Terug naar af... Gioia aangevallen - Update 25/07

Hoewel nu de rust weder gekeerd is (lijkt?), hoeft er maar iets te gebeuren (de bel, de kat, of wat dan ook) en het kan zomaar weer raak zijn. Dit kan je niet voor zijn, niemand is constant alert en op zijn/haar hoede. En dan kan het toch echt te laat zijn.

Ik vind het gewoon zielig voor Gioia, zij is geen partij voor de andere 2, kleiner, zwakker, ouder. zij delft op alle fronten het onderspit. Zij moet beschermd worden en dat gebeurt niet door haar minder de laten grommen. Ze heeft groot gelijk dat ze gromt, ze is bang en dat dat is niet verwonderlijk. 

Toch wel de meeste aanvallen gebeuren toch buitenshuis waarna een hond bv bang voor het park of die straat hoek, die bepaalde hond. Zoiets kan je dan makkelijk vermijden en de hond weer vertrouwen geven. Gioia is aangevallen in haar eigen huis, daar waar ze zich veilig zou moeten voelen. En dan niet één keer, nee al 4 keer!

 Binnen een eigen roedel wordt zelden buitenshuis aangevallen ,vrijwel alle aanvallen zijn binnenshuis .

 Volgens mij heeft Odette het niet per definitie over het aanvallen binnen een roedel, maar over het aanvallen in het algemeen

"  

Dit, precies dit stuk geschreven door gast, laat je bijna voelen wat dat oudere hondje voelt, en dat iedere dag weer.
Zal wel aan mij liggen, maar kan hier echt om janken. "

Diesel

nee dat ligt niet aan jou, dat heb ik ook.

weerloos, kwetsbaar en overgeleverd...

dat zijn steeds de woorden die door me heen schieten.

 Inderdaad in het algemeen. Het gaat mij om dat je dan de hond 'makkelijk' kan beschermen zodat hij zijn vertrouwen weer terugkrijgt door plekken/vreemde honden te vermijden. Zijn huis en de baas zijn dan de vertrouwde omgeving.

Bij herhaaldelijk aanvallen in een eigen roedel vindt ik dat je dat je dan de honden moet scheiden en niet maar moet blijven proberen als er steeds de zelfde aangevallen wordt.

" nee dat ligt niet aan jou, dat heb ik ook.
 
weerloos, kwetsbaar en overgeleverd...
dat zijn steeds de woorden die door me heen schieten.
  "

esther

 Ik vind het ook intens verdrietig op haar oude dag.

Misschien vermenselijk ik het ook te veel (zoals eerder wordt geschreven), maar kan me niet voorstellen dat ze niet doodsbang is.

nee hoor, ik ben het volledig met je eens..

ik geloof niet dat wanneer je als dier meerdere keren in doodsangst hebt gezeten, dat "eruit getraind" kan worden...

Buiten de zichtbare uiterlijke schade, zal de opgedane innerlijke schade niet meer te herstellen zijn.

 Ja ik snap wat je bedoelt, na een aanval buiten kun je een hond makkelijker leren zijn vertrouwen buiten terug te krijgen

Maar thuis, zou voor iedere hond (en mens overigens) een veilige plek moeten zijn waar hij kan ontspannen en rusten

Vol verbazing heb ik me door dit topic geworsteld! 

Ergens las ik dat dit de vierde keer was dat het is gebeurt? 

Ik vind het echt ongelooflijk dat je Gioia hier nog aan wilt blootstellen op haar oude dag! 

Zij is zo enorm kwetsbaar tussen je 2 dogo's, ze maakt geen schijn van kans! 

Het stukje wat me het meest heeft geraakt is de avond dat Gioia in de bench 'moest' en de 2 dogo's in de zetel bij jullie! 

Ik vind dit echt de omgekeerde wereld! 

Ik zou ze echt voor altijd gescheiden laten leven, of zorg ervoor dat Gioia nog een paar mooie, maar vooral veilige jaren heeft bij iemand anders.. 

" nee dat ligt niet aan jou, dat heb ik ook.
 
weerloos, kwetsbaar en overgeleverd...
dat zijn steeds de woorden die door me heen schieten.
  "

esther

 Je hebt helemaal gelijk zo voel ik me ook.  Ik moet ook telkens aan ons eigen oudje denken, hoe zij was. Zo'n onschuldig oud lief beestje... waaraan je zag dat ze rust wilde! Lekker wilde slapen en snurken en op haar gemak naar de drinkbak sjokken... Op haar dooie gemak een pensstokje naar binnen werken. Of het even lekker laten liggen en het dan s'avonds pas helemaal opeten. Dat kan zo'n hondje wat op deze manier leeft toch niet?

Erg verdrietig. En ik vrees ook dat zoiets haar de tijd die ze nog heeft gaat verkorten. Stress doet nare dingen met mensen en ook zeker met honden. 

iemand haalde aan een roedel stabiel is en moet blijven ....

dat doet mij vragen oproepen. en na het lezen van dit topic en zien dat het de vierde keer al is denk ik je je af moet vragen of het überhaupt al wel een stabiele roedel is geweest. in mijn ogen namelijk niet. ik heb zelf ook een oudje van 15,5 jaar en die wordt ten alle tijden beschermd tegen de andere 5 die hier rondlopen. Hij wordt niet weggejaagd hem wordt niets afgepakt enzovoorts. Niemand komt aan dat oudje ze negeren hem maar dan. bij elkaar plaatsen na de zoveelste keer geen haar op mijn hoofd die er aan dacht daar ik niet de indruk heb dit door deze eigenaar onder controle gekregen gaat worden.

Wat een ontzettend triest verhaal! Ik lees dat het hondje meerdere malen gegrepen is door de 2 doggen.. Waar wacht je dan op vraag ik mij af? Tot het helemaal fout gaat aflopen? Ik heb medelijden met het hondje die de rest van zijn leven angst zal hebben om weer gegrepen te worden.  Eeuwig triest vind ik het! 

Er zijn een paar misverstanden ontstaan in dit ellenlange topic.

Gioia is geen vier maal gegrepen door de twee doggen.  Ze is één keer gecorrigeerd zonder verwondingen door Nahla, nadat ze Nahla in haar wang beet.

Ze is één keer gecorrigeerd door Nahla toen ze naar Nahla etensbak ging terwijl zij er nog stond, zonder verwondingen van Nahla, helaas was Niké ook in de buurt en ging zij helpen, ze had één gaatje in haar bil van Niké.

En éénmaal heeft Niké haar aangevallen toen ik met de kat bezig was, wel met een verwonding.  Dit is acht jaar geleden.

Nahla is er één die corrigeert maar altijd zonder wonden.

Niké is reeds van toen ze heel jong was, hondagressief en erg opvliegend, zij zal nooit corrigeren zonder dat er verwondingen zijn. 

We hebben erg veel moeite gedaan om Niké een goed leven te geven en tegelijkertijd de anderen te beschermen. 

Tot Nahla erbij kwam, nu drie jaar geleden, ging alles over het algemeen goed, toen Nahla een half jaar bij ons was, begon de miserie.

Niké was toen 6 en onze overleden Dogo, Athena was bijna zes.  Ze hadden vijf jaar in vrede bij elkaar geleefd, tot Nahla...

We hebben Nahla geadopteerd toen ze zeven weken was, ze was doof en alles ging goed.  Maar Nahla speelde veel met Athena en tijdens één van die speelbuien kwam Niké binnen en viel ze Athena aan.  Nadien heeft ze haar nog één keer aangevallen en later heeft ze (terwijl ik weg was) door de tralies van haar ren Athena weer aangevallen.

Toen hebben we de twee groten apart gezet en enkel bij elkaar als mijn man thuis was.  Er was in het begin spanning in huis, maar later werd het rustiger.  Helaas is Athena zes maanden later overleden.

Gioia is nu gelukkig veel geruster geworden en loopt terug vrolijk rond.  Enkel als de twee groten samen in de woonkamer zijn, zit Gioia in de bench, tot ze slapen, dan komt Gioia eruit.  Gedurende de dag loopt Gioia evenveel rond als de anderen, maar om de beurt.

We doen ons uiterste best om iedereen op hun gemak te laten zijn.  Alles verloopt tot hiertoe voorspoedig, Gioia gromt al veel minder en steeds maar kort omdat mijn man of ik onmiddellijk de ander wegsturen.  Gioia is dus niet "aangepakt" over het grommen, ze voelt zichzelf terug veiliger.  En dit zal zeker nog verbeteren.

Ik weiger Gioia elders te plaatsen net zoals ik Niké nooit heb willen herplaatsen ondanks haar problemen en net zoals ik Nahla niet heb willen herplaatsen toen de anderen ruzie hadden gekregen.

Ik zie nu dat ze op nog geen week tijd al veel rustiger is, ze ligt terug al snurkend te slapen (wat een bewijs is dat ze op haar gemak is) en loopt vol zelfvertrouwen rond.  Het is aan ons om haar zelfvertrouwen terug op te krikken en om haar veilig te houden, waar we ons uiterste best voor doen, een verantwoordelijkheid die we niet licht opnemen.  Geloof me, je kan medelijden hebben met Gioia, om die aanval, maar gelukkig is ze een veerkrachtig hondje dat zich redelijk snel herstelt en ik hoop dat ik nog vele jaren voor haar mag zorgen.  Ze is onze kleine, moedige Lagotto.

 Vertrouwen krijgen doe je niet door plekken /vreemde honden te vermijden  .Dan bevestig je net de aandacht erop dat er iets niet deugt .

en ook binnenshuis kun je zorgen voor en rustige /veilige omgeving als je het maar juist aanpakt als baasje

 In mijn ogen niet  In mijn ogen kun je nooit een stabiele roedel krijgen door honden apart te zetten zo maak je al onderscheid en creëer je spanning ,honden voelen dit !

 We zetten ze ook tijdelijk apart, en groeien zo terug naar samen, behalve natuurlijk als er niemand thuis is .

Het is wel zo dat ik me voorlopig niet in staat voel om nog zo iets aan te kunnen.

Ik ben er drie dagen onwel van geweest... na zondag gaat het beter, maar écht vertrouwen dat ik het aankan, heb ik nog niet...

Het was écht werken voor me, ze zijn groot en zwaar en vastbesloten.

"  We zetten ze ook tijdelijk apart, en groeien zo terug naar samen, behalve natuurlijk als er niemand thuis is .
Het is wel zo dat ik me voorlopig niet in staat voel om nog zo iets aan te kunnen.
Ik ben er drie dagen onwel van geweest... na zondag gaat het beter, maar écht vertrouwen dat ik het aankan, heb ik nog niet...
Het was écht werken voor me, ze zijn groot en zwaar en vastbesloten. "

Martine

 Snap ik zoiets gaat je ook niet in je koude kleren zitten ,ik zat hem de eerste dagen ook te knijpen (ik liet ze meteen weer samen en er waren ook onbewaakte momenten bij )en je voelt  de spanning nog tussen de honden  Pas na goed contact beide honden (meen dag 3)  vloeide de spanning langzaam uit de omgeving . De eerste week liep ik ook nog een paar keer binnen toen ze aan eten waren(net doen alsof ik met iets bezig was of moest hebben hihi) ,nu eten ze weer naast elkaar zonder toezicht .Hormonen zijn ook zakkende en hier is weer alles zoals voorheen .(scheid ze wel nog als ik werken ben )Ik merk dat honden zeer gevoelig zijn voor dit soort spanning he .Nu heb ik totaal geen spanning meer en is er ook geen grommetje meer voorgevallen. Vertrouwen moet groeien . Sterkte ermee

"  We zetten ze ook tijdelijk apart, en groeien zo terug naar samen, behalve natuurlijk als er niemand thuis is .
Het is wel zo dat ik me voorlopig niet in staat voel om nog zo iets aan te kunnen.
Ik ben er drie dagen onwel van geweest... na zondag gaat het beter, maar écht vertrouwen dat ik het aankan, heb ik nog niet...
Het was écht werken voor me, ze zijn groot en zwaar en vastbesloten. "

Martine

Dat kan ik me voorstellen, dat je er zo ziek van bent geweest.

Het is gewoon een nachtmerrie wat je hebt meegemaakt.

Maar ik ben blij dat het al beter gaat nu.

En dat Gioia zich ook beter voelt, dat is fijn.

Martine...

Ik wil heel graag even zeggen dat ik bewondering heb voor hoe je je staande houd, in deze ( voor mij ) haast onhoudbare, en niet voor te stellen situatie..

Ook bewondering voor de wijze waarop je gewoon rustig en kwetsbaar reageert..zonder in de verdediging te springen..

Ik heb enorm te doen met Gioia..maar ik merk ook echt wel dat je tot het uiterste gaat voor je dieren.., in de zin dat je niet zomaar opgeeft....

en dat waardeer ik dan weer heel erg aan jou...

Ik hoop echt dat de stijgende lijn zich voortzet..en dat Gioia, maar ook jij en je man, dit nooit meer mee hoeven te maken...

Sterkte hoor !

"  

Dit, precies dit stuk geschreven door gast, laat je bijna voelen wat dat oudere hondje voelt, en dat iedere dag weer.
Zal wel aan mij liggen, maar kan hier echt om janken. "

Diesel

 Lief ,maar daar schieten de honden niets mee op

" nee hoor, ik ben het volledig met je eens..
ik geloof niet dat wanneer je als dier meerdere keren in doodsangst hebt gezeten, dat "eruit getraind" kan worden...
Buiten de zichtbare uiterlijke schade, zal de opgedane innerlijke schade niet meer te herstellen zijn. "

esther

 Over  andermans honden kan ik niet over oordelen ,bij mijn eigen honden geloof ik daar wel in .Ik schat het aanpassingsvermogen van een hond groot in

"  We zetten ze ook tijdelijk apart, en groeien zo terug naar samen, behalve natuurlijk als er niemand thuis is .
Het is wel zo dat ik me voorlopig niet in staat voel om nog zo iets aan te kunnen.
Ik ben er drie dagen onwel van geweest... na zondag gaat het beter, maar écht vertrouwen dat ik het aankan, heb ik nog niet...
Het was écht werken voor me, ze zijn groot en zwaar en vastbesloten. "

Martine

 Begrijp ik,is ook heftig....ik weet dat het tussen mijn honden ook kan gebeuren,hoe lief en knuffelig ze ook samen zijn.

Ik zou mij ook kapot schrikken en even van mijn apropos zijn als ze dit toch zouden doen maar 1 hond wegdoen,nee....ik zou ze ook nooit onbewaakt meer samen laten en alles doen om te voorkomen dat dit weer gebeurt.

Wat Daven zei ben ik ook mee eens,

 Vertrouwen krijgen doe je niet door plekken /vreemde honden te vermijden  .Dan bevestig je net de aandacht erop dat er iets niet deugt . 

en ook binnenshuis kun je zorgen voor en rustige /veilige omgeving als je het maar juist aanpakt als baasje

Dan moet je er altijd op voorbereid zijn dat er plots iemand aan de deur staat of dat de kat ineens iets doet waar 1 van de honden sterk op reageert en zich op een zwakkere afreageert? Ik blijf het een vrij gespannen situatie vinden. Onveilig ook voor de kleinere hond in ieder geval.

Misschien zeg ik iets heel doms hoor, maar even een heel andere kijk: ik zou het zekere voor het onzekere nemen en Gioia toch even volledig laten controleren bij de dierenarts, het kan zomaar zijn dat ze fysiek iets mankeert. Ze is immers al op leeftijd. Mijn ervaring is namelijk dat honden heel wat meer aanvoelen dan wij kunnen waarnemen. Zeker omdat je vertelt dat na de laatste aanvaring Athena slechts een half jaar later stierf. Natuurlijk weet ik niet hoe, was ze ziek? 

Reilly was altijd een super hondsociale pup. Opgegroeid in een roedel, echt een hondenhond. Het gaf altijd enorm plezier om hem te zien spelen met andere honden. Maar het ging ook wel eens finaal mis, zo sociaal als hij was... Reilly was ziek, ik wist het toen nog niet, maar sommige honden vonden het moeilijk om daarmee om te gaan en grepen hem. Ik heb begrepen dat die twee - ziek zijn en vechten - wel degelijk een verband met elkaar kunnen hebben. 

Als ik in een situatie zou komen waar twee honden niet met elkaar op zouden kunnen schieten, waardoor er door 1 van hen steeds spanning in huis zou zijn.
Zou ik met vreselijk veel pijn in mijn hart mijn liefste hondje herplaatsen en mijn 'probleem'hond houden.
Het is bij jou nu zo uit de hand gelopen dat ze die kleine aan het dood schudden waren, dit zou voor mij een hele grote stap te ver zijn.
Je hebt geluk dat je d'r nog hebt, ze had gewoon dood kunnen zijn.
Sorry, ik heb niet die bewondering voor je zoals mede forummers misschien wel hebben, door het weer te gaan proberen.
Een simpel voorbeeld, een hond die hond agressief is, dat lijkt me dan ook niet zo'n goed plan dat ze bij elkaars voerbak kunnen komen.
Ik geloof zonder meer dat je het hartstikke goed bedoelt hoor, laat daar geen twijfel over bestaan, maar of je er goed aan doet?
Ik denk van niet.

Ik ben alleen maar bang wat er gebeurd over een paar maanden , een jaar? Als het voorval wat op de achtergrond 'verdwenen' is en er iets gebeurd wat voor spanning , enthousiasme kan zorgen.

Ik heb verder wel bewondering voor je....

Denk niet dat ik uit zo iets zo sterk uit kom.

Ik heb bewondering voor hoe Martine zich staande houd..., mijn wereld zou nl compleet op zijn kop staan als hier 1 van mijn zwakkere honden er zo van langs zou krijgen...echt serieus...ik denk dat ik compleet gek zou worden...

( en ongetwijfeld zal het voor Martine toch ook zo gevoeld hebben..? )

Of ze goed doet aan deze aanpak..nee..dat weet ik dus ook niet, mijn gevoel zegt van niet,...dat heb ik eerder ook uitgesproken...

Ik vind de inzet nogal hoog en het risico erg groot...

Maar goed...dat zal de tijd dan leren...