Labrador bijt en is erg dominant

Dat zeg ik ook in het bovenstaande.....zolang alles stabiel is en duidelijk.....en dan gaat rangorde echt wel tellen. Ik heb praktijk voorbeelden gezien waar dit echt aan de orde was en dan heb ik het niet of een enkele commando die niet opgevolgd wordt. Na herplaatsing en een methode waar de meesten niet achter staan was de hond blijvend verandert. Er was duidelijkheid en ze wisten hun plek.

jij geloofd het misschien maar ik heb het gezien

honden zijn zeker niet 100% afhankelijk van ons. wij willen dat graag geloven maar ze kunnen zich prima redden zonder ons. Je geeft het zelf al aan als er geen stabiel thuis is gaan ze voor zichzelf zorgen....hij kiest voor zichzelf en neemt eigen beslissingen...ik zie dat toch echt wel een vorm van hoger op de ladder klimmen.

Tja ik geloof wel in rangorde, dit omdat in groepen iedereen zijn plek moet kennen, als iemand de leiding zal nemen die daar niet geschikt voor is, loopt een groep vast. En dat is gewoon bij honden en andere roedel/troep of meute dieren( zelfs runderen), maar ook bij mensen.
Ik denk ook echt dat een hond soms een gemengde roedel, bv gezin probeert te sturen, dan is er geen duidelijke leiderschap en is niet duidelijk wie welke plek heeft. Is dat er wel zullen er ook weinig problemen zijn en dan is een stukje kopieer gedrag, als ik nerveus ga doen, worden mijn honden nerveus, gaan de cavia's door het hok racen, gooien de katten alles om, ben ik ontspannen dan is iedereen ontspannen.

Dus het is echt afhankelijk van meerdere factoren en denk echt TS zal moeten proberen. Je kan nooit zeggen dat iets niet werkt als je het niet hebt geprobeert.

Zo...

Heb heel veel verschillende dingen gelezen, met sommige reacties ben ik akkoord, bij andere frons ik bedenkelijk de wenkbrauwen 

Ik zou als advies geven: maak je hoofd leeg van vooringenomen theorieën en visies, en stel je open voor wat je hond jou zegt. Want dat is wat ie doet: hij vertelt je wat.

Als ie na 30 minuten wandelen tegen je gaat opspringen en happen, dan kan dit verschillende redenen hebben zoals: frustratie, opwinding, hulpeloosheid, protest, verveling,...

Misschien moét ie te veel tijdens een wandeling en mag ie te weinig zelf bepalen en zorgt dit voor ergernis. Misschien is de omgeving niet goed voor hem, veel te druk of net veel te saai. Misschien moet ie te aandachtig zijn, te vaak gefocust, of is het net andersom… Dat valt vanachter een computerscherm niet te bepalen. Maar dat kan je ook niet bepalen als je je niet openstelt.

Om je hond te kunnen begeleiden, moet je eerst naar 'm luisteren. Dus niet je hond bekijken vanuit een theorie of een visie en van daaruit dan zijn gedrag gaan verklaren, maar omgekeerd: de hond zelf het blanco blad laten invullen. Openstaan voor z'n behoeften en noden, openstaan voor wat ie van je vraagt en daar rekening mee houden.

De puberteit is in dat opzicht een heerlijke periode, omdat de hond niet alleen lichamelijk openbloeit maar ook mentaal. Hij vormt z'n karakter. Zo boeiend om mee in dat verhaal te stappen en niet meteen af te blokken of te begrenzen. Maar samen verkennen, nieuwe facetten ontdekken, samen groeien.

Hoe geweldig kan het zijn als een hond de ruimte en het vertrouwen krijgt om uit te groeien tot een volle persoonlijkheid, en mentaal niet kleiner wordt gehouden dan ie eigenlijk is.

En dan heb ik het niet over (on)gehoorzaamheid, maar over zijn capaciteiten, zijn karakter, zijn mogelijkheden, interesses en talenten.

Haha, hij trekt de kast open pakt er een blik uit en geeft zich zelf te eten

Nee ze gaan niet voor zich zelf zorgen, ze kunnen in sommige situaties gaan handelen, als wij onze taak verzaken.


Ze zijn zeker 109% afhankelijk, wij geven ze eten, bepalen wanneer en wat ze eten, bepalen dat ze geënt en ontwormd moeten worden, bepalen wanneer en hoelang ze uit gaan. Bepalen waarheen. Welke sporten ze mogen doen,dat ze geborsteld worden en nagels geknipt, wanneer en waar ze mogen snuffelen.

Maar, dat heb ik niet van mezelf, de rang orde speelt geen rol. Honden vinden wel bezit belangrijk. Per hond verschillend wat dat is. De lig plek naast de baas, een bal, een kluif, een aai van de baas, kan van alles zijn.

Je kan er heel veel over lezen over modern inzicht en onderzoeken betreft honden

" Zo...
Heb heel veel verschillende dingen gelezen, met sommige reacties ben ik akkoord, bij andere frons ik bedenkelijk de wenkbrauwen 
 
Ik zou als advies geven: maak je hoofd leeg van vooringenomen theorieën en visies, en stel je open voor wat je hond jou zegt. Want dat is wat ie doet: hij vertelt je wat.
 
Als ie na 30 minuten wandelen tegen je gaat opspringen en happen, dan kan dit verschillende redenen hebben zoals: frustratie, opwinding, hulpeloosheid, protest, verveling,...
Misschien moét ie te veel tijdens een wandeling en mag ie te weinig zelf bepalen en zorgt dit voor ergernis. Misschien is de omgeving niet goed voor hem, veel te druk of net veel te saai. Misschien moet ie te aandachtig zijn, te vaak gefocust, of is het net andersom… Dat valt vanachter een computerscherm niet te bepalen. Maar dat kan je ook niet bepalen als je je niet openstelt.
Om je hond te kunnen begeleiden, moet je eerst naar 'm luisteren. Dus niet je hond bekijken vanuit een theorie of een visie en van daaruit dan zijn gedrag gaan verklaren, maar omgekeerd: de hond zelf het blanco blad laten invullen. Openstaan voor z'n behoeften en noden, openstaan voor wat ie van je vraagt en daar rekening mee houden.
De puberteit is in dat opzicht een heerlijke periode, omdat de hond niet alleen lichamelijk openbloeit maar ook mentaal. Hij vormt z'n karakter. Zo boeiend om mee in dat verhaal te stappen en niet meteen af te blokken of te begrenzen. Maar samen verkennen, nieuwe facetten ontdekken, samen groeien.
Hoe geweldig kan het zijn als een hond de ruimte en het vertrouwen krijgt om uit te groeien tot een volle persoonlijkheid, en mentaal niet kleiner wordt gehouden dan ie eigenlijk is.
En dan heb ik het niet over (on)gehoorzaamheid, maar over zijn capaciteiten, zijn karakter, zijn mogelijkheden, interesses en talenten. "

Alaska's Finest!

 Wat heb je dit super omschreven .

Ook veel ontspannender om zo met je hond om te gaan ipv volgends een theorie waar je niet vanaf kan/wilt wijken. 

" Zo...
Heb heel veel verschillende dingen gelezen, met sommige reacties ben ik akkoord, bij andere frons ik bedenkelijk de wenkbrauwen 
 
Ik zou als advies geven: maak je hoofd leeg van vooringenomen theorieën en visies, en stel je open voor wat je hond jou zegt. Want dat is wat ie doet: hij vertelt je wat.
 
Als ie na 30 minuten wandelen tegen je gaat opspringen en happen, dan kan dit verschillende redenen hebben zoals: frustratie, opwinding, hulpeloosheid, protest, verveling,...
Misschien moét ie te veel tijdens een wandeling en mag ie te weinig zelf bepalen en zorgt dit voor ergernis. Misschien is de omgeving niet goed voor hem, veel te druk of net veel te saai. Misschien moet ie te aandachtig zijn, te vaak gefocust, of is het net andersom… Dat valt vanachter een computerscherm niet te bepalen. Maar dat kan je ook niet bepalen als je je niet openstelt.
Om je hond te kunnen begeleiden, moet je eerst naar 'm luisteren. Dus niet je hond bekijken vanuit een theorie of een visie en van daaruit dan zijn gedrag gaan verklaren, maar omgekeerd: de hond zelf het blanco blad laten invullen. Openstaan voor z'n behoeften en noden, openstaan voor wat ie van je vraagt en daar rekening mee houden.
De puberteit is in dat opzicht een heerlijke periode, omdat de hond niet alleen lichamelijk openbloeit maar ook mentaal. Hij vormt z'n karakter. Zo boeiend om mee in dat verhaal te stappen en niet meteen af te blokken of te begrenzen. Maar samen verkennen, nieuwe facetten ontdekken, samen groeien.
Hoe geweldig kan het zijn als een hond de ruimte en het vertrouwen krijgt om uit te groeien tot een volle persoonlijkheid, en mentaal niet kleiner wordt gehouden dan ie eigenlijk is.
En dan heb ik het niet over (on)gehoorzaamheid, maar over zijn capaciteiten, zijn karakter, zijn mogelijkheden, interesses en talenten. "

Alaska's Finest!

 ja superantwoord

Suzanne, als ik jou opsluit in een kamer met niks dan ben jij ook afhankelijk van mij....honden kunnen zich prima redden zonder ons...ze beschikken over instinkt en overlevingsdrang net als ons. Je grijpt heel graag naar geschreven onderzoekjes merk ik wel en neemt volgens mij ook alles blind aan als het in jou straatje past...de praktijk zal je nog verbazen.

Mooi antwoord Yara, ik neem aan dat de meeste hondeneigenaars zich hier toch wel in verdiepen...Toch?

ik kom misschien over als iemand van de oude stempel...maar ik doe graag een combi van toen en nu....discipline met een hele grote dosis creativiteit en uiteraard kennis.

Ja, maar Dries, de gemiddelde mens heeft door de vorm die het leven aanneemt ook geen kennis van jagen, vissen. De meesten weten niets van voedsel verbouwen. Terwijl als je als een Robinson Crusoe op een eiland strand, je misschien ook wel zult kunnen overleven.


Dat je het misschien zult kunnen, betekent niet dat de gemiddelde mens nu niet totaal afhankelijk is van de supermarkt.

Leuk Fay :)

Dit kon ik niet, zeker intressant :)

Maar als je moet Wilma, zul je verbaast zijn hoe creatief je zult worden...dat zit er gewoon in. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk :P

Om even een onderzoekje te citeren;

150 years after people, the desendants of the surviving dogs have interbred with wolves and have now reverted back into the predators they were before domestication. Dogs now hunt in large packs to bring down larger prey such as cattle and reindeer just as their ancestors did thousands of years before.

Voor zover de theorie dat honden niet in een roedel zouden leven? :P

Voor de goede orde, even tussendoor, dat programma 'After people' is fictief en speculatief.  

Ben het verder met Fay eens, probeer de hond eens meer beweging te geven om zijn energie kwijt te raken. 

Ik doe Sadi absoluut geen plezier met lange stevige wandelingen. Ze word daar echt vervelend van.

Terwijl laat ik haar op haar gemak snuffen spoortjes volgen en zo (al doen we dan anderhalf uur over een stuk van een half uur) . Is ze en aan de lijn veel relaxter. Thuis veel relaxter en net zo moe als na een stevige wandeling alleen een stevige wandeling blijft ze stuiteren, riem happen, trekken, opgewonden tot gestrest etc. 

Snuffelen, relaxt lopen heb ik een vele fijnere hond zowel in huis als aan de lijn.

En dat hebben we moeten ondervinden wat het beste en prettigste werkt. Oh jah snuffelen kost concentratie en energie, maar werkt meestal gelijktijdig ook ontspannend voor de hond.

"  
Ik zeg nergens dat ik uren ga hardlopen met mijn hond.
S'morgens voor ik naar mijn werk ga loop ik ook een half uur met hem, kan hij snuffelen en zijn eigen ding doen. Tussen de middag gaat hij mee wandelen, lekker stevig doorlopen, rennen met een andere hond, zwemmen, alle energie er lekker uit, dat is genieten voor hem.
In de avond gewoon een stevige wandelen. Meer doe ik niet, ik heb nooit een zeurende hond in huis, nooit.

Jij kunt altijd zo lekker overdrijven met alles, wordt er doodmoe van. "

Diesel

 Je begrijpt het punt niet helemaal. Een half uur speuren (praktijk speuren) kost een hond meer energie dan een half uur rennen.

Bovendien herstellen ze sneller van een half uur rennen. Na speuren zijn ze de hele middag volddaan.

Dit omdat geestelijke inspanning, ruiken en denken, meer energie kost dan rennen.

Ik heb overigens nooit een zeurende hond gehad, maar dat terzijde.

 Zelfs zwerf honden zijn afhankelijk van ons, ze eten afval en eten wat wij ze geven. 

Op Curacao zaten altijd honden naast de ingang van Kc fried chicken.

Heel veel rassen, zijn het doden van dieren verleerd. Daarom zijn ze ook zo goed in hun taak. De schaapshoeder, dood geen schaap als die weg rent, de retrievers, brengen netjes het wild terug, de spaniëls, jagen ze op, de staande honden, wijzen ze aan. Zij doden niet.

Natuurlijk zijn er honden die wild kunnen vangen en doden en toch zijn honden 100% van ons afhankelijk.

Je maakt het persoonlijk, hierbij  iets over mij zelf. Ik lees veel over honden, ook wetenschappelijk onderzoek. Hoer op hp lees ik ook graag mee en leer. Ik leer ook veel van mijn trainer en gt, die hier ook lid is. Ga wel eens mee naar gt en loop mee met lessen.

Hij volgt diverse seminairs over honden, hij heeft mij geleerd echt naar honden te kijken, wat ik dagelijks doe.

Bovenal, denk ik na over honden en hun gedrag, dus nee, ik neem niet zomaar dingen blind aan als het in mijn straatje past.

" Zo...
Heb heel veel verschillende dingen gelezen, met sommige reacties ben ik akkoord, bij andere frons ik bedenkelijk de wenkbrauwen 
 
Ik zou als advies geven: maak je hoofd leeg van vooringenomen theorieën en visies, en stel je open voor wat je hond jou zegt. Want dat is wat ie doet: hij vertelt je wat.
 
Als ie na 30 minuten wandelen tegen je gaat opspringen en happen, dan kan dit verschillende redenen hebben zoals: frustratie, opwinding, hulpeloosheid, protest, verveling,...
Misschien moét ie te veel tijdens een wandeling en mag ie te weinig zelf bepalen en zorgt dit voor ergernis. Misschien is de omgeving niet goed voor hem, veel te druk of net veel te saai. Misschien moet ie te aandachtig zijn, te vaak gefocust, of is het net andersom… Dat valt vanachter een computerscherm niet te bepalen. Maar dat kan je ook niet bepalen als je je niet openstelt.
Om je hond te kunnen begeleiden, moet je eerst naar 'm luisteren. Dus niet je hond bekijken vanuit een theorie of een visie en van daaruit dan zijn gedrag gaan verklaren, maar omgekeerd: de hond zelf het blanco blad laten invullen. Openstaan voor z'n behoeften en noden, openstaan voor wat ie van je vraagt en daar rekening mee houden.
De puberteit is in dat opzicht een heerlijke periode, omdat de hond niet alleen lichamelijk openbloeit maar ook mentaal. Hij vormt z'n karakter. Zo boeiend om mee in dat verhaal te stappen en niet meteen af te blokken of te begrenzen. Maar samen verkennen, nieuwe facetten ontdekken, samen groeien.
Hoe geweldig kan het zijn als een hond de ruimte en het vertrouwen krijgt om uit te groeien tot een volle persoonlijkheid, en mentaal niet kleiner wordt gehouden dan ie eigenlijk is.
En dan heb ik het niet over (on)gehoorzaamheid, maar over zijn capaciteiten, zijn karakter, zijn mogelijkheden, interesses en talenten. "

Alaska's Finest!

Dit spreekt mij het meeste aan.

Die van mij is geen kilometervreter, zeker nu niet meer. Die zou ongelukkig worden van tempo tempo doorstappen my god. Ik zie hier regelmatig iemand voorbij vliegen met zijn honden. Denk ik vooral arme honden haha. Zal wel aan mij liggen. Ook nog iemand met een shih tzu het beestje kan die man gewoon niet volgen, hangt op het einde van de flexi het beste van zichzelf te geven maar kan niet volgen. Baas kijkt niet op of om. Leuk zeg, flink doorstappen.

Van mij zullen ze wel zeggen die hond bepaalt de weg. Klopt ook grotendeels. Frustratie en ergernis omdat het niet is hoe IK wil, laten varen. Jaren over gedaan. Een hond is ook een individu. Ik bedoel je kan denken ik wil het zo en zo en we gaan het zo en zo doe. Dan komt er een hond met zijn eigenheden en moet je dat beeld dat je had bijstellen. Kijken wat er kan.

En ja Wat Alaska's Finest schrijft, daar kan ik me volledig in vinden. Of ik het ook zo goed kan, is wat anders. Maar zo zou ik het in ieder geval willen kunnen.

 Natuurlijk zit er een kern van waarheid in, ze zeiden ook een aantal logische dingen in dat programma. Zo denk ik ook dat veel, zo niet alle kleine hondjes het niet redden, net als de hele grote honden en alles wat niet logische proporties heeft. Alles wat zich wel zal kunnen redden, zal zich met elkaar voortplanten en daar komt al snel een middelmaat dingo-achtige hond uit. Maar het programma stelde bijvoorbeeld ook dat greyhounds zouden uitsterven omdat ze massaal elkaar zouden aanvallen omdat ze hond-intolerant zijn tijdens de jacht? Wat voor conclusie is dat nou weer. Ik denk dat in warmere streken greyhounds en meer van die types zich heel goed kunnen redden zonder mensen. Wat trouwens nauwelijks uitleg nodig heeft, want kijk maar naar inheemse honden in Afrika, het midden oosten en India. Veel windhondachtigen. 

Maar dat heeft inderdaad allemaal niets te maken met de OP en de pup die vervelend doet.  

Onze Golden doet precies hetzelfde sinds 4 weken. Vreselijk. We werden er helemaal gek van en ze had het erg volgens de trainer. Hoe meer je nee zegt hoe fanatieker er werd gebeten en gesprongen. Nu wordt het rustiger. Wat hebben wij gedaan (ook in overleg met een trainer)?

Binnen: bij niet luisteren op nee of bijten...aan een lijn in een hoek van de kamer of nog beter een aparte ruimte als je die hebt. 2/3 minuten en bij herhaling, volhouden.

Buiten: is lastiger, we hebben een route gevonden met veel paaltjes en hekjes. Bij probleemgedrag weer time-out aan een paal. Bij ons werkt dat zeer minimaal, ze vindt het altijd en overal een feestje en gaat gewoon snuffelen. Vindt het helemaal niet erg. Nu pakken we het zo aan. We zetten op 30/40 cm (afhankelijk van de hoogte van je hond natuurlijk) onze voet op de lijn, zodat ze niet meer omhoog kan. Het is niet de bedoeling om de hond strak naar beneden te trekken! Alleen zorgen dat ze niet kan springen, als ze dat een keer geprobeerd heeft en ze merkt dat ze dan plots hard naar beneden gaat (zonder dat jij dus iets doet!) stopte ze er snel mee. De aandacht was verlegd en we kunnen weer normaal verder lopen. 

Nu is het al veel veel minder, vooral het bijten. Het via training netjes leren lopen aan de lijn met aandacht voor de baas heeft later ook wat geholpen. Dat zijn we aan het uitbouwen. Houd moed, ook als je net als wij denkt dat het nooit meer over gaat en je je hond niet leuk vindt op die momenten! Als je helemaal onder de bijtplekken zit...het wordt minder! Blijf rustig dat is de clou.

Succes 

 Ja zelf rustig blijven is het beste. En niet denken o wat is mijn hond vervelend ik vind hem niet leuk zo, maar ook naar je eigen aandeel hierin kijken.

Bied ik de hond dat wat hij op dat moment nodig heeft, leg ik teveel druk op hem misschien, krijgt hij misschien teveel prikkels. Schat ik goed in of er een goede balans is tussen activiteit en rust etc...

Als je alleen naar het gedrag kijkt  zonder je af te vragen wat de oorzaak is daarvan, ben je aan symptoombestrijding bezig. Misschien los je het gedrag ook op, maar als de oorzaak niet weggenomen wordt,  zullen er waarschijnlijk andere problemen ontstaan, slopen thuis, of uitvallen naar andere honden bijvoorbeeld.

Haha de verhalen zijn wel herkenbaar hoor, Jamie was ook zo een stuiterbal met bord voor zijn kop. Maar echt, het komt goed. Blijf rustig en duidelijk en blijf er de humor van inzien. 

Jamie is nu 5 en kan zonder riem uitgelaten worden, luistert perfect en mensen zijn jaloers als ze zien hoe hij luistert. Als ik dan vertel hoe strontvervelend Hij was als jonge hond geloven ze me niet.. Geef het tijd en zie het als fase die bij de leeftijd van de hond hoort 

Wow bedankt allemaal voor de vele reacties! 

Ik heb gemerkt dat als ik haar tijdens het wandelen lekker laat snuffelen, het veel beter gaat. Ze bijt dan niet of toch veel minder in de riem 

Alleen het opspringen en bijten binnen doet ze nu zelfs zonder reden. Net liet ik haar nog even buiten voor haar laatste plasje, we komen weer binnen en ze gaat rustig op haar plekje in de zetel zitten. Ik stond gewoon stil tv te kijken even en opeens staat ze op en begint op te springen en mij te bijten Op zo'n momenten heb ik dus echt geen idee wat het kan uitlokken, ze had pas geslapen dus overprikkeld kan ze dan toch niet zijn.

Zaterdagvoormiddag komt de GT langs. Ik houdt jullie zeker op de hoogte!

Een vriendin van mij heeft een labrador die vanaf het begin al "iets" had. De hond beet als pup al, baasje was altijd bont en blauw. Alles in huis moest het ontgelden. Prullebakken, ijskasten. S'nachts moest de hond vast aan bed. Na vele cursussen, GT's etc was het nog altijd hetzelfde. De hond springt op honden en mensen en kan zo in je kraag of haar bijten. Dat labradors lompe vaak onbegrensde honden zijn die graag in ieders persoonlijke ruimte zijn weten we allemaal, maar deze hond had iets aparts. Sinds kort is hij "ritaline proefhond" bij eigen huisarts. De hond bleek een hoge hartslag te hebben en zit nu aan de ritalin. Ik grap altijd al dat er een schroefje los zit bij de hond. Hij heeft absoluut geen grens en gaat er bij iedereen overheen. Teveel prikkels. Het gaat langzamerhand ietsje beter. Oja. De hond is echt een scheet hoor. Het zal absoluut nooit mijn favoriete ras worden. Ik vind ook dat men te snel een labrador neemt zonder zich in te lezen. Mijn slechte ervaringen met honden zijn voornamelijk met labradors. Maar ligt allemaal aan de baas en de opvoeding. Hier in de buurt zie ik zoveel labradors die "maar" gaan. Weinig beweging en uitdaging terwijl dit een ras is dat dat juist zoveel nodig heeft. Dus ik zou zeker de wandelingen vermeerderen en mentaal uitdagender te maken. Want van wandelen alleen worden ze niet moe. Ga thuis zoekspelletjes doen. Bench? Waarom niet? Mits het geen strafhonk word. Maar alleen als rustplekje. Maar ik weet uit eerste hand hoe moeilijk het is met zo'n overprikkelde hond. Is echt heel heel moeilijk. Succes!

Misschien een rare vraag, zijn beide ouders van je Labrador bruin?

Berichtje gast verwijderd door modteam

Het is niet toegestaan reclame voor jezelf te maken