Help! ik zoek een hond

Logisch toch, er zijn genoeg mensen die denken dat je een pup na 3 weken wel even de halve dag alleen kan laten zitten. Ondertussen zit die pup de hele boel bij elkaar te krijsen als je pech hebt en ontwikkeld hij verlatingsangst. Dat een oppas dan in zo'n situatie moet worden geregeld kan naar mijn mening niet vaak genoeg gezegd worden. 

"  wat is er mis met oppas?
Ik werk 40 uur in 4 dagen en ondertussen hebben mijn dieren een normale dag bij liefhebbers
 
aan jou lijstje zou ik de maat willen toevoegen 
als je nog niet weet waar je gaat wonen is het wel handig om je hond te kunnen tillen bij blessure of ouderdom en trappen "

Roos,Jeff † en Waldo

 Ik heb grootte er al tussen staan. Ik heb niks tegen een oppas, maar het is niet zo dat een hond niet een paar uurtjes alleen kan zijn als je hem dit aanleert. Mensen hier doen net of de wereld vergaat als je geen oppas hebt maar wel 7 uur weg bent op een dag..

 Een oppas voor een pup vind ik anders dan voor een volwassen hond. Dat bedoelde ik. Sorry, heb het een beetje onduidelijk verwoord. Ik vind persoonlijk dat een pup de eerste maand sowieso helemaal niet alleen mag zijn, ivm hechting en de schrik van de entingen rond die tijd. Maar een volwassen hond kan prima alleen zijn voor wat uren op een dag, mits hij dat geleerd heeft.

Dit is nog wel een goeie. Had ik nog niet over na gedacht. Dankje.

Qua tijd en oppas, doe ik alles toch liever zelf i.v.m opvoedings methodes. Verder ben ik van me ingeschreven dat als je niet zelf voor je hond kunt zorgen je miss hier maar even moet  ekijken of je wel een hond moet nemen. Verder heb ik opzich niks tegen een oppas. Ik zeg alleen dat ik er zelf niet voor zou kiezen.

Leuk dat je je al aan het oriënteren bent voor een hond voor later. 

Zo te lezen ben je wijs genoeg om een hond te pakken als je er alle middelen voor hebt, of dat nu over 1 jaar is of over 4 jaar. 

Beter kan je je afvragen welk soort hond het beste bij je past en wat je te bieden hebt. (zeker ook op dat moment) 

Voor mij was dat een herdershond (ben gek van bouviers) maar omdat ik nog thuis woonde is het niet gelijk een grote herder geworden. 

Ik vind het fijn om een hond 24 uur per dag om me heen te hebben en dat kon ook omdat hij gewoon mee naar het werk ging dus was een herder een goede keuze. 

Ik hou van veel vacht dus een Nizinny was helemaal mijn ding. 

Op dat moment echt gekozen op karakter en plaatjes uit een boek omdat ik ze nog niet in het echt gezien had. 

Toen ben ik gaan kijken, eerst op tentoonstellingen omdat je dan op een afstandje kan observeren en vervolgens ga je bij fokkers kijken. 

Het is een proces wat je doormaakt en waar je naar toe leeft.

Ik snap dat de keuze moeilijk is want ik heb daar ook wat jaren over gedaan maar dan weet je ook zeker dat het jou ding is waar je voor gaat.

Niemand kan voor je kiezen, het gevoel ligt bij jou.

Kijk dus eerst naar je zelf, ben je sportief. Wat heb je aan een hond die na 100 meter al zegt, loop jij lekker zelf maar door, terwijl je net van plan bent een marathon te lopen? 

Wat heb je aan een hond die niet alleen kan zijn terwijl je 8 uur per dag van huis bent? Je hond, je buren en jij zelf worden daar dood ongelukkig van. 

Wat heb je aan een hond die de hele tijd achter je aan loopt waar je zenuwachtig van wordt? 

Of, wat heb je aan een hond die achter alles aan gaat terwijl je aan een drukke straat woont? 

Als je de juiste hond vindt dan is de slagingskans 100% 

Mijn echte eerste hond kreeg ik van mijn ouders toen ik nog klein was een leuk bastaardje.

Mijn eerste zelf gekozen hond (bastaardje was gestorven) was dus een nizinny , en kort erna (toen ik op me zelf ging wonen) een bouvier erbij. Helemaal geweldig.  

Toen onze honden er niet meer waren hebben we na een tijdje weer een Nizinny en kruising bouvier gehad, ook weer een jaar of 13 geworden. 

Onze huidige hond, ook een bouvier is al weer 1 jaar oud. Mijn zesde hond en ook hier ben ik weer super gelukkig mee. 

Ga rond kijken en val voor iets, ga ervoor en je hebt een vriend voor je leven.  

 Volledig mee eens.

En vooral niet alleen aan jezelf denken ("ik" wil een hond), maar je afvragen of die hond ook uit zichzelf zou kiezen voor het soort leven wat jij hem dan kan geven. 

Ja, soms gaat het goed, maar er zijn ook heel veel studentenhonden die uiteindelijk toch bij de ouders terecht komen.

Waarom zo snel zijn? Geniet gewoon, zonder bijkomende zorgen en verantwoordelijkheden van je studententijd. Geniet van je vrijheid.

Je hebt de rest van je leven nog tijd om aan honden te beginnen, bovendien heb je er 2 thuis bij je ouders zitten. Daar kan je toch bij bezig zijn?

Ik denk dat wat er mis is met oppas dat het je heel afhankelijk maakt van anderen. Dat steeds meer jonge mensen een hond nemen waar ze ze eigenlijk geen tijd voor hebben. Dat een oppas altijd een tijdelijke oplossing is en dat je van niemand kunt verwachten dat ze veertien jaar voor jouw hond gaan zorgen. Dat is een mening die ik heb gevormd toen ik zelf veel oppaste. Dat ik me schuldig voelde als ik de griep had omdat er dan een hond negen uur alleen zat. Terwijl het nooit mijn keuze zou zijn. Maar goed, ik ben zo'n ouderwetsert die gewoon heeft gewacht tot ze minder lang kon werken, een relatie had en een tuin en een netwerk aan mensen die het leuk vinden om een keer op te passen (maar ook altijd nee kunnen zeggen). 

Dan kunnen alle werkende mensen dus nooit een hond of baby meer nemen. Neen, ik zie niet wat er mis is met een oppas, sorry, een kind stuur je ook naar de crèche, dan kan een hond m.i. net zo goed naar het pension. 

Inderdaad Jenny, heel veel buitenhuis werkende mensen zouden beter geen hond nemen.

Kiezen voor hond (of kind) is een heel egoïstische keuze. Je begint eraan omdat jijzelf het wil hebben.

Doordat jijzelf die egoïstische keuze hebt genomen, heb je anderen nodig om te helpen met op te passen op hond (of kind).

Dankjejulliewel!

De reden dat ik zo graag een hond wil ondanks dat ik nog zo jong ben is:

Ik ben graag bezig met honden en leren over honden. Een nieuw hondje zorgt voor mij dan weer voor heel veel leerkansen. Ook weet ik dat ik zonder honietets teveel vrijheid heb. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader wil absoluut geen hond hebben. Al5ijd als ik bij hem ben verveel ik me kapot en wens ik dat is weer z.s.m bij moed hondjes ben!

Yep, dat doe ik inderdaad omdat ik dat wil. Omdat ik niet mijn hele leven mijn dromen ga laten schieten enkel en alleen omdat ik moet werken. Ik werk zodat ik kan leven, en niet andersom. Ik doe wat ik wil want ik leef maar 1x, over 80 jaar is alles pats boem weg, alles zwart, kan je niks meer doen wat je wou doen, gemiste kans jammer dan. Dat dus. Ik haal graag zoveel mogelijk uit mijn leven. Enigszins egoïstisch, ja. Zo egoïstisch dat je hond er de dupe van is? Neen, dan bekijk jij het naar mijn mening verkeerd. 

Naar mijn mening is er helemaal niets mis met het inschakelen van een pension. Zet als pension een vacature online voor een dierverzorger en je krijgt 200 reacties. Zouden de mensen het dan werkelijk zó erg vinden daar te werken? Neen, tis een enorm gewilde baan, je doet net alsof je mensen er mee opscheept, terwijl ondertussen er meer dan genoeg mensen zijn die dit maar al te graag als werk zouden willen doen, maar niet eens de kans krijgen omdat IEDEREEN het wilt doen. Of denk je dat je hond daar mishandelt wordt ofzo dat je er zo op tegen bent? 

m.i. is er geen reden om tegen pensions of creches te zijn, en ook niet tegen werkende mensen die een hond nemen. Vind echt zo'n gare manier van denken altijd, bah. Alsof een hond of kind dan alleen weggelegd is voor de hogere klasse die in dikke villa's wonnen en nooit hoeven te werken. Nee sorry komt er bij mij niet in doeiiii 

 Jij bekijkt het vanuit de kant van de mensen.....

Dacht dat het toch duidelijk was dat ik het had vanuit het standpunt van de honden. 

Wat heeft graag werken in een pension of creche in hemelsnaam te maken met hoe de honden of kindjes zich voelen als ze daar afgezet worden? Geen idee hoe je daar op komt.

In jouw vorige post gaat het daar nu juist volledig om, dus ging ik daar op in. 

"Inderdaad Jenny, heel veel buitenhuis werkende mensen zouden beter geen hond nemen.

Kiezen voor hond (of kind) is een heel egoïstische keuze. Je begint eraan omdat jijzelf het wil hebben.

Doordat jijzelf die egoïstische keuze hebt genomen, heb je anderen nodig om te helpen met op te passen op hond (of kind)."

Verder moet je je afvragen of een hond dan per definitie een hekel heeft aan een oppas of pension. Dat is ook lekker makkelijk gezegd. 

 pardon..dus als je werkt mag je geen hond of kind?

als je werkt raak je je gezond verstand toch niet kwijt..

en een keuze voor kind of hond is pas egoistisch al je niet van plan bent moeite te doen om te zorgen dat ze krijgen wat ze nodig hebben als individu

en of je  nu thuis bent of werkt er zijn altijd oplossingen te vinden

Jij kan ook morgen onder een bus komen..wat doet dat met situatie van je huisdieren?

mijn hond heeft een uitgebreide achterban die hem kennen van haver tot gort en waar hij zich super fijn voelt en thuis is.

ik weet wie hem direct adopteren.. als er ook maar iets zou gebeuren met mij en ik weet dat mijn hond daar aard

Geeft toch een fijn gevoel