krijgt hij voor het liggen op die plek een beloning.

Hoe zorg je er voor dat een hond doet wat jij wilt?
Honden maken steeds opnieuw weer keuzes om bepaald gedrag uit te voeren. Stel je roept je hond. Er komt op dat moment net een andere hond voorbij. Wat gaat je hond op dat moment doen? Zijn keuze beïnvloeden heeft alles met beloningen te maken. Honden kiezen meestal datgene wat ze de grootste beloning oplevert of wat het snelst een beloning oplevert, maar ook de keuze waarbij ze de grootste kans hebben op een beloning.

Als je dan weer kijk naar het moment dat jij je hond roept dan weet je nu ook dat het heel moeilijk voor je hond is om naar jou toe te komen als dat een hond is waar hij altijd mee speelt. Als hij daar naartoe gaat wordt hij 100% zeker beloond, de beloning is groot en hij krijgt die beloning ook meteen als hij bij die hond is. Als jij je hond dus wil leren dat hij naar jou toe moet komen dan zul je dus heel vaak moeten belonen als hij komt, meteen moeten belonen en ook nog eens heeeeeeeeeel groots moeten belonen. Zo kun jij je hond leren om naar jou toe te komen onder alle omstandigheden. Een klein brokje is dan natuurlijk niet genoeg. Het betekent dat jij je hond zelf laat kiezen wat hij doet, maar je hebt de omstandigheden zo gecreëerd dat hij precies doet wat jij wilt.

Hoe laat je aan de hond zien dat je de baas bent?
Dat hoeft helemaal niet. De hond is volledig afhankelijk van ons mensen. Wij mensen hebben de controle over alles wat een hond wil. Spel, aandacht, eten etc. Wij bepalen wat de hond krijgt. Hij krijgt het alleen maar als wij dat willen. Dat geeft ons alle “macht” die we nodig hebben. We kunnen dus op het moment dat de hond iets van ons wil, iets van de hond terug vragen. Dus hij wil graag naar buiten, dan moet hij eerst even rustig zitten. Hij wil geaaid worden, dan moet hij eerst even liggen. Omdat de hond weet dat jij de controle over heel veel dingen hebt die hij graag wil zal hij heel graag dingen voor je doen. Dat geeft enorme controle over de hond en zorgt er ook voor dat de hond respect voor je heeft. Zonder dat het enige moeite, kracht kost en/of correctie kost.

Veiligheid
Daarnaast kunnen we de hond laten zien dat wij voor zijn veiligheid zorgen. Dit door bijvoorbeeld als er een hond op hem af komt de controle te nemen en zelf deze hond weg te jagen. Dat hoeft je hond niet te doen, dat doe jij voor hem. De hond zal zo meer op jou als leider vertrouwen. Dat zorgt er ook weer voor dat je voorkomt dat de hond zal uitvallen. Ook wanneer je hond heel angstig is kun je hem steunen door hem bij je te nemen. Dat zorgt er ook weer voor dat jij je hond het vertrouwen geeft dat jij het oplost. Angst is een emotie en die kun je niet versterken door aandacht aan de hond te besteden. Sterker nog de angst zal altijd minder worden door de hond bij je te nemen en zo te kalmeren. Het gedrag kan wel versterkt worden door aandacht. Dat betekent dat de hond eerder naar jou toe zal komen in plaats van te vluchten als hij angstig wordt.

Leuk om te lezen!

goed stukje!
ben het ermee eens

Yep, wij zijn het er hier ook volledig mee eens.

Is het een helder verhaal?

interessant gegeven, alle hulp is welkom bij een opgroeiende hond!

Ja duidelijk en helder verhaal, goed stuk!!

Natuurlijk ook helemaal mee eens!

Het hoort naar mijn mening ook in de encyclopedie thuis!!

Ja heel helder geschreven, complimenten! Ben wel benieuwd hoe jullie aankijken tegen andere "zachte" straffen dan negeren om negatief gedrag af te leren. Ik ben zelf een groot fan van Victoria Stillwell, één van de bekendste positieve hondentrainsters. Zij gebruikt wel degelijk zachte straffen, zoals vocale interrupties, time-outs en het tijdelijk ontnemen van voorrechten. Bijvoorbeeld van de bank afzetten als hij begint te blaffen (als hij op de bank mag)

Wat ik zelf ook belangrijk vind: positief is niet hetzelfde als "soft". Je stelt precies dezelfde grenzen en regels, alleen je gebruikt andere methoden om te zorgen dat je hond ze leert kennen.

Dank voor de complimenten.

Vocale interrupties probeer ik tegenwoordig zo goed als te vermijden, ik ervaar het evengoed als een dreigend gebaar, een voorbode van....
Temeer omdat ik dit in de opvoeding van Lily wel gebruikt heb en hier niet meer achter kan en wil staan.
Wel merk ik dat het zeker bij haar, waarbij dit al behoorlijk geconditioneert is verleidelijk is om in terug te vallen.
Maar door hier iedere keer weer bewust van te zijn, lukt het steeds beter om dit positief om te buigen en worden mijn terugvallen steeds schaarser.

Time-outs gebruik ik heel af en toe, maar bij voorkeur in positieve zin. De hond wegleiden naar de eigen plaats of gewezen plaats met eventueel een afleidend lekkertje.

Het ontnemen van rechten gebruik ik in elk geval niet in negatieve zin, om statement te maken.
Bij mij is wel helder dat aanhoudend blaffen in de tuin bv uiteindelijk leidt tot wegleiden naar binnen (op positieve wijze).
Maar signaal oppikken en vervolgens kalmeren werkt over het algemeen snel en effectief. Weg leiden uit de tuin is uitsluitend als het geblaf steeds opnieuw zich herhaald, veelal uitgelokt door buurjongetjes.

Bij grommen op de bank als de tweede erbij komt is het bij mij helder dat dan beide op de grond geplaatst worden (Dit was met name in het begin dat de 2e erbij kwam een issue).
Bij blaffen op de bank (of elders)los ik op door richting de prikkel te lopen en vervolgens beide honden te kalmeren met een handoplegging tegen de hals dat het goed is.
Het blaffen is dan ook zo gedaan, de leider zegt dat het goed is. Dit werkt dus ik zie geen reden om het anders te doen.

Wat betreft soft en positief is er mijns inziens ook een duidelijk verschil.
Dat hebben we hiermee ook willen laten zien, met oog op vele discussies hieromtrent.
Soft gaat meer de kant uit van niet opvoeden of zonder duidelijke grenzen.
Positief opvoeden is opvoeden met begrenzen, maar zonder gebruik verbale of fysieke correcties.

Ik spreek overigens uit eigen naam.

Bassie mag hierover zijn eigen standpunt innemen.

Vocale interrupties aanvulling: Bij Jip gebruik ik het helemaal niet.

Onderstaand nog wat aanvullingen en onderbouwingen.
(Ik denk wat af in de nacht )

Vocale interrupties Eerlijk gezegd ben ik al nadenkend gaan twijfelen aan je betekenis van Vocale Interupties.
Ik ben op zich fel geen tegenstander van het leren van "yes" en "no".
Het woord "yes" is helder, in dezelfde categorie als "vrij" of "toe maar" en kan heel bevestigend en motiverend werken.(je mag doen waar je mee bezig bent, he je doet het goed).
"no" daarintegen is een woord met negatieve lading en kan dus zijn kracht verliezen als het te pas en te onpas gebruikt wordt.
Mijn honden kennen "no", maar ik gebruik het zelden en dan alleen vooral in acute noodsituaties. Een noodsituatie kan zijn een bal die de weg opstuitert en de hond rent erachteraan of een hond die het ijs opsprint achter eenden aan richting een wak.(Ik noem maar wat). Ook kun je "no" eventueel kort begeleidend ter verduidelijking inzetten in de eerste stappen van een opvoedproces. Hond mag niet op de bank bv. Je kunt dan "no" zeggen en de hond wegleiden naar de eigen plaats met een lekker botje. In dit geval bevestig je de handeling met een woord en wordt het niet corrigerend gebruikt, echter de bedoeling van het woord wordt zo wel helder voor de hond. Een naderende negatieve correctie volgt pas als de hond in later stadium op de bank ligt en je zegt vanuit je luie stoel "no". Hond negeert het "no" en dan...?

Die dreiging, die ik in mijn eerste reactie dus al noemde komt voort uit de gedachte van de vocale interruptie "uhuh" of "no". Zeker wel geprobeert in het verleden, maar wat nu als dit te weinig kracht heeft en de hond dit negeert? Dan moet er alsnog een aktie op volgen en dat zal en kan dan geen positief afleiden meer zijn, je hebt namelijk de weg van correctie al ingezet. Dan kun je moeilijk nog met je snoepje aankomen.
Zeker bij honden die al een hele andere opvoedingsweg hebben bewandelt is het een hele uitdaging om hier uitsluitend positief mee om te gaan. (het lijkt me overigens super om eens een pup helemaal van begin af aan helemaal correctieloos op te voeden.)

Time-out, als een simpel op positieve wijze wegleiden effectief is, is een time out als zachte correctie mijns inziens een overbodige handeling.
Kun je me uitleggen hoe jij deze time out handeling ziet en uitvoert?

Het ontnemen van rechten
Wat is de toegevoegde waarde van het ontnemen van rechten volgens jou? In principe is het in mijn ogen zo dat je wederom de hond op positieve wijze kunt wegleiden en dat daarmee het ontnemen van rechten overbodig is. Temeer omdat de positieve ingang ervan uitgaat dat je door je gezag, jouw controle veel kunt beheersen. Jij bent diegene die je hond bewust kan maken van de gave van overvloed uit jouw handen.
Wil je op de bank, geef me een high five (bijvoorbeeld). Sta je te blaffen op de bank naar een kat buiten, dan lok ik je bij me met een speeltje.
(of zoals boven beschreven even kalmeren.)
Ik denk zelf dat positieve insteek zoveel verschillende mogelijkheden biedt dat bovenstaande milde correcties grotendeels overbodig zijn. En alleen dan om de hoek komen als je hierin creatief gezien tekort schiet.
Het vraagt dus heel veel creativiteit en invetiviteit om het positief om te buigen.

Correctie Time-out, als een simpel op positieve wijze wegleiden effectief is,

.....als een simpel op positieve wijze wegleiden naar eigen plaats met een lekkertje en commando blijf effectief is......

Vocale interrupties ben ik zeker geen voorstander van. Dit gaat vrijwel altijd gepaard met frustratie en dat werkt alleen maar in je nadeel.

Time out kan in een aantal situaties werken. Vooral bij hele jonge pups die niet van ophouden weten. Maar die zijn vooral heeeeeeel kort. Dus maximaal 20 seconden. Maar als eerste moet je altijd voorkomen dat je hond bepaald gedrag vertoont. En het nadeel van een time-out is natuurlijk dat hij niet leert wat hij wel moet doen. Liever leer ik de hond wat hij wel moet doen, dat werkt altijd veel beter.

Het ontnemen van rechten noem ik liever anders. Ik zie het niet als rechten, maar als privileges. Een hond mag op de bank, maar dat is een privilege. Als blijkt dat hij daar niet mee om kan gaan dan mag dat niet meer. Het zelfde geldt voor een hond op bed. Dus als hij niet meteen van de bank af wil als ik het vraag, dan gaat hij er dus niet meer op. Daarmee voorkom je dus ook weer dat hij dat gedrag gaat vertonen. Maar in principe kun je door de volledige controle te houden de hond duidelijk maken dat jij bepaald wanneer hij er op gaat, maar ook wanneer hij er af moet.

Ik ben ook over het algemeen voor de positieve aanpak, maar honden onderling geven ook correcties wat een hond dan goed snapt.
Ik juich honden die Bodi een correctie snauw in de nek geven zeer toe. bodi weet dan direct genoeg en taait af.

Hoe sta je daar tegenvoer, nachtbrakertje

Ik ben zeker voorstander van een positieve opvoeding.
Maar op een gegeven momet begon ze dingen te stelen,liep ermee weg ...en probeerde het op te eten.
Dus wat doen we we lokken ze terug met een beloning en ruilen.
Het duurde amper twee dagen of ze ging stelen om te ruilen. Voorduren stond ze piepend achter mij met iets in haar bek, zo van zullen we ruilen.

@Annet, maar honden onderling geven ook correcties wat een hond dan goed snapt.
Ik juich honden die Bodi een correctie snauw in de nek geven zeer toe. bodi weet dan direct genoeg en taait af.


Ik ben een mens en dus zal ik kiezen voor de middelen die ik als mens voorhanden heb op een manier die bij me past.
De enige uitzondering hierop is dat ik in mijn lichaamstaal wel gebruik maak van enkele signalen/houdingen die ik geleerd heb van Lily.

De correcties die Bodi krijgt zijn correcties door honden die hem waarschijnlijk al veel eerder met meedere signalen vertelt hebben waar de grens ligt en als bodi hier overheen blijft gaan kunnen ze steeds scherper reageren.
Aangezien de meeste mensen niet in staat zijn te communiceren als honden onderling ben ik ook geen voorstander om correcties maar te gaan nabootsen.
De kans dat wij ze A verkeerd en B op het verkeerde moment gebruiken is groot en brengt ook nog eens risico's met zich mee.
Een gezonde ontwikkelde hond zal niet snel kiezen voor een snauw in de nek (als je hiermee de beruchte nekbeet bedoeld).
Spelenderwijs zie je al deze signalen voorbij komen, maar in real life zullen honden eerst een heel repetoire doorlopen voor ze zover komen dat ze overgaan tot een nekbeet.

Zo gaat dat bij mensen ook. Jij duwt mij, ik vraag je houd op, maar als jij maar door en door gaat over mijn grens kan ik op het punt komen dat ik je een mep geef.
Daar is dan al een heel verhaal aan signalen aan vooraf gegaan. Wij accepteren het ook niet als mensen er zomaar, zonder voorbode op in hakken.
Als jij mij duwt in de rij bij de kassa wordt het niet echt geaccepteert als ik me omdraai en jou een mep verkoop.
Nee, ik ga jou eerst vertellen dan ik dat geduw niet fijn vind als je dit negeert zal ik verbaal feller worden etc.
En zo gaat dit bij honden ook.
Honden sturen niet ala minute aan op een gevecht.

De ene hond en ook mens bereikt sneller deze grens dan de andere.
Maar feit blijft dat dit alleen ingezet wordt als de subtielere en vervolgens minder subtielere signalen geen effect meer hebben.
En dan heb ik het over een (psychisch en fysiek) gezonde hond.

Dat dit fysiek aanpakken niet nodig is leer ik van Lily. Een stabiele en van aard dominante hond. En zeker in relatie tot Jip, een hyper gestresste hond die echt over haar grenzen kan gaan.
Met veel respect voor elkaar en elkaars grenzen kun je heel mooi geweldloos communiceren.
Maar als zijn haar grens bereikt door aanhoudend ongewenst gedrag dan is het inderdaad een grauwen en snauwen.
Dit werkt effectief, maar werkt ook dit niet, zal een hond pas overgaan tot harde correcties.

bodi weet dan direct genoeg en taait af.
Het zegt uiteindelijk vooral iets over Bodi als gezonde honden menen hem uiteindelijk in de nek te moeten corrigeren.
Bodi accepteert dat ultieme statement, maar heeft al die voorliggende signalen gemist of genegeerd.

Dit is dus de reden waarom ik tegen fysieke correcties ben in relatie met onze hond.
Wij kunnen zelden de hondse situatie exact nabootsen, dus lopen we het risico op het schaden van de vertrouwensrelatie met de hond.
Wij hebben als mens oneindig veel mogelijkheden om op andere wijze onze grenzen aan te geven en de hond te sturen.
Manieren die we beter kunnen inschatten en sturen dan het nabootsen van honds gedrag.

Belangrijk is dat er naar de hond goed gekeken wordt en gekeken wordt op welk moment er ingrepen moet worden voor er iets gebeurt.
Alleen ik moet dus leren welk moment dat is. En dat is voor elke hond anders, de een wacht langer op actie de ander heeft een korter lontje en zal eerder actie ondernemen.

Dus voor nu is het in Bodi's geval van belang dat er goed gekeken wordt naar Bodi wanner voor mij het moment is om in te grijpen.
En dan bij goed gedrag Bodi zeer uitbundig te belonen.Met spelen, met lekkers of met me stem, waar bodi het beste op reageert.

@Annet

Hou er wel rekening mee dat de bijtrem vooral binnen de roedel geldt en niet daarbuiten. Logisch want een hond die niet tot de roedel behoort moet weg of dood. Dat de meeste honden zo sociaal zijn om dat niet te doen zegt niets over alle honden. Ik zit niet te wachten op schade aan mijn honden of aan die van anderen en zorg er altijd voor dat het niet zo ver komt.

Straffen zoals wij mensen het doen is vrijwel altijd korte termijn denken. De meeste honden voeren het gedrag een volgende keer gewoon weer uit. Dan heeft het echt geen zin. Je hond bouwt door regelmatige straffen een weerstand tegen de straffen op waardoor er steeds harder gestraft moet worden. Het effect van de straf neemt steeds verder af.

En zeg nou zelf geef jij liever je hond een straf of een brokje? Wees creatief en los het op een andere manier op.

@Marleen
Dan ben je al te laat. Eerst voorkomen en als het dan een keer voorkomt dat hij iets pakt dan pas ga je ruilen. Als het vaker voorkomt dan zie je inderdaad dat ze er slimmer mee om gaan en het tegen je gaan gebruiken. Door ruilen met een voertje te gaan afwisselen met spel kun je dat meestal wel weer doorbreken.

Bovenstaande reactie is van mij. Was nog niet ingelogd. Nu wel!

Oh maar ik ruil nou alleen nog op comando zo helpt ze ondertussen met opruimen. Zie foto ze helpt de karton buiten te zetten. Je moet ze inderdaad altijd een stapje proberen voor te blijven ik weet het maar dat is niet altijd makelijk. Ze is nou zes maar het blijft een uitdager (staat ook in de rasbeschrijving)

Wat ik zelf ook belangrijk vind: positief is niet hetzelfde als "soft". Je stelt precies dezelfde grenzen en regels, alleen je gebruikt andere methoden om te zorgen dat je hond ze leert kennen.

Ja precies, het is gewoon een andere manier van omgaan met een dier dat volkomen afhankelijk van ons is en naar mijn mening recht heeft op een positief omgaan met elkaar. Het is gewoon een kwestie van respect naar de hond toe, waardoor hij ook weer respect voor ons zal hebben.

Nogmaals heel goed stuk. Ik ben gaan nadenken of ik vocale interrupties gebruik. In principe niet, maar als ik te laat zie dat Lola iets lekkers op straat zie liggen en haar dus niet heb afgeleid, dan komt er bij mij spontaan een nee uit, maar zoiets gebeurd dus zelden.

Omdat Lola uit Polen komt zal ze daar best met poolse commando s kennis gemaakt hebben, nu wonen we in Duitsland en mijn vriend spreekt haar meestal in het duits toe en ik praat weer Nederlands met haar. Dit terzijde maar ik vind het zo knap dat een hond daar kennelijk toch gewoon mee om kan gaan en gewoon begrijpt wat de bedoeling is in welke taal dan ook. Omdat een hond dit voor ons doet vind ik ook dat wij moeite moeten doen om onze hond zijn taal te leren begrijpen. Dat zou veel honden veel frustratie schelen denk ik.

Ik kan me heel goed in jullie stuk vinden. Zoals jij weet, Petra, ben ik nog een beginner in opvoedingsland met mijn 3 jaar ervaring. En pas sinds een jaar (sinds ik een pup heb gehad) ben ik me écht bewust bezig gaan houden met opvoeden en op welke wijze ik dit wil doen. Dit is dus de door jullie omschreven positieve aanpak geworden.
Nu heb ik een situatie die ik hier veel meemaak en wat jullie visie hier op is.

Ik zal vertellen wat er gebeurt en wat ik dan doe..
Duuk zit in zijn tweede (?) puberteit, is momenteel vrij dwars, oostindisch doof en sloopt ook weer vrij veel als ie de kans zou krijgen. Na mijn ontdekking dat hij weer pubert, heeft hij deze kans niet meer gehad.
De issue waar ik in zijn eerste puberteit en nu weer tegenaan loop, is het op de bank komen. Ik wil dat niet, nu niet en nooit niet. Dit ging weer een tijd goed, maar nu probeert hij het dagelijks weer. Volgens mij is het soms een overprikkelingskwestie, hij weet dan van geen ophouden en is happerig, soms zit hij me overduidelijk (in heel zijn houding) uit te dagen. Ik krijg hem er makkelijk af door hem bij me te roepen en te belonen of door weg te gaan. Is hij echter goed op dreef, dan blíjft hij er op gaan na zijn beloning.
'Blijf plaats' volstaat niet een alternatief te spelen geven in dit geval ook niet, het enige wat zou helpen (denk ik) is hem aandacht gaan geven en iets met hem gaan doen. Dit lijkt me niet goed, want dan krijgt hij het idee dat hij aandacht krijgt (leuke spelletjes o.i.d.) met het op de bank kruipen. Dit terwijl hij het juist doet op momenten dat ik bepaald heb dat er rust in de tent moet zijn. Meestal is dit ook 's avonds als we al vanalles gedaan hebben die dag.
Tot nu toe lok ik hem een aantal keren van de bank, een keer of 3. Doet hij het dan weer (meestal is dat zo) leid ik hem uiteindelijk weg naar het halletje, geef hem wat lekkers en doe de deur dicht. Dit is bij wijze van spreken zijn bench, maar hij zit dus niet in mijn zicht. Hier wordt hij rustig en gaat hij slapen. Doe ik na een tijd (soms 5 minuten, soms een half uur) de deur weer open, is ie bedaard en gaat rustig op de grond of de mat liggen slapen.

Is dit een goede aanpak volgens jullie of is er iets anders wat ik nog kan doen?

Dat heb ik nu al 4 maanden geprobeerd met bodi en levert alleen maar 4 maanden regelmatige negatieve reacties op.
Waardoor ik super gestressed wordt, dat doorgeef aan Bodi en ook aan Kwinto.
Dus positieve opoeding absoluut voor maar het moet wel werken, dus staar niet blind op 1 vorm van opvoeding.

Maar ik ben absoluut niet tegen zeggen wat iemand wel of niet moet doen, dat wil ik ook niet.
Ik vindt daar moet iedereen vrij in zijn.

Ik ben ook niet met alles eens, vaak zie ik mensen bange honden troosten, en dan heb ik ook zoiets waar ben je mee bezig zo maak je ze alleen maar banger.

Dus er zijn absoluut dingen in het opvoeden waarbij negeren heel goed werkt maar niet in alle situaties.
Belonen voor goed gedrag werkt wel altijd, denk ik.

@Dewi & de Beardeds
Dit is inderdaad een mooi voorbeeld van gedrag wat je niet kunt negeren. Zodra je hond op de bank ligt heeft hij zijn beloning binnen en dan kun je negeren tot je een ons weegt, maar dat gaat niet werken. Maar met wat jij aangeeft ben je eigenlijk al aan het proberen om het gedrag op te lossen. Zoals ik ik de OP heb aangegeven is voorkomen de eerste stap. En dat betekent dat je hond niet meer op de bank kan. Dus als je er niet bij bent blokkeer je de toegang tot de bank op wat voor manier dan ook. Ik zelf lag altijd een stoel op de bank als ik wegging. Dan kan hij er niet op. Daarnaast zorg je er natuurlijk voor dat hij ook een eigen plaats heeft en als hij daar uit zichzelf gaat liggen dan beloon je hem. Als je er bij bent laat je hem uiteraard ook niet op de bank gaan. Hij mag niet meer de kans krijgen om beloont te worden.

Puberen betekent nou eenmaal dat je soms weer een stapje terug moet doen in de opvoeding en de lat voor je hond wat lager leggen.

@Annet
Ook in de positieve opvoeding zijn er 1001 manieren om dingen op te lossen. Over bange honden troosten heb ik al iets in de OP over gemeld. Je maakt een hond niet banger door te troosten. Waarom zouden we anders kinderen wel troosten als ze heel bang zijn? De angst wordt hoe dan ook minder. Het enige wat je kunt versterken is het gedrag!
Wat ik ook gemeld heb is dat negeren niet altijd werkt. Vaak zelfs niet, maar dan zijn er nog heel veel andere manieren die wel werken.

De meeste mensen staren zich veel te veel blind op een manier. Nogmaals WEES CREATIEF!!!!

Laat maar, hier komen we niet uit. We zijn 2 mensen beide met de beste bedoelingen maar andere opvattingen van wat goed is.

Andere opvattingen zijn prima, maar je probeert uit alle macht vast te houden aan je eigen standpunten. En daarnaast blijkt uit je reactie dat je het verhaal niet eens gelezen/begrepen hebt.

Dus hoezo we komen er niet uit? Je wil er niet eens uitkomen.

Doe je dat ook niet? Als je je niet vasthoudt aan je eigen standpunt dan geloof je er ook niet in.En als je niet in je eigen standpunt gelooft dan zoek je verder.
En als iets werkt dan heel goed maar werkt iets niet dan zoek je verder. Van belang is dat wat voor opvoeding je ook volgt dat het WERKT
En werkt het niet dan zoek je verder naar iets wat wel werkt.

En het vasthouden van een eigen standpunt is dat niet het recht van ieder mens?

Super !
Lekker duidelijk geschreven hopelijk werkt het en zullen veel mensen het nu nog beter snappen.

Diesel gaat tegenwoordig ook steeds op de bank, ook ik wil dat niet hebben, roep hem dan eerst een paar keer bij me, blijft hij het proberen, en heb ik hem er ook al een paar keer bij zijn halsband er van afgeholpen, dan ben ik het wel zat hoor, kan wel aan de gang blijven.
Als hij het dan weer probeerd, dan loop ik voor dat hij er op springt er naar toe, en zeg heel duidelijk, nee pas op hoor, wegwezen.
Dan is het klaar, maakt toch wel meer indruk dan steeds de hond belonen als hij er vanzelf afgaat.