Hond

Hallo ik ben zeef  Ik had een vraagje hoe doen andere mensen het. Met het verlies van hun hond  Mijn hond fatih van 2 jaar is nu 9 dagen geleden overleden. Ze is aangereden heb de hele tijd het beeld voor me ik kan niet eten niet slapen ik mis der zo ik zoek haar de hele tijd ken niet geloven dat ze er niet meer is ik voel me zo schuldig voel me zo leeg eenzaam radeloos ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben nu bij me ouders ik druf niet naar huis het idee dat ze weg is en dat ze niet meer terug komt dat ik haar nooit meer ga zien nooit meer ga vast houden ik weet dat die stap gezet moet worden kwa naar huis gaan aleen vind dat nu nog zo eng 

Vreselijk dat je je hondje zo vroeg kwijt bent geraakt op zo'n afschuwelijke manier  Neem de tijd... Het kost tijd om dit verlies een plekje te geven. En alleen jij kunt beslissen wanneer het daar tijd voor is.

Heel veel sterkte! 

Ik mis haar gewoon zo erg is het gek dat ik niet naar huis druf ze is hier al niet meer om me heen als ik straks thuis ben is het zo leeg iemand die blij is om je te zien ze was me alles 

Dankjwel lris

Dat je het nog niet aandurft om naar huis te gaan is niet gek, dat is de plek waar je er het hardst mee geconfronteerd wordt dat ze er niet meer is... Ik had hetzelfde gevoel. Verschrikkelijk. Heel erg veel sterkte.. zo oneerlijk, 2 jaar..

Oh wat vreselijk verdrietig 

Ik begrijp de leegte die je thuis voelt, heel veel sterkte xxx

Dat is het zekker 

Hoe heeft u dat gedaan kwa die stap nemen om toch naar huis te gaan 

Ik had het geluk dat ik nog 3 hondjes heb nu.

Maar toen ik jonger was had ik niet 4 honden maar 1 tegelijk.

Daarom begrijp ik je.

Je moet straks verder, alleen.

Blijf nu maar even lekker bij je ouders.

Straks, als je er aan toe bent, hoop ik dat een ander hondje je er over heen helpt.

En geef jij een ander hondje een gouden mandje.

Nu eerst rouwen, eerst je verdriet kwijt, veel sterkte xxx

Misschien helpt het wanneer je iemand bij je hebt die het begrijpt en met je mee kan gaan en blijven logeren. Zodat je niet alleen bent met de confrontatie om thuis te komen.

 Goed advies, dan hoef je niet alleen die drempel over

Het idee dat ik dan aleen ben zonder haar ik geloof het niet ze was zo lief zo klein je kon alles met der doen ze vond alles best ik weet niet hoe ik dat straks moet Gaan doen als ik dan thuis kom 

Eliane

 Neem je tijd.

En dan, als je wel naar huis gaat, vind ik Eliane's advies een goed advies

Maar maak ik het niet aleen maar moerlijker voor me zelf als ik dan thuis kom ik wil niet zeggen dat ik bewust me huis vermijd aleen om die stap te nemen vind ik eng ze was me allesje mijn faith 

Ik vind dat je nu best tijd mag nemen, bij je ouders.

En dan, straks, begint jouw rouwproces.

Daar moet je doorheen.

Zet dan een mooie foto neer, brand er een kaarsje bij.

Dat komt toch.

Maar als jij er klaar voor bent.

Een lieve sterkteknuffel!

En ik zou je topictitel veranderen in Fatih en in de rubriek afscheid en memoriam zetten.

Dan krijg je vast meer lieve en bruikbare reacties, die je goed doen.

Jaa dankjwel niemand om me heen snapt me ze zeggen kom op en nu weer je leven op pakken en door met je leven en het was maar een hond ... het was mijn alles mijn babytje heb ook het idee dat niemand in mijn omgeving het echt snapt ik eet nix ik druf me ogen niet dicht te doen bang dat ik over het ongeluk droom gisteren slaappil ingenomen want ik sliep sinds zondag niet ik heb zo veel mooie verhalen gelezen hier dat het op ten duur slijt aleen ik vraag me af of dat echt zo is 

Veel sterkte meissie.
Probeer je zinnen met iets te verzetten, vb. Naar vriendinnen gaan, iemand thuis vragen.... Je hebt nu enorm veel verdriet en dan moet je even niet alleen zijn.

Dikke warme knuffel

Negeer die andere mensen! Jij mag rouwen zolang als jij dat nodig bent!

Dit verwerken is zo belangrijk, neem je tijd.

Wat naar huis gaan betreft wil ik wel als advies geven, wacht daarmee niet te lang. Het obstakel wordt anders alleen maar groter. 

Het is even heel verschrikkelijk en je moet het absoluut in je eigen tempo doen begrijp me niet verkeerd, maar laat het niet iets onoverkomelijks worden. 

Neem desnoods iemand mee de eerste nachten en wil je als je er bent toch liever alleen zijn dan stuur je diegene gewoon weer weg. 

Denk aan jezelf en aan je hondje en laat de anderen maar lekker praten <3 

 Daarom is dit zo'n fijn plekje, hier zegt niemand het was maar een hond.

Schrijf het hier maar lekker van je af xxx

Héél véél sterkte weet hóe het is maar op die manier en zo jong zeer jammer we begrype je verdriet heel goed hier weten we wat het is een lieverdje kwyt te raken schryf maar zoveel je wil het helpt wel om over te schrijven sterkte nog 

Ze zeggen dat het slijt ....

Dat wordt inderdaad gezegd. Het komt er eigenlijk op neer dat je door de tijd heen een weg vindt om met het verlies en de pijn om te gaan. Door het ongeluk en er getuige van te zijn maakt dat er ook nog een trauma bij bovenop de pijn en het verlies komt.

Het helpt je gesteund en begrip te vinden bij mensen die begrijpen hoe jij je voelt. Waar je jouw gevoelens kunt bij uiten en je daarbij goed te voelen ipv ongemakkelijk of totaal niet begrepen.

Je hebt tijd nodig om te kunnen rouwen. Rouwen is ook iets heel persoonlijk. Waar de ene mens net nood aan heeft om er te kunnen over praten. Hebben dan weer andere mensen het daardoor net moeilijker. Het is dan ook met vallen en opstaan, je eigen weg zoeken. De ene mens heeft nood aan rust en stilte, terwijl andere mensen op zoek zijn naar veel bezig zijn. Het belangrijkste is denk ik, te doen waar jij je het beste mee voelt.

En wat ze hier kunnen doen is luisteren en praten, en soms eens meedenken als je daar nood aan hebt. Een hand uitsteken om je terug te helpen opstaan.

Erg zeg zo jong nog van je weggerukt op zo een manier. Niet eerlijk .

Maar jij  moet nu aan één ding proberen te denken Zeef. 

Als je straks daar weer binnen gaat dan is je Faith  er weliswaar niet meer, maar wees overtuigd dat ze  ergens is waar ze niks pijn voelt of verdriet. Jou zelfs niet mist....

Jij alleen voelt deze pijn gemis en verdriet, en moet dit verwerken. 

Je bent  nog heel jong ? Je had zoveel tesamen met  je overleden hondje en wat nu met die liefde  ?

Aan wie geven nu ? ....zoveel liefde nog te geven ben ik zeker van.  Tijd met je Faith is echter voorgoed voorbij.

In jouw geval is het best dat je zo vlug mogelijk een ander dier in huis haalt, een katje ? Een hond uit asiel ? 

Dan kan je die liefde weer delen en o man wat ga je je  daar goed bij voelen. Een nieuw hondje  heeft weer zijn eigen persoonijkheid en heeft jou nodig.

Sommigen willen lang wachten met terug een hondje. Bij anderen is het een reddingsboei.

Voorbeeld :

Mijn moeder kwam niet meer uit haar peignoir, draperies bleven dicht, ze wilde niet meer verder zonder haar overleden hondje. 

Net zoals jij dacht ze dat alles over was.

Neen dus , er kwam ineens verplicht een rosse asielpoes wonen  en alhoewel ze eerst erg boos was....de andere dag zat ze er al mee op haar schoot te knuffelen. 

Jij gaat door een trieste periode maar denk daaraan en kwel jezelf niet langer, hou je hondje diep in je hart maar ga verder.....je kan het ! 

Faith...Geloof ....ze zou niet anders willen, grijp deze reddingsboei.

 ( een knuffel smiley )

Heb je twee topics lopen, dat is dan voor ons moeilijk .

Slyten doet het niet zo rap na 5maand wenen wou myn man een ánder ik zei dan ja het verdriet zal minderen lilly is zeer lief bly met haar maar queenie zal ik nooit of nooit vergeten al was ze 12j ik ween soms nog en móet soms nog van me afschrijven hier begrype we elkaar nog heel veel sterkte

2225 oktober om 19:56 Faith

Welke topic wil je nu  gebruiken om je verdriet te uiten ? 

Zó overstuur kan je toch niet zijn dat je van de ene naar de andere holt ? Hm....

Weet niet hoe ik dit moet verwijden 

Ik zal even een modje vragen.

Anny ze wou deze eigenlijk hernoemen maar dat lukt niet denk ik. 

Op verzoek van TS wordt dit topic gesloten.

Zejfa, heel veel sterkte!