Pfff geduld geduld geduld

We zijn inmiddels een paar weken verder en met grote trots mag ik vertellen dat bij onze hond rust behouden de oplossing is gebleken.

Hij hapt zo goed als nooit meer in de riem en in mij.

Vooral omdat hij alles ziet en hoort en wil zien en wil horen en begroeten enz enz is rust behouden zoals ik al zei heel belangrijk.

Hij is snel ergens volledig mee bezig maar schakelt ook zo weer over naar iets anders waar hij volledig mee bezig is in zn koppie en omschakelen is dan even een dingetje.

Voorbeeld is als hij een hondje ziet en er heen wilt en dat gaat om een voor hem onbekende reden niet door, dan kan hij daar even moeilijk mee omgaan. Dus meetrekken en roepen en zeggen: kom dan! hup ga mee! is dan een trigger om de spanning die hij heeft opgebouwd in zn hoofd bij het willen spelen met het hondje op mij af te reageren.

Wij doen het dus nu anders. Ik blijf in zo'n geval rustig staan, geen oogcontact en ik zeg niets. Dan gaat hij snuffelen en vanzelf rustig zitten of aanstalten maken verder te lopen. Oftewel, "het moment" is voorbij, de rust is terug gekeerd, we vervolgen onze weg.

Wil je aan de riem happen en trekken? (Wat meestal het begin was van het hele circus) Ga je gang, ik doe niet mee. Dan is het voor hem ook niet leuk en haalt hij er geen voldoening uit.

Dit is een wereld van verschil met lopen. Heerlijk!

Overigens nu simba ongeveer 3 maanden bij ons is leren we elkaar steeds beter kennen en kan ik goed lezen wat hij van plan is, want af en toe zie hem zijn plannetje al bedenken 

Dan giegelt hij nog net niet om zn eigen plannetje.. gna gna gna ik mocht niet naar dat hondje, dan loop ik wat langzamer en hap vrouwtje zachtjes en stiekem even snel in haar bil.. 

Mijn clown 

een pluim voor jullie

heel leuk om te lezen dat je hem en hij jou dus ook, heel goed kan lezen inmiddels, mooi is dat!

" een pluim voor jullie
 
 
heel leuk om te lezen dat je hem en hij jou dus ook, heel goed kan lezen inmiddels, mooi is dat! "

Dobry

 Ja steeds meer inderdaad.

Af en toe doet hij iets of wil hij iets duidelijk maken en dan denk ik: HUH?!? wat bedoel je?

Andersom is het precies zo, soms kijkt hij mij aan met vragende oogjes zo van: HUH?!? wat bedoel je?

Geen enkele dag is saai met hem haha

" Dat gaat wel erg ver!
 
Toevallig, een witte herder, waarvan de bazin echt bont en blauw was.
 
Het is heel moeilijk, maar probeer het gedrag voor te zijn. Op dat moment, zit zijn koppie al veel te vol!
 
Kijk of je eerder signalen ziet bij je hond, meer snuffelen, spanning in zijn lijf, tongelen.
Zorg ook, dat als je thuid weggaat, hij dan al met rust weg gaat.
Ga pas de deur uit, als hij rustig zit of staat.
 
Zie je buiten spanning oplopen, wacht en sta stil, tot hij weer rustig is.
Voorkom dat er te veel drukte om hem heen is, loop dan terug.
Wat kan helpen, brokjes in het gras strooien en laten zoeken, worden ze moe en rustig van.
 
Weet niet waar je woont? Mocht je behoefte hebben aan een goede gt, weet ik een goede.
 
Dankzij hem, gaat het heel goed met de drukke witte herder "

Suzanne en Luca

 Lijkt alsof je een puber-Obi live gezien hebt... 

Obi was net zo, echt verschrikkelijk. Ik nam meestal wat kleine brokjes mee strooide dat, even Obi uit de "loop" halen en zijn neus naar de grond en dan konden we verder.

Is vanzelf over gegaan en hij doet dat nu nooit meer. Zijn hoofd is ook wat maten groter geworden dus nu zit het niet zo snel meer vol en "overstroomd" het niet meer zo snel zullen we maar zeggen.. haha.

 Haha hoe veel groter moet Simba's hoofd nog worden voor het niet meer overstroomd haha

 Maatje Obi

Maar ehmm het gaat goed komen, echt! Je zult beloond gaan worden voor al je geduld. Ook al lijkt dat moment nu nooit te komen, het gaat goed komen echt! Pubers zijn soms verschrikkelijk, ook als ze op vier voeten lopen... 

 Nog effe dus.. 

Hoi allemaal,

ik had een de forum al een vraag gesteld over dezelfde situatie en als ik nu lees ben ik zo blij dat het niet aan ons overkomt.

Deejay is een dobber van 7 maanden die middel in de puberteit zit en dezelfde houding toont als Simba.

ik heb alles gelezen, el verhaal van het bijten en de blauwe plekken herken ik gelijk.

maar ik besef ook dat ik zeer verdriet word als hij dat doet... En ook dat is gevoelens die hij voelt, dus ik moet wellicht wat focus naar mijn uiendelijk doel en probeer meer denken dit is maar een fase en zeker een keer afgelopen...

gr.

Hier gaat het nu gelukkig weer een stuk beter! Ik ben op de lijn gaan staan als hij zo'n bui had en dan voor mij uit gaan kijken (hem negeren dus). Als ik bemerkte dat hij iets rustiger werd liet ik hem zitten en beloonde ik hem ervoor, daarna vroeg ik hem naast te lopen en liepen we weer verder. Nu doet hij het bijna niet meer en zie ik het ook eerder aankomen. Als ik het merk is een ferme nee of eh al genoeg (meestal!)

 Goedemorgen Blanca,

Sorry voor de late reactie. 

Ja je wordt er ook heel onzeker en verdrietig van. Ik vroeg me ook constant af waarom en/of waardoor het kwam en soms leek er ook gewoon helemaal geen reden voor te zijn.

Zo frustrerend!

Heel af en toe, maar echt heel af en toe doet Simba het nog steeds. Gisteren waren we naar het tuincentrum geweest, daarna rondje strand, visje gegeten op het terras, waar hij keurig netjes af bleef liggen onder de tafel en toen nog langs mijn schoonzusje waar hij waanzinnig heeft gespeeld met zijn hondenvriendinnetje.

Hij was echt helemaal op.

Toen we s'avonds het late rondje gingen lopen, probeerde hij het toch weer om even in de riem te hangen en m'n arm te pakken.

Overduidelijk oververmoeid en hij veranderde in een kleuter die zich ontzettend aan het uitsloven was.

Omdat ik inmiddels zijn signalen herken, kon ik het voor zijn en met een kalm NEE het gedrag stoppen voordat het overging in een niet te stoppen baldadige bui. Mijn hoofd omhoog, schouders recht, en doorlopen.

Ik kan nu met zekerheid zeggen dat het ECHT overgaat, en dat je (hopelijk net als ik) ook het gedrag gaat herkennen want kalm blijven en het gedrag voor zijn is bij mij in ieder geval de oplossing gebleken.

Maar niemand is perfect en ook wij hebben af en toe een dag dat we weer 2 stapjes terug doen.

Gelukkig kom ik op straat en op dit forum inderdaad ook mensen tegen die hetzelfde ervaren. en hoe fijn is het dan om het te kunnen uiten en te delen :-)

 Wat een fijn gevoel he! En het maakt de wandelingen ook zo veel fijner!

Ook fijn om te lezen dat het dus (bij iedereen) uiteindelijk beter wordt en op den duur ophoudt :-)

"  Wat een fijn gevoel he! En het maakt de wandelingen ook zo veel fijner!
 
Ook fijn om te lezen dat het dus (bij iedereen) uiteindelijk beter wordt en op den duur ophoudt
 
  "

Rianne

 Ik lees net je reactie hierboven, dat hebben wij ook nog wel hoor (helaas). Dat hij het af en toe nog doet.. Het zal er idd wel bij horen en gelukkig zicht op dat het over gaat 

Weet je wat nou grappig is, als je hond volwassen is, ben je het weer vergeten.

Als je vraagt aan mensen met een volwassen hond, hoe hij pup was, zeggen ze, heel snel zindelijk en heel makkelijk, deed nooit iets stouts.

Het komt echt goed.

 Zo zou ik het ook doen, adem in, adem uit,..

Oh, niet goed gekeken, en lees nu net dat jullie vooruitgang boeken.

Wat goed! En het is inderdaad een fase, zo lees je het bij bijna iedereen die hier last van had/heeft. Als je zelf maar rustig blijft, dat is het best.

" Weet je wat nou grappig is, als je hond volwassen is, ben je het weer vergeten.
Als je vraagt aan mensen met een volwassen hond, hoe hij pup was, zeggen ze, heel snel zindelijk en heel makkelijk, deed nooit iets stouts.
 
Het komt echt goed.
  "

Suzanne en Luca

 Haha absoluut waar!

Als mijn moeder en ik het nog wel eens over ons hondje van vroeger hebben hoe grappig en lief en ondeugend ze was lachen we er hard om.

Maar Oh oh oh dat was echt een draak!

Het is zelfs zo nu ik mijn eigen post over Simba teruglees dat ik weer even terug ga in de tijd en hoe het toen was, dat ik er versteld van sta hoeveel we hebben opgebouwd en bereikt in de korte tijd dat hij bij ons is.