wat doen als hij in de vluchtstand zit?

x

Kun je die route niet even vermijden en een andere route lopen?

Kan goed zijn dat hij dàt plekje associeert met schrik, terwijl er eigenlijk niks hoeft te zijn.

Ik heb een hond die staat om een te dichtbije fietser of eng blaadje in de vluchtstand dus lastig, ja ik weet het.

Wat ik doe op zo'n moment is: helemaal niks.

Paniek aanval betekent dat de hond niet meer bereikbaar is. Ik blijf staan. Mits het veilig is niet midden op straat.. En laat hem er even weer uitkomen. Is hij weer terug op aarde dan loop ik een meter--> snoepje. En als ie dat niet wil een aai. Dan weer 5 meter en weer een snoepje en aai. 

Meestal is hij het dan wel weer 'vergeten' en gaat het staartje weer omhoog.

Lekkerdere snoepjes meenemen waar ie alles voor doet. Worst of zo. Niet zomaar wat droge brokjes. Als hij schrikt afleiden. Desnoods gewoon wat worst op de grond gooien en hem laten zoeken, bezig laten zijn. Niet laten merken dat jij schrikt of baalt van zn gedrag. Doe alsof je neus bloedt. Praat vrolijk tegen hem. Als hij bang is ga tussen het enge object en hem instaan. Neem desnoods wat afstand zodat hij niet hoeft dicht te klappen. En laat hem dan vanaf daar observeren terwijl je hem afleidt. Beloon hem als hij zn aandacht op jouw vestigd. Gijs is nog jong, hij heeft nog zo weinig in de wereld gezien. Gaat vast beter over een poos.

En als je steeds als je buiten bent van alles met Gijs doet? Zit, rondje om hem heen lopen, door je benen laten lopen, op een bankje laten springen, zit, poot, stukje achter uit laten lopen, op springen, af, rondje om je heem, om een prullenbak heen, er is zo veel te bedenken. Als je hem aan het werk zet, heeft hij minder oog voor de omgeving. Zo wordt jij ook veel leuker dan alles om je heen. Wie weet? Oh ja, hele lekkere voertjes mee. 

x

x

Meestal duurt het een halve minuut. In ieder geval niet langer. Als hij dan weer stilstaat (nog steeds bang natuurlijk) dan loop ik rustig vooruit met een "kom maarrrr!!" En als hij dan mee komt gelijk een snoepje.

In mijn ervaring heb je heel weinig aan snoepjes wanneer een hond *echt* in paniek is. Ook Ginny is zo bang voor vuurwerk dat ze nog weken daarna erg schrik achtig is, en die zal echt niet eten. Logisch ook, stel er zou iets in onze omgeving gebeuren waardoor we er van overtuigd zijn dat we moeten vluchten (stel er breekt brand uit, ik noem maar wat), en je partner zegt doodleuk 'wil je een mueslireep?'...  Dan zou je waarschijnlijk ook kijken alsof hij gek was  er is gevaar! 

Wat hier helpt is staan blijven, en als ze echt hysterisch terug naar huis probeert te komen (dat haar buik zo ongeveer over de grond schuift en haar nagels over de grond schrapen), dan draai ik om en loop rustig de andere kant op. Vaak valt ze dan heel voorzichtig naast en lopen we een paar meter de andere kant op tot ik haar zie relaxen. Dan loop ik in een boog weer de andere kant op. 

Ik benoem wat we horen ook altijd, als in 'is niets. Tractor.'  niet dat ze me kan verstaan ofzo, maar het is meer de toon waar ze iets uithaalt. Ik merk wel dat ze daardoor naar mijn reactie is gaan kijken wanneer ze schrikt van een geluid 

Stil blijven staan wanneer ze echt in paniek raakt werkt hier averechts, helaas, dan begint ze te gillen en worstelt zichzelf uit haar tuig. Voor sommige honden is dat te moeilijk (en voor sommigen juist wel weer de manier), omdat ze nergens heen kunnen met hun stress. Deze kan bij stilstaan ook gaan bouwen, namelijk. Daarvoor moet je echt naar je hond kijken, het verschilt van hond tot hond  

Dat is waar Hannah. Het is even "snapout of it" en daarna wil hij ook pas een snoepje aannemen.

Elke hond is idd anders. Ik kan op zo'nmoment juist niet doorlopen want dan word het trekken aan hem en dan wil hij alleen maar meer weg. Dus even wachten werkt hier. 

Je moet met Gijs proberen wat voor hem werkt.

Bij Obi werkt dat juist niet als je blijft staan. Dan heeft ie meer tijd en aandacht voor dat wat eng is en dan heb je kans dat hij zich afsluit en in panic mode gaat. Voor dat gebeurt claim ik zn aandacht want Obi is heel sterk, echt berensterk. Soms ga ik voor em staan maar meestal gaat hij al automatisch achter mij. Ik blijf enthousiast alsof ik het juist leuk vind en het absoluut niet eng is.   Iets lekkers daar doet Obi veel voor maar dat werkt niet voor alle honden misschien.

Als Gijs op zo'n moment snoepjes aanneemt dan zit hij er minder in dan Mellow, die is echt niet bereikbaar, draait haar hoofd weg voor snoepjes (maar ze is buiten sowieso niet voergericht, meestal snuffelt ze er alleen aan), ik moet me soms ook echt schrap zetten dan. 

Wat bij haar helpt is de lijn wat korter houden (wij lopen altijd met Flexi), gewoon op een á anderhalve meter (hoe meer lijn, hoe meer kracht ze kunnen zetten). Ik geef haar heel vaak 'wacht', dat kent ze héél goed en dan gaat ze ook gelijk zitten.

Dat doe ik dus echt om de 2 meter ofzo, we lopen dan heel langzaam, dan zie ik haar langzaamaan weer kalmeren. Een rondje is dan niet meer mogelijk, ze wil wel echt terug, maar inmiddels zit het wel in haar systeem dat hoe harder zij trekt, hoe vaker ze moet zitten en hoe langer het dus duurt voor we bij de auto zijn.

Ik vraag haar ook nog wel eens een pootje, dat doet ze inmiddels ook, dus ze is wat meer bereikbaar dan een jaar geleden.

x

Ik denk ook dat Bobby niet persé een heel goed voorbeeld is.

hij is nog niet zover dat hij me buiten volledig vertrouwd en dat ik hem uberhaupt kàn afleiden. Dus ik moet nog een beetje roeien met de riemen die ik heb zegmaar.

Ga ik gek doen en rennen dan denkt hij alleen maar "help!!!" 

Gijs zou misschien wel reageren met "okee leuk!!" Haha.

x

Hier ook een hond die in vluchtstand gaat zodra hij vuurwerk hoort. 

Ik laat hem gaan.... Een angstige hond wil maar 1 ding, en dat is naar een omgeving waar hij zich veilig voelt. Als dat jouw huis is, mag je erg blij zijn dat hij daar ook heen wil rennen. 

Nu moet ik zeggen, als ik weet dat er vuurwerk wordt afgestoken, gaan we niet verder dan 5 minuten van huis weg.

Bij waldo helpt het beste om de lijn veel korter te houden zodat hij niet alle kanten uit kan schieten( en de lijn slap naar beneden hangt als de hond naast je loopt)

Blijf stilstaan tot de hond niet meer vlucht  en de lijn weer ontspannen is

geef de hond zachtjes aanwijzingen..kom maar hier jongen het is goed was maar een knal (dit is om hem bij te staan)

Alleen doorlopen zolang de hond niet vlucht..zet deze meteen de pas er weer in stop je weer

Je mag van de plek weg als je maar redelijk normaal meeloopt

Waldo weet dat schrikken stilstaan is en niet vluchten maar te luisteren naar aanwijzingen 

x

Lola schrok in het begin ook van zoveel dingen, ze liet zich dan soms gewoon voor dood neervallen, en kwam ze alleen overeind als je richting huis liep.

Maar dus ook van die vluchtreakties. Snoep nam ze in het begin niet aan, dat kwam later pas.

Bij haar ben ik steeds dezelfde saaie routes gaan lopen, waar ik weinig kans had dat er iets kon gebeuren waardoor ze schrikt. Daarna kon ik kleine spelletjes onderweg doen, snoepjes snuffelen, of een commandotje oefenen. En daarna steeds wat uitbreiden. En van tevoren alert zijn, zodat je zoveel mogelijk kan voorkomen. Op de duur kwam er dan meer rust in de hond zodat ze zich geen zorgen meer om de wandelingen hoefde te maken, we konden door de stad lopen, druk verkeer, andere honden (sommige op gepaste afstand) passeren, en het wandelen werd gewoon leuk en ontspannen. Daarbij liet ik haar af en toe ook zelf de weg uitkiezen wat haar heel goed deed.

sluit me ook aan bij dobry

tegen het verkeer in lopen hielp hier ook goed overigens

dingen achter de hond geven vaak extra spanning bij onzekere hond

Ik heb veel opgelost met simpele boeren slimheid

en dan net je hond voorzijn en herleiden tot veiligste optie voor hij in paniek kan raken

Dat geeft een enorme band waar de hond zelfvertrouwen krijgt en meer stuurbaar blijft en vraagt om aanwijzingen..of rechtstreeks doet wat je hebt geleerd ivm vertrouwen ondanks schrik

per hond is het anders

Je eigen rust speelt ook een grote rol

Ik zie het meer als spel...en zie heel veel aankomen wat ik kan ombuigen voor de schrik

Deze zet heeft bij Sasja geholpen toen ze net in huis kwam en letterlijk bang was voor alles.

Ik ging gehurkt op de grond zitten en had Sasja naast me.
Ik had mijn arm over haar heen...en trok haar gewoon bij me zoasl een moederhond haar pup bij zich trekt.

Samen zaten we nu te kijken naar waar de herrie vandaan kwam en ik benoemde het object.
Ik deed ook naar het object wijzen..dat is ook een belangrijk iets.

Wat het een traktor? Dan bleef ik traktor zeggen...gewoon blijven herhalen.

Wel op de toon van dat jij weet wat het is en het wilt uitleggen aan je hond.

Tuurlijk zaten we wel op een veilige afstand.
Zo heb ik haar veel namen geleerd terwijl ze telkens weer bij me zat.

Lijn je hond ook aan, want dan heb je de veiligheid van de lijn.
In sommige panieksituaite's vinden honden het juist fijn om aan de riem te zitten omdat ze nu onder controle van hun baas zijn.

Je kan het vergelijken met een ouder die zijn kind die totaal in paniek is, stevig in zijn armen klemt waarbij het kind geen kant meer opkan.
Doordat het kind nu weet dat die (na een partijtje worstelen) weet dat die niet los kan komen, gaat die ontspannen en word die weer voor rede vatbaar.

Het kan lang duren (vuurwerk is een ander verhaal) maar na verloop van tijd zal je hond geluiden herkennen en niet zo snel in de stress schieten.

Beloon je hond ook met grote regelmaat als die helemaal relaxt aan het lopen is.
Zo ga je nu het gedrag vormen waarbij je je vooral contenctreert op onstpannen gedrag.

Dit kan dmv je stem of clickertrainng.

x

Ik denk dat je hier iets aan hebt. Mocht ie niet snel verbeteren,mdan denk ik dat je ondersteuning met medicatie moet overwegen. Wacht niet te lang, hoe langer het probleem bestaat, hoe meer het ingesleten raakt en hoe meer het zal generalizeren. En reken er op dat het (geluidsfobie) een gevoelig punt blijft waaraan je zal moeten blijven werken. 

Using-the-Jolly-Routine-for-Fearful-Dogs

Gehoorbescherming die geluiden dempt is misschien ook iets wat hem (gedeeltelijk) helpt om minder paniek te krijgen.

http://petslady.com/articles/protect-your-pets-hearing-mutt-muffs-66692

Oa via amazon.co.uk te krijgen

 Ik denk dat je met het spelen op de goeie weg bent. Je kan thuis nog extra een bepaald speeltje leuk maken en dat meenemen met wandelen. Als ie het echt leuk vindt, krijgt het alleen nog na iets engs. 

x

Misschien kan je een soort dagboekje bijhouden. De weerstand tegen dat soort dingen neemt af bij stress en vermoeidheid. Het is vooral sneu voor Gijs dat het zo lang sleept. 

 Voordeel van ouder worden, intresseert me niet meer zoveel wat andere mensen ervan denken. Als mijn mannetje maar geholpen is. 

Ik roep bij een knal "whoehoe, wat een goeie knal, he?" Ook midden in een winkelstraat.... 

Nu loop ik sowieso niet in zulke gebieden (niet mét Mellow, maar zonder ook niet vaak), maar ik zeg het ook gewoon hoor "zo hee, dát was een harde knal".

(Als er fietsers passeren praat ik ook tegen haar, dat ze zo'n brave, knappe hond is -> kan d'r niet wakker van liggen wat de fietser daar in kwestie van zou kunnen denken )

x

 Hoe reageert hij in vertrouwde omgeving (thuis) op heftige geluiden zoals mixer, boormachine, timmeren etc?