Rustig worden

"Goede morgen, eerst maar even elkaar een gelukkig nieuwjaar wensen!" Met deze uitroep en uitgestoken hand kwam een mede-hondeneigenaar ons hartelijk tegemoet. "Dat we elkaar nog maar vaak tegen mogen komen!"  was de volgende uitroep.En daarna direct: "Ik hoop dat  Boris dit jaar wat rustiger wordt, maar dat zal toch wel? Als ze wat ouder worden, worden ze toch ook rustiger?" Tsja, ik wilde mijn nieuwjaarswens wens ten opzichte van hem eigenlijk eerst uitspreken, maar door zijn drukke optreden,  moest ik mijn voornemen enigszins bijstellen. Wat moest ik antwoorden op zijn vraag? "Ja, de meeste honden worden wel rustiger naarmate ze ouder worden",  kwam er uiteindelijk bij mij uit. "Maar maak er in 2016 het beste van." Later bedacht ik mij dat ik het met hem had kunnen hebben over ons lichaam, dat zoveel laat weten over ons gevoels leven, maar dat wij daar eigenlijk niet meer op letten. Als we angstig zijn kunnen we rillen, misselijk worden, stil blijven staan en zelfs hyperventileren. Van blijdschap en trots kunnen we rood worden en boven ons zelf uitstijgen. Diegene die daar gevoelig voor is kan aan onze lichamelijke uitingen veel herkennen en heel veel van ons te weten komen. Mensen onderling letten daar niet of nauwelijks op, tenzij het beroepsmatig is. Honden, die ons mondeling taalgebruik niet machtig zijn, reageren bijna alleen maar op onze lichamelijke tekens.  Dit betekent in het geval van een drukke hond meestal, dat deze zich spiegelt aan het drukke gedrag van de baas/bazin. En die hond op zijn beurt, doet dit helemaal onbewust, omdat hij niets onder woorden kan brengen, maar wel hele dag steeds op zijn mensen en hun gedragingen kan letten. Niet voor niets is er een gezegde: 'je krijgt de hond die je waard bent'. Maar onderweg ga je dergelijke gesprekken niet gemakkelijk aan.

 Klopt. 

Alles heeft met elkaar te maken, lichaam en geest, aktie reaktie, aanleg, karakter, daarom is het soms ook moeilijk om een advies te geven bij problemen.

Jij ook een gelukkig nieuwjaar, en ik hoop nog veel stukjes te lezen door jouw hand geschreven

Niets aan toe te voegen Bert!

( behalve veel geluk, liefde en gezondheid in het nieuwe jaar!)  

U ook de beste wensen voor 2016 en dat er mooie avonturen gepland staan voor U en voor Bailo.

Zelf moet ik tijdens mijn werk altijd kijken naar lichaamstaal, geluiden, manier van lopen e.d. ik werk met ernstig verstandelijk en lichamelijk gehandicapten. Ze functioneren van ongeveer 3 maand tot 1,5 jaar.

Toch vind ik de lichaamstaal van de hond wel veel moeilijker. Er zijn heel veel kleine signalen die we maar vaak genoeg missen.

Toch, vandaag is Puck niet lekker te pas (heeft ze wel vaker). Diarree en overgeven. Ze heeft niet een hele sterke maag en dan ook de afgelopen dagen met het vuurwerk geeft toch stress. Ik kan nu merken dat ze aan het bijkomen is van die, voor haar, angstige dagen.

Gelukkig is dat goed te zien aan haar. Ze verstopt zich, is niet zo uitbundig als anders, zit te rillen en wandelen heeft ze helemaal geen zin in (ook nog de combinatie regenen helpt helemaal niet mee) .

Ook merk ik gauw, dat als ik gestrest ben, dat Puck de kont in de krib gooit en sneller haar eigen ding doet en niet luistert naar mij. Geeft mij weer te denken, dat ik met wandelen de focus op haar moet hebben en niet op de tijd.

Alle goeds voor het nieuwe jaar voor jullie, Bert en Bailo!

Zo'n gesprek ga ik geloof ik tegenwoordig niet meer aan met zo'n druk persoon, haha, in ieder geval niet als ik met mijn honden loop, dan word ik al moe als ik er aan denk hoe het gesprek verloopt

Overigens lees ik de lichaamstaal van dieren vaak beter dan die van sommige mensen. Misschien komt dat omdat dieren zich niet anders proberen voor te doen dan ze zijn (of zich voelen).

ik zelf ben ontzettend hyper, twee marathons per dag bij wijze van spreken, iedere dag moet ik sporten, anders voel ik me niet best...... zit niet stil , kan niet stil zitten, nee geen adhd... zo ben ik en zo zal ik altijd blijven, jullie weten ik heb Bams de rust zelve.... als pup lekker actief nimmer slapend en nog niet , maar toch een rustige hond, heerlijk om mee te leven en..... nu een pup, ik sta verbaasd, ik die zo hyper ben , een pup die zo rustig is... leergierig , en direkt weet wat mag en niet mag..... en heus ik speel geen 24 uur met deze pup, tuurlijk bemoei ik me met dr, doe veel dingen met dr... buitenshuis, en binnenshuis lekker.... rustig, zo baas zo hond ? nee hier niet, baas druk hyper, en honden allebei heerlijk relaxt........

wat mijn werk was ? zwemonderwijzeres, en gewerkt bij het beatrix bad , zwaar gehandicapte jongeren en volwassenen, en altijd kwam ik hyper over, maar toch evenwichtig en rustig... gezellig sociaal.... mensen die mij kennen zeggen wel eens, je hebt geen rust in je kont.

De hond is vaak de spiegel van zijn mens. Heel leerzaam 

Mijn honden helpen mij vooral ook relativeren.

Dat je je om al die mensendingen druk maakt, terwijl ze soms eigenlijk nergens over gaan. En dan kijkt een van die meiden mij aan en dan denk ik: ja inderdaad, gelijk heb je, kom hier, gaan we even lekker grobbebollen. Welk bed zullen we nemen hahaha.

Andersom werkt het trouwens ook zo. Dat heb ik weer mooi kunnen zien met oudjaar. De angst, voor zover dat ging, proberen te relativeren. Okay, uiteindelijk eindig je om twaalf uur in de badkamer met allemaal dekentjes. Maar veilig bij vrouwtje. Het gaat wel over, sssh sssh, komt goed.

Op elkaar lijken? Het was hier meer naar elkaar toe groeien.

Ja, wij zijn elkaar wel waard, mijn meiden en ik.

Een mooi samenspel van geven en nemen, goed in evenwicht.