Dagje Amsterdam

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Als we de  tijd daarvoor hebben en het weer is goed, zoals afgelopen woensdag, maken we daar dankbaar gebruik van. Een van de dingen die je dan kunt doen is een dagje naar Amsterdam gaan. Wij doen dit bij voorkeur per trein. Na aankomst snel het centrum in, waar altijd iets te beleven valt. Voor ons is het steeds weer een gewoel om door de mensenmassa, met graaiende handen naar Bailo, te komen. De aah's en ooh's zijn niet van de lucht. Een voordeel is het dat Bailo hieraan gewend is. Op de Dam, tussen de duiven en de living statues,  staan toeristen gewapend met foto- en/of filmcamera  klaar om bijzondere plaatjes te schieten. Zij hebben niet in de gaten dat wij uit hetzelfde hout zijn gesneden en dus ook toeristen zijn. Steevast vragen zij of ze een foto of film van Bailo mogen maken. Hoewel het soms wel eens een beetje teveel is, vraag ik toch in welke positie zij hem willen hebben. Staan, zitten of liggen. Soms vinden mensen het leuk dat ze samen met hem worden vereeuwigd. Na ongeveer 50 x binnen een paar uur te zijn aangehouden, hebben we leuke gesprekken genoeg gehad en vind ik het tijd voor het, wat mij betreft, lekkerste ijsje uit Amsterdam, ergens op de Nieuwe dijk. Maar ook daar loop je niet alleen. Bovendien kent Bailo deze omgeving en zodra ik een bekertje heb bemachtigd, komt hij hoopvol voor mij zitten en wacht net zo lang tot hij op het laatst het lepeltje af mag likken. Niets kan hem dan meer afleiden, zelfs niet de meest belangstellende groep mensen. Feest als het lepeltje in zijn richting komt! Als wij uiteindelijk op het Centraal station zijn aangekomen kan het zomaar gebeuren dat een daar loslopende, hondenliefhebbende  conductrice even door de knieen  gaat om Bailo te vertellen dat zij ook zulke lieve honden heeft. Eindelijk in de trein naar huis, houdt Bailo het voor gezien en duikt zo snel mogelijk onder de stoel om daar niet meer onder vandaan te komen. Als wij tijdens de controle het hondenkaartje laten zien, is de conducteur verrast. Het toeval wil dat Bailo dezelfde grijze kleur heeft als de vloerbedekking van de trein.  Dit is dus de eerste keer vandaag dat Bailo niet is opgevallen.                                                                                                  

Leuk geschreven weer. Prachtig dat Bailo zo veel aandacht krijgt, is ook niet zo gek natuurlijk met zo'n mooie lieve hond! Klinkt als dat het een hele leuke dag geweest is! 

Klinkt als een goede dag  in onze stad Bert.

Bailo had terecht veel bekijks met zijn mooie grijze krullen

Maar het lekkerste ijsje van amsterdam woont in de Jordaan hoor.

Geweldig dat ze hem niet zagen in de trein..het is niet echt een mini

Waldo gaat inmiddels als verstekeling mee..aangezien ik steevast te horen krijg dat ik voor jeff niet hoef te betalen en dan de zwarte waldo onder de bank moet aanwijzen..ik ben gestopt met kaartje kopen.

Wat een mooi verhaal weer 

Heerlijk als je zo'n goed opgevoede en vriendelijke hond hebt, die dit allemaal maar kan!

Leuk verhaal weer!

heerlijk als je homd het prettig vind om aangehaald te worden, of aandacht te krijgen van andere mensen.