Puber blaft ineens 's nachts

Onze hond van 10 maanden blaft sinds een week ineens 's nachts. Hij blaft op omgevingsgeluiden, grote en kleine. Voorheen is dit 's nachts nooit een probleem geweest. Vannacht bijvoorbeeld heeft hij het zeker 4-5 keer op een blaffen gezet. We proberen hier niet op te reageren, tenzij hij niet ophoudt (want naast onze nachtrust, zullen de buren dit ook niet leuk vinden). Als dit zo doorgaat, moet hij 's nachts achter in de bijkeuken slapen.

Ik ben vooral benieuwd waardoor dit komt en wat ik ermee kan doen? Heeft iemand anders hier ervaring mee, gaat dit op korte termijn vanzelf over en is dit iets wat bij de pubertijd hoort ( wellicht angstfase)?

Ter info:

- Het is een Poolse Laagland Herder van 10 maanden. Hij begint sinds een  maand ongeveer enig pubergedrag te laten zien (incl. vachtwissel).

- Hij is een week geleden begonnen met blaffen in de nacht, al dan niet toevallig nadat vrienden van ons met hun baby over de vloer kwamen. Dat was wel een lastige avond voor hem, blijkbaar vond hij de baby(geluiden) spannend, dus ook veel geblaft tijdens de avond. 

- Verder is er niets in de omgeving of zijn structuur veranderd. 

- Ik heb niet het idee dat hij fysiek ergens last van heeft. 

- We wonen in de stad, dus vrij veel omgevingsgeluiden. Maar dit was de afgelopen tien maanden geen issue.

- Hij slaapt in de bench. Als hij buiten de bench slaapt gaat het iets beter, maar nog steeds worden we wakker geblaft. 

- De enige nacht dat hij doorgeslapen heeft, was toen hij van de opvang terug kwam. Dan is hij van een hele dag spelen helemaal uitgeput. 

- Hij heeft als we de deur uit gaan wat verlatingsangst, maar zolang we in huis zijn kan hij normaliter gewoon alleen zijn. We werken bijvoorbeeld wel eens een halve dag boven, dan is hij stil.

Als buiten de bench (iets) beter gaat, dan zou ik daar in elk geval mee beginnen. Want waarom zit ie dan in de bench?

En verder zou ik even een paar nachten bij hem slapen, kijken hoe het dan gaat. Of hij dan ook blaft. 

Ik weet de precieze momenten niet maar onze hond heeft daarin ook af en toe gehad dat hij in de nacht ineens ging blaffen. Vaak op een leeftijd die bij even googelen een angstfase zou kunnen zijn. Ik vind het wel iets om snel te onderbreken zodat het geen gewoonte wordt. Lijkt mij voor de hond ook niet fijn en je maakt er geen vrienden mee als je buren het horen. Bij Bram werkte even naar beneden gaan, door de woonkamer lopen naar de keuken en weer terug, zonder iets te zeggen. Dan was hij blijkbaar gerustgesteld dat er niets ernstigs was ofzo. En in de woonkamer is hij rustiger dan in de keuken dus hij zit als hij alleen is in de woonkamer (we hadden oorspronkelijk de keuken daarvoor bedacht). 

Als de hond blaft en je vindt dit ongewenst, dan komt het er op aan om net wél meteen, vanaf het eerste blafje, te reageren en de hond te leren wat je wenst. 

Als de hond blaft uit onrust of onzekerheid, kan je hem kalmerend toespreken, laten weten dat alles okee is. Als ie puur uit alertheid blaft (waaks), kan je hem aanleren dat ie stil moet zijn (je kan hier een commando voor gebruikenn, bijvoorbeeld). 

Maar als je hem eerst een tijdje laat doorblaffen, dan geef je hem eigenlijk het signaal dat jij dit okee vindt. En dan wordt het een gewoonte voor de hond om bij het minste aan te slaan.

Als je hond zich fijner voelt als hij zelf mag kiezen waar ie slaapt en daardoor minder blaft, is dat zeker al een goeie eerste stap. 

Ik kende het ras niet, maar even gekeken.

Het lijkt een hond te zijn met een dikke vacht, en kan zijn nu hij 10 maanden is dat hij zijn volwassen vacht krijgt.

Misschien heeft ie het te warm in de bench, kan hij niet goed verliggen en is het niet comfortabel meer voor hem.

Als het zonder bench ook goed gaat, zou ik dat als eerste doen.

Misschien een combinatie van factoren.

Het bezoek met baby, wat hem wat van slag bracht. Toch nog wat onzeker zodat hij nog niet goed alleen kan blijven e.d.

Het is een jonge hond bijna volwassen, hormonen gaan opspelen,het waakinstinct gaat zich ontwikkelen, en ik las dat het ook wel bij het ras hoort, dat ze veel blaffen.

Zelf zou ik even een tijdje in de buurt van de hond gaan slapen, zodat je hem meteen even kan geruststellen: "goed gehoord jongen, dat is ....een auto, buurman, etc." En dan idd dat hij daar kan slapen waar hij zich goed voelt.

Negeren vind ik nooit een goede oplossing: een hond blaft niet zomaar.
Uit jullie verhaal lees ik ook veel spanning en veel onzekerheid, waardoor hij door het blaffen eigenlijk aan lijkt te willen geven dat hij zich niet veilig voelt. Misschien vindt hij het in het donker te spannend?

Onze reu had dit ook toen hij de puberteit in ging.
Wat bij hem hielp, was (heel simpel) een nachtlampje aan laten.

Nu verschilt het natuurlijk per hond wat er aan de hand kan zijn en is het via het internet altijd moeilijk beoordelen..
Maar wilde de tip toch even delen.

Veel hondentrainers, ook de onze, zeggen juist negeren. Hoe meer aandacht, hoe meer mentale beloning voor het blaffen. Wel belonen wanneer hij het wel goed doet, maar ja, dat is 's nachts lastig. We hebben 'm vannacht daarom maar in de bijkeuken neergelegd. Was bang voor wat verlatingsangst door hem in een ruimte te leggen waar we niet verblijven, maar daar had hij gelukkig geen last van (na 1 nacht). Minder prikkels aan de achterkant van het huis, dus hopelijk geeft hem dat wat rust.

Wat betreft de bench: we vonden het als puppy handig om de bench aan te leren. Initieel voor zindelijkheid, maar ook voor als hij op vakantie oid ooit in de bench moet. Wel met het idee dat het tijdelijk is en uiteindelijk thuis gewoon in een mand ligt. Doordat hij een aantal keer diarree heeft gehad en 's nachts eruit moest, stellen we dat moment echter telkens uit. Tot nu toe ook voor hem zonder problemen. Hij gaat er zonder tegenzin in liggen en slaapt normaliter rustig. 

Nog noooooooooooit van gehoord dat ras! Het is een hond catergorie roedel Hij doet zijn best om alarm te slaan in zijn alleen uppie daar in een kooi. Lekker baby hekje neerzetten, ruimte vergroten en je nest uit nog een keertje na puppy tijd om te zorgen dat hij vind dat het wel veilig genoeg is voor jullie allemaal.

Welke beloning? Denken ze dan dat de hond het fijn vindt om 's nachts te blaffen, dat hij daar 'beloning' uit haalt?

Nee, het is ongewenst gedrag. Door ongewenst gedrag te negeren en de hond hier niet in te begeleiden, leert hij niets. Hoe moet hij nu weten dat jij (en je buren) het storend vinden dat hij 's nachts blaft? Niet reageren = toestaan. Dat is de boodschap die je je hond geeft. 

En in het geval dat de hond blaft omdat ie onzeker of angstig is 's nachts, en je negeert vervolgens zijn signaal, dan stel je hem niet gerust, dan krijgt de hond geen steun en blijft ie in zijn onzekerheid zitten.

Sommige hondentrainers kunnen m.i. daar nogal kortzichtig in zijn. Ze hebben algemene regeltjes als: goed bedrag belonen, slecht gedrag negeren. En vervolgens passen ze dat regeltje op àlle problemen toe. Sorry, maar voor mij slaat dat nergens op.  Begeleiding is maatwerk, bij elk probleem weer opnieuw bekijken wat er speelt, hoe je je hond kan ondersteunen of sturen, en hoe je hem duidelijk kan maken wat positief én wat negatief is. Dat is voor een hond veel duidelijker en concreter dan niet reageren op wat ie 'fout' doet. 

"  
Welke beloning? Denken ze dan dat de hond het fijn vindt om 's nachts te blaffen, dat hij daar 'beloning' uit haalt?
  "

Alaska's Finest!

Nee, het idee is dat de hond blaft omdat hij bang is en/of om te alarmeren, dus als je dan komt om hem gerust te stellen, is jouw komst de beloning voor het blaffen. Ik weet niet of dat werkelijk zo is hoor. Mijn hond heeft ook een periode gehad dat ze 's nachts blafte en dan ging ik wel naar haar toe en gaf ik het commando dat ik altijd geef als ze ergens mee moet stoppen. Die trainer zei dat dat eigenlijk niet goed was; het beste is als de hond het blaffen afleert door aan jouw gedrag te zien dat er niets aan de hand is en dat het niet nodig is om te blaffen. 

Ik kan nooit zo goed bij de "hond" die alleen zit ergens waar dat van nature niet in zit. Maar dat ben ik, geen roedel aan honden en kennel, dus mijn aanpak is daarom ietsie anders. Wij zijn de roedel aan geruststelling in dat geval.

Zijn geen wilde dieren, alle langere tijd niet meer.

Dat is net die rare kronkel in de gedachtegang, dat geruststellen hetzelfde zou zijn als slecht gedrag belonen.

Als je hond bang is en vanuit die emotie gaat blaffen, dan reageer je door er te zijn voor hem, hem op z'n gemak te stellen, zodat de hond weet: mijn mens is er voor me als ik angst heb, ik kan op hem vertrouwen. Als je niet reageert, dan laat je hem aan z'n lot over. Je 'beloont' zijn angst niet, je geeft hem vertrouwen. En als een hond zich veilig en gesteund voelt, voelt ie geen angst meer en gaat ie zodoende ook niet meer blaffen uit angst.

Dat is een beetje wat ik bedoel met trainers die standaard-adviezen geven. Dat ze niet voldoende kijken naar wat er speelt en nodig is. 

" Dat is net die rare kronkel in de gedachtegang, dat geruststellen hetzelfde zou zijn als slecht gedrag belonen.
Als je hond bang is en vanuit die emotie gaat blaffen, dan reageer je door er te zijn voor hem, hem op z'n gemak te stellen, zodat de hond weet: mijn mens is er voor me als ik angst heb, ik kan op hem vertrouwen. Als je niet reageert, dan laat je hem aan z'n lot over. Je 'beloont' zijn angst niet, je geeft hem vertrouwen. En als een hond zich veilig en gesteund voelt, voelt ie geen angst meer en gaat ie zodoende ook niet meer blaffen uit angst.
 
Dat is een beetje wat ik bedoel met trainers die standaard-adviezen geven. Dat ze niet voldoende kijken naar wat er speelt en nodig is.  "

Alaska's Finest!

Ja, daar ben ik het mee eens. Volgens mij bedoelen (de meeste) trainers met 'negeren' overigens niet dat je helemaal niet op het geblaf hoeft te reageren. Je moet wel naar je hond toe gaan, maar dan zou je geen aandacht moeten besteden aan de hond, maar gewoon aanwezig moeten zijn en je normale dingen doen. Je hond ziet dan aan jou dat er niets aan de hand is en dat hij niet bang hoeft te zijn, want jij bent ook niet bang. Als je de hond kalmeert door hem te aaien en geruststellend toe te spreken, bevestig je dat er iets bijzonders aan de hand was en dat het terecht was dat hij blafte, zei die trainer, en daarom was het volgens hem niet goed dat ik mijn hond wel aandacht had gegeven. Maar ik vraag me af of mijn hond werkelijk op die manier redeneert en heb inderdaad ook de indruk dat het per situatie sterk verschilt. 

Ik denk dat er soms veel te gekunsteld wordt gedacht, en men een beetje de natuurlijke kern van het samenleven uit het oog verliest. Als iemand binnen het gezin (of noem het roedel voor mijn part) van streek is of angst heeft, dan is de natuurlijke respons om voor elkaar op te komen en voor elkaar te zorgen. Dat is de basis van een goed functionerend gezin, van een hechte familie- of vriendschapsband. Of dat nu mens of dier is. 

Maar er worden zo van die kunstmatige theorieën gecreëerd, vind ik: je mag niet dit en je mag niet dat, en je moet zus en zo... en daardoor reageer een mens niet meer instinctief vanuit betrokkenheid maar gaat ie zich tegennatuurlijk gedragen. 'Mijn hond huilt, maar ik mag vooral niet reageren'. Bizar. En waarom eigenlijk? Een gezinslid steunen of geruststellen is helemaal niet hetzelfde als hem betuttelen of pamperen of verwennen. Er voor elkaar zijn is de basis van alles. Daar komen alleen maar goeie dingen uit voort. Haha, gewoon mijn mening hoor. 

" Ik denk dat er soms veel te gekunsteld wordt gedacht, en men een beetje de natuurlijke kern van het samenleven uit het oog verliest. Als iemand binnen het gezin (of noem het roedel voor mijn part) van streek is of angst heeft, dan is de natuurlijke respons om voor elkaar op te komen en voor elkaar te zorgen. Dat is de basis van een goed functionerend gezin, van een hechte familie- of vriendschapsband. Of dat nu mens of dier is. 
Maar er worden zo van die kunstmatige theorieën gecreëerd, vind ik: je mag niet dit en je mag niet dat, en je moet zus en zo... en daardoor reageer een mens niet meer instinctief vanuit betrokkenheid maar gaat ie zich tegennatuurlijk gedragen. 'Mijn hond huilt, maar ik mag vooral niet reageren'. Bizar. En waarom eigenlijk? Een gezinslid steunen of geruststellen is helemaal niet hetzelfde als hem betuttelen of pamperen of verwennen. Er voor elkaar zijn is de basis van alles. Daar komen alleen maar goeie dingen uit voort. Haha, gewoon mijn mening hoor.  "

Alaska's Finest!

Ik denk dat dit nog afstamt van de dominantie theorie, waarbij juist het tegenovergestelde werd gedaan als wat de hond wilde. Want straks neemt ie je rol als 'roedelleider' nog over ;-). Wil hij op de bank? "Niet toelaten, hij zet zichzelf anders boven je!" Gromt de hond omdat hij iets niet leuk vindt? "Leg hem op zijn rug, jíj bepaalt wat er gebeurt!" 

Blaft de hond uit waaksheid of onzekerheid? "Negeren! Straks bepaalt de hond nog wanneer zijn mens naar hem toekomt!" Triest eigenlijk.

" Ik denk dat dit nog afstamt van de dominantie theorie, waarbij juist het tegenovergestelde werd gedaan als wat de hond wilde. Want straks neemt ie je rol als 'roedelleider' nog over . Wil hij op de bank? "Niet toelaten, hij zet zichzelf anders boven je!" Gromt de hond omdat hij iets niet leuk vindt? "Leg hem op zijn rug, jíj bepaalt wat er gebeurt!" 
 
Blaft de hond uit waaksheid of onzekerheid? "Negeren! Straks bepaalt de hond nog wanneer zijn mens naar hem toekomt!" Triest eigenlijk. "

Danielle

Niet alles negatief wegzetten van de dominantie theorie. Een hond mag nog steeds grenzen hebben. Mijn eerste hond is op die manier opgevoed, de meest gehoorzame hond die ik gehad heb. We konden lezen en schrijven met elkaar.  Was zij opgevoed met, negeren van gedrag dat je niet wilt hebben, dan was het de meest grote bijter uit de buurt en in huis geweest.  Want ja, zij zat, als voorbeeld, ooit op de bank en trok haar lippen op, rode ogen, en laag grommen, echt in de aanval, ik mocht niet ook op de bank..... ik schrok, keek nog een keer en pakte haar letterlijk bij kop en kont, en nee,,ik deed haar geen pijn, maar ze stond in een seconde op de grond, ze heeft het nooit meer geprobeerd  mij te bijten. Had ik haar toen met een koekje op de grond gekregen? Nee, want dan had ik eerst een koekje moeten gaan halen, haar lekker haar plaatsje laten houden, en bij iets later , bij terugkomst eerder in de aanval, het koekje opgegeten en dan was ze beloond voor haar gedrag van in de aanval.

Ik heb echt nog nooit in een natuurfilm een wolf een koekje zien jalen als een mede roedelgenoot, familielid, in de aanval ging. Dan gaat het echt pats boem, tot hier en niet verder.

Overigens is dit volledig off topic hoop ik.

Enne on topic, angst kan je nooit belonen, angst is een emotie. Dat kan je straffen noch belonen.  Wel begeleiden en geruststellen. En uiteraard bij angst voor dingen, in een rust modes opzoeken en op afstand begeleiden . 

Hoe gaat het inmiddels?

Wij hebben ook een periode van een paar weken tot maanden gehad dat ze regelmatig in de nacht aansloeg. Direct uit bed, even bij haar kijken en weer terug naar bed. Soms duidelijk maken dat ze stil moest zijn door ferm 'Stil' te zeggen. Hielp hier erg goed, ze ging daarna rustig in dr mand liggen en slapen. 

Ik begreep van anderen op dit forum al dat het een puberdingetje is om aan te slaan. Inderdaad duidelijk zijn en doorzetten (afzien )..