Opnieuw gaan slopen na sterilisatie

Goedenavond allemaal . .   Ik heb een vraagje. herkennen jullie opnieuw sloopgedrag na sterilisatie?   Onze teefje wordt in Maart 2 jaar. ze was altijd los in huis en sloopte bijna niet meer. Laatst een baarmoederontsteking gehad en daardoor gesteriliseerd . sindsdien is haar gedrag wel wat veranderd . Waakser en alerter in huis. En ze gaat weer slopen als we er niet zijn. voornamelijk papier scheuren en kleedjes en schoenen. Ze krijgt de Kong als ik wat langer weg ben, maar ze zit nooit langer dan 4.5uur alleen .  Herkennen jullie dit?  En tips? Twijfel om weer de bench terug te zetten. liever niet eigenlijk..   Groetjes 

Geen ervaring mee.

Is er goeie nacontrole nog geweest bij de dierenarts. Musschien deze gedragsverandering daar voorleggen.

Natuurlijk is er veel gebeurt. Hormonaal is er het nodige verandert. Misschien moet ze daaraan wennen.

Misschien heeft ze nog pijn. Hoe recent is de operatie geweest. Er zijn honden die pijn uiten met sloopgedrag. 

Haar eten en drinken is normaal? Oogt ze relaxt. Is de meer alertheid nu gewoon alert of wantrouwend of krampachtig alert?

Dank voor je reactie !

Ja veel nacontrole ook vanwege hart problemen waardoor de operatie extra spannend was . 

Ze eet goed en is verder ontspannen . oogt niet dat ze pijn heeft. operatie nu 1.5 maand terug. 

Alertheid is waaks. soms krampachtig en moet soms wat langer herstellen dat het goed is. doet niets maar is dan wat afwachtend naar bijvoorbeeld een vriend van ons laatst. iets wat niet bekend is bij haar.

Ze reageer't wel goed over het algemeen als wij zeggen dat 't goed is. 

Ze sloopte bijna niet meer, dus toch slopen als ze alleen is?

Dan kan ze moeite hebben met alleen zijn.
Als ze niet sloopt, wil het niet zeggen dat ze het prettig vind om alleen te zijn.
Sommige honden lopen continu te ijsberen, naar de deur te staren, onrustig te luisteren of de baas al komt.

Ik zou haar een keer filmen als ze alleen is.

Het veranderde gedrag kan eigenlijk nog niet door de castratie komen, dat lijkt me nog kort.


Weet niet of ze snel na de castratie weer alleen was?

Toen ze voor operatie ging. Ben je erbij geweest tot ze onder zijl was?

Misschien is ze door alles bang geworden jullie kwijt te raken.

" Het veranderde gedrag kan eigenlijk nog niet door de castratie komen, dat lijkt me nog kort. "

Suzanne en Luca

Ik vraag me af van waar je dat vandaan haalt, ik heb een ‘teefje’ gehad met zware gedragsverandering en medische verandering na castratie en volgens mij begon dit ongeveer 1 maand na castratie, had zou kunnen dat ik wat mis ben kwa tijdsinschatting, maar ik heb er toch zo goed als 99,99% zeker van dat het zeker niet over eerder 2 maand of meer ging en zij heeft het over 1,5 maand. Dus van waar komt dit?

(gedurende die eerste 1 maand hadden wij totaal geen aanvallen – wat in mijn geval ook vrij ‘abnormaal’ was – wij dachten eerst dat de castratie ‘geholpen’ had)

Eenmaal dit begon werd het wel exponentieel erger bij mij. (nu niet om je zorgen over te maken want ik heb het over een hond die reeds voor castratie met hormonale afwijking zat – maar we wisten dit toen niet) – moest het gedrag echt zwaar veranderen en zou ik dit wel voor ogen houden en je hond laten controleren.

(btw, ik heb ooit ergens gelezen en ik wist niet dat het kon dat ze een teefje met problemen na castratie , achteraf chemisch lieten lieten casteren zoals een reu en dat dit in hun geval blijkbaar hielp – ik zou dit enkel indien je echt in de problemen komt of verder onderzoeken of dit een optie is)

Ja, ik heb hier ook een teefje gehad die na haar sterilisatie ander gedrag vertoonde. Bij haar leek het of ze terug haar puppy-manieren kreeg: opspringen tegen joggers, snel in opwinding schieten, snel gefrustreerd zijn, happen naar handen, enz.

We zijn eigenlijk opnieuw het hele leerproces doorgegaan en hebben haar weer aangeleerd geduldig te zijn, zich te leren beheersen… heeft toch een aantal maanden geduurd voor alles in z'n plooi viel en ze weer 'normaal' werd.

Hormonen kunnen het gedrag en de emoties van een hond heel sterk beinvloeden. De ene hond is hier erg onderhevig aan, bij de andere merk je niks. Het kan dus best dat jouw teefje gevoelig is voor deze hormoonschommeling en ze nu ander gedrag vertoont dan ze voorheen deed. Maar je kan dit opnieuw begeleiden. Dus bouw het alleen-blijven opnieuw op, zoals je deed toen ze klein was. Komt goed!

 Het duurt een paar maanden eer de hormonen uit het lichaam zijn.

Het wordt geleidelijk aan minder na de castratie. Een hond zal niet van de ene op de andere dag veranderen, ook dat gaat geleidelijk. 

Jou hond, begrijp ik, had al een gedrags probleem voor de castratie?  Dan lijkt het me logisch, dat bij een teef die problemen van agressie aanwezig blijven.

Bij een teef, neemt de tostesteron de overhand, een felle teef, wordt nog feller. Gaat geleidelijk.

"
Jou hond, begrijp ik, had al een gedrags probleem voor de castratie?  Dan lijkt het me logisch, dat bij een teef die problemen van agressie aanwezig blijven.

Suzanne en Luca

Je zei niet mogelijk effecten te zien na 1,5 maand.

Wel klopt had reeds agressie problemen voor castratie , maar daarna zeer duidelijk 2 totaal nieuwe verschillende vormen van aanvallen – voordien ongezien – maar ok over gedrag bestaat er veel mogelijke intepretaties dus subjectief – akkoord

Echter mijn hond na 1 maand – was haar oorspronkelijk incontinentie probleem zeker al voor 50% beter (nee totaal niet onzindelijk - maar relatief zwaar lek bij het liggen) na 2 tot max 3 maand na castratie zo goed als niets meer van te merken, misschien hooguit nog een mini lekje. Dus ik denk dat de effecten wel degelijk mogelijk sneller te zien zijn dan jij beweert.

 Dat klopt. Bij ons was dit al na een tweetal weken, en de DA zei dat dit niet uitzonderlijk was.

Ze is zelfs nog zo'n anderhalf jaar na de sterilisatie in een soort cyclus blijven hangen: elke 6 maanden kwam het "probleem"gedrag weer een paar weken de kop opsteken. Als je het ging nakijken op de kalender, was dit steeds in de periode dat ze normaal gezien loops zou geworden zijn.

Hier maakte ik me toen ongerust om, omdat ik dacht dat de operatie misschien niet voledig geslaagd was. Maar de DA vertelde me dat dit gewoon te maken had met het celgeheugen, en niet met de hormonen. Het lichaam onthoudt nog een tijdje de oude info, en dus kreeg ze nog een soort van loopsheidgedrag terwijl ze lichamelijk niet meer loops kon zijn. Ook dit is uitgedeind, na anderhalf jaar was het verdwenen.

Vind het persoonlijk veel te ver gezocht: verband zoeken tussen het slopen en de sterilisatie.

Ze heeft het vroeger nog gedaan en toen was ze nog niet gesteriliseerd....