Geen beginnershond.

Welke is dat wel eigenlijk?

Vaak over hondenrassen of een kruising van 2 rassen hoor je regelmatig dat is geen beginnershond.

Wij hebben bastaardje en een jrt gehad.

Nu een engelse cocker spaniel en een mini aussie.

Van mini Jazz zeiden ze ook geen beginnershond.

Zijn die er eigenlijk wel? 

Zoja welke? Ben daar wel benieuwd naar..

Een pluche hondje! en zelfs dan. ...

Een pup is eigenlijk altijd moeilijk voor beginners.. Maar wij hebben vroeger een labrador gehad en die zijn over het algemeen toch wel erg volgzaam en goed te trainen.. Ook heb ik er bijna nooit één gezien die aggressief was. Dat zou ik noemen als 'beginnershond', als je al moet kiezen.

Mijn pup nu zou zeker verkeerd aflopen moest iemand die als eerste hond hebben.

De rest van mijn honden zijn/waren prima honden voor iemand die (doordacht) een eerste hond zouden nemen.

Gruul, ons spaans mixje kan ik wel een beginnershond noemen. Hij was binnen een halve dag zindelijk, hij kan alleen thuis blijven, hij pikt nieuwe dingen heel snel op, hij leert heel snel.
het enige wat hij niet wilde was alleen in huis als wij in een andere kamer waren. Dus dan krijg je dit:

En als je er dan een pup bij neemt dan wil die natuurlijk hetzelfde

Ons pupje opvoeden vond ik duidelijk lastiger dan onze opvanger.

Mijn beginners hondje 31 jaar geleden? Een hondje uit een dierenwinkel....... Ze heette Rambo, een geweldig hondje, leerde makkelijk en was zo ontzettend lief. En ja, ze was een broodfok hondje.....daar had ik nog nooit van gehoord. Ze is ook maar 6 maanden geworden. Maar ik heb er van geleerd, en mijn volgende hondje kwam na lang speuren (welk ras past bij me) van een verantwoorde Fokker, een Schipperke! Toendertijd had je nog geen computers, dus was het een kwestie van honden boeken doorlezen. 

Een Schipperke was voor mij een perfecte match, een herdershondje met een schofthoogte van 20 cm. Een échte aanrader als beginnershondje!

Beginnershonden bestaan niet.
Wel een hond dat bij je past qua karakter.
Daar moet je naar kijken.
"Ze zeggen" dat duitse herders geen beginnershonden zijn.
Nou sem is mijn eerste hond, en het is een heerlijk beest!
Maar ik keek naar de karakter eigenschappen van een hond welke het beste bij mij paste.
Een allemans vriend zoals een labrador daar hou ik niet van en het past niet bij me.
Ik ben graag op mezelf en vind het dan niet prettig als ie bij ieder persoon komt om aandacht te halen.
Dus als je een eerste hond neemt, kijk naar het karakter van de hond. En niet of het in de volksmond gezegd word of het een beginnershond is.

Eens met Sem.

De rassen die meer worden bestempeld als 'rassen voor een beginnend hondenbezitter' (want dat vind ik een betere verwoording dan 'beginnershond') worden vaak zo bestempeld omdat ze meestal het meest in het plaatje passen waar veel 'beginnende hondenbezitters die graag een hond willen, maar geen idee welk ras' naar op zoek zijn:

Een hond die wat baasgericht is, waarbij een grotere kans is dat hij 'goed' kan luisteren, los kan lopen, oke met kinderen en andere honden. Een hond die graag mee gaat wandelen, maar waar je niet per se uren mee weg hoeft te zijn/sporten mee moet doen e.d. Gewoon dat 'ideaalplaatje' dat mensen hebben: een fijne, lieve gezinshond. 

En dit is natuurlijk heel algemeen bekeken.

Op zich vind ik het wel goed dat bij bepaalde rassen wordt gezegd dat het juist wel wat meer of juist helemaal niet een ras voor beginners is. Dit zorgt ervoor dat er toch mensen zijn die dan afhaken van een ras en op zoek gaan naar een ras dat misschien wat beter bij ze past.

Om 'mijn ras' als voorbeeld te nemen. Het is mijn eerste hond, en ik heb natuurlijk gelezen dat het geen beginnershond is, maar als je er echt voor wilt gaan dan kan het gewoon. Maar toch gebeurd het maar al te vaak dat er weer (soms gewoon gedumpte) herplaatsers langs komen met veelal in de beschrijving van 'waarom' zaken die van tevoren bedacht hadden moeten worden. Zaken die juist om Die reden in een beschrijving staan van het ras. 

En hoewel er eigenwijze mensen zijn die alsnog een ras nemen, ondanks de waarschuwingen (en er dus later achter komen dat ze die waarschuwingen in acht hadden moeten nemen) zijn er denk ik ook juist mensen die de waarschuwingen lezen en dan verder gaan kijken naar andere rassen die beter bij hen passen. 

Hahaha, een beginnershond!  Dat doet me denken aan mijn eerste kennismaking met een (beginners)hond.

Ik begreep totaal niet wat men ermee wilde zeggen... ik dacht dat het te maken had met de grootte van de hond (ik weet het, men heeft me hier al gevraagd of ik dom ben als ik dat vertelde).

Nou ja, ik had geen flauw idee en ik had nooit een hond gehad.  Mijn ras van voorkeur was een grote hond, dus dat kon toch?

We zijn dus begonnen met onze eerste Dogo Argentino als "beginnershond" en natuurlijk hebben we wat meegemaakt ! Pffff.

Onze tweede hond was ook een Dogo Argentino en ik stond er niet meer bij stil wat een beginnershond was en wat niet.  Ik wist dat een Dogo zelfstandig is en koppig kan zijn enz...

Maar toen we onze Gioia namen als derde hond (een Lagotto Romagnolo) dàn begreep ik pas écht wat een beginnershond was.

Wij vonden haar maar saai, ze rebelleerde nooit, gehoorzaamde geweldig, apporteerde van nature onmiddellijk, ze haalde het gewoon niet in haar hoofd om een bevel te negeren en als ze het toch een keertje deed, dan zag je haar "pruikje" schudden van onrust , het leek altijd dat ze spijt had van het feit dat ze niet onmiddellijk gehoorzaamde.

Ondertussen begrijp ik dus dat er makkelijk opvoedbare honden zijn en moeilijk opvoedbare en als je die laatste als eerste hond hebt, dan ben je wel zoet met opvoeden hoor, hahaha.

Nou ja, het is allemaal goed gekomen, gewoon volhouden en leren .

Mijn beginnershond is dus Kahlúa, een kruising Hollandse herder Australische herder, en nog iets van duitse herder en jachthond. 

Géén goede beginnershond vertelde mensen mij. Maar mijn gevoel zat goed, ik moest en zou haar hebben, en ze is voor mij de beste hond die ik me kan wensen, ontzettend baasgericht, sociaal naar andere honden, erg sportief, doen nu de G&G cursus en gaan beginnen met behendigheid. Ik denk dat het voor een groot deel aan de eigenaar ligt hoe hij/ / zij zijn hond op voedt. 

We hadden hiervoor wel al 15 jaar een grote hond, maar toen was ik nog klein, en heb nooit iets in de opvoeding hoeven doen, toen ik ouder was wandelen etc. 

Ik heb geen moment spijt van Kahlúa :) 

Ik heb zelf een pitbull mix als eerste pup. Hij is nu zes maanden.

Ze zeggen dat dit ras geen beginners hond is, maar ik heb er werkelijk geen kind aan. Het is natuurlijk een mix dus is het maar de vraag hoe vergelijkbaar het is, maar hij vertoond wel de inzet en vastberadenheid bekend van het ras.

Zolang hij zijn energie kwijt is is het een makkelijk beest. 

Punk leek toen ik haar kreeg geen beginnershond. Ze blafte overmatig (heeft ze overigens haar hele leven gedaan), was erg hyper, sprong naar je op en beet daarbij in je handen, "snapte" zo nu en dan (zo één velletje op je bips..). Maar eenmaal thuis en gewend was ze de ideale hond, je zou dus kunnen zeggen de ideale beginnershond.

Ze negeerde vreemde honden en kon met alle bekende honden overweg. Ze kon met katten en ander klein spul. Liep overal los (zelfs langs de fiets in het verkeer, ze week echt niet van je zijde), ze sprong niet op en likte je niet in je gezicht (alleen mij en mijn zus), ze kon alleen zijn, ze was hartstikke zindelijk, en ik geloof niet dat er ooit een moment is geweest waarop ze niet naar me luisterde. Haar enige nadelen, als je daar al van mocht spreken, was dat ze ontzettend verhaarde en héél veel blafte, iets wat haar vader (Herrie) ook deed. Ze was zo slim, dat ze bleef wachten op de stoep als ik niet goed oplette en half voor een vrachtwagen sprong, en bracht mijn dementerende stiefvader zo'n 12x per dag netjes thuis (want hij vergat steeds dat ze al buiten geweest was én hij vergat de weg..)

En Punk was.. een vanalleswatje. Ik denk zelf dat er een flinke scheut Mechelse Herder in zat. Haar moeder leek een beetje op een Wetterhoun. Dat zag ik in haar totaal niet terug. Voordat ik haar moeder leerde kennen vermoedde ik dat ze gekruist was met een Whippet.

Punk was de meest makkelijke, heerlijke hond die er was. Ik mis haar nog iedere dag. Als je naar het ras kijkt, herder gemixt met waarschijnlijk een aantal verschillende type jachthonden, zou ze niet per definitie makkelijk moeten zijn geweest. Ik denk dat het ook erg afhankelijk is van het karakter van de hond, de klik tussen hond en baas, etc. Meer dan van het ras.