Wie red je, je hond of een vreemdeling?

Ik kies voor mijn hond/honden. Ik zou niet kunnen leven met het idee dat ik mijn Andor dood heb laten gaan aan verdrinkingsdood/brand whatever, terwijl ik dat had kunnen voorkomen door hem te redden. Ik klink vast egoïstisch...maar blijf bij mijn keuze. Andor heeft mijn leven gered toen ik het zwaar had, en zou voor hem zonder twijfel precies hetzelfde doen.

even voor alle mensen die walgen van het feit dat mensen hun hond zouden verkiezen boven een wildvreemde:

(en los van dat dit natuurlijk altijd moeilijke ethische kwesties zijn, zoiets als "wie zou je redden als arts, een 18-jarige crimineel, of een 84-jarige niet-crimineel", dat soort keuzes... onmogelijk natuurlijk)

maarrrrr... op zich is het een hele normale gedachtegang, dat mensen voor hun hond kiezen. je hebt nu eenmaal meer empathie voor bekenden, dan voor wildvreemden. dat is ook heel logisch, want mijn "eigen" familie/gezin/vrienden en huisdieren, zijn het belangrijkst voor me, en daarna komen kennissen en collega's, en daarna buurtgenoten, en daarna landgenoten, ... etc.

niet voor niets wordt er bij een ramp, bv. die in Nepal nu, in NL bericht over mogelijke Nederlandse slachtoffers. terwijl iedereen in NL het natuurlijk net zo erg vind voor andere slachtoffers. en ja, ook ik vind iedereen zijn leed verschrikkelijk, maar het is nou eenmaal zo, dat ik meer betrokken ben bij bv. de dood van een bekende, dan de dood van een willekeurige

dan kan ik natuurlijk heel politiek correct gaan zitten doen en zeggen dat ik de dood van een wildvreemde verschrikkelijk vind (vind ik ook! echt waar!) maar al het leed van de wereld kan ik ook niet bevatten en tsja, als je het mij vraagt, zou ik waarschijnlijk ook mijn hond kiezen 

dat is niet egoïstisch, dat is juist empathisch

maar wat je ook kiest - of het nu de wildvreemde is, of de hond, ik vind het raar dat mensen er hier op worden afgerekend

alsof mensen die kiezen voor hun hond, "mindere" mensen zouden zijn, ofzo. 

Sorry, maar dat kan jij "politiek correct" vinden, maar ik voel dat helemaal niet zo.

Maar ik begreep al eerder dat ik een afwijkend gevoel hier over heb.

Net als Slapende huksy zeg, voor een overstekend kind zal ik alles doen het te omzeilen, ook al eindig ik tegen een boom, maar afgelopen zomer stak er op de a15 een familie eend over, dan ga ik mezelf niet tegen een boom parkeren, diep triest, en met pijn in het hart, nog steeds hoor, heb ik besloten niet op mijn remmen te gaan (wat enorme gevolgen zou hebben voor de -onbekende- mensen in mijn omgeving)

Kan jij "politiek correct" vinden, ik vind jouw oordeel daar over eerlijk gezegd in ieder geval niet zo netjes, 1 ding is wel duidelijk, ik weet nu van wat mensen dat ik ze gewoon dood in het ravijn mag laten vallen en mn hond met een gerust hart kan ophengelen, vinden ze heel normaal en helemaal niet erg.

Als je in zo'n situatie zit is het moeilijk te voorspellen wat je doet, als je als iets doet. Maar om rationeel, want we denken er immers nu bij na, het leven van een dier boven dat van een kind te stellen, dat vind ik toch minimaal wel zorgwekkend.

En met een dier bedoelen mensen dan dus waarschijnlijk niet dat slachtvarken of die scharrelkip, maar alleen huisdieren. 

Ik zeg overigens niet dat iemand dan een minder mens is, heb dat hier volgens mij ook nog niet gelezen. 

mijn hond

Kijk Goya , ik respecteer jou heel erg, , maar ik rem wel en daar ligt dan het verschil tussen ons. 

Ik heb enkele jaren geremd op een drukke weg voor een moedereend met haar jongen. Zonder nadenken ja, wel even in de spiegel gekeken boven me. Het ging.

 Alles gaat op zo een moment razendsnell en als je handelt vanuit je gevoel , zal het resultaat anders zijn dan als je handelt vanuit je verstand. Zoals jij doet. Respect hoor. 

Maar het feit dat IK wel  begrip heb voor iemands beslissingen daarin , vind ik toch ook niet min. 

Ik vind mezelf zeker niet minder waard daarom. 

Ik vind het leuke aan dit soort filosofische discussies juist dat je met je neus op je eigen normen en waarden wordt gedrukt. Ik erger mij bv nogal aan het expliciet noemen van de nl slachtoffers bij rampen. 'Alsof dat het erger maakt' zeggen mijn vriend en ik dan tegen elkaar. 

Nepal leeft voor mij dan wel weer extra omdat ik die trekking rond de Dhaulagiri heb gemaakt 3 jaar geleden en ik moet nu steeds aan onze dragers denken die het een stuk slechter hadden qua kleding ed dan wij.... Dus misschien vandaar dat mijn gedachten ook echt wel zijn bij de mensen daar.

Wat misschien meespeelt in mijn keuze voor de mens: ik heb een beroep waar een eed bij hoort die aangeeft dat je alles zult doen om de gezongheid van een ander mens te bevorderen. Dat is er bij mij zo ingehamerd, dat ik ook vind dat ik dat moet doen. Me eigenlijk zelfs bijna schuldig voel dat ik niet naar Afrika ga om Ebola te bestrijden - waarbij een van redenen is dat ik het niet kan verteren mijn mannen zo lang te moeten missen en misschien wel nooit meer te zien. 

Kortom, het is een simpele vraag met een complex antwoord, filosoferen erover kan geen kwaad, zet je brein weer eens aan het werk  Waar komen onze normen en waarden hierin nu eigenlijk vandaan.. 

Sorry ik had alles gedaan om mijn hondje te redden.

Je kan net zo goed zeggen wie redt je? Vreemdeling of je eigen kind?

Want eerlijk is eerlijk zien we onze hondjes niet allemaal alsof het ons eigen kindje is?

" Kijk Goya , ik respecteer jou heel erg, , maar ik rem wel en daar ligt dan het verschil tussen ons. 
 
Ik heb enkele jaren geremd op een drukke weg voor een moedereend met haar jongen. Zonder nadenken ja, wel even in de spiegel gekeken boven me. Het ging.
 Alles gaat op zo een moment razendsnell en als je handelt vanuit je gevoel , zal het resultaat anders zijn dan als je handelt vanuit je verstand. Zoals jij doet. Respect hoor. 
 
Maar het feit dat IK wel  begrip heb voor iemands beslissingen daarin , vind ik toch ook niet min. 
Ik vind mezelf zeker niet minder waard daarom.  "

Anny en Lance

Oh god, gaan Goja en ik al zo erg op elkaar lijken? Ik rem maar niet als dat betekent dat ik mezelf en een ander in levensgevaar breng. Met 130 en iemand in mijn kofferbak ga ik niet vol op de rem staan (en ik heb het meegemaakt). Ook niet voor een hond trouwens hoewel ik dat gelukkig nog niet meegemaakt heb. 

 Er staat niet dat het niet erg is, dat maak jij er van. 

"  

hier zal iedereen het met je eens zijn, maar als het een hond is ? jouw hond ? nee die eet je toch niet ? en als de hond ontsnapt uit de auto op de weg, welnee remmen doen we er niet voor, zou je niet anders dan erover denken ? als het jouw hond zou zijn ?

je eet kip en geen kind, dat doet iedereen toch, we eten allemaal kip, de kippen hebben niet zo,n best leven, en kinderen nee die eten we niet, een muizenval die zet iedereen als het van pas komt, en een kinderval, nee tuurlijk niet, geen vergelijking.

overstekende eekhoorn, ook geen vergelijking. wanneer er een hond oversteekt, de meeste mensen stoppen, soms met kwalijke gevolgen, en een eekhoorn zien ze niet eens. geen vergelijking . "

willemijn, baasje van bamse .

Maar degen die ik quote had het over 'een dier' niet over 'je eigen hond' ik wilde even aangeven dat die generalisatie wel erg kort door de bocht is. 

Nou, nee, het is mijn hond. En dat is dan wel een maatje, maar geen kind of een plaatsvervangend kind.

Wat een discussies. Weetje hoe ik erover denk?

Wie o wie heeft ooit bepaald dat een mens meer waard is dan een dier? omdat wij ouder worden? omdat wij een beter ontwikkeld denkvermogen hebben? omdat wij dieren eten?

Sorry misschien heel raar, maar ik verkies mensen (vreemden) vaak boven dieren. Niet dat ik niks om mensen geef begrijp me niet verkeerd ik ben heel behulpzaam iemand maar dieren hebben mijn hart, bijna alle dieren niet alleen honden.

het verschil in ons zit 'm in het feit dat ik niet oordeel, over de keuzes die mensen maken

terwijl ik oa uit jouw commentaar opmaak, dat mensen die voor hun hond kiezen, nare wezens zijn, die niet normaal zijn

dat punt vind ik vreemd - alsof alleen jouw realiteit en jouw normen en waarden, de juiste zijn

niemand heeft beweerd dat het leven van een dier boven dat van een kind gaat, maar goed, wellicht heb ik daar overheen gelezen - als ik voor mezelf praat, vind ik dat in ieder geval niet zo

het ging er mij om, dat mensen zo raar reageerden op het feit dat mensen het leven van hun hond zouden prefereren boven een wildvreemde. ik kan begrijpen dat mensen het leven van een wildvreemde zouden willen redden, evengoed kan ik begrijpen dat mensen het leven van hun hond zouden willen redden. ik respecteer beide meningen, zonder dat ik de ene superieur vind, en dat proefde ik toch een beetje uit sommige commentaren 

kan ik natuurlijk helemaal naast zitten, maar ik las her en der kwalificaties als "bizar" en "triest" en "onbegrijpelijk" en nog een paar van die dingen 

 Bella is mijn baby, mijn kindje .

Zoals iemand al zei in dit topic...family first .

Bella ik ben het helemaal met je eens.

Mijn huxxi hebben ze doodgereden afgelopen zondag. In een woonwijk waar heel de dag kinderen de straat over en weer rennen. Deze auto reed ontzettend hard zeker meer dan 50 terwijl het zon smal straatje is en zeker een 30 weg..

De chauffeur van de auto heeft niet eens iets gemerkt en is ook niet gestopt.

Mijn leven helemaal kapot. En hij heeft er geen seconde slechter door geslapen deze 'vreemde'

Als ik toen had moeten kiezen mijn huxxi redden of de chauffeur van die auto?

Mijn huxxi. Maar voor het ongeluk had ik hetzelfde antwoord gegeven daar niet van..

Ja precies 

Nou heb ik niet eens kinderen maar toch, keuze tussen mijn hond en andermans kind, dan werd het toch het kind. 

Een hond is geen kind, de hond, volwassen geworden in mijn huis, heeft zijn potentie ontwikkeld, zal korter leven dan de meeste kinderen. Het kind... Wie weet tot welk een prachtig mens het uit zal groeien. Ik denk dan aan die donkere ballerina, ooit weeskind in Afrika en 'niks waard' vanwege haar vitiligo. Nu dansend in ons nationaal ballet. 

 Ik ben gek met mijn hond en kat, maar heb 2 kinderen en de liefde die ik voor hen voel is niet te vergelijken met de dieren. 

Voor mijn kinderen zou ik mijn leven geven, voor de dieren niet. 

Mijn reflex zou Max zijn en dat zegt mijn hoofd ook. Maar als ik dan nadenk.... Wie weet heeft die persoon kinderen, een echtgenoot,... Er kunnen wel eens heel veen mensen verdriet hebben of hun leven kan een hele ommekeer maken... En als een hond zou sterven dan heb je zelf en de rest van het gezin verdriet maar heb je later waarschijnkijk een nieuwe hond. Heel erg cru gezegd maar een hond is ongveer vervangbaar, een papa/mama/dochter/zoon niet... Pff vreselijk moeilijk

Ik begrijp alle verschillende gevoelens en meningen en niets is fout hoor,

Maar voor mij, ik die geen kinderen heb, was mijn hondje mijn kind..

Misschien moeten we stoppen met elkaar op andere gedachten te willen brengen, ieder heeft zijn geschiedenis, achtergrond en vormt daardoor zijn of haar mening.

Elkaar respecteren toch?

Wat een discussie.

Ik geloof ook wel dat het bijna een 'normale' reactie is dat je sterker op het hulpgeschreew van je eigen hond zult reageren, dan op de kreet van een vreemdeling.

Met de een heb je een band, met de ander niet.

Maar relationeel gezien, de vreemdeling kan een gezin hebben, kinderen, een echtgenoot.. moeten er dan duikers een lichaam gaan zoeken omdat mijn hond voorrang kreeg?, hoe moeten de nabestanden daar mee verder leven. Geen vader of moeder meer hebben… want een hond was belangrijker.


Moeilijk hoor.. ik vraag me eerder af of ik werkelijk in staat ben om überhaupt iemand te redden. Ik ben bang dat ik zou verstijven, me geen raad zou weten.

Gelukkig verkies ik mijn man wel boven mijn dieren. Zou mijn echtgenoot tegen mij vertellen dat hij mij eerder zou laten verzuipen dan de hond… dan pakte ik vanavond nog mijn koffers.

Het is wel iets anders, maar zulk soort vragen doen me altijd denken aan de Titanic sloepen. Je doet het nooit goed, wie en hoeveel mensen/dieren je ook redt. Er was maar 1 sloep die terugging om te kijken of ze nog mensen uit het water konden vissen. De rest was bang omdat ze kans hadden dat de sloep overvol zou raken of zou omkieperen en dan zou iedereen onderkoelen of verdrinken. Dus welke keuze je ook maakt, er zijn altijd mensen die je egoïstisch zullen vinden en mensen die het begrijpen.

Maar goed, daarom kan ik hier ook geen uitspraak over doen, pas op zo'n moment weet je het antwoord. Het zal misschien wel een heel willekeurige keuze zijn, als uit een reflex.

 Nee ligt niet aan jou, ik ben benieuwd waar de vraag vandaan komt.

Ik zou eerst vooral mezelf redden, en als t kan de vreemdeling. Ik zou geen nacht meer slapen als ik een ander mens dood zou laten gaan terwijl ik m kon redden. Mijn hond redt zichzelf wel, en anders maar niet, het zij zo. Dan zal ik mijn hele leven kaarsjes voor hem branden.

Kelly even off topic: maar wat verschrikkelijk om zo je hond te moeten verliezen. Ik snap je verdriet en ik denk dat dit, in de rauwe fase van het door zoiets moeten missen van je hond, ook een topic is met een zware lading. Ik hoop dus ook niet dat ik je kwets met wat ik zeg.

ik zou het zelf ook vreselijk vinden als ik andermans hond of kat zou aanrijden. Ik rijd in de bebouwde kom maar ook op het stukje binnendoor waar ik weet dat veel mensen met honden wandelen dan ook super voorzichtig. Zo al eens een keer een border colie en teckel kunnen ontwijken wat me met de toegestane snelheid waarschijnlijk niet gelukt was.... Ik erger me ook wild aan mensen die hard door woonwijken scheuren of vlak langs me rijden op smalle weggetjes als ik daar met de honden loop. Ben ook met gevaar voor eigen leven eens voor een tractor gesprongen om Shad weg te sleuren. Dat je niet denkt dat ik zomaar rond scheur  en denk 'ach weer een hond jammer dan.... ' 

Dubbel

Ja je hebt wel gelijk