Honden uit het asiel

Hoi allemaal!

Er vindt zich de laatste tijd een hevige discussie plaats in mijn familie. We hebben namelijk besloten om een hond te nemen máár ons eerste hondje beviel niet en we moesten haar terug brengen (zie: Nieuw! Duitse Herder)

Nu hebben we dus een probleem want mijn vader en broer willen een hondje van een erkende fokker maar mijn moeder en ik zouden ook graag een hondje uit een asiel willen halen.
Het meest gehoorde argument is dat 'een hond uit een asiel een verleden heeft' nou is dit in mijn oren nog geen eens zo erg! het maakt de hond niet meer of minder. Nu is mijn vader sceptisch(er) geworden tegenover honden uit het asiel omdat onze eerste hond dus zo bang was en nu is mijn vader bang dat een hond uit het asiel ook zo'n soortgelijk probleem zou hebben. Nu vind ik dit totale onzin: veel honden worden gewoon geplaatst uit het asiel en het zijn leuke honden en niet per se bange honden.
Nu vraag ik me af vinden jullie dit nou ook of niet? Zijn honden uit het asiel voor jullie "minder" omdat ze "een verleden" hebben? Alvast bedankt voor de moeite

Groetjes, Marijn

hey Marijn

Hoi Marijn,

Nee ik vind zelf niet dat een hond minder is vanwege zijn verleden dan de andere hond. Alle dieren zijn gelijk en honden dus ook. Al is een hondje zwaar mishandeld kan het alsnog een onwijs lief diertje wezen.

Wij hebben een maand geleden een hondje geadopteerd genaamd Chica en dit is ook een hondje met een verleden. Zij heeft in een dodingsstation gezeten in Spanje waar ze uit eindelijk vergast zou worden.
We hadden verwacht dat ze heel erg bang zou zijn en terug getrokken maar ze is helemaal het tegenover gestelde!
Zo zie je maar.

Succes!
Groetjes Denise en Chica

oeps dat ging fout

onze eerste hond kwam ook uit het asiel het was echt een nachtmerrie!!hij heeft ons ontzettend vaak gebeten en mensen hoefde zn naam maar te zeggen en hij liet zn tanden al zien dan zijn maar de kleine dingetjes!we wisten niet waar we aan begonnen dus je moet goed opletten!!!
ik kan je vader een beetje begrijpen hij wil niet dat er 'weer zo'n soort hond' komt!
maar wel super lief dat jullie een asiel hond willen

liefs

miss komt het verhaal een beetje verkeerd over

maare..... er zijn zat leuke honden in het asiel hoor

Hallo,

M'n ouders namen al heel hun leven hondjes uit het asiel. Soms viel dat reuze mee en soms wat minder omdat ze soms graag weglopen als ze van het asiel komen. Deze zomer hebben ze na 10 jaar (want toen hadden ze een kat)terug een hondje uit het asiel gehaald (een parson russel terriër) en dit valt reuze mee. Hij is super gehecht aan m'n ouders maar het is jammer genoeg ook een hond met een naar verleden vrezen we want hij is ook angstig naar vreemde mensen toe. Maar dat belet niet dat m'n ouders dolgelukkig zijn met dat hondje. Ze zouden ze nooit meer kwijt willen.

Dus het is het proberen waard en als het dan echt niet zou gaan dan kun je het nog altijd herplaatsen. Dat zou natuurlijk jammer zijn maar dat is nu eenmaal het risico van een hond van het asiel. Die beestjes verdienen ook een tweede kans.
Ik zou enkel wat oppassen als je nog kleine kinderen in huis lopen hebt. Met het hondje van m'n ouders zou dat niet gaan. Als je kleine kindjes hebt ben ik van mening dat je beter een puppy koopt (maar dat vind je ook dikwijls in het asiel) zodat die kan opgroeien met je kinderen.

Mocht je toch naar een kweker gaan, probeer dan een hobbykweker te vinden die vb. aangesloten is bij een rasvereniging en die dus vb. enkel 1 of 2 rassen verkoopt. Dan ben je toch al een stuk zekerder van het feit dat er niet gesjoemeld wordt. Er zijn zoveel kwekers die enkel en alleen aan veel geld denken en hun moederhonden in ellendige omstandigheden houden. Dat heet Broodfok. Zoek maar eens op op het internet. Je zou erbij wenen als je het ziet.

En... ik weet waar ik over spreek want ik ben vrijwilliger in het asiel en wat we soms moeten weghalen bij broodfokkers...

Good luck

Nele en Tiësto

Je moet met z'n allen achter de keus staan die je gaat nemen, dat is het aller belangrijkste.
Natuurlijk hebben honden uit het assiel een verleden, soms met echte trauma's soms ook niet.
Je kan tegen een ideale hond aanlopen, dat heb ik een keer gehad vroeger een fantastische labrador, we hadden geluk. Het dierenassiel weet soms ook niet waar een hond vandaan komt, dan is het maar afwachten.
Je moet ervanuitgaan dat je netzoveel tijd aan een hond uit het assiel moet besteden als een pup.
Bij een goede fokker mag je ervanuit gaan dat je weet wat je in huishaalt, daarnaast kan je hem naar eigen smaak opvoeden.
Ik zelf ben er niet voor om een hond uit het assiel te halen als je er niet achterstaat en om hem te ´redden`. Je moet op een hond vallen en hem niet zielig vinden.

Hoi Marijn,
wij hebben net als Denise een hondje uit een asiel uit spanje.
ze was ook heel bang toen ze hier pas aankwam, maar dat ik heel begrijpelijk eigenlijk...
een pup nemen is eigenlijk ook evenveel werk (als het niet meer is) als een pup uit een asiel nemen, is mijn mening. een pup moet ook alles worden aangeleerd.

Onze mening is: met liefde, aandacht en geduld kan elke hond de perfecte gezelschapshond worden.

Nina is nu ongeveer een jaar, we hebben haar maanden en hebben geen moment spijt van onze keuze met een asielhondje in zee te gaan.
ze is fantastisch, lief, intelligent, sociaal en vooral heel dankbaar. erg aanhankelijk ook.

er zijn natuurlijk ook pups in de asiels die je ook "vanaf heel jong kan africhten" zeg maar.
succes met het kiezen

Nina was trouwens zoals Iris zei zo een hondje waar we direkt op vielen. we zagen haar foto en die ogen en we waren verkocht.
en wat betreft het karakter van een hond kan het in beide gevallen of de ene of de andere kant op.

wij zijn momenteel met onze 9e herplaatser aan de gang , en ik kan je zeggen het is van de 9 keer slechts 2 maal mis gegaan , en met de rest prima !! zou nooit anders willen , ze zijn je zo dankbaar en worden zo aanhankelijk , en m.i verdienen ze allemaal een kans , meestal kost het je wat tijd want een pup leer je dingen aan , een asielhond moet je vaak dingen afleren , en dit is vaak wat moeilijker ,maar met de juiste instelling geduld en liefde kom je een heel eind

Hoi,

Ik heb ook een asielhond. En ik wist dat het geen makkelijke hond ging zijn (angstig).Dus ik vind niet dat je honden uit een asiel moet 'afschrijven'. Maar je moet wel weten dat er met sommige honden veel geduld nodig is.

Ook niet elke hond heeft een 'verleden'. Goed horen bij het asiel zelf vanwaar de hond komt.

als wij nog een pup doen dan zitten we te denken aan een nestje uit een asiel daar heb je er ook heel veel van dan heb je een pup maar dan uit het asiel en gewoon uit een nestje

Hey Marijn,

Een hond uit het asiel vind ik zeker niet minder dan een hond van een (erkende) fokker.

Wat je alleen wel in je achterhoofd moet houden is dat de hond weg is gedaan met een reden (kan ook 'flauwekulreden' zijn en nu al een aantal weken in een hok word gehouden.
Dit is voor een hond best een traumatische ervaring.
Dan is de hond ook nog wat ouder, dus past zich minder snel aan, aan zijn nieuwe omgeving dan een pupje dat zou doen. Je moet dus meer tijd en geduld hebben, in de meeste gevallen dan.
Kun je met een pup meestal meteen lekker knuffelen, een hond uit een asiel heeft tijd nodig om aan jou te wennen en andersom.

Ik heb zelf een herplaatser (niet uit het asiel maar via een rescue-vereniging) en vind het heel fijn om er tijd en moeite in te steken. Ik was alleen en dat was dus ook geheel mijn keuze.
Ik denk wel dat je met zijn allen achter een besluit moet staan, zo krijgt de hond een eerlijke kans.

Succes met je besluit,

Groetjes, Margje

asielhonden kunnen ''valse'' of ''domme'' honden zijn (zo noemen mensen ze meestal, wat flauwekul is!) die onhandelbaar zijn voor normale gezinnen. Je moet geduld hebben en de hond begrijpen om hem te ''her-opvoeden''. Duitse herders zijn zeer slim en sterk, en in verkeerde handen moord machines. Kijk eerst of je ze aankan, vooral uit het asiel.

Hoi,

Minder is een hond uit het asiel zeker niet!!

Het voordeel van een pup is natuurlijk dat jer er zelf bij bent tijdens de socialisatieperiode. Je kunt hem dan van alles leren kennen. Je weet natuurlijk niet wat een hond uit een asiel heeft meegemaakt en hoe zijn socialisatie is geweest.

Zelf heb ik nu een pup, ik vind het helemaal geweldig. Maar natuurlijk wordt ik af en toe ook wel eens (stapel)gek van hem
Ook heb ik een hond uit het asiel gehad een aantal jaren geleden. Op het eerste gezicht leek het een aardig hondje, niets mis mee. Maar later bleek dat hij toch wel wat 'meegemaakt'moest hebben. We hebben veel met hem te stellen gehad, veel moeten doen om zijn vertrouwen te winnen en zijn 'plek' binnen de rangorde te leren. Maar toen we eenmaal zijn vertrouwen hadden en het goed ging was het een SUPER hond.

Conclusie: met alletwee de honden hebben we veel werk (gehad) maar ze zijn alletwee SUPER!
Dus misschien hebben jullie beiden wel een beetje gelijk?..... Nu nog een compromis vinden...

hoi marijn,
wij hebben ook een hondje uit het asiel en het is echt een schatje. hij is wel bang voor vuurwerk en onweer, maar het gaat steeds beter. we denken er zelfs aan om nog een 2e hondje uit het asiel te nemen

Hey marijn!

Ik heb zelf ook een hond uit het asiel.
Met 3 maanden oud kregen we haar..
Het is een mishandelde pup geweest, dus doodsbang voor alles en iedereen... :-(
Maar nu met heel veel liefde, geduld en vertrouwens komt het allemaal wel goed...
Ze lijft natuurlijk wel een angstig hondje, maar het gaat nu stukken beter dan toen we haar net hadden... :-P
En daar ben ik allang blij mee!!!

Groetjes Brigitte

Ik heb op dit moment 4 honden, allemaal uit het asiel (niet tegelijk hoor). Ze mankeren geen van allen iets en het zijn heel normale, sociale, uiterst vriendelijke dieren geworden, ondanks een best wel vervelende achtergrond. Het zijn nl. meestal mensen waardoor het dier als 'moeilijk' wordt beschouwd. Wel is jammer dat het soms zo diep geworteld is dat het er niet helemaal meer uit is te krijgen.

Dus een asielhond is prima, als je maar goed weet wat de achtergrond is.
Groetjes

Saskia

Eigenlijk zou je een proefperiode moeten krijgen. Ik heb jaren geleden een Groenendaeler overgenomen, die al op verschillende plaatsen was geweest, eerst bij een gezin die met hem gehoorzaamheidslessen hadden gevolgd, dit was er aan te merken, daarna terug naar de fokker wegens scheiding. Dan heeft hij bij een koppel constant op een balkon gezeten. Vrienden van mij, die 10 honden hadden, hebben hem daar weggehaald en zo is hij bij mij terechtgekomen, weliswaar op proef want mijn zoon was op dat moment nog maar een jaar of tien. Zo kon ik op een voorzichtige manier het karakter van de hond bekijken. Buiten enkele nadelen , zoals losliggende kussens stukbijten, aanvallen van epilepsie en niet kunnen loslopen, was het een pracht van een hond. Hij was toen al zes jaar maar we hebben nog vijf jaar ontzettend veel plezier en liefde gehad van hem. Hij wist zich ook heel snel aan te passen. De eerste drie dagen wilde hij niet eten maar vanaf de derde dag was het alsof hij altijd bij ons was geweest. Jammer genoeg hebben we hem op 11-jarige leeftijd moeten laten inslapen wegens prostaatkanker. Dus ja, ik ben wel voorstander van een herplaatser,liefst met een proefperiode, op volwassen leeftijd ken je het karakter natuurlijk al.
Ik vind wel dat wanneer je een volwassen hond in huis neemt, je altijd van in het begin moet laten voelen dat je de leider bent.
Son

ikzelf heb nooit een asielhond gehad
niet dat ze niet leuk of zo zijn
maar de 'achtergrond ' intereseerd ' mij wel
waar komt hij vandaan
wat heeft hij meegemaakt enzo

hoi

allereerst een asielhond is zeker niet minder dan elke andere hond. maar pas wel op met jonge kinderen (dit is natuurlijk niet voor elke asiel hond)heb zelf een een hond uit het asiel gehad toen ik hem ging halen was hij ong. 1 jaar oud en had toen al heel wat baasjes gehad bleek later, ik woonde toen nog alleen. en in het asiel was hij heel lief en rustig maar eenmaal thuis was het wel anders hij was bang van alles (stokken stofzuiger enz...)en kinderen kon hij niet uitstaan en ik kon niet in de buurt komen als hij eten kreeg dan reageerde hij heel aggresief maar ja terug brengen was geen optie wat zou er dan van hem terecht zijn gekomen en diep in hem zat zeker een hele lieve hond verscholen het heeft heel wat tijd aandacht en liefde en zeker veel geduld gekost maar door de jaren heen heeft hij mijn parner leren accepteren en later ook mijn zoon daar was ik nog het meeste bang voor maar toen mijn zoon eenmaal geboren was (heb de hond bij de geboorte betrokken) mocht niemand in de buurt komen hij beschermde de kleine alsof het zijn eigen kind was en mijn hond is 18 jaar geworden de eerste 5 jaar bij mij waren moeizaam maar zijn laatste 12 jaar was hij een echte lieve en zeker dankbare trouwe hond.
heb hem helaas vorig jaar moeten laten inslapen omdat hij inneens ernstig ziek was en een operatie was geen optie zou hij zeer waarschijnlijk niet overleven. dus om hem verder leed te besparen moest het wel.
en heb nu gekozen voor een pup dit omdat mijn zoon nog jong is.
maar wat het ook wordt een pup of asielhond zolang het beesje maar voldoende liefde en aandacht krijg komt het vast allemaal goed.

Omdat ik informatie over 'de route' van Bruno zocht, kwam ik bij jullie uit.

Zelf heb ik een hond moeten wegbrengen naar het asiel, omdat hij echt vals was. Daar zouden we hem laten inslapen.

Tot mijn verbazing hebben ze hem meteen geplaatst en nu staat hij weer op de site voor herplaatsing.
Hoe is het mogelijk dat een valse hond (hij is ene moment heel lief, volgende moment vliegt die naar je hals en wilt hij je echt doden) zo 'inkomstenbron' wordt?

Dat is dan geen goed asiel nee... Echte grote inkomsten krijgen ze er natuurlijk niet van, omdat ze ook de kosten van het gehele asiel moeten dekken... Maar de hond had niet zomaar herplaatst moeten worden. Eerst heropvoeding voordat je herplaatst. Arme hond zeg... Zo wordt hij alleen maar nog valser, als hij elke keer wordt teruggebracht...

Honden moeten getest worden door de asielen. Helaas hebben hebben wij ook een mindere ervaring met een asiel. Een van onze boxers was bij aanschaf zogenaamd 2 jaar, kerngezond en goed met katten. Na 2 maanden kregen we een telefoontje met het verhaal dat hij 4 jaar was en of we hem evt terug wilde brengen vanwege de leeftijd. Uiteraard konden we dat niet, omdat we aan hem gehecht waren. Later merkte ik steeds meer op dat hij ademhalingsproblemen had. Ik ben gelijk naar de dierenarts gegaan en ja hoor... hij had een aangeboren hartaandoening en dat had al door de asiel gezien moeten worden.

Dit brak mijn hart omdat je voorgelogen wordt door een asiel. De boxer had een hart van goud en was super lief, braaf en slim... helaas telkens als je een krant oprolde of vliegemepper pakte dan piepte hij angstig in een hoek, terwijl hij een hele grote sterke boxer was. We hebben hem zoveel mogelijk liefde gegeven, maar hierna hebben we besloten 2x na te denken voordat we naar een asiel gaan.

Nou klinkt dit verhaal wel erg anti-asiel, maar er zijn ook positieve kanten aan een asiel. Een gemiddelde hond uit een asiel voelt vaak heel goed aan dat je hem 'redt' en zal daarvoor jou erg dankbaar zijn. Later zal ik mij nog vast aan een asielhond wagen, puur omdat je een hond die verwaarloosd is een beter leven gun.

Hallo Marijn

Mijn ond Ozzy komt ook uit het asiel.Ik heb hem al 15jaar en ik nog nooit zo'n lieve hond gehad.Met een hondje van een fokker kan het ook verkeerd lopen hoor.Je poet daar een beetje geluk mee hebben,zoals het kopen van een nieuwe auto of wasmachine.Je kan daar ook heel goede occasies bij hebben en een slecht nieuw toestel.Een asielhond moet zich aanpassen aan de nieuwe situatie maar dat heb je ook met een hond van bij de fokker.Meestal krijg je van een asielhond heel veel vriendschap.Ik zou zeggen,ga er vooer en succes.

Ik denk dat het aan het asiel ligt. Ik vond het asiel in Den Haag veel beter dan die in Rotterdam. Toch hebben we uit Rotterdam twee perfecte honden gehad.

Je moet zelf kieskeurig zijn, en eventueel bereid zijn aan de minderen kanten te werken. Dobby was in het asiel enorm druk, maar dat maakte me niet zo uit. Ook kon hij "moeilijk alleen zijn". Dat klopt ook. Maar dat kan een pup ook niet.

Vraag ook vooral naar de reden waarom een hond weg moest en wat het asiel daar van denkt. Freya de windhond kruising was in het bos gevonden midden in de winter. Ze wisten weinig van haar en ze moest zelfs in het asiel blijven zodat ze kon aansterken. Ja, ze heeft me de eerste dag gebeten, want ik zette haar voer op de grond. Ik was toen 5, en met zo'n hongerige hond was dat achteraf gezien niet slim. Van mijn ouders dan hè?

Chico de golden retriever zat in het asiel omdat hij kinderen beet. Aangezien ik geen kinderen wil... paste dat perfect. Wat bleek later? Hij vond kinderen niet leuk, probeerde ze uit de weg te gaan enzo. Als hij niet weg kon gaf hij halfslachtige signalen: lip optrekken en weg proberen te komen. Ik denk dat de kinderen van de vorige eigenaar hem erg veel pijn gedaan hebben. Toen de kinderen van mijn nicht opgroeiden konden ze gewoon langs hem lopen en over hem heen stappen. Als hij maar de ruimte had om weg te kunnen als hij het wou, dan ging het goed. Dat ligt dus aan de kinderen, niet aan de hond.

Dobby komt uit het asiel in Den Haag. Ik kreeg een vragenlijst, gesprek, en ik moest de tweede dag met mijn vader terugkomen anders kreeg ik hem niet. Toen Dobby ook met mijn vader kennis maakte werden we stiekem geobserveerd. Dobby zat in het asiel omdat het pasgeboren kind van 2 maanden astma had. Navraag bij een arts leert dat dat zo extreem weinig voorkomt dat ze kan zeggen dat dat niet kan. Ik vermoedde al zoiets, want Dobby is op 17 juli, vakantietijd!, naar het asiel gebracht.

Wees kritisch, en bij twijfel doe het niet. Het kan dus ook even duren voor er een hond in de buurt zit die bij je past. Maar er zitten heus niet allemaal probleemgevallen. Ook al kunnen sommige problemen in jouw omgeving totaal niet passen. Er zat bijvoorbeeld een andere golden in een ander asiel die niet tegen vuurwerk kon. Waar ik woon, in de stad, bij uitgaansgelegenheden en bij de plek waar officiële vuurwerkshows worden gegeven is dat dus een probleem.

Zoek de match en het kan goed gaan.

Wij hebben toen een hond van 3jr uit het asiel gehaald, een ierse setter.
Was alleen achtergelaten in een huis, met een bak voer en een bak water, die mensen waren verhuist naar het buitenland..
Hy was dus heel erg bang voor verlatings angst.. maar uiteindelijk hebben wij zijn vertrouwen gewonnen en is alles goed gekomen.
Zit wel heel veel werk in, en als ik het over kon doen, zou ik het zo nog een keer doen!
Vind het heel bijzonder om zoon beestje een 'nieuw' leven te geven.

Mijn hondje is ook een asielhondje. Je kan heel duidelijk merken dat ze sommige dingen niet heeft meegekregen, maar na liefde en volle aandacht met goede duidelijke training, krijg je de liefste hond van heel de wereld. Neen zonder gein, het is net hoeveel je wil stoppen aan energie in je hond. Inderdaad ze hebben een achtergrond/verleden, wat je vaak niet eens weet. Maar goed je ogen open doen als je in het asiel komt en niet meteen de eerste beste kopen. Ook daar moet je geen overhaaste stappen nemen en dan valt het heus mee en kan je ook jaren plezier hebben van een beestje uit het asiel!

Ik wilde eerst ook altijd een hond uit het asiel. Meestal weten de mensen in een asiel wel hoe een hond in elkaar steekt denk ik? Het hoeft ook niet altijd de hond zijn schuld te zijn dat hij daar zit he..

(We hebben uiteindelijk voor een pup gekozen, omdat je ze dan van jongs af aan mee maakt en op kunt voeden.)

Succes met het maken van je keuze!

ik vind een hond uit het asiel juist MEER waard.juist door dat verleden hebben ze onze hulp zo hard nodig.juist een asielhond is zo dankbaar,trouw en aanhankelijk.
en je hoeft zo'n hond niet direct mee te nemen.je kan hem bespreken,en een week lang elke dag gaan wandelen,enz.dan leer je hem beter kennen voordat je beslist.