Our life with 'Foster Dogs'!

Hallo allemaal,

Ik ben Elisa en samen met mijn partner Stijn en hond Milo zijn we sinds kort pleeggezin voor honden uit het asiel. Via deze weg wil ik de leuke verhalen van onze opvanghonden delen! Maar allereerst;

Dit is Miloman, onze eigen hond! Milo is een Labrador x reu van bijna 4 jaar! Echt een droomhond, maar met een leuke hoek af! Sommige kennen hem al, maar toch eventjes voorstellen!



Het begon eigenlijk allemaal als we Polly vonden op straat. Polly het tijgerkatje doolde al maanden door onze straat, tot ze plotseling binnen zat bij Milo in de zetel. Baasjes gezocht... niemand gevonden. Aangezien Stijn allergisch is voor katten kon ze niet blijven. Dus na een samenwerking met 'zwerfkattenzorg' heeft Polly een thuis gevonden in een gezin met een hond! Dus onze eerste Foster pet!



En dan heb je Yoshi (Boris). Een mechelaar x sharpei pup die binnengebracht werd in het asiel toen wij daar met de honden aan het wandelen waren. Onverwacht, maar asiel had geen plaats en een asiel is geen plaats voor een pup van 4 maanden die nog alles moest leren! Mil was echt een grote broer voor hem. In het begin was Yoshi wat te wild, maar na time outs inlassen en Milo die Yoshi af en toe op zijn plaats zette, was Yoshi al snel rustiger! Yoshi en 'his brother from another mother' Milo waren al snel dikke vrienden. Spelen, ook wel eens ruzie maken, bij elkaar slapen,... Yoshi is nu mee op proef met een jong gezin en doet dat heel goed!



Morgen mogen we (als alles volgens plan gaat) Laïka, een zwart witte Akita verwelkomen! Er volgt zeker een foto! We zien er naar uit, Via dit topic wil ik jullie op de hoogte houden van de avonturen van onze 'Foster pets'! En wie weet zitten er hier ook toekomstige baasjes op

Super dat jullie dit doen  

Ik volg.

Leuk ik volg!

Super

Ik volg graag!

Heel leuk! Ik volg graag mee!

leuk dat je er toch en appart topic van maakt 

Ik volg!

Ik volg!

Lijkt me leuk om het leven van een opvanggezin te volgen, vooral omdat ik dit ooit heel graag zou doen maar volgens mij moeilijk opnieuw afstand zal kunnen doen..

Ja, leuk dat je een apart topic bij houdt hierover.

Ik volg ook, maar dat wist je al

Ik volg ook!

Wat goed dat je dit doet,ik volg.

Ik volg mee!

Voor de mensen die het andere topic over Yoshi (Boris) niet gevolgd hebben doe ik graag nog eens zijn verhaal:

Yoshi werd binnengebracht toen wij op wandel waren met Kito een Beauceron die we op het oog hadden, maar niet met Milo kon. Ondertussen is Kito ook mee op proef

Yoshi was toen 4 maanden en was niet zindelijk, wat angstig,... Maar zo'n jong hondje in een kennel steken is niet goed voor zijn socialisatie! Dus Yoshi ging mee met ons. Met Milo klikte het goed, maar Yoshi was typisch pup en was aan 6 weken uit het nest gehaald, dus geen bijtrem! Geloof me dit hebben we op een pijnlijke manier moeten ervaren met die puppytandjes Maar Milo hielp Yoshi hiermee door aan Yoshi te tonen wanneer het genoeg was. Yoshi was super energiek en hier moesten we hier af en toe een raad vragen, want Yoshi is een heel ander karaktertje dan Milo.

Ook waren we zelf aan het twijfelen om Yoshi zelf te adopteren. Dit was mede met veel slechte kandidaten die zich kwamen aanbieden om Yoshi te adopteren. Ik had bij niemand een goed gevoel!

En natuurlijk hecht je jou automatisch! Kan je niet tegenhouden. Want voor ons zijn honden een gezinslid! Miloman en Yoshiboy zijn echt overal meegeweest! Naar een picnic, op café, terras, loopweides,... Daar leerde yoshi echt met vreemde mensen en andere honden omgaan! In het begin kon ik geen andere hond passeren zonder dat Yoshi blafte. Een hondenschool heeft gratis hulp aangeboden en wil dit blijven doen met de volgende honden. Zo hebben we het blaffen in de periode dat hij hier was wat kunnen beperken! Nu is het aan de baasjes om daar verder aan te werken!

Yoshi is hier anderhalve maand geweest, en de perfecte baasjes vinden is een heel dubbel gevoel! Enerzijds heel blij dat Yoshi een goeie thuis zal hebben, maar anderzijds dat afscheid! Ik zou liegen moest ik geen traan gelaten hebben. Tuurlijk wel! Plots ga je van de energie van twee honden, naar de stilte van onze lieve Milo. Ook Milo wist ervan, heeft twee dagen niet echt goed gegeten.

Nu is hij een week weg, de nieuwe baasjes houden ons op de hoogte met foto's enzo! Echt die mensen zijn super voor hem. En ze wonen 6km van ons, we mogen met Milo passeren wanneer we willen

Hier nog wat kiekjes van de twee brothers from another mother;





Ik zal nog af en toe eens foto's posten van Yoshi en Polly samen met Milo. Gewoon omdat ik ze met jullie wil delen!

Leuk ik volg ook

ik volg ook

Voila! Meet Laïka! Een Amerikaanse Akita. Pracht van een hond! Nu is ze hier een paar uurtjes en het gaat al beter en beter. Eerste uurtje wat angstig, eens grollen naar Milo. Maar nu op haar gemak naast mij!

Wat mij opviel toen ze hier pas was dat ze alles met haar ogen en oren opnam, niet met haar neus. Pas een half uurtje geleden heeft ze aan Milo gesnuffeld, ervoor grolde ze af en toe en nu kwispelen.

Mijn eerste indruk een beetje angstig, tijdens het wandelen had ze ook de vlucht reactie, dus al iets om aan te werken. Beetje typisch het ras denk ik ook! Mensen die tips hebben rond omgaan met Akita, ze zijn altijd welkom!

En hier een is ze de mooie dame!

Wat een prachthond! Het verbaasd me dat ik haar nog niet eerder heb gezien. Alleen als jullie het zelf ook willen natuurlijk, kun je haar misschien eens voorstellen bij 

http://www.shibarescue.be/  / https://www.facebook.com/shibainurescue?fref=ts 

Shiba rescue is een organisatie die zich inzet voor de herplaatsing van de Japanse rassen als de Akita en de Shiba in Nederland en Belgie. Ik heb Laika nog niet tussen de asiel/herplaatsers gezien. Ik weet zeker dat Shibarescue graag meer over deze prachtmeid wil weten en misschien kan helpen met het vinden naar een gouden mandje. Er kan ook zo nodig advies gegeven worden als jullie op bepaalde zaken stuiten met Laika. 

Een pluim voor jullie werk! 

volg ,leuk!

Wat leuk! Ik volg ook :)

En zo zijn we al enkele dagen verder! Gisterenmiddag is ze voor het eerst uit zichzelf naar buiten gegaan! Ze volgt gewoon Milo Wel kwam ik daarnet thuis had ze een klein wondje aan haar neus, hoe ze dit in de bench gedaan heeft, geen idee! Maar ze heeft er geen last van.

Ze leert ook heel snel, Miloman en LadyLaika lopen nu beide mooi rechts van mij. Dus die driedagelijkse wandelingen zijn een 'piece of cake' vergeleken met onze vorige foster pet Yoshi

Ze aanvaard ook al eten van ons, wat goed is. Maar eten van haar brokken is nog een stap te ver. Ik merk met haar dat alles heel geduldig moet verlopen, maar geen probleem, wij passen ons aan aan haar tempo.

Ik vind wel dat heel veel drink, dus ik denk toch beetje stress van nieuwe omgeving. Vandaag hijgt ze ook al een stuk minder dan gisteren. Dus stilletjes aan is ze aan het wennen.

Hier zijn mister en misses black and white aan het ravotten in de tuin!

Leuk om te lezen! Goed dat jullie dit doen

Oh wat leuk asiel hondjes volgens met een goed einde!

Wat super dat jullie ze zo opvangen totdat ze een gouden mandje vinden!

Wat ben ik verliefd op Laïka! En ja, bij elk opvang beestje gaat de vraag voorbij 'zouden wij ze niet adopteren?'Ze is zo rustig samen met Milo, vandaag al twee keer echt eens gespeeld! Bij Laika voelt het net alsof dat we niets moeten aanpassen, we gaan gewoon door zoals we doen als Milo alleen is!

Maar wat me wel afvroeg was wrr ze geen brokken eet? Ik heb gewoon een bak met voer meegekregen van de vorige eigenaars, maar wat blijkt nu dat dit goedkope troep is! Haar wat van Milo's brokken Taste of the wild gegeven en eten dat ze deed! Nu heeft ze haar buikje rond gegeten Super blij, want ik begon wat ongerust te worden, want ze staat al zo mager! Je voelt elke rib en been

Geweldig wat je doet,  dus ik volg ook mee.

Mag ik toch jullie hulp/raad inschakelen? Laika is nu 5 dagen bij ons, maar raakt naast die ene keer geen brokken aan! Met Milo zijn brokken hebben we haar echt begeleid, maar nu lukt dit niet meer!

Ik maak me toch ongerust. Ze is al mager, je voelt haar ruggengraat, heupbeenderen,... Dus in vorig gezin zal het eten niet optimaal geweest zijn! Ze eet wel een snack, of knabbelt aan een kauwbeen. Maar de brokken blijft ze van weg.

Ik ga morgen of maandag naar DA om te kijken hoeveel ondergewicht ze heeft en of er eventueel iets mis is met maag ofzo. Ze boert namelijk veel. Ontwormen heb ik al gegeven! Ze komt niet ter adoptie zolang haar gewicht niet goed is. Aangezien ze wat schuw is zal de in een nieuw gezin zeker niet eten. Maar nu weet ik het ook eventjes niet meer.

Dus iemand tips? Ze krijgt nu eten in voederbak, optie kong ook al geprobeerd, ... Na 10 brokken wil ze geen meer. Wat kan ik nog doen om Lieve Laika aan het eten te krijgen?

Je kan niet geloven hoe snel je hecht en wil dat ze echt gezond is en het goed heeft!

Heb je ook al geprobeerd om een beetje warm water bij de brokken te doen? Dan komt de geur meer vrij en worden de brokken vaak aantrekkelijker :)

Eens met wat michelle & bentley zegt.
Verder staan akita's, en andere oertypes er om bekend alleen te eten als ze honger hebben/ veel energie gebruikt te hebben. Zeker husky/malamute/akita kan prima een paar dagen zonder eten, en doen dat dan ook gemakkelijk.
Mijn oppas/uitlaat akita doet dit ook af en toe.(moet ik er wel bij zeggen dat hij op prima gewicht is)
Net als mijn eigen husky.

Bedankt, ik zal eens warm water over haar eten doen! Ze is te mager, je voelt elk bot uitsteken. Je ziet het niet direct door haar vacht. maar je kan haar ruggengraat vastnemen met je wijsvinger en duim. Echt triestig!

Hopelijk eet ze snel en dikt ze wat aan, dat ze ter adoptie kan komen! Of Stijns zijn gedacht "zelf adopteren" Hij is er zot van!

Ladylaika; Ik smell dentasticks! Miloman, do you smell it to?
Miloman; Me know nothing!

Ahh geweldig, ik volg ook

Wat super dat jullie dit doen en dat het zo goed gaat met Laika en Milo! Misschien is vers vlees een oplossing voor Laika?