Broekspijp obsessie

Hallo allemaal! Ik heb een jonge boxer, Henk, van ongeveer een jaar oud. Hij heeft de irritante neiging om in mijn broekspijpen te happen tijdens het wandelen. Nu is dit meestal met een simpele correctie en een speeltje waar hij wel in mag happen op te lossen, maar op de fiets is dit niet het geval. Iedere morgen ga ik met hem lekker fietsen op ons lokale losloopveldje. Hij rent dan met me mee als ik fiets. Tot het moment dat hij me bij mijn broekspijp pakt en er uit alle macht aan begint te trekken. Ik krijg het met geen mogelijk voor elkaar dat hij me langer dan 10 seconden met rust laat. Speeltjes helpen niet, koekjes niet, corrigeren niet, andere honden niet. Heeft er iemand ervaring met dit soort scenario's of misschien wat tips?

Hoe oud was ie toen hij dit begon te doen?

Een maand of twee geleden, toen ik mijn mountainbike kocht, dus 10 maanden.

Vindt hij het meehollen met de fiets wel leuk?

Ik denk altijd als ik een hond naast de fiets zie "goh, hoe maakt de hond nu duidelijk dat hij moe is, of hier geen zin in heeft".

Hij loopt los, dus hij wordt niet gedwongen om mee te lopen. Ik fiets gewoon rond en hij holt met kwispelende staart achter me aan. Het lijkt eerder een soort van overdreven opwinding, gezien hij alleen maar hapt als ik stil sta of langzaam fiets. Bij een hoger tempo rent hij gewoon mee zonder morren.

 Sorry, dan las ik het verkeerd.

Dan zal het echt opwinding zijn

Mijn hond doet dit met schoenen,  gelukkig niet zo erg als die van jou. Maar als zij haar gekke 5 minuten heeft een keihard rondjes gaat rennen op een veld dan zoekt ze ook echt even iets om te pakken, als dat er niet is zijn mijn schoenen dus de sjaak. Bij mij helpt het door zelf stil te gaan staan en dan pas weer door te lopen als ze rustig is. Of ik ga stil staan en ga met een bal gooien of er doen even een trekspel met een tak ofzo. Als de opwinding weer een beetje weg is dan kunnen we weer normaal verder.

Misschien helpt dit bij jullie ook wel. Dus meteen het fietsen staken, liefst nog voordat naar je broekspijpen toe komt rennen en bied dus eventueel alternatief om toch die opwinding kwijt te kunnen. Ga pas weer verder als je hond weer rustig is. Dit kost even tijd, maar zo leert je hond wel dat het in broekspijp hangen niets opgeveerd.

 Onze hond is bijna 3 jaar. na de zomer ben ik weer begonnen af en toe naast de fiets. Wel aan de doggy walk. kleine hond 40 cm dus fiets niet hard.We hebben vaker gefietst.

Ineens de laatste keer met fietsen hing hij ook in mijn broek nog nooit gedaan. Ok dacht ik dan gaan We wat sneller,hij liep meteen goed geen erg meer in mijn broek. Hij vond het vast saai dat trage gedoe.

Misschien is dat bij je vriend ook zo?

Mischien kan het helpen als je (heel lekkere) snoepjes in je hand houdt. En net voor het moment dat ie wil beginnen te bijten (liefst iets vroeger) direkt hem het snoepje voor zijn neus houden en geven? Maar de timing moet dan wel heel juist zijn.

Misschien leid hem dit af van het bijten, zodat hij die gewoonte afleert?

 Het probleem bij met een hond te gaan fietsen is namelijk dat de hond geen enkele keuze heeft en daardoor overprikkeld raakt. 

Wanneer jij een trager tempo aanhoudt, kan jouw hond je iets duidelijk maken. Bij een snel tempo heeft hij die mogelijkheid ook niet.

Heel wat mensen denken door een hond met de fiets mee te nemen dat ze op deze manier de hond moe maken. Want als je een "energieke" hond heb hoor je die moe te maken.

Terwijl men er helemaal niet bij stilstaat dat de hond om te beginnen al een betere conditie heeft dan de mens. Door met de hond te gaan fietsen is het enige wat je bereikt een hond met een nog betere conditie dan daarvoor.

Maar de hond heeft dus geen keuze. Hoe lang, hoe ver, hoe snel..... wordt allemaal voor hem beslist. Wij kunnen absoluut niet voelen wat die hond op dat moment voelt. Eigenlijk op geen enkel moment.

En of hij nu los of vast loopt, maakt geen enkel verschil.

Wat misschien ook wel handig is om weten dat door dit te doen je er voor zorgt dat er heel wat stresshormonen in het lichaam vrijkomen. Die het lichaam in staat stellen om dit allemaal te kunnen doen. Deze komen echt snel in het lichaam vrij. Zorgen ook tegelijk voor een hart dat sneller slaat, door vrijgekomen o.a. adrenaline, bloeddruk die verhoogt met bijgevolg meer druk op de aderen omdat ze uitzetten enz..... Al die stoffen die zo snel vrijkomen, hebben op hun beurt dagenlang nodig om afgebroken en verwijdert te worden. En op een bepaald moment krijg je een onevenwicht in het lichaam. Niet dat je daar meteen van doodvalt maar vroeg of laat eist dit lichamelijk of geestelijk zijn tol.

Een hond zelf, heeft veel meer aan hond zijn en buiten al speurend en snuffelend zijn neus achterna te gaan dan achter een fiets aan te hollen. In de natuur is er geen enkel dier dat zolang holt als een hond die mee moet gaan fietsen.

In dit onderwerp wil ik graag mee praten mag dat?Jazz,wel fietsen maar 10 minuten. vast aan de fiets. Ik vind dat hij het leuk vind. Dat kan toch ook?Staan we op straat om te starten wordt hij helemaal stout en geniet. Niet iedere hond ervaart fietsen toch als een last? Er zijn best wel honden die het leuk vind. Dat zie ik hier op straat ook bij andere honden.

Bij Henk de boxer zou het stress kunnen zijn?Maar een hond vind toch ook dingen leuk en spannend?En daarbij is hij nog erg jong en ondeugend wat ook wel bij de leeftijd hoort?

Tuurlijk, waarom zou je niet mogen meepraten (als je vraag aan mij gericht is toch).

Ik heb hier 6 honden. Als die buiten komen dan bepalen zij hoe lang en hoe snel ze lopen en welke richting ze uit lopen (dat laatste op het terrein toch). Het hangt al van hond tot hond af. Maar geen enkele hond loopt op een natuurlijke wijze zoals ze aan de fiets lopen.

Dan heb je ook nog het antropomorfisme, ofwel het vermenselijken van de hond. Wij kijken naar de hond als mens en niet als een hond omdat we dat ook niet zijn. Dus we gaan zaken interpreteren, maar zitten we daar dan juist met die interpretatie?

Eerst en vooral wordt het houden van een hond te simplistisch gezien (in onze maatschappij toch).

En is er gewoon in het algemeen te weinig kennis over de hond (wat vroeger eigenlijk ook niet echt nodig was). De hond liep los op het erf en moest er zijn ding doen. Meer werd er niet gevraagd. Terwijl de lat heden te dage al heel wat hoger ligt voor de hond.

Hoeveel mensen aanzien kwispelen niet als dat een hond iets leuk vindt? Terwijl dit helemaal niet het geval is, veel hangt af van een heleboel factoren en context.

Een voorbeeld. Op een bepaald moment loop ik met een cursist en haar hondje buiten. Zie zegt ze kijk dat doet hij echt regelmatig zo leuk, speels en enthousiast tegen me aanspringen.

Terwijl heel de context en lichaamstaal van de hond aangaf dat hij angst had en steun zocht bij de eigenares.

Of een cursiste die totaal geen idee had en ook niet zag dat haar hond bang was van auto's.

Wat wij dikwijls als mens bij een hond als enthousiasme zien? Is spanning. Puur spanning. Stress. 

Honden houden van rust, als die de keuze hebben tussen drukte, spanning ... en rust.

Er wordt de dag van vandaag ook zo veel gezegd van wat we moeten doen als we een hond hebben (met andere zaken ook ). En als we dit niet doen en als we dat niet doen dan zijn we niet goed bezig. En dat is nu net niet wat we als hondenliefhebber echt niet graag horen, dus doen we maar. Er niet bij stil staand of zij die dat zeggen eigenlijk wel weten waarover ze spreken.

Er is de laatste 10 à 15 jaar op wetenschappelijke wijze heel wat ontdekt over hoe en wat honden doen en .....

Alleen die kennis komt zo slecht to daar waar ze nodig is. Namelijk bij mensen die een hond hebben of zij die ermee werken.

En dan heb je ook nog graag de 135000 versies van alles en nog wat. Want ik vind ......

Maar tussen wat ik vind en wat er daadwerkelijk is kan soms een wereld van verschil liggen.

Iets wat niet echt abnormaal is omdat we alleen maar in staat zijn om vanuit onszelf te denken en te voelen en niet vanuit onze buren, oom, dochter of wie dan ook.

Want 1 situatie en 10 mensen rondom die ze ondervinden, heeft 10 x een ander effect. Terwijl het maar 1 situatie is.

Ok,duidelijk Eliane. Dat tegen je been springen herken ik ook en vind dat het geen speelsigheid is. Die van ons is onzeker.

Maar toch,wij blijven genieten van die paar minuten fietsen.  

Henk is een jonge boxer, nog volop aan het puberen. ik denk dat hij gewoon overprikkeld raakt door het fietsen. Boxers zijn snel opgefokt, reageren nogal druk op drukte, zeg maar. en fietsen betekend rennen, uitdaging, adrenaline. En die adrenalinekick zou ik voorlopig even proberen te voorkomen. even niet meer fietsen, maar een uitdaging zoeken wat hij ook leuk vind, maar minder druk maakt. 

Onze boxer had dat ook op die leeftijd. Heel snel aan zijn tax en dan helemaal doordraaien en niet meer kunnen stoppen. gaat wel over als hij wat ouder is.

Wat Eliane zegt zie ik ook dikwijls.

Hier een grote "hondenweide"(=België)

Hoe dikwijls dat ik daar honden zie die het helemaal niet fijn vinden al die honden, of honden die echt bang zijn en in paniek zijn.

Met de staart tussen de poten en maar van zich afbijten van de angst, zo erg.

De eigenaren zien het zelf niet...