Mijn lieve Peer is niet meer

Oh Linda, ik lees het nu pas, wat erg

Een lieve sterkteknuffel van ons!

 wat sneu zeg. . Samen met jullie in diepe rouw

Nogmaals heel veel sterkte

Dank jullie wel. Het feit ligt er, maar nog steeds is het voor ons niet te bevatten.

 herkenbaar lieverd

het heeft echt tijd nodig

alles is anders op elk moment van de dag

en het verdriet prikt en prikt en prikt  met elke dagelijkse bezigheid

duurt even voor nieuwe routine

en dan mis je peer nog steeds

zelfs een bus chauffeur zei tegen mij :hij is binnen hoor!

maar ik voelde maar 1 sprong de bus in ipv 2

gewoon automatisme gevoel..dus keek om

Jeff was al paar weken  daarvoor overleden

"  herkenbaar lieverd
het heeft echt tijd nodig
alles is anders op elk moment van de dag
en het verdriet prikt en prikt en prikt  met elke dagelijkse bezigheid
duurt even voor nieuwe routine
en dan mis je peer nog steeds
 
zelfs een bus chauffeur zei tegen mij :hij is binnen hoor!
maar ik voelde maar 1 sprong de bus in ipv 2
gewoon automatisme gevoel..dus keek om
Jeff was al paar weken  daarvoor overleden
  "

Roos,Jeff † en Waldo

 Die routine zit er zo verschrikkelijk ingebakken, met alles wat ik doe. Als ik oversteek bij een zebrapad kijk ik achterom om te kijken of Peer ook al zo ver is om over te steken. 

Ook was Peer een alleseter en dan bedoel ik de dingen die eigenlijk niet eetbaar zijn. Het lipje van een broodzak bv. We zeggen nog steeds tegen elkaar: Heb jij dat lipje in de vuilnisbak gegooid. Paniek konden we krijgen van een zoekgeraakt lipje of plasticje. Ook heel vreemd als je nu de deur uitgaat en niet alles hoog hoeft te zetten en weg moet halen, kussens veilig stellen etc. Je doet het nog steeds bijna automatisch. Maar ook het maar 1 bak eten klaar maken, pak vaak ook nog steeds 2 koekjes. Mijn jas laag kunnen laten hangen, zonder dat alle koekjes uit mijn jaszak worden gehaald. Gewoonweg het voorzichtig zijn met alles.

Maar bovenal het verschrikkelijke gemis van zijn streken, fratsen en aanstekelijke knuffels. Je kon niet om hem heen, altijd aanwezig, altijd aandacht vragend en vooral je altijd aan het lachen proberen te maken.

Zo herkenbaar,hier kregen Tosca en Vigo elk het puntje van de banaan,vaste prik.

Als ik nu banaan eet,dan krijgt Vigo zijn puntje en vervolgens zeggen wij altijd'hier het stukje van je zus'

De scherpe kantjes zijn er hier af maar de pijn van het gemis is nog altijd groot.

" Zo herkenbaar,hier kregen Tosca en Vigo elk het puntje van de banaan,vaste prik.
Als ik nu banaan eet,dan krijgt Vigo zijn puntje en vervolgens zeggen wij altijd'hier het stukje van je zus'
 
De scherpe kantjes zijn er hier af maar de pijn van het gemis is nog altijd groot.
 
  "

Monique

 Ja dat zijn ook van die dingen, hier kregen ze altijd ieder een halve mandarijn, appel of banaan. Nu eet ik zelf de andere helft maar. Maar met bepaalde dingen zoals het per ongeluk 2 koekjes pakken, dan zeg ik ook vaak: Nou vooruit, ook het koekje van je broertje. En dan zeg ik er achteraan: Laat het hem maar niet horen, hij vreet je op hoor. 

Ik weet dat de scherpe kantjes er (godzijdank) uiteindelijk vanaf gaan, maar dat zal voor nu nog wel even duren en ook het plaatsje geven van zijn zo onverwachtse einde. Maar uiteindelijk zullen we dit ook een plaats kunnen geven, maar het gemis van die grappenmaker zal altijd blijven.

Jullie ook heel veel sterkte ik weet er alles van na gister avond

Hele véél sterkte aan ie der die het meemaaken ken het gevoel zo goed 

 het had precies mijn tekst kunnen zijn over Hus

wat een ellende je maatje kwijt zijn.....

Heel veel sterkte,heel verdrietig.

Ik heb wel steeds mee gelezen.

Dat ritme heeken ik. Zo niet leuk.

Ik zeg nog steeds bv honden ik heb er nu nog maar 1 sinds september.

De hond van onze dochter komt af en toe.

Het voelt weer zo vertrouwd 2 honden ook met het uitlaten.

Soms lijkt het of ik een geluidje van de spaniel hoor.

Het slijt maar het blijft lastig

Koester je herinneringen.

Het gevoel wordt minder het duurdt alleen verhipt lang

 Nu my ook ik ging ook wandelen en overal waar ik kwam dacht ik aan haar toen men man lilly wou kopen en we gaan zien zyn moest ik Wenen ook als ik er méé thuis komen ben gisteren avond heb ik in bed terug zeer erg geweend het is morgen mei en déze maand heb ik er altyd zoveel last van omdat het op 20mei gebeurde lilly is er en geeft kracht om door te gaan maar men lieve meisje vergeet ik nooit veel sterkte nogv

Wederom dank voor jullie lieve woorden en zeker ook de woorden van herkenning geven heel veel steun. Bedankt!

Het is wat je zegt,alle gewone dagelijkse dingen,die je zo mist.Het heeft bij mij echt heel lang geduurd voordat ik een dag niet hoefde te huilen,om het gemis en het besef dat ik mijn lieverd nooit meer zou zien of knuffelen.Ik zal de pijn die ik heb gevoeld,toen hij overleed,nooit meer vergeten.Heel veel sterkte nogmaals

 Dank je wel Rianne. Je loopt overal continue tegenaan en er zijn momenten gelukkig dat het allemaal gaat om vervolgens weer met je neus op de feiten gedrukt te worden. De huilbuien komen en gaan op de meest onverwachte momenten. Vanmiddag moest ik Wopper haar tuig uit de kast halen, heeft altijd halsband om, maar als we naar de stad gaan is ze heel hyper, drukte en mensen zijn geweldig, dus tuig beter dan. Zie ik alle halsbanden, tuigjes van Peer hangen vanaf pup tot nu. Ja dan breek ik gelijk weer, moet het vasthouden en er aan ruiken om het mezelf nog even moeilijker te maken. Mens doet rare dingen in dit soort situaties. Het is ongelofelijk moeilijk en oneerlijk.