Liefste hondje ooit!

Aiko is het beste en liefste hondje ooit! Ik ben al een week ziek en Aiko wijkt niet van mijn zijde. Lig ik op de bank dan ligt zij erbij. Verhuis ik naar het bed, ligt zij er weer bij. Ga ik naar de badkamer, ligt zij op de badmat. Alleen om te eten en om even uit te gaan gaat ze weg, na tig keer te hebben gezegd dat het écht goed is. En dan wil ze niet snuffelen, alleen gauw haar ding doen en weer terug (mijn vriend dacht al dat hij haar dan even mee kon nemen voor een lekker lange wandeling, maar ze zette zich echt schrap met 4 poten). Ze zeurt ook niet om iets te doen, ze komt alleen maar knuffelen. Als ik me een momentje wat beter voel dan doe ik op de bank een hersenwerkje met haar, dat gaat gelukkig wel. Maar echt, ik ben zó dankbaar dat ik haar heb!

Ohja en zo handig dat ze een retriever is, ze zoekt de afstandsbediening voor me, pakt een extra dekentje of mijn sloffen of een flesje water van het aanrecht. Zuster Aiko  

Gelukkig kunnen we de activiteiten op vakantie dubbel en dwars inhalen volgende week! 

Dat verdient wel een buikkriebeltje 

Ach wat ontzettend lief! Ik kriebel even mee......

Heerlijk hè, dat zo'n lieverd gewoon niet van je zijde wijkt....

Dat is nou écht ' hondstrouw'!

Zuster aiko....

Hihi meer buikkriebeltjes zijn altijd welkom  Ja het is zo fijn! Je bent nooit helemaal alleen zo. Eigenlijk zou ze zo'n zustershoedje om moeten haha. 

Zuster aiko

 je bent een topper!!!!

Ja, ze kan zó in dienst bij de thuiszorg!

Wie heeft de wijkzuster nog nodig als je een aiko hebt

Beterschap trouwens!

Precies  Dankjewel! Het is niks ernstigs hoor, een beetje een vervelend buikgriepje maar daar kun je wel goed beroerd van zijn. 

véél beterschap

Noujaaa... Je kunt ook niet de héle tijd waken natuurlijk 

Zo schattig als ze zo liggen he? Golden's zijn echt superhonden. Helaas voor mij geen golden meer na onze Lobbes. Geen andere golden zal ooit kunnen tippen aan hem (voor mij).

Al moet ik zeggen dat Obi onze Lobbes overtreft wat betreft het "zusteren" zijn aanhankelijkheid naar mijn vriend als die ziek is overtreft echt alles. Tot aan het vervelende toe soms..  Ik ben zelf nooit ziek, echt nooit. Obi denkt altijd dat mijn vriend stervende is en wijkt niet van zijn zijde. Kruik is niet nodig.. Obi is er bij... Hij komt normaal NOOIT boven maar als mijn vriend ziek is "weet" hij dat gewoon gaat ie naar boven om te checken. En opent hij de deur zelf.. tot grote ergernis van ons... Ik durf te wedden dat wanneer er echt iets mis zou zijn hij alles bij elkaar zou joelen totdat er iemand komt. 

Beterschap!

Je zou er al stiekem nog een extra dagje "ziek" bij doen.

En dan zijn er nog mensen (niet hier op het forum) die niet begrijpen wat een hond voor ons kan betekenen.
Jouw verhaal doet mij denken aan mijn reu Silas, jaren geleden. Ik kreeg het accuut in mijn rug en vreemd genoeg liet ik dan vanalles vallen. Geen nood, Silas had al gauw geleerd om iets op te rapen. Een handschoen, een sok,...hij hielp mij zodat ik mij niet moest bukken.