Vincent jouw gemis is enorm

Mijn allesie Vincent is 7 april jl ingeslapen,en ben ik sinds deze week naar mijn gevoel weer terug bij af.De huilbuien komen en gaan,en doe ik dat in stilte als er niemand is.Het werk helpt mij erdoor heen,en als ik thuis kom overvalt het mij weer,dat enorme gemis,altijd zo blij en bijna jankend als ik weer thuis was stonden ze met zijn drie bij het hekje te wachten en wisten dat vrouwtje zo weer thuis kwam.Niet aan zijn vrouwtje komen niks en niemand.Hij was mijn 1e hondje wat ik zo graag wilde en altijd koppie scheef als ik met hem sprak, van links naar rechts.Een stuk van mijn hart is met hem meegegaan,en velen denken dat ik het al enigszins verwerkt heb.Not!!!

Mijn hart zal nooit helemaal helen en er zal altijd een litteken in gegriefd blijven.Het gedenkplekje helpt,maar de pijn word er niet minder om.  

Veel sterkte Ria

Sterkte!

Hier 4 weken verder maar het lijkt hier ook net of ik weer iets terugval in verdriet terwijl ik dacht dat het beter ging. Volgende week komt er een pup bij ons wonen misschien komt het ook wel een beetje daardoor. Verheug me er op maar is ook weer een bevestiging van...

Heel veel sterkte nogmaals. Wat kun je die heerlijke trouwe kameraden voor het leven toch missen hè!

sterkte meid

Dit soort dingen gaat  nooit "in je koude kleren zitten"

echte vrienden mis je nu eenmaal als je ze verliest

denk aan de mooie dingen hoe bitter het nu ook voelt

Veel sterkte verder weet hoe het voelt

Heel veel sterkte!

Hier 30 april mijn mooie lieve dappere diamond moeten laten gaan , ik weet hoe je je nu voelt!
Ik wens jou dus ook heel veel sterkte met dit enorme gemis.

Heel veel sterkte!

Veel sterkte! Ik weet wat je voelt!

Dank jullie wel allemaal,ik weet dat ik hier door heen moet,maar het is erg moeilijk!Ik dacht het gaat wel weer beter,maar toch...Begrip vd omgeving krijg je haast niet.Heb nog twee andere boomies maar hij was zooo speciaal voor mij.Een vriend vh leven die je moet laten gaan,het gedenkplekje bied mij troost zodat hij toch nog even bij mij is,dat is speciaal voor mij en Vince(koosnaampje).

Moest even van me af schrijven had dat hard nodig. 

Heel veel sterkte.mijn hondje is 5 maart plotseling overleden en ik zit nu ook weer in een dip.de eerste weken waren het ergst maar het heeft veel tijd nodig.ben langzaam opzoek naar een ander hondje maar zelfs dat doet me nog pijn.alles op zn tijd dus.

hoi Cindy,

Jij ook veel sterkte gewenst,wat is dit erg om mee te maken.Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld als DAT moment van inslapen.Heb ook geen kids dus het gevoel is erg intens,en ben sowieso al een hondenvriendje.Ik dacht het is nu iets meer dan een maand geleden en het ging de goede kant op,maar wel steeds dat hij in mijn gedachten was.En vd week Boem het was er weer.Moet ook om de andere twee boeffies denken die me ook nodig hebben.

Heel herkenbaar.ben alleen dus voel de leegte ook goed..en net wat je zegt van de omgeving heb je ook niet echt veel begrip..zelfs mensen die domme opmerkingen maken.maar stop je gevoel niet weg.doe ik ook niet.het is heel normaal dat het gevoel soms keihard terug komt.ik denk soms ook het gaat wel weer maar dan opeens gaat het weer niet.je hebt je hondje toch lang om je heen gehad.dat je treurt is geen zwakte maar een teken dat je van je hondje gehouden hebt en dat is alleen maar mooi.en geniet nog van je andere 2 hondjes

Ik ben ook een poosje alleen geweest en heb toen heel veel steun en troost van hem gehad,nam hem als het kon bjna overal mee heen.

Hj was een hondje met een sprekend koppie die je begreep,en altijd bij

mij zat of lag,en genoot van de aandacht die ik hem gaf en ik zelf ook.

Je mocht niet aan mij komen als ik ziek was,niet zo lekker in mijn vel zat,of hij rook onraad.Sommige vonden hem fel en waaks maar dat was ter bescherming van mij,genoot daar toch stiekem van,het voelde erg veilig op die manier.De andere twee zijn weer wat bij gekomen maar de jongste is momenteel niet bij mij weg te slaan.We nemen ze ook overal mee heen als het kan. 

k ben blj met dit forum het sterkt je wat hoe je je voelt.

Ria, huilen mag en dat helpt, intens verdrietig als je je allerliefste maatje moet wegbrengen, een groot gemis, een mooi gedenkteken heb je en dat doet goed......ga er veel op uit met de anderen honden, probeer je wat te verzetten, en wat je ook kan doen is een mooie collage maken van je overleden hond...ik wens je heel veel sterkte toe Ria.....

Dank je wel!Ik heb soms het idee dat ik niet mag huilen van mezelf,en dan komt het des te harder aan.Niemand begreep mij zoals Vince.

Hoi,je mag zoveel huilen als je wilt en zoals je zegt voor de meeste mensen om je heen,moet het na een paar weken wel klaar zijn,maar onthoud maar,dat jij verdriet mag hebben zolang jij wilt.Het was jouw hondje ,jouw grote schat,jouw alles.Bij mij heeft het ook heel Lang geduurd en ik mis Bobby nog elke dag.Maar geloof me,eens gaat de ergste pijn eraf en kan je met een lach aan hem terug denken.Hij zit voor altijd heel diep in je hart.Sterkte

Hoi ria,
Huil krijs jank zoveel je wilt, het moet er toch uit. Doe ik ook. Ook onze jacky is op 7 april ingeslapen, dus ik weet precies waar je doorheen gaat. Soms weet je van verdriet niet wat je moet doen. Mij helpt het om hier toch wat te lezen, omdat de mensen hier op het forum weten wat het is. De 'gewone' mens laten we maar zeggen snappen het niet altijd zo heel erg goed nee. S'avonds neem ik een inslaap piletje, dat helpt anders doe ik geen oog dicht. Dit is voor mij een reden om te twijfelen of ik nogmaals een hond wil. De hel waar je doorgaat als ze sterven, maar aan de andere kant je hebt ook zoveel gelukkige tijden met ze.
Heel veel,sterkte meid. Ik weet dat er eigenlijk geen troostende woorden bestaan..

Lieve Ria. Wat een moeilijke tijd... Ik ben ook mijn beste vriendje nu 2 weken kwijt aan een auto-ongeluk. En het is en blijft een rollercoaster van emoties. Het ene moment gaat het wel en kun je het ''wel aan'' en het andere moment overkomt je dat gevoel van totale verdriet en machteloosheid. Het is zo verwarrend! Ik leef ontzettend met je mee. Laat je verdriet toe, trek je terug als je dat nodig hebt, en verwerk het op jouw manier. Hoe lang dat ook duurt. En schrijf het inderdaad lekker van je af als je dat nodig hebt. Hier zijn altijd mensen die je begrijpen, en die een luisterend oor bieden. Dikke knuffel voor jou en je andere vriendjes..

Oh wat een lieve reacties allemaal!Wat ben ik daar toch blij mee.Het doet je zo goed dat de mensen  hier je zo goed begrijpen.Ik heb een sterk karakter maar dit ...mijn hondjes zijn mijn alles en wil de wereld bewegen om ze bij me te houden.Vincent heeft een jaar aan de medicijnen gezeten om zijn hartje stabiel te houden.Ik heb hem toch een jaar langer bij mij gehad,hij was op en kon niet meer.Altijd gedacht hij word wel 15 maar ik vind 10 jaar veel te kort.

Toch kan r niemand wat aan je intense verdriet doen,je moet het allemaal zelf verwerken.Vince is nu in goede handen en denk dat hij daar op mij wacht,dat hoop ik maar.

Ik wil jullie ook veel sterkte wensen met dit o zo zware verlies,en de verwerking ervan.

Voor mijn Vince,

De dagen gaan snel voorbij

altijd ben jij in mijn gedachten.

Ik mis je grote bruine doordringende ogen

keken mij aan met een bepaalde blik.

Ik sleep me erdoor heen en heeft het leven

een nare bijsmaak gekregen.

Jouw gemis word met de dag groter en intenser

Het verdriet zal langzaam slijten

Een plekje veroverd in mijn hondehart

Die ik speciaal voor jou heb gemaakt.

Miss you my doggy Boy.

Heel veel sterkte gewenst.

He bah wat is het toch leeg en stil zo zonder mijn Vince,ondanks dat ik nog 2 boeffies om me heen heb.Elke avond als ik thuis ben brand ik kaarsjes bij zijn gedenkplekje,en praat dan met hem.Merk dat ik soms het huis ontvlucht om die leegte niet te voelen,en ga dan met mijn andere twee boomies weg op de fiets en zij in de hondekar.Dat vinden  ze heerlijk!Deze heb ik sinds kort en geniet daarvan.

Sommige noemen mijn andere reutje Vincent en dan schrik ik en denk dan was hij er nog maar!Had er alles voor over gehad dat hij er nog was,ik mis het waakse,beschermende en altijd vrolijke hondje dat hij was.Af en toe denk ik dat ik hem nog zie,maar dat zal ook wel nog even zo blijven. 

Hoi ria,ik heb dat ook Lang gedaan,Mijn huis uit gevlucht omdat je thuis toch het meest geconfronteerd wordt met het gemis.Ieder keer dat ik thuis kwam,was er het gemis van een kwispelende Bobby.Wat heb ik een verdriet gehad,echt hartzeer,die pijn zal ik nooit vergeten.Ik had wel het geluk dat Mijn Bobby 16 mocht worden,achter af weet ik wel dat dat best een mooie leef tijd is.Ik heb overal foto's staan en die geven een beetje troost.Het gaat nu wel goed,maar het heeft zeker ander half jaar geduurd,voor ik aan een ander hondje kon denken,Misschien dat ik er eentje ga adopteren.Kom hier maar vertellen hoe je je voelt,dat helpt een beetje.Sterkte ik leef met je mee.

Ik wens je veel sterkte toe we weten hoe het voelt zelfs na lange vandtijd ze blyven in ons hart

Het is zo fijn dat er hier met je meegeleeft word,dat zijn tenminste mensen die donders goed weten hoe je je voelt.Mijn Vincent is nu bijna 2 maand uit mijn leven en ik heb sinds de laatste twee weken weer een terugval,weer slechter slapen en het spookt door mijn hoofd was hij nog maar hier,kon ik hem maar weer terughalen waar ik alles voor over zou hebben.Had ik niet meer voor hem kunnen doen,had ik maar dit had ik maar dat,het beeld van zijn inslapen komt in alle hevigheid weer terug.Van de week een nachtmerrie gehad wat ik nooit heb.

Hier kan ik tenminste mijn gevoelens kwijt,en het delen met de mensen die je niet veroordelen van het was maar een hond,of neem je toch weer een nieuwe.Het onbegrip is erg groot.

Nog heel veel sterkte het is 1j by my ook ik mis haar nog ze zyn voor altyd in ons hart

Sterkte verder ria weet hoe het voelt je lieverds verliezen is een stuk van je hart dat kapot is by my is het ook voor altyd maar lilly zou ik ook niet meer kunnen missen al zou ik graag queenie terug hebben tegen welke prijs maar ooit zien we ze terug sterkte verder meisje

Heel veel sterkte!

Het helpt me dat ik van mij af schrijven kan,als ik naar de regenboogbrug kon deed ik het gelijk om hem als is het maar voor even weer terug te halen.Mijn boeffie heeft me uit diepe dalen gehaald en een hond kan dat als geen ander.Geen enkele andere hond hoe lief ze ook zijn kan zijn plek innemen.Als hij dit allemaal zou zien dan wilde hij dat ik niet zo verdrietig zou zijn,en aan hem zou denken met een vrolijk gezicht.

Dit is zo zwaar om te verdragen!!De huilbuien zijn erweer!