een groot bedankje. !

 daar had ik de link al van doorgegeven.

https://secure.vrijwilligersgroningen.nl/steunpunt/vrijwilligerssteunpunt_oldambt/

 Ik heb een hoop aan je gehad, door medicatie voor mijn botten, dat geef me hoop dat dit tot het verleden hoort...ik wist precies waar de internist het over had, nogmaals mijn dank......hulp nodig, voor de eenzaamheid ? Voor de rest kan ik alles zelf....als ik maar het bekken niet belast.

Willemijn mijn man wou ook geen hulp hebben. Die dacht we redden het wel. Maar na lang aandringen ven de kinderen is buurtzorg gekomen. Ik zou het toch maar eens gaan overdenken. Want wij hadden het zonder buurtzorg niet gered. Ze waren erg allert en hingen bij anderen instanties aan de telefoon als ze zagen dat het niet goed ging. Nu heel veel sterkte voor de laatste weekjes als je op controle moet. Groetjes uit Zeeland

 Dank je wel, maar wat doen zij ? Hulp bij het aankleden en wat nog meer, doucen ? , ik doe dit allemaal al alleen ruim zes weken lang.....

 Gezellig, dat kan wel, alleen zijn is niet alles natuurlijk, maar lichamelijke zorg , wat ? Ik kan alles zelf, geen meelij, de eerste drie en een halve week wist ik niet wat ik had, ook zelf gelopen met Bams, niet vragen hoe maar gedaan, omdat de huisarts vertelde..niet zeuren een kneuzing duuuuurt lang, ondanks ik vertelde dat er het vermoeden van mijn kant was een bekken fractuur , geen keer even langs komen of bellen van red je het wel, dus conclusie ...gewoon doorzetten, en niet zeuren en ja als er dan wat anders aan de hand is, vraag je niet om hulp, je doet het al meer dan de drie weken .......en ga dan ook de andére weken maar gewoon alleen verder, en help je jezelf met alles, zo werkt het.

Willemijn, niemand heeft het over hulp bij douchen en aankleden.

Een wijkverpleegkundige doet héél veel meer dan dat. 

En ik heb je al geschreven wat allemaal.

We proberen mee te denken met je, maar je lijkt niet te willen zien dat wat extra hulp écht heel zinnig kan zijn....

Maar ik houd erover op nu. Jouw keuzes, jouw manier.....

 

Ook wil nog reageren op de buurt hier.......alleen de cresbuur komt af en toe buurten, heeft in de beginne ook gekookt voor me, maar druk druk is het daar.....de andere buren.......niemand.....wel vragen ze aan loes, goh mag je Bams zomaar uitlaten ??????? Geen vraag is er wat, mensen zijn met zich zelf bezig......er is geen saamhorigheid hier van buren, Bams heeft heel wat gehad in haar leventje, niemand vroeg ooit goh wat heeft ze, ze zagen haar toch met een dikverband kale poot, en niemand die even vroeg, het is de tegenwoordige tijd..........hier op hp, heb ik ontzettend veel steun , voor mij een teken dat je niet vergeten wordt....voor mij ook voldoende, mensen die je niet persoonlijk kennen, en je willen helpen. Voldoende steun krijg ik hier.....professionele hulp heb ik afgewezen, orthopeed adviseerde me 12 weken verpleeghuis, heb ik geweigerd, heb Bams , en misschien als ik Bams niet had is het nog de vraag of ik het wel gedaan had......wel had ik graag gehad dat de huis arts eens een belletje had geheven van red je het, of langs was gekomen, niets van dat alles.........vandaar dat ik ook denk, niet belangrijk een gebroken bekken, anders had tie me toch wel even opgezocht en wat geregeld, niets, helemaal niets........

 

Juist dat douchen en aankleden kan je al een hoop helpen Willemijn,of ben je bang dat ze iets zien wat niet gezien mag worden.ik begrijp dat je je zo zelfstandigmogelijk wil zijn , maar soms is hulp echt een verademing. ik moest iedere morgen en avond een steun kous aan en uit , dat kon ik niet zelf dan kwam er een hulp .ik had toen ook Lobke weer thuis endan ging de hulp ook even een blok om met haar,dat hoefde zij niet maar ze kwam iets eerder en deed het toch maar. verder had ik geen hulp ja 1xin de week huishoudelijke hulp. maar ook ik zat alleen en dan is het reuze fijn als er iemand komt die even helpt en ondertussen een praatje maakt ik kwam ook de deur niet uit en woon al sinds mijn 19jaar alleen , dus was dit voor mij ook wennen , dus schroom niet vraag hulp daar zijn ze voor.ik zat hele dagen op mijn stoel strompelde naar de wc en zelfs dan kon ik niets soms zat ik hele dagen op het toilet om dat ik er niet zelf af kon komen had ik mijn telefoon weer naast mijn stoel liggen , nou ik weet het wel mij zal dit niet meer gebeuren . wees verstandig je moet nog minstens 15jaar mee om ogin te overleven . vergeet even dat je altijd zelfstandig was en grijp die hulp. sorrry dat ik nu preek tegen je maar ik heb het beste met je voor.Hein.

Ik heb geen hulp nodig lichamelijk, ik kan alles zelf, de wijkverpleging is daar niet voor nodig, vanaf de eerste dag heb ik dat zelf gedaan, niet nodig, dat kan ik zelf allemaal......ik ben een fanatieke sporter, sterk in mijn armen, ik heb nimmer hulp nodig gehad, ja de rollator is super nu ik die heb, maar zelfs bij de orthopeed liep ik zelf naar binnen, wist ik niet dat ik alles gebroken had.....spieren waar ik op liep....dus nogmaals geen hulp nodig bij het aankleden enz, ja wel gezelschap, omdat je tussen vier muren zit....en even van je afpraten ....en dat je pijn hebt en dat de dagen eindeloos zijn, maar, nog 9 dagen, wie weet kan ik dan gaan lopen en naar buiten, zelf Bams gaan uitlaten, en met de auto naar de blauwe stad, ja wel met iemand erbij, even kijken of het gaat...dat is alles,.......

mensen het is nu wel duidelijk denk ik 

Willemijn is een volwassen zelfstandige vrouw, die prima met de computer kan omgaan als ze extra hulp wil kan ze die zelf opzoeken of een van jullie links aanklikken of anders met hulp van haar zus iets regelen

 Juist....ik heb van dag een geen hulp gehad van de huisarts, vijf dagen alleen zonder hulp gezeten, dacht dat is vervelend...maar zal dus zelf alles moeten doen.....en als ik geweten had dat ik professionele hulp kon vragen, had ik dat misschien gedaan, maar niets geen respons van de arts, en ik had mijn zusje gelukkig, die al weken een rollator in haar auto had liggen, waar ik geen gebruik van wenste te maken, tot de pijn zo erg werd dat ik uiteindelijk aan de bel getrokken heb, en bij een orthopeed terecht ben gekomen....was de rollator een uitkomst...ik kan verticaal staan....heb ik al die tijd gekund, dus aankleden geen probleem en doucen ook niet.......nu zit ik in de zevende week, en doe voorzichtige stapjes om mijn balans te zoeken en te vinden......zonder hulp, ik kom er wel, en de zes maanden zijn aan mij niet besteed, over 9 dagen wil ik weer buiten lopen, lang genoeg rust genomen.

Begrijp me niet verkeerd, hulp vragen of krijgen is goed, maar als jij vind dat het zo goed gaat dan zal dat wel zo zijn

Ik heb de eerste dag de tweede dag de spoed gebeld, smorgens half zes, dat ik waarschijnlijk een bekken gebroken had......hun antwoord......bewegen en om 8 uur de huisarts bellen  !! Er werd dus al van het eerste uur heel laconiek gereageerd, huisarts gebeld om 8 uur en pas om kwart over 12 teruggebeld, weer mijn verhaal verteld, en hij vertelde me, al is het gebroken daar wordt niets aan gedaan, daar kon ik het mee doen, hij was boos dat ik vertelde. Kan u een diagnose stellen door de telefoon ? Ik wil graag fotoos laten maken voor zekerheid, dat gebeurde niet, pas de volgende dag kon dat, dus na vier dagen pas mocht ik naar her ziekenhuis, daar werd niets geconstateerd ......ja wat moet je dan met de pijn ? Juist bewegen en doorlopen.....na drie en een halve week mocht ik uiteindelijk na lang puschen naar de orthopeed, gelijk in de mri, en daar zijn ze zich rotgeschrokken , ik was dus al ruim drie en een halve week verder....niet gek dat ik nu nog steeds denk, ik red het wel zelf......goeie orthopeed en een goeie internist, hun zal ik altijd dankbaar blijven, dit gaat over, al zal het lang duren, en echt ik red het wel, alleen af en toe zit ik er doorheen maar dan zijn jullie er weer om moed te houden, en heus, nog negen dagen, mijn eerste stappen dan op weg naar buiten, en dan heb ik nog vier weken eer Ogin terug kan komen.

Kijk je wel uit met dat gesjees met die rollator? Ik zie je al met 2 wielen je kamer doorscheuren..opzij ..opzij..we hebben ongelofelijke haast

 

Bij vrijwilligersorganisaties en De Zonnebloem gaat het ook om het alleen zijn even te doorbreken. Wat afleiding te bieden. Mensen het gevoel geven, dat ze er niet alleen voor staan en dat er ook andere mensen zijn, die zich om je kunnen bekommeren. Misschien eens een boodschapje voor je doen. Vaak is er een intakegesprekje. Het moet wel klikken. Als dit niet het geval is dan moet je dit laten weten en zoeken ze iemand anders voor je.

 

Ook voor Loes zou het geruststellend zijn om te weten, dat er regelmatig iemand anders bij je komt, die wat overneemt of aanvulling geeft op haar zorgen.

 Logisch dat je er af en toe doorheen zit. Pijn is ook heel vermoeiend en zo vast in huis zitten is ook niks

 Dat bedoelde ik ook.... gewoon even voor een praatje pot....

 Gaat niet die beer gaat niet opzij 

Ja dat zou ik wel willen, praatje pot....even kletsen, meer is niet nodig.

Lieke, gezellig even gekletst......super leuk.

 

 

Als Gijs weer in de sloot aan het zwemmen is en ik maar sta te wachten bel ik jou

Willemijn als je kan moet je zoveel mogelijk in t zonnetje zitten, geeft vitamine  D voor botvorming ! 

Krijg je zon in je tuintje ? 

ogin groeit en groeit...

vandaag gestuurd, in diepe rust...geen misverstand, niet in een bench, ogin mag vrij rondlopen in huis, de pups zitten in een kamer kennel.

 

 Gaat ze dan dichtbij de pups liggen slapen?

 

anny, een tuin om van te kwijlen, zuid.... en de hele dag zon, voorjaar en najaar, heerlijk, in de zomer niet... te warm, en ik heb vandaag een half uurtje buiten op de bank gezeten... heerlijk.

 

ja, zal even nog een foto opsturen... waar ze stiekum bij de pups is gekropen, hahaha. ogin en de pups zijn niet zonder toezicht hoor, anders had de fokker er ook geen foto van kunnen nemen, maar ogin is heel beheerst vertelde de fokker me... ondeugend tuurlijk maar al heel beheerst.

tante mams Ogin....

Ze voelt zich duidelijk aangetrokken tot de pups 

Dat wordt een nr 3 .........