Pup bijt in alles en is constant in 'overdrive'

Met een lijntje aan die halsband kan ik haar weg houden. Alleen de halsband zonder lijn lukt me niet, want ze wringt zich op haar rug om dan toch nog bij mij te geraken, wat haar lukt. Zou haar halsband te los zitten? Ik kan er altijd wel meer dan 2 vingers tussen stoppen eigenlijk.

Het is best normaal dat je hond nu bepaalde dingen weer spannend vindt.

Als ze opgroeien vanaf pup komen ze een paar keer door een angstfase heen.

Als je dat merkt, weer even terug naar rustig socialiseren, het moet weer normaal worden zeg maar.

Ik ben het met Sylvia eens dat het heel goed een angstfase kan zijn, waardoor sommige dingen ineens spannend zijn.

Het overdrive happen zoals jij dat beschrijft klinkt inderdaad alsof het koppie van je hond even overkookt, ze dat niet meer kan handelen en dit happen in jou nu als coping mechanisme heeft. Dat maakt het ook logisch dat van harde correcties de frustratie alleen maar meer oploopt en ze dus nog heftiger reageert.

Het is moeilijk te zeggen hoe dat in de toekomst gaat. Ik denk dat ze steeds minder vaak in overdrive gaat omdat ze steeds beter leert omgaan met alles en frustraties niet zo snel meer oplopen. Zeker als je met moeilijke dingen, zoals die kippen, gaat oefenen om het normaler te maken. Natuurlijk wel oefenen op haar tempo.

Maar als er nog eens iets gebeurt, of een serie gebeurtenissen waardoor de spanning en frustratie zich weer gaan opbouwen, dan kan het best zijn dat ze weer naar haar oude coping mechanisme, happen teruggrijpt.

Dat lijkt me erg moeilijk om te buigen, zeker niet via tips op internet. Dat kan beter een op een met een goede trainer. Dus niet iemand die een snok geeft en dan gauw de hond terug geeft als dat niet het gewenste resultaat geeft. Ik begrijp dat het moeilijk wordt in jouw omgeving.
Misschien kun je eens contact opnemen met Monique Bladder? Zij werkt volgens een werkwijze die meer in jouw lijn ligt en zelfs als zijzelf te ver weg zit, kan zij misschien iemand aanraden die dichter bij jou zit.

Verder lees ik vaak dat je vergelijkt met andere honden of jezelf de schuld geeft dat je je hond verpest zou hebben. Als zo lees wat je allemaal doet, kan ik zeker zeggen dat dat niet zo is. Elke hond is een individu, die prima zelf dingen kan voelen en erop reageren. Vergelijkingen met andere honden kunnen dus nooit opgaan.
Dit is misschien een interessant artikel. Het gaat weliswaar meer over angst, maar je kunt het ook invullen voor andere emoties van de hond.
https://www.moniquebladder.nl/blog/niet-nodig

Goed zo

Bij mij werkte dat ook het beste. Stoicijns door blijven lopen.

En inderdaad hopen dat ze binnenkort het punt bereikt dat ze over het gedrag heengroeit. Bij mijn hond was dat rond 7 maanden en dus echt van de ene dag op de andere dag helemaal voorbij. Maar garanties kan ik natuurlijk niet geven, want iedere hond is weer anders. Ik kan alleen mijn ervaring delen.

Dat blaffen of grommen naar een paraplu of rollator klinkt alsof ze dat eng vindt (zoals mensen hierboven ook zeggen: angstfase). Mijn hond hoeste/blafte ook voor het eerst rond de leeftijd van 6 maanden. Het engste vond hij de overbuurman die met een stel tassen naar hem ging staan flapperen.

Die van mij is nu zes maanden en ik merkte bij haar ook ineens dat de grond een stuk interessanter werd dan ik. Dat is ook wel een beetje de leeftijd, maar ik ben het ook wel eens met wat iemand hier al zei: voor veel honden is 100% aandacht voor de baas helemaal niet zo vanzelfsprekend. Die van mij heeft het wel van nature in zich zitten en zelfs voor haar is het op deze leeftijd lastig en oefenen we erop om het toch een beetje bij te houden. Ik had trouwens ook een systeem van een tuig waaraan ze haar eigen ding mocht doen en een halsband waaraan ze bij mij mocht blijven, dat werkte bij haar heel goed als pup, maar ik merkte dat het nu ze in de puberteit raakt een stuk minder goed begon te werken. Ik heb de lange riem even achter slot en grendel gedaan (wij wandelen trouwens wel altijd naar een punt waar ze los flink mag uitrazen, als dat niet kon had ik ‘m er nog wel even bij gehouden) en wij oefenen nu inderdaad alleen aan de korte riem met wandelen. Ze moet netjes meelopen en ik leer haar een commando voor wanneer ze mag snuffelen en niet op mij hoeft te letten. Dat wissel ik dan af. Als ik wil dat ze op me let doen we vaak oefeningetjes, tempowisselingen, zit, naast, tussen, achter. Als ik dat niet doe ben ik haar aandacht op dit moment vrij snel weer kwijt. Jouw hondje klinkt zeker heftiger dan de mijne, dus ik zeg niet dat voor jullie zou werken, ik zeg het meer om aan te geven dat zelfs een wat minder heftig exemplaar zoals die van mij op deze leeftijd gewoon vaak de baas niet ziet staan. 

Dat rust de beste aanpak is voor de problemen waar je mee worstelt met je hondje verbaast me niet, als jij heel erg in de stress schiet terwijl zij duidelijk ook al zo hoog zit, heb je kans dat je het onbewust in elk geval niet beter maakt (daar maak ik mezelf hier ook wel eens schuldig aan, dus je bent niet de enige), dus ik ben benieuwd hoe ver je komt met deze inzichten! Ik vind wel dat jullie erg je best voor haar doen hoor, het komt vast uiteindelijk wel goed.

Lukt me niet om te quoten. Ik ben zelf gewoon wars van in mij laten bijten bij welke state of mind ook of vanuit een frustratie, zeker bij opgroeiende jonge honden. 

Hier heb ik dus wel de halsband gepakt als dat nodig was en draaide die indien nodig een kwartslag zodat er niet in mij gebeten kon worden, niet naar een andere hond, er kon niet naar de grond gedraaid worden of omhoog kon worden gekomen de enige optie voor de hond was om rustiger te worden waarna ik de grip op de band verslapte. En weer aandacht kon krijgen en alternatieve opdracht gaf die uitgevoerd werd waar ik wel voor kon belonen.

Sporadisch moeten doen, boodschap naar de hond toe was eigenlijk vrij snel duidelijk. Ik kan me oprecht niet voorstellen dat mensen zich keer op keer dusdanig laten happen en met een lijn een hond van je af moet houden om bijten en happen te voorkomen.

Dan maar kort en duidelijk helder en klaar doorkomen naar een hond ipv gaan bedenken waarom ze doet zoals ze doet en dingen omzeilen en dan nog met een hyper hond komen te staan. 

Los van grootte of ras. Bij sommige dingen denk ik inderdaad, tel tot tien het is een fase.. maar bij andere zaken ben ik gewoon liever helder en duidelijk en mijn huid of kleding beschadigen is gewoon iets wat ik pertinent niet tolereer. En daar ben ik wel wat harder in als dat noodzakelijk is om de boodschap over te brengen, zeker bij een jonge hond.

Idem dus gedrag naar eigenaar, huisgenoten en andere huisdieren of dingen die "normaal" zouden moeten worden in de woonomgeving.

Het kan niet zo zijn dat een hond continue in hypermodus blijft komen bij alledaagse dingen die op een bepaald moment wel als "normaal" beschouwd zouden moeten worden. Of begrenzen van uiten van gedrag op een manier die domweg niet wenselijk is.

Ander klein probleempje. Tijdens de zomermaanden gaat de tv bij ons zelden aan, maar nu  het  het rapper donker wordt kijken we 's avonds wel eens naar een programma. Nu blijkt onze pup voor het minste uit haar slaap al blaffend recht te springen: door geblaf van andere honden op tv, door sirenes op tv, door een schreeuwend kindje...

Ze lijkt niet te beseffen waar het vandaan komt en blijft echt lang en luid blaffen. Ondertussen zoekend naar waar het geluid kan vandaan gekomen zijn, ergens in huis.

Hoe pak ik dat best aan? Ik probeer haar nu wel te kalmeren door haar rustig toe te spreken, eens te aaien, maar dat werkt toch niet onmiddellijk.

Dat lijkt wel alsof ze heel slecht gesocialiseerd is?

Dit gedrag zou daar typisch bij passen.

Maar uit al jouw verhalen kan dit haast niet de oorzaak zijn.

Hoe was dat dan in het begin, kon je toen wel normaal de tv aanzetten?

Blijven doen, ze moet er toch weer aan wennen. 

Ik had dat met een paar honden ook. Ik bleef herhalen, t is goed, het is op tv, en wees dan ook naar de tv. Op een gegeven moment viel t kwartje wel.

Je zou hier desentisisatie en counterconditioning voor kunnen gebruiken. Zie hier een uitleg daarvan mbt tv. Zijn het beelden en geluiden waar ze op reageert? Je zou ook kunnen beginnen met kleedje over tv en eerst trainen met alleen geluid en daarna beeld toevoegen.

https://www.kwispelheide.be/wat-als-uw-hond-tekeer-gaat-naar-tv/

De tv zal uiteindelijk wel wennen. Je kan hem af en toe aanzetten met het geluid zacht en dan per keer iets luider als ze er goed op reageert. Je kan haar op die momenten een kluif geven of een gevulde kong.

Net terug van een laatste avondwandeling en hopelijk valt ze nu in een iets diepere slaap.

Wat de vragen betreft over of het in het begin ook zo was: in het begin viel ze amper in slaap en moesten we haar bench uiteindelijk zelfs in een andere afgesloten ruimte zetten opdat ze tot rust zou komen. We hebben hier ook echt weken in ons eigen huis rondgeslopen, ze schoot voor het minste recht en direct in overdrive. Ik mag dus niet klagen over die paar keer dat ze schrikt van geluidjes van tv, we komen eigenlijk al van heel ver en er is echt veel verbetering ook.

Geen idee of dat bestaat bij honden, maar ze lijkt een beetje hoogsensitief ofzo.

Ik heb ondertussen ook het idee dat ik een echte waakhond in huis heb gehaald, als iemand langs achter komt slaat ze ook wel serieus aan, niemand komt hier nog ongemerkt binnen...

Ik vond dat van de tv gewoon raar, omdat onze kat duidelijk wel het onderscheid kan maken tussen tv en echt. Als er een hond blaft op tv kijkt hij nooit op, als dat in het echt, dichtbij de woning zou zijn zou hij wel reageren. Op dat vlak is de hond minder slim dan de poes, maar mss ligt het aan de nog jeugdige leeftijd.

Ik heb de tv sowieso al stiller gezet en de kluif is ook altijd een goed idee, dat heeft ze sowieso echt nodig binnenshuis.

Bedankt, ik bekijk het zeker eens! Het is enkel op geluid voorlopig.

Er zijn inderdaad indicaties dat verhoogde prikkelgevoeligheid ook bij bepaalde honden bestaat (canine Sensory Processing Sensitivity). Ik heb ook zo'n prikkelgevoelige hond die ik ook erg heb moeten trainen op het niet continu reageren op allerlei soorten prikkels (hij kon eerst ook alleen overdag slapen en tot rust komen in een eigen prikkelarme ruimte, inmiddels kan hij dat overdag in de woonkamer). Misschien vindt je dit (wetenschappelijke) artikel interessant. O.a. staat er ook in dat aversieve methoden juist bij dit soort honden een slecht idee is (there was a statistically significant interaction between cSPS-score and reported use of “negative punishment” on the outcome of behaviour problems: the odds of showing a behaviour problem increased by 1.24 if “negative punishment” was reported in dogs with higher cSPS-scores ) 

https://www.nature.com/articles/s41598-020-62094-9#:~:text=A%20trait%20similar%20to%20SPS,are%20linked%20to%20behaviour%20problems.

Heidi, ik had al veel eerder naar jouw raad moeten luisteren. Net getest en mijn pup heeft inderdaad giardia. Morgen heb ik een afspraak bij de DA. Ik hoop dat we dit rap kunnen oplossen en dat samen met de giardia de onnrust ook verdwijnt.

Ik kreeg de nodige medicatie tegen die giardia, moet ook allerlei lastige maatregelen nemen als wassen van speeltjes, tapijtjes, mand op hoge temperatuur, hond zelf dagelijks wassen enz.

De dierenarts zei me wel dat het soms hyper-gedrag en het bijterige, de aard van het beestje is, dat ze dat veel hoort bij jonge poedels en ik me geen illusie moet maken dat dit samen met die giardia zal verdwijnen.

Ocharme, heeft ze giardia, hopelijk slaat de medicatie goed aan en helpen alle hygienemaatregelen snel.

Ziektes kunnen gedrag zeker beinvloeden. 

Nelis Verhoeven van Calming Signs had bijv. over gedrag en schildklier ooit eens een interessant stuk gegeven. Ontstekingen kunnen ook gedragsveranderingen geven las ik ooit ergens. Om maar een voorbeeld te noemen. Gedrag is afhankelijk van vele factoren.

Illusies maken moet niet natuurlijk. Gewoon kijken naar de hond zelf en daarop inspelen.

Beterschap!!

Ondertussen is de eerste fase van de behandeling tegen giardia voorbij. Nu 5 dagen wachten en dan weer 5 dagen medicatie en opnieuw testen.

Dan haar gedrag.

Waar ik mij het meest zorgen over maakte was haar 'hapgedrag', tegen ons opspringen en happen als iets haar niet aanstond of bij opwinding. Dat is de laatste tijd enorm verbeterd. Slechts 1 keer begon het op wandeling, toen we op het strand arriveerden, maar toen keerden we onmiddellijk om met de woorden: 'genoeg, we zijn terug naar huis', en ze stopte er stante pede mee. Sommige mensen betwijfelen of dat wel kan, dat ze dat allemaal snapt, maar ik ben ervan overtuigd van wel, die begrijpt ook echt heel veel woorden.

Ik wil niet stoefen ofzo, maar 'kom hier', kent ze in 2 talen. Toen we haar net in huis haalden luisterde ze al perfect naar het commando 'viens ici!', geleerd bij haar Franstalige fokkers. We zijn uiteraard overgeschakeld op het Nederlandse commando en dat kan ze echt al perfect opvolgen sinds ze 8 weken was. Het is het commando dat het meest frequent gebruikt wordt ook. We spelen zelfs regelmatig het 'gezinsspelletje', dan staan we met z'n vijven in een hele grote cirkel buiten en roepen we beurtelings 'kom hier'. Zij rent dan van de ene naar de andere en krijgt dan uiteraard een beloning en ze vindt dat superleuk.

Waarom vertel ik dit? In de hondenschool kreeg ik (alweer) onder m'n voeten, omdat ik met haar 'opvoeding' moet starten. En dat het 'kom hier'-commando toch 1 van de eerste zaken zou moeten zijn dat ik mijn hond had moeten leren. Echt, die doen daar alsof ik een compleet verwaarloosde, nooit eerder getrainde hond heb.

Wat is nu het geval? De hoogste beloning voor mijn hond is geen voertje, geen floshtouw om mee te spelen, geen knuffel van ons, maar wel.... contact met andere honden.

De instructeur houdt de hond vast, de eigenaar staat wat verder en roept de hond en staat ondertussen super enthousiast met zo'n flosh te zwaaien en dan komen de hondjes vrolijk aangerend.

Zo ook de onze... tot ze op anderhalve meter voor ons ineens beslist dat de andere honden toch leuker zijn dan een voertje of spelen met dat touw en ze dus maar tussen de andere honden door begint te slalommen om ze allemaal goeiendag te zeggen, daarbij grote commotie veroorzakend op het oefenveld. En dat gebeurde nu al vier lessen na elkaar.

De hondenschool denkt dus dat dit komt omdat ze dat commando niet echt kent, of omdat ze niet weet waarvoor die flosh dient omdat we daar nooit mee spelen, maar niets is minder waar. Die beslist gewoon dat ze liever zichzelf beloont, dan dat ze door ons beloond wordt met iets dat zij minder leuk vindt...

Ik krijg er gewoon grijs haar van, zowel van haar gedrag als van die voortdurende suggestie door de instructeur dat we haar nog nooit iets geleerd hebben in haar leven...

Ook het oefenen thuis met de kippen loopt fout. Niet alleen zit ze nu aan de andere kant van de draad de kippen op te jagen, ze springt er nu zelfs voortdurend over. Eén keer via een stoel die op een meter van de draad stond, één keer door de draad vanboven plat te duwen en nadat we extra palen gebruikten om de draad te verstevigen geraakte ze er toch nog half klimmend, half springend over. Het is gewoon een obsessie.

Ze neemt dan de kippen in haar bek, die verliezen zelfs geen pluimpje, maar het kan echt niet, die beestjes gaan nog een hartaanval doen van de schrik.

Vanmorgen was het laatste incident. Ik zie dat ze richting draad loopt. Ik roep haar onmiddellijk bij me. Ze komt. Ze krijgt een beloningssnoepje en van zodra ze dat in haar mond heeft draait ze zich om, ze neemt een vliegende aanloop en geraakt op wonderbaarlijke wijze dus over die draad (1m20 hoog).

Niet normaal. Ik dacht nochtans alles goed gedaan te hebben: ik hou supervisie, ik roep haar voor ze die draad bereikt, ze wist al van de eerdere keren dat ze niet tegen die draad mag springen, ik krijg haar aandacht, zij wordt daarvoor beloond en dan loopt het toch nog compleet fout. Dus zelfs onder supervisie kan ze die tuin niet meer in, tenzij ik haar aan een leiband hou.

Nogmaals mensen, ik ben heel veel met haar bezig, doe hersenwerk, laat haar altijd werken voor haar eten met zoekspelletjes, puzzels, ik ga vier keer per dag wandelen met haar (gemiddeld komen we aan 10 km per dag), we spelen met bal en touw, en we trainen met voertjes zoals in de hondenschool commando's als draaien, dicht, liggen, over en onder objecten kruipen enz. (al heeft ze bij dat trainen met voertjes wel weer een neiging terug te gaan opspringen en happen, ook in de hondenschool). Ik zeg dat er telkens bij omdat ik al kan voorspellen dat veel mensen bij dat kippenverhaal gaan vragen 'doe je er wel genoeg mee', 'wordt ze niet baldadig uit verveling?'. Ik ben dat zo beu gehoord.

Als je een kwartier niet bezig bent met die hond verveelt ze zich al. Ik heb soms het gevoel dat mijn pup entertainen meer dan een fulltime bezigheid is.

Ze is verder wel heel lief hoor, maar ze hangt toch liever de clown uit dan braaf te gehoorzamen vrees ik. En dat jachtinstinct (gelukkig voor kat en kippen met hele zachte beet) krijg ik er voorlopig ook echt niet uit.

Alle tips zijn verder welkom. Maar gewoon steeds hetzelfde trainen (zoals op de hondenschool) zou moeten leiden tot een soort automatisering waarbij ze blindelings de commando's volgt, terwijl ik eerder het gevoel heb dat ze het gewoon beu wordt en daardoor de boel begint te saboteren.

Wij leerden nu in de hondenschool dat we onze voet op de leiband moeten zetten, haar daarbij heel laag houdend. Enkel zo kan ze niet meer happen naar ons. Zoals gezegd, het happen is verminderd, behalve tijdens het trainen.

Maar als de hondenschool zo veel stress aan jullie twee bezorgt... Waarom blijven jullie naar die school gaan? Wat zijn eigenlijk je verwachtingen van deze school, Marie? 

Sommige kinderen doen het toch ook veel beter met thuisonderwijs..

Dit verhaal met de kippen... Ze is nu geen kleine pup meer maar een puber, een jonge hond die zich heel snel verveeld en af en toe alles "vergeet" wat ze reeds heeft geleerd. Ik blijf het geen abnormaal gedrag vinden: 

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Mijn hond is nu 7,5 maanden oud, zit soms volledig in de knoop met zichzelf en zijn hormonen; en toch zie ik wel het verschil met zijn gedrag toen hij nog maar 5 maanden oud was. Ze worden met elke maand volwassener.. 

Mijn tip is: gewoon geduld hebben en blijven oefenen. En mssn de hondenschool (even) links laten liggen.

Mijn verwachtingen van de school en van gehoorzaamheidstraining in het algemeen?

- Dat ze haar impulsen kan beheersen waardoor de kat en de kippen thuis ook minder stress zouden ondervinden.

- Dat ik erop kan vertrouwen dat ze onder appel staat als ik haar zou los laten (wat ik nog altijd niet durf).

- Dat ik met vrienden en hun even oude honden kan afspreken zonder dat de mijne als een waanzinnige bovenop die andere jonge honden springt en hen tegen de grond pint zoals ze met de kippen doet.

In de hondenschool leren ze commando's opvolgen terwijl er afleiding is, zoals bijvoorbeeld andere honden rond hen. Laat dat nu juist zo moeilijk zijn voor haar. Ik wil dat dus niet direct opgeven.

Die vergelijking met kinderen die nooit naar school kunnen stemt me trouwens ook triest. Thuis'onderwijs' (dan nog soms bij ongediplomeerde ouders) vind ik zielig en mss enkel aanvaardbaar als er echt iets scheelt met de kinderen, maar da's natuurlijk een heel andere discussie.

Maar het is wel een feit dat mijn hond zich daar toch precies het vervelendst gedraagt in de hondenschool, beetje frustrerend wel...

Bedankt voor de link trouwens, interessant! Ook die kalmerende signalen nog eens op een rijtje gezet, is handig.

Ik doe behendigheid via een hondenschool.

De eigenaresse van de hondenschool is een gediplomeerd iemand die allerlei opleidingen in hondengedrag etc heeft. En er ook echt goed in is.

Zij geeft ook individueel les, waar iemand maar wil. Op straat, het strand of juist bij iemand thuis.

Dan heb je één op één les en kun je gericht werken aan een probleem of wat je maar wil.

Misschien ben je gebaat bij zoiets?

Die hondenschool doet trouwens lang niet alle groepslessen op het hondenveld.

Ze gaan van de 10 x de helft naar andere locaties, bv naar het bos, in het centrum, op een plein, bij het station etc

Zodat de honden leren niet alleen op het hondenveld gehoorzaam te zijn, maar overal.

Veel honden zijn op het hondenveld super gehoorzaam en komen altijd 'hier'.

Maar daarbuiten totaal niet omdat ze de gehoorzaamheid hebben gekoppeld aan het hondenveld.

Hoi Marie,

Mijn hondentrainster, die volgens de nieuwste inzichten traint, vertelde enthousiast te zijn over het boek "Easy peasy puppy opvoeding" van Steve Mann. Misschien is het een leuk en leerzaam boek voor jou?

Nou ja, op school hebben ze natuurlijk geen kippen. Als je echt heel doelgericht wil werken, dan zou ik er toch een gt voor inschakelen. Je kan beginnen met een online consultatie trouwens. Dit geeft je ook veel meer mogelijkheden want je kan dan er eentje in NL opzoeken (want ik weet dat een goeie gt in BE vinden geen evidentie is ). 

'Recall' moet je idd blijven oefenen en volhouden . Maar persoonlijk vind ik dat je het ook zelf kan doen. En dan is het best om te beginnen met 1 of 2 honden in de buurt van je pup (van je kennissen mssn?) ipv met 20 pups van dezelfde leeftijd aan het hondenveld. Als het met 1 of 2 honden goed lukt, dan kan je die oefening zelf moeilijker en moeilijker (met meer afleidingen) blijven maken.. 

Ik begrijp absoluut je wens om met andere hondeneigenaren te kunnen afspreken. Maar toch moet je hier rekening houden met verschillende scenario's. Dat kan ook gebeuren dat het gewoonweg niet klikt tussen de twee honden. En dan.. helaas pinda kaas. Daar kan je echt weinig aandoen. Je hond moet ook niet elke andere hond super tof vinden..

Heb je soms een vriendin met oudere, stabiele hond? Dan denk ik dat het afspreken reeds nu weinig problemen zou opleveren. Integendeel, de oude hond zou je pubertje perfect kunnen corrigeren, haar "manieren" leren (op niet agressieve wijze) zodat je hond begrijpt dat het geen goede idee is om elke andere hond proberen te overmeesteren. 

Maar als je nu iemand met even speels pubertje op bezoek krijgt, dan is de kans natuurlijk groot dat die twee wat zot gaan doen. Wel moet je je dan op tijd bemoeien en alle twee uit de situatie kunnen halen voordat het iets te ver escaleert (maar op een rustige etentje moet je dan toch hoogstwaarschijnlijk niet rekenen). 

En wat je ook regelmatig op dit forum leest.. Het zijn juist de terrorpups die uiteindelijk tot de meest fijne honden opgroeien.   

Heb jij een advies voor mij, wat als je hond dan niet rustig wordt en als je dan even je grip weer verslapt omdat hij rustig wordt weer doordraait en gaat happen.

Levi is een kruising mechelse en hollandse herder van 19 weken, perfecte hond, behalve dat hij altijd hapt, bij alles, spelen, aaien, gewoon uit het niets. Het woordje "Nee" kent hij wat dat betreft niet, net als zachtjes of rustig. Hij is erg volhardend , eigenwijs.

Van kleins af aan hebben wij hem de geijkte dingen geleerd, alleen de bijtrem lukt niet en we hebben er alles aangedaan.

Volgens GT is een herder sowieso pittig maar die van ons spant de kroon en is dubbel zo pittig. Zij vindt het meer een werkhond en geen huishond.

Ik moet hier wel een beetje om lachen, want dat is precies het allermoeilijkste aan het opvoeden: dat je zelf leuker moet zijn dan al dat andere in de wereld. Bijvoorbeeld andere honden, maar ook het strand, blaadjes of iets lekkers op straat, kippen in de tuin en ga zo maar door. Dat ze ervoor moet kiezen om te luisteren naar jou i.p.v. te doen waar ze mee bezig was/van plan was.

Dat is ook de uitdaging bij een hond die los loopt naar je toe roepen. Als ze iets leukers ziet, dan kiest ze om daar naartoe te gaan.

Jouw conclusie is dus correct. Ik vind het merkwaardig dat de hondenschool een andere conclusie trekt. Jouw hond kent namelijk dondersgoed wat 'kom hier' betekent (in twee talen ).

Eigenlijk zou je moeten ontdekken wat ze het aller-allerleukste vindt en dat ze dat alleen bij jou kan halen. Wat een hond het leukst vindt, verschilt natuurlijk per hond. De ene houdt van trekspelletjes, de ander houdt van ballen en weer een ander doet echt alles voor een voertje.

(Mijn hond houdt van 'actie!!!' maar dat kan natuurlijk overal vandaan komen.)

Hoe dan ook geldt, dat als wat jij te bieden hebt minder is dan het alternatief, dat je het zal 'verliezen'. Dan ben je in haar ogen te saai.

Het voelt misschien als een afgang en een belediging, maar ze probeert gewoon plezier te hebben in het leven en ze kiest wat ze leuk vindt.

Ik lees ook dat het bijten echt een stuk minder is. Als je van een afstandje vergelijkt met een maand geleden, is er toch veel ten goede veranderd?

Dan zit je nu nog met 'het kippenprobleem', maar dat is in verhouding toch een stuk minder erg (ze heeft tot nu toe een zachte beet) dan het bijt/overdrivegedrag?

Heb je weleens geprobeerd haar, zodra je haar hebt betrapt dat ze naar de kippen toe wilde gaan, haar naar binnen in de ren gebracht? Een soort time-out. Zo van: als je je zo gedraagt, dan mag je niet bij ons buiten. En dat consequent iedere keer gedaan, zodra ze negatief gedrag naar de kippen vertoonde?

Duimen dat het goed blijft gaan met de giardia.

Knap he dat een hond zo snel in verschillende mensentalen zelfs, begrijpt wat we bedoelen. Jenna komt uit Polen en kent wat poolse commando`s, die ik uiteraard nooit gebruik, maar na al die jaren weet ze ze nog steeds als ik het eens uitprobeer. Mijn vriend is duitser en spreekt duits met haar, ik nederlands, maar ze snapt alles.

Is me ook gebeurd dat ik midden in een bos stond, Jenna liet ik toen nog regelmatig los, maar ik zag dat ze zeer geinteresseerd was in een luchtje, dus ik riep haar bij me, ze komt, neemt de beloning aan maar spurte toen gelijk weg de geur achterna. Dat was toch een beetje erg veel leuker dan ik met mijn snoepjes, en daar sta je dan en wacht en wacht en roept, en wacht en roept, een eindeloze twintig minuten lang voordat ze weer terugkwam. Daarna is ze dan ook nooit meer van de lijn geweest, het risico is te groot vond ik.

Wat leuk dat jullie met de hele familie een spel met haar samen spelen, dat zal ze vast geweldig vinden. En is gelijk goed voor de binding.

Ik snap niet hoe die mevrouw van de hondenschook kan denken dat er niets met haar gedaan wordt, alleen maar omdat ze andere honden interessanter vindt dan het trainen op dat moment. Of die vrouw is heel onervaren, of ze is nooit meegegaan met de ontwikkelingen op het gebied van omgaan met honden. Ik zie er eerlijk gezegd ook niets geks in. Wie weet is je hond wel niet alleen hooggevoelig maar ook hoogintelligent, die indruk krijg ik tenminste.

Wat ik zelf niet zou doen met zo een gevoelig hond is balletjes gooien en trekspelletjes. Denk dat dit alleen voor nog veel meer opwinding zorgt. Een rustig denkspel zorgt ook voor inspanning maar geeft ook heel veel voldoening.

Komt ze ook niet tot rust als jijzelf gaat zitten met een boek oid? En haar desnoods aan de lijn houdt, of als ze dan niet kalmeert in haar ren?

Met de kippen zou ik haar voorlopig aan de lijn houden in de tuin zodat ze echt de kans niet meer krijgt bij de kippen te komen. Heb je al eens samen met haar van een grote afstand de kippen bekeken, en met haar "gesproken", zoiets als "dit zijn de kippen, die horen bij ons, zie je wel etc...." en dan weer naar binnen, en zo steeds wat uitbreiden. Het mooist zou zijn voordat ze heel erg opgewonden is, weer rustig naar binnen. 

Maar het is dus een hele puzzel wat wanneer het juiste is om te doen.

Die hondenschool, dat weet ik niet of dat voor jullie zo leuk is. Een hond leert niet perse van veel honden om zich heen te hebben om daar niet meer op te reageren in andere situaties, dat kan voor sommige honden juist andersom zijn. Zowel Lola als Jenna reageerden op andere honden door uit te vallen, bij hen hielp het om juist eerst maar zoveel mogelijk alle honden op afstand te houden. Lola kon later goed met andere honden behalve dat ze voor sommige honden te overheersend was. Jenna houdt er gewoon niet van, of eigenlijk heeft ze juist heel veel tijd nodig. Wat bij haar goed uitpakt is samen met een vriendelijke hond op afstand wandelen, beiden aan de lijn en eerst niet met elkaar in contact komend.

Een goede gt met een op een begeleiding vind ik zelf een heel goed idee om te kijken of dit niet meer iets voor jullie is dan deze hondenschool.

Dat wil ik ook wel nog eens benadrukken, dat hetgeen waar ik eigenlijk echt van wakker lag serieus aan het verminderen is. Allé, hout vasthouden, ik heb dat al eerder gezegd en dan gebeurt er soms iets waardoor ik weer helemaal ontmoedigd geraak, maar inderdaad, het is totaal niet meer te vergelijken met een maand geleden.

De dierenarts vond trouwens ook dat ze veel rustiger geworden was, ze liet zich gewillig doen op de onderzoekstafel zonder continu in iets te willen bijten, bij het afrekenen lag ze rustig tegen mijn benen op de grond...

Nu is het eerder de ongehoorzaamheid, maar da's inderdaad een -in mijn ogen toch ook- minder groot probleem dan dat happen, omdat ik bij dat laatste vreesde dat het echt een agressiedingetje kon worden.

Ik weet verder eigenlijk maar 1 manier om leuker te zijn dan al die pups in de hondenweide: ik zou een kip kunnen meenemen of de kat in mijn armen houden. Als die dan nog wat gaan fladderen of met de staart gaan slaan komt mijn hond gegarandeerd mijn richting uit.

Echt geen idee hoe ik ooit die kleine, levende en wild bewegende wezens zou kunnen kloppen om nóg leuker te zijn dan dat?

Ondertussen blijft ze inderdaad in haar ren 'vliegen'. Telkens ze naar buiten gaat en op de draad gaat leunen stoppen we er haar in. En ze is heel volhardend want het gebeurt constant. Ook nu ligt ze te zuchten in haar ren, alsof haar het grootste onrecht ter wereld werd aangedaan. Maar wij zullen dit keer ook proberen vol te houden. Zolang ze telkens naar die kippen rent wordt er niet meer in de tuin gespeeld. De kippen zitten nu nochtans op grotere afstand, want we hebben ze na het incident van vanmorgen veilig in de kippenren gehouden en geen toegang meer gegeven tot het stuk tuin dat we voor hen hebben afgezet. Ze zijn wel nog steeds zichtbaar vanuit onze tuin, dus blijft de hond erheen lopen. Ik heb nu wel het gevoel dat we de kippen straffen omdat de hond haar manieren niet kan houden. Hopelijk is het maar tijdelijk en zal het muntje uiteindelijk vallen bij onze pup.

@ Monique, ik lees dat de 'bijtrem' niet lukt. Wil dat zeggen dat je pup echt doorbijt? Hier hadden we vooral wondjes en gescheurde kledij zolang de puppytandjes nog niet gewisseld waren. Nu had ik onlangs wel nog eens een gescheurde trui, maar maar wondjes heb ik zo goed als niet meer, ze hapt eigenlijk niet zo hard. Dat stelt me dan ook weer gerust als ze de kat en de kippen te grazen neemt, ze heeft echt een hele zachte beet, de kat weet dat ondertussen en panikeert dan niet echt, de kippen daarentegen. Ik zou dat sowieso willen afleren...

Zoals ik eerder zei, als ze nu nog maar even hapt in de hondenschool moeten we onze voet op haar leiband zetten en haar hoofd op die manier laag houden. Het ziet er ook wel wat zielig uit eigenlijk, maar het helpt haar voorlopig wel om weer kalmer te worden. Geen idee of dit hondonvriendelijk advies is en dus in strijd met de regels hier. Als het zo is moet iemand mij maar een seintje geven, dan verwijder ik het wel.

@Lara: ik heb maar 1 (verre) vriendin met een volwassen hond, had deze zomer al afgesproken met haar toen ik een paar dagen voor onze ontmoeting bericht kreeg dat de hond mank was en naar de dierenkliniek moest. Gelukkig was dat voor we samen kwamen en niet daarna, ik zou me schuldig gevoeld hebben met mijn wilde furie.

In de hondenweide was ze laatst ook veel te wild met een andere pup, die op zijn beurt ook wild was met haar. Net toen we wilden tussenkomen kwam er een oudere hond op af die hen beiden een snauw leek te geven. Onmiddellijk staakten de pups hun wilde spel en de boel kalmeerde op haast magische wijze. Sommige oudere honden zijn echt moeials, merken we in de hondenweide, maar het had z'n doel niet gemist.

Het boek het boek "Easy peasy puppy opvoeding" van Steve Mann las ik nog niet, al heb ik me wel al suf gelezen over hondenaangelegenheden. Bedankt voor de tip! Ik zocht het op en het is beschikbaar in mijn plaatselijke bibliotheek. De volgende keer neem ik dat zeker eens mee.

" Duimen dat het goed blijft gaan met de giardia.
Knap he dat een hond zo snel in verschillende mensentalen zelfs, begrijpt wat we bedoelen. Jenna komt uit Polen en kent wat poolse commando`s, die ik uiteraard nooit gebruik, maar na al die jaren weet ze ze nog steeds als ik het eens uitprobeer. Mijn vriend is duitser en spreekt duits met haar, ik nederlands, maar ze snapt alles.
 
Is me ook gebeurd dat ik midden in een bos stond, Jenna liet ik toen nog regelmatig los, maar ik zag dat ze zeer geinteresseerd was in een luchtje, dus ik riep haar bij me, ze komt, neemt de beloning aan maar spurte toen gelijk weg de geur achterna. Dat was toch een beetje erg veel leuker dan ik met mijn snoepjes, en daar sta je dan en wacht en wacht en roept, en wacht en roept, een eindeloze twintig minuten lang voordat ze weer terugkwam. Daarna is ze dan ook nooit meer van de lijn geweest, het risico is te groot vond ik.
 
Wat leuk dat jullie met de hele familie een spel met haar samen spelen, dat zal ze vast geweldig vinden. En is gelijk goed voor de binding.
Ik snap niet hoe die mevrouw van de hondenschook kan denken dat er niets met haar gedaan wordt, alleen maar omdat ze andere honden interessanter vindt dan het trainen op dat moment. Of die vrouw is heel onervaren, of ze is nooit meegegaan met de ontwikkelingen op het gebied van omgaan met honden. Ik zie er eerlijk gezegd ook niets geks in. Wie weet is je hond wel niet alleen hooggevoelig maar ook hoogintelligent, die indruk krijg ik tenminste.
 
Wat ik zelf niet zou doen met zo een gevoelig hond is balletjes gooien en trekspelletjes. Denk dat dit alleen voor nog veel meer opwinding zorgt. Een rustig denkspel zorgt ook voor inspanning maar geeft ook heel veel voldoening.
 
Komt ze ook niet tot rust als jijzelf gaat zitten met een boek oid? En haar desnoods aan de lijn houdt, of als ze dan niet kalmeert in haar ren?
 
Met de kippen zou ik haar voorlopig aan de lijn houden in de tuin zodat ze echt de kans niet meer krijgt bij de kippen te komen. Heb je al eens samen met haar van een grote afstand de kippen bekeken, en met haar "gesproken", zoiets als "dit zijn de kippen, die horen bij ons, zie je wel etc...." en dan weer naar binnen, en zo steeds wat uitbreiden. Het mooist zou zijn voordat ze heel erg opgewonden is, weer rustig naar binnen. 
 
Maar het is dus een hele puzzel wat wanneer het juiste is om te doen.
Die hondenschool, dat weet ik niet of dat voor jullie zo leuk is. Een hond leert niet perse van veel honden om zich heen te hebben om daar niet meer op te reageren in andere situaties, dat kan voor sommige honden juist andersom zijn. Zowel Lola als Jenna reageerden op andere honden door uit te vallen, bij hen hielp het om juist eerst maar zoveel mogelijk alle honden op afstand te houden. Lola kon later goed met andere honden behalve dat ze voor sommige honden te overheersend was. Jenna houdt er gewoon niet van, of eigenlijk heeft ze juist heel veel tijd nodig. Wat bij haar goed uitpakt is samen met een vriendelijke hond op afstand wandelen, beiden aan de lijn en eerst niet met elkaar in contact komend.
Een goede gt met een op een begeleiding vind ik zelf een heel goed idee om te kijken of dit niet meer iets voor jullie is dan deze hondenschool. "

Dobry

Ook hier is het woord 'overheersend' van toepassing. Zeker met pups, maar met volwassen honden gedraagt ze zich steeds beter. Ik merk echt dat ze heel veel van die kalmerende signalen toepast op de hondenweide tov de oudere honden waar ze precies wel respect voor heeft , da's wel leuk om te zien.

Alleen hebben mijn 2 allerbeste vriendinnen pups van dezelfde leeftijd, we hebben ook nog steeds niets beslist ivm met ons jaarlijks weekend (begin november) waarbij we met de drie honden in 1 groot huis zouden logeren... Ik zou zo graag hebben dat dit goed komt, het is zeker geen agressie maar wel overdreven opgewondenheid, en dat onevenwicht waarbij onze hond steeds bovenop ligt en de pups onder haar ahw in een greep houdt (tot die gaan grommen en wij uiteraard tussenkomen).

Er is nog even tijd, hopelijk wordt ze de komende maand op dat vlak wat rustiger, mss leert ze dat wel op ons wekelijks uitje naar de hondenweide van de oudere honden (al vind ik het daar wel altijd heel spannend omdat je nooit echt weet hoe de andere honden daar reageren).