castreren of niet...

Hallo.   Ik heb een Westie reu van bijna 10 maanden.  Het ventje heeft overduidelijk een flinke hormoon huishouding.  Markeren (ook binnen), macho gedrag naar andere honden, rijgedrag op mijn  (gesteriliseerd) teefje, zich echt opdringen aan andere teefjes  (er een beetje tegenaan bonken aan het ware waarbij hij zichzelf groot maakt) Hij kan daarna echt nog minuten lang piepend rondjes lopen.  Ook is zijn zaakje geregeld heel dik en rood. We hebben net even gebeld met de DA en daar zeggen ze ook van ja als hij niks kan/mag met zijn hormonen voor de fokkerij dan raden we castratie aan.  Dit om gedragsproblemen te voorkomen doordat die hormonen echt in de weg zitten. Hierbij kan ik kiezen voor kortdurend chemisch, langdurig chemisch en de castratie operatief.  Ik ga alles op een rijtje zetten, maar een beetje advies is altijd welkom.  Ik vermijd in principe alles war chemische is bij mijn hondjes. Echter een operatie is meteen zo definitief.  Financieel is de operatie wel het goedkoopste. (niet de hoofdzaak maar aangezien ik alleen woon wel het overwegen waard. ik kan niet nu een chemisch castratie opbrengen en over 1-2 maanden weer geld apart hebben liggen voor een operatie) Dank je wel!

Tsja hij is pas 10 maanden, volop in de hormonen inderdaad. Met goede begeleiding gaat dat waarschijnlijk minder worden. Ik vind dat altijd zo'n apart argument, "als hij niks mag met zijn hormen raden wij castratie aan"... Ik ken genoeg ongecastreerde reuen die echt geen hoopje ellende zijn van de hormonen. Reuen die meedoen aan jachtproeven mogen bijvoorbeeld niet gecastreerd worden en écht niet allemaal mogen ze dekken. Mijn reu is nu 11 maanden, ja ook volop in de hormonen maar ik wéét wanneer hij welk gedrag gaat vertonen en daar probeer ik op te anticiperen. Zodat ik voorkom dat hij de "fout" in gaat. Dus ook waar hij binnen geplast heeft bespuiten met een luchtje dat zijn geur maskeert bijvoorbeeld en als je hem niet in de gaten kunt houden maar even in een rennetje ofzo. Ik zou echt nog niet meteen castreren, een hond heeft ook de tijd nodig om lichamelijk en geestelijk volwassen te worden. Maar dat is mijn mening. 

Klopt, dat heb ik ook hoor.

Mijn eerdere reuen zijn ook niet gecastreerd maar ik zie hier nu duidelijk ander gedrag en een hondje dat er wel last van heeft.

Dat snap ik, dat je dan twijfelt. Maar persoonlijk zou ik toch, hij is nu 10 maanden zeg je, nog eventjes wachten en voor zo lang proberen zoveel mogelijk te managen. Het is niet leuk natuurlijk, maar hij zit er nu volop in en als zijn hormonen afnemen kan het zomaar minder worden. 

een hond van 10 maanden, dat zijn puber en rebelse honden, probeer in alles wat conseqwent te zijn, en regels hanteren die spelende wijs worden en kunnen opgevolgd worden... ook teefjes op deze leeftijd zijn aan het uitproberen, de een wat meer dan de ander.

wil je toch castreren, laat je hond dan eerst volwassen worden, en uitgegroeid zijn, castreren is het laatste wat je moet doen, als het medische noodzaak is is het een ander verhaal, lees je goed in of je wilt castreren....

Liever niet, maar dit is bijna niet in goede banen te brengen. 

We kunnen geen hond rustig tegen komen. 

Dus cursus etc is ook niet te doen. 

(En Ik heb al heel wat honden gehad dus tis niet dat ik niet weet hoe een puberteit met daarbij behorende problemen aan te pakken)

Tuurlijk castreren.

Voordelen wegen niet op tegen de nadelen.

Honden zijn er in alle soorten, sommige hebben last van hun hormonen, andere niet.

Toevallig heb jij er nu eentje die er heel veel last van heeft.

Die nadelen, daar heb ik trouwens nooit wat ondervonden met mijn eigen honden, die allemaal jong gecastreerd en gesteriliseerd worden.

Heel dit forum staat vol met opmerkingen van mensen die tegen castreren zijn.

Meestal geplaatst door mensen die zelf totaal geen ervaring hebben met castreren of als ze later bepaalde opvoedproblemen krijgen met hun hond, het linken aan het castreren.

Ik ben geen voor/ tegenstander van castreren. 

Ik bekijk het per hond want iedere hond is immers anders. 

Herken veel in je verhaal, mijn aussie had ook zo'n last van die hormonen dat hij van vrolijke pup naar een puber die compleet met zichzelf in de knoop zat. 

Totaal niet bereikbaar, trainen tot ik een ons woog niks hielp. 

Compleet schuldgevoel laten aanpraten op het forum omdat dit gedrag prima te trainen zou zijn, nou die mensen hebben echt nog nooit zo'n reu in handen gehad. 

Ik heb gekozen om eerst een chemische castratie te laten doen en wat een verschil, had gewoon m'n vrolijk vriend weer terug. 

Kon weer normaal trainen en bijna al het negatieve gedrag was weg of goed te sturen. 

Na uitwerking viel hij weer terug in oud gedrag toen laten castreren. 

Mijn collie is pas met 4.5 gecastreerd. 

In de pubertijd was hij wel wat stout maar prima trainbaar. 

Soms wat ondeugend achter de meiden aan maar niks wat niet goed te sturen was. 

Tot hij door kreeg met 4.5 jaar waarvoor dat klokkenspel was en hij strontchagrijnig werd in huis. 

Lip optrekken grommen naar m'n aussie. 

Daar had ik mooi geen zin in en gelijk laten castreren. 

En weer gewoon een leuke vrolijke hond en geen chagrijn meer. 

Doe wat je zelf goed lijkt, jou hond jij moet er mee leven. 

Zoveel mensen zoveel meningen. 

Maar je bent echt geen slechte baas als je je hond laat helpen. 

Succes. 

Heb ook een reutje dat constant liep te kwijlen en met zichzelf geen blijf wist rond die leeftyd.buiten dat hij niet markeerde in huis.

Hij wou teefjes niet gerust laten,liep te schuimbekken...echt irritant.

Heb hier toen de tip gekregen om het homeopatisch middel 'puur lust' te bestellen.na een paar dagen gebruik was mijn hondje een pak rustiger en stabieler.ik heb het niet constant gebruikt,enkel als ik op voorhand wist dat hij met een teefje contact zou hebben.

Hij is nu bijna 2 jaar,en zijn hele gedrag is niet meer opdringerig of ergerlijk,ben echt content dat ik hem hiervoor niet laten castreren heb.

helemaal mee eens, maar ik zou echt absoluut aanraden voor als je wilt castreren , ZEKER eerst chemisch voor zeker te zijn niet omgekeerde effect en dat je het juist erger maakt.

(ik heb het voor gehad met een -"teefje"- laten castreren en alles veel erger gemaakt -  het was geen echt "teefje" want was reeds op voorhand hormonaal toegetakeld met oa gedeelte geslachtsverandering tot gevolg) - sex hormonen beinvloeden zelf zwaar de belangrijke neurotransmitters in de hersenen 

Nou zo bedoelde ik het niet, ik bedoelde alleen maar dat het nogal een ingreep is die wel onomkeerbaar is. En dikke kans dat het uiteindelijk wat minder gaat worden aangezien hij nog niet eens een jaar is. Is hij na de pubertei nog steeds zo, ja dan kun je aan castreren denken. Maar mensen roepen wat mij betreft wel veel te snel "hak die ballen er maar af" bij wijze van. Ik ken namelijk zat mensen met reuen die dachten dat dat dé oplossing was en waarbij het toch vies tegen viel. En dan heb ik het niet over de nadelen, maar over de voordelen die tegen vielen. Ik heb van dichtbij meegemaakt, reuen die vroeg gecastreerd zijn en hun hele leven nog compleet van de rel waren als er een loopse teef in de wijk was. Die hun hele leven nog mot hebben gehad met andere reuen. Etc. Dus het is ook niet heilig.

Mijn hond begon te klappertanden, onophoudelijk loeien als een wolf in de tuin, paar dorpen verder opzoek naar een teefje (uitbreken), ontsteking aan zijn plasser enz. Ja dan kan castreren een optie zijn. Wanneer de hond verder niets met zijn hormonen doet, bijvoorbeeld dekken, dan kan hij ook die spanning niet goed kwijt. Is ook niet heel fijn voor de hond zelf vaak. Een hond heeft de hormonen vaak ook nodig om sterk en volwassen te worden, maar als het té is leert hij ook "gedrag"aan waar je niet tegen kunt opvoeden. Dan vecht je tegen de hormonen. 

Chemisch heb ik zelf nooit voor gekozen, omdat ik niet die chemische medicatie in zijn lijf wilde. Ook werkt dit middel niet super lang, waardoor het gedrag ook weer vrij snel terug komt. Ik ben blij dat ik toen voor de castratie ben gegaan toen hij 1,5 jaar was.

Castreren op latere leeftijd is vaak dat je het hormonale gedrag niet meer af kunt leren....en kan nadelig voor de vacht zijn. Ik zou ook eens googelen op de nadelen.

Mijn hond loopt niet meer weg, is rustig, luisterd, sociaal, een wereld van verschil met voor de castratie.

 Dan zou ik voor castratie gaan, defenitief. Dan heb je je hond weer terug. Ik was eerst ooit ook tegen, maar ik ben na deze ervaring met Ozzie van mening veranderd. een reu kan echt mega onhandelbaar zijn door hormonen. Dan is op den duur de lol eraf en belanden daardoor veel honden in het asiel.

Niet in goede banen te leiden? Heb je dan een westie van 80 kilo?

Is het zo'n enorme sterke Westie dat je de hond niet naast je kan houden? 

Of je wel of niet laat castreren is aan jezelf. Ik vind de nadelen niet opwegen tegen de voordelen en zou alleen operatief castratie overwegen als het medisch gezien noodzakelijk is, maar dat is mijn mening. Anderen denken weer anders en vinden castratie de uitkomst.

Wel zou ik wachten tot de hond volwassen is. 9 maanden is wel heel erg jong.

ik bedoelde wel niet om je aan te raden om te castreren , maar wel indien je het wil doen - test dan eerst chemisch - als het de foute weg op gaat, kan je nog terug. ik meen het echt, je moet weten dat honden die gevoelig zijn voor gedragsverandering na castratie tuurlijk net diegene zijn die voor castratie reeds last hebben van hun hormonen en ipv van het beter te maken loop je het risico dat je het slechter (wel eerder bij teefjes als bij een reu) maakt;

Bedankt iedereen.

We gaan t nog eens allemaal op een rijtje zetten. 

W&W overdrijven is ook een vak ;-)

" Bedankt iedereen.
We gaan t nog eens allemaal op een rijtje zetten. 
W&W overdrijven is ook een vak "

 Heel veel succes met het maken van een keuze.

Heb niet alle reacties gelezen, maar ik zou kiezen voor chemische castratie. Als hetzij uitgewerkt en hij is nog zo zou ik echt castreren.  Maar hij is nu nog zo jong, dat kan nog helemaal veranderen. 

Castratie heeft ook nadelen. Zijn karakter kan wat veranderen. Dan weet je wat de nadelen kunnen zijn bij hem voordat je echt alles definitief er af haalt. 

"
W&W overdrijven is ook een vak "

 Wat grappig dat je dat zegt want dezelfde gedachte had ik nl na het lezen van je OP.

Het was van mij serieus bedoeld. Ik ken mensen die 4 intacte reuen hebben van rond de 40 kilo per stuk en ze nu 2 om 2 uitlaten omdat het blijkbaar de tijd is van loopse teven. Omdat je 80 kilo hond nu eenmaal niet makkelijk terug kan trekken is er een risico dat je plat op je muil achter de honden aangaat als ze een loops teefje ontdekken.

volgens mij weegt een westie zo'n 5-10 kilo? Die kan je dan toch gewoon naast je houden? Ik snap heus wel dat het voor je hond niet prettig is als deze last heeft van de hormonen. Ze kunnen thuis behoorlijk gaan piepen en van hun padje zijn. Zeker een puber van 9 maanden die nog niet zo lang weet dat hij er meer mee kan dan alleen plassen. Alle reutjes hebben zo'n periode als ze rond de 8/9 maanden oud zijn. Persoonlijk vind ik het geen reden voor operatieve castratie. Een puspiemel vind ik ook geen reden voor castratie. 

Maar goed, zoals ik al aangaf wisselen de gedachten en meningen hierover en doet iedereen datgene wat ze zelf het beste lijkt. Ik denk dat ik zeer zeker eerst een implantaat zou proberen. Chemische castratie dmv implantaat heeft niks met chemische goedjes te maken. Google maar eens op suprelorin en dan de wetenschappelijke artikelen. Succes!

esit. De kortdurende chemische castratie werkt niet. Dit is een injectie met een vervelend naar chemisch stofje die 6 weken zou moeten werken. Maar als je reu zo'n last van hormonen heeft heb je er echt helemaal niks aan. 

Bij een suprelorin implantaat kun je wat langer doorsparen voor eventueel definitief castreren omdat dit minstens 6 maanden werkt en vaak zelfs langer.

Heb hier een Link voor je die je maar eens ''moet'' lezen.

'T is wel in het Engels, lijkt mij tegenwoordig geen probleem toch?

Zelfs ik kan het lezen, nou hier de link:

http://www.dogsnaturallymagazine.com/three-reasons-to-reconsider-spayneuter/

 Goed artikel! Duidelijk

Wat een gedoe als je spreekt over een hond castreren...

Terwijl iedereen het castreren bij paarden en katten heel normaal vindt.

let op enorme lap tekst komt eraan 

Feiten en fabels over castratie en sterilisatie

De Amerikaanse dierenarts, Mw. Laura Sanborn, publiceerde in maart 2007 de resultaten van een

onderzoek dat zij verrichtte naar de effecten van steriliseren en castreren van honden.

Overal ter wereld raden dierenartsen hondeneigenaren aan over te gaan tot

sterilisatie/castratie (* waar in dit artikel over castratie wordt gesproken, wordt

sterilisatie van teven en castratie van reuen bedoeld) van hun hond omdat dit beter voor zijn

gezondheid zou zijn. Het is maar zelden dat de dierenarts de eigenaar op eventuele nadelige

gevolgen van de ingreep wijst. Mw. Laura Sanborn zocht de hele veterinaire literatuur af naar

publicaties over dit onderwerp. In de meeste artikelen werd achteraf gekeken naar de gevolgen

van de castratie maar in enkele artikelen kwam zij ook onderzoek naar gevolgen op de langere

termijn tegen. Het werd haar al gauw duidelijk dat castratie voor- en nadelen heeft voor de

gezondheid van de hond en dat er eigenlijk nog veel te weinig over dit onderwerp bekend is.

Over het algemeen kan worden gesteld dat er geen dwingende reden is om vanuit het oogpunt van

gezondheid reuen te castreren, vooral niet als het gaat om nog jonge reuen. In tegendeel,

castreren op jonge leeftijd lijkt aanzienlijk meer nadelen dan voordelen te hebben.

Voordelen van castratie van de reu kunnen zijn:

• Het risico op testikelkanker wordt met iets minder dan 1% verkleind;
• Het risico op niet aan kanker gerelateerde prostaatproblemen wordt verkleind;
• Het risico op peri-anale fistels wordt verkleind;
• Het risico op diabetes wordt misschien verkleind.

De gegevens hierover zijn echter niet doorslaggevend;

Als nadelen van de castratie van de reu kunnen worden genoemd:

• Verhoogd risico op botkanker bij castratie op jonge leeftijd;
• Verhoogd risico op harttumoren; 
  • Verdrievoudigd risico op hypothyroïdie;
  • Verhoogd risico op geriatric cognitive impairment, dat wil zeggen achteruitgang van het waarnemingsvermogen op oudere leeftijd;
  • Verdrievoudigd risico op vetzucht met alle daaraan verbonden gezondheidsproblemen;
  • Verviervoudigd risico op prostaatkanker;
  • Verdubbeld risico op kanker van de urinewegen;
  • Verhoogd risico op schadelijke reacties op vaccinaties .

Bij teven is de situatie iets ingewikkelder. Het aantal voordelen van sterilisatie kan in sommige

gevallen, maar niet alle, groter zijn dan de nadelen. In het algemeen kan worden gesteld dat het

voordeel afhangt van de gezondheid en de leeftijd van de teef en het risico op rasgebonden

Voordelen van sterilisatie van de teef  kunnen zijn:

• Aanzienlijke verlaging van het risico op mammatumoren mits voor de leeftijd van 2,5 jaar gesteriliseerd;

• Het risico op pyometra, dat bij ongeveer 23% van de niet gesteriliseerde tevenvoorkomt, wordt praktisch uitgesloten;

• Het risico op peri-anale fistels wordt verkleind;
• Het heel kleine risico, minder dan of gelijk aan 0,5%, op tumoren van de baarmoeder,baarmoederhals en eierstokken wordt uitgesloten.

Als nadelen kunnen worden genoemd:

• Indien sterilisatie plaats vindt voordat de teef volwassen is, is er verhoogd risico opbotkanker (osteosarcoma)

• Verhoogd risico op hemangiosarcoma van de milt en sterk verhoogd risico ophemangiosarcoma van het hart;

• Verdrievoudigd risico op vetzucht met alle daaraan verbonden gezondheidsproblemen;
• Sterilisatie-incontinentie bij 4 tot 20% van alle teven;
• Verhoogd risico op steeds terugkerende ontstekingen aan urinewegen;
• Verhoogd risico op afwijkingen aan de vulva, vaginale dermatitis en vaginitis, vooral bijteven die op zeer jonge leeftijd zij gesteriliseerd;

• Verdubbeld risico op tumoren aan de urinewegen;
• Vergroot risico op botafwijkingen;
• Vergroot risico op schadelijke reacties op vaccinaties.

 Wat fijn dat iemand anders eens de lijsten plaatst. 

Zoals ik vaker heb gezegd is de lijst met nadelen langer en vind ik de nadelen ook behoorlijk ernstig. 

Ik had overigens bij teven in onderzoeken nog gelezen dat je tot na de derde loopsheid moet wachten. Na en voor de eerste kunnen ze erg fel worden, na de tweede ook nog maar wel wat minder al en na de derde loopsheid blijven ze qua felheid hetzelfde als ze voor sterilisatie zijn. 

 Bedankt nori.......     

Of de hond nou 5 of 50 kilo is, een hond die onhandelbaar is is onhandelbaar. Of je hem nou kunt houden aan de riem of niet. Ik zou grootte van de hond niet meewegen, wel de grootte/ernst van het probleem. Als je je goed voelt bij castreren, dan doen, het is jouw hond. Chemisch castreren is wel handig. Heeft het geen nut dan weet je dat definitief castreren ook niet veel uit gaat maken. 

Succes...

"  Bedankt nori.......      "

Willemijn, baasje van Bamse......en Ogin

 Fijn he Willemijn..... jij en ik lijken altijd enorm negatief als we de nadelen plaatsen. Ik doe dat omdat altijd alleen naar die paar voordelen gekeken wordt en deze ook meestal door een dierenarts genoemd worden (de mijne noemt ook de lijst nadelen wel)

En natuurlijk moet iedereen zelf beslissen wat ze willen of het beste vinden. Of dit nu chemisch castreren is of definitief of helemaal niet. 

Ik hoor toch liever eigen ervaringen ipv al linkjes te plaatsen.

Bovendien roepen de mensen die nog nooit zelf hun honden gecastreerd hebben het hardste om het niet te doen. Raar.

Wel zijn de meesten hier nog te jong om zelf echt veel ervaring te hebben met veel eigen honden te castreren of steriliseren.

Persoonlijk heb ik met zelf 11 honden te castreren en steriliseren geen enkele slechte ervaring gehad.

 Hoezo raar? Als ik uit wetenschappelijk onderzoek opmaak dat de nadelen groter kunnen zijn dan de voordelen die je ervan kunt hebben. 

Dan ga ik mijn hond toch niet als soort van proefkonijn gebruiken om te checken of al die wetenschappelijke onderzoeken inderdaad gelijk hadden?

Deze onderzoeken lopen samen milioenen honden na om te kijken wat de voor en nadelen zijn. 

Die 11 van jou brengen dat gemiddelde echt niet omhoog of omlaag

Ik vind het dan weer heel vreemd om alleen op mensen met eigen ervaringen af te gaan.  Een "ervaring" is geen feit. 

De hond kan er wel onzetten sloom en lusteloos van geworden zijn. Maar als de baas dat "ervaart" als lekker rustig.. 

Ik blijf liever bij de feiten. Maargoed wij verschillen wel vaker van mening.

Nori; goed dat je dit plaatst.

Dit zijn feiten voortkomend uit wetenschappelijk onderzoek.

Aangezien je niet zo maar teksten op internet mag kopiëren zonder bronvermelding; hier de originele Engelse tekst met referenties (ook belangrijk bij wetenschappelijke rapporten).

http://www.naiaonline.org/pdfs/LongTermHealthEffectsOfSpayNeuterInDogs.pdf

Ik heb zelf nu mijn 4e reu; niet één heb ik zonder medische reden laten castreren. Te vaak wordt bij reuen bij ongewenst gedrag; niet eerst aan het gedrag gewerkt, maar gaat men zonder de nadelige consequenties hiervan te weten, over tot castreren.

Een bijkomend psychisch gevolg van castratie van reuen kan zijn, dat een reu onzeker en angstig wordt.