Angstfase?

Kan een hond van bijna 7 maanden weer een nieuwe angstfase hebben? We hebben onze hond vanaf 8 weken. Ondernemen veel en doen veel voor het socialiseren. Nu valt het me sinds een week ofzo op dat hij ineens weer dingen eng/spannend vindt. Is dat normaal? Voorbeeld: op een smal pad kwam een vader met zoontje aan. Dat was haren omhoog en staart tussen de billen (liep trouwens los, is losloopgebied). Hij wilde er eerst niet langs. (Terwijl we daarvoor iemand met een kinderwagen passeerde waar niks aan de hand was). Ben iets teruggelopen, want ik was de man met zoontje al gepasseerd, normaal vindt hij mensen en vooral kinderen prima, zelfs leuk. Hem geroepen, hij kwam al was het duidelijk spannend, beloond en weer doorgelopen. Ook voor harde geluiden etc. merk ik dat hij meer onder de indruk is. Niet wegrennen ofzo maar wel erg alert. Doen we het goed door weer even iets meer steun te geven en begeleiding, en is dit normaal? 

Alles kan. 

Je hond is 7 maanden oud, zijn lichaam verandert maar ook zijn geest. Hormonen beginnen door het lijf te gieren. Het is één groot lichamelijk en geestelijk groeiproces.

Dus ja, dingen kunnen weer es spannend zijn. Onzekerheid of behoedzaamheid kunnen de kop opsteken, maar net zo goed het omgekeerde: impulsiviteit of stoerheid.

Nu is de tijd dat z'n ware karakter gaat vormen, en er is -naar mijn mening- geen mooiere periode om dit samen met hem te ontdekken, hem te steunen en begeleiden en te laten uitgroeien in een standvastige, zelfzekere hond.

Je doet het goed, hem weer even begeleiden en hem de kans geven z'n vertrouwen, in zichzelf en de wereld rondom hem, terug te vinden of verder uit te bouwen.

Ik had eens gelezen dat ze tot ongeveer 13 maanden  een angstfase kunnen krijgen.

Maar kennen mensen dit? Of doen wij iets verkeerd? Er is ook niks gebeurt wat aanleiding zou kunnen geven. Zou het heel vervelend vinden als we straks niet een goed gesocialiseerde hond hebben. Wil graag een maatje die overal makkelijk mee naar toe gaat. Ging ook heel goed maar ineens is die een stuk zeg onderdaniger. Net op straat wilde mensen hem aaien. Want hij lokt het eerst zelf uit, door heel enthousiast te gaan kwispelen. Tot die mensen dicht bij kwamen, dan is het toch weer eng. Doet verder niks maar stelt  zich zeg maar onderdanig op. Duikt wat ineen, kop laag. Doet die ook heel erg nu bij andere honden. Na 10 seconde is het dan ook weer goed en geniet hij van de aandacht en weer zo gek als een deur. Hoop echt dat dit een fase is want hou wel van een wat meer zelfverzekerde hond :-). 

Ja dat kan kloppen. Google maar eens op angstfasen hond dan zie je dat ze er meerdere doormaken. Hier heb ik dat ook gemerkt. Wat je zelf aangeeft met extra steun en begeleiding is prima!

Hoop echt dat dit een fase is want hou wel van een wat meer zelfverzekerde hond .  "

 Hier heb je zelf veel invloed op. 

In het voorbeeld dat je geeft: mensen willen hem aaien, hij gaat stevig kwispelen, mensen komen dichterbij en hij duikt ineen.

Het stevig kwispelen wijst erop dat je hond opgewonden is. Dat hoeft dus helemaal niet te betekenen dat ie het ook leuk vindt. En gezien zijn reactie daarna, vindt ie het eigenlijk dus een beetje eng.

Nu je dit weet, kan je ermee aan de slag. Dus als je mensen tegenkomt die hem willen aaien, dan vraag je hen eerst op afstand te blijven. Gewoon even een kort babbeltje met een paar meter tussen jullie in. Hou ondertussen je hond in de gaten. Pas als ie rustiger wordt, en je zijn lichaamshouding ziet veranderen, kan je de afstand met de mensen kleiner maken. Volg het ritme dat je hond aankan. 

En dat is met vele dagdagelijkse dingen zo. Kijk naar je hond, hou afstand waar het te spannend voor hem wordt en geef hem de ruimte en de tijd om vanuit zichzelf te ontdekken en verkennen. Zo krijgt ie meer zelfvertrouwen. Door jouw steun en begeleiding.

Raiko is bijna 2, niet bang maar overal kijkt hij de kat uit de boom. Als hij iets niet vertrouwt bvb n man met een kostuum die ons gaat kruisen gaat hij stilstaan, wegkijken, snuffelen.. Tot de man gepasseerd is. Bang is hij niet maar tis alsof hij t niet altijd vertrouwt. Meestal kijkt hij naar me en als ik zeg dat het oké is gaat hij (in het begin aarzelend) verder. Bied hem veiligheid. Zorg dat hij jou vertrouwt. Het is niet erg als je tegen je hond zegt 'hey tis oké' niet betuttelen natuurlijk, gewoon op normale toon geruststellen