De avonturen van spanjaardje Bobby!

Pffff de horror!! Even bij de wei geweest, hondjes gezellig mee. Wurmt bobby zich inene uit zn tuigje!! Hond los op straat!! Neeeee!!! Aan de ene kant een stervens drukke 70 km. Weg, aan de andere kant een sloot.. Dan de sloot maar in. Hond pleurt in de sloot ik erachteraan.. Iedereen weer veilig thuis.. Me hart zat ergens in mn fontanel!!! Hij vond t zelf ook niet zo geslaagd geloof ik.. 

Pff, dat is schrikken!

Echt ik begon spontaan te trillen en janken toen ik hem weer te pakken had. Gelukkig heeft hij niks, behalve een vervelende ervaring..

 voorlopig dus weer met dubbele lijn. In elk geval op drukkere plekken.

Hij ligt nu weer rustig languit te slapen dus hopelijk valt het mee.. Vanavond nog maar een klein blokje om en hopelijk is hij niet helemaal van slag. 

Ik anders wel. Jeetje mina dat was echt even een levende nachtmerrie.

Ik denk dat jij meer geschrokken bent! Weet je ook waarom hij uit zijn tuigje ging?

Nee hij schrok ook niet ofzo want we stonden op de wei.. hij nam ineen keer een snoekduik achteruit en dan zat het tuigje blijkbaar niet strak genoeg want hij had 1 poot los en toen schoof de rest zo mee. Hij zit vooraan denk ik te los want om zn buik kan hij echt niet strakker.

Ik liet hem eerder met tuigje plus halsband plus 2 lijnen uit maar omdat het zo goed ging alleen nog met tuigje. Nu dus voorlopig even niet meer haha. Denk idd dat ikzelf harder ben geschrokken, hij ligt alweer te snurken.

Of een ander tuigje dat goed past?

Ohw ja, die momenten ken ik "mijn hart stond stil maar mijn Pontiac liep nog"  om een heel oud spreekwoord aan te halen... 

gelukkig goed afgelopen, maar weer een dubbele lijn of een harnas met extra buikband. Voor mijn houdini husky (Chenak) had ik gewoon een clip van tuigje naar lijn (zo'n musketon haak) zodat ik hem ook minder snel kwijt was. 

Je hebt speciale tuigen die ontsnappen onmogelijk maken omdat deze verder op hun rug doorlopen en dan ook nog extra buikband hebben die zit dan op en smaller stuk van de borstkas en dus kunnen ze er nooit uit. Nadeel is Bobby heeft dit nu ontdekt en grote kans dat hij het vaker zal proberen.
Naam van het tuig weet ik niet zeker, maar volgens mij was dat een houdinituig...

Mooi verhaal om te lezen en heel fijn dat hij zijn goude mandje bij jou gevonden heeft. Het is niet te omschrijven Hoe mooi het is als een hond die angstig is nooit speelde niet kwispelde tot leven komt. Ik kan me dat ook nog zo goed herinneren. kostbare mooie momenten waar je intens van kan genieten en zo bijzonder zijn. ik geniet nog altijd als hij met een andere hond speelt omdat dit eerst ondenkbaar was dat blijft 

Dankjewel Rachelle.

Nou na ons avontuur gister lijkt Bobby zelf zich van geen kwaad bewust. Hij doet helemaal niet raar of angstiger dan anders. Gelukkig! Ik was bang dat hij weer 3 weken van slag af zou zijn maar dat lijkt allemaal wel mee te vallen. 

Het ligt inderdaad aan het tuigje. Hij heeft ook best wel een raar figuur haha, hele smalle schoudertjes en een dunne nek,  en zijn buik is weer wat breder. Het tuigje zit aan de voorkant denk ik te los.

Ik had eerst een ander tuigje voor hem maar die passte helemaal niet goed, daar gleed zijn poot constant doorheen dus die hebben we snel weggelegd.

Ik ga zeker kijken voor een goed tuig. Eentje waar hij niet uit kan komen, en ik heb het vanmorgen zo gedaan: musketon aan de halsband, en over zijn rug heen door het ijzeren lusje van het  tuigje. 

En Ciska je heb gelijk want hij maakte weer een paar keer een duik. Hij heeft het nu door. Maar hij kon er niet uit komen! Gelukkig! Dit wil ik echt nooooit meer mee maken.

 Logisch, ik zou me ook rot schrikken en hier ook een houdini die nogal wat tuigen uit weet te komen, haar huidige tuig komt ze echt niet uit (die vind ze dan ook helemaal niet fijn...)

Gelukkig maar dat Bobby de sloot koos en niet de andere kant.

Wat gaat alles op zo'n moment vreselijk snel en dan het moment dat je hem weer vast hebt dat breekpunt. (weet ik nog van toen Sadi als startende puber ineens wegrende vol op een weg af nog net op t laatste moment door de paniek in me stem omkeerde) Her r toen eerst wat lekkers gegeven voor het toch terug komen en haar vast gehouden ook in tranen. Het scheelde voor haar toen amper 10 cm voor ze op de weg was en er kwam net een auto aan scheuren. Bobby koos dan misschien de sloot en niet de weg maar de schrik die je om het lijf slaat is in jou geval hetzelfde. Gelukkig goed afgelopen. Jullie zelf maar verwennen ik gok dat Bobby net zo is geschrokken als jij.

Ik ben niet snel in paniek maar op dat moment was ik in blinde paniek. Ik wist echt niet meer hoe ik het had.

Blijkbaar kon ik nog wel ergens helder nadenken want ik heb hem zelf die sloot in "gejaagd" het was wel een droge sloot gelukkig vol bladeren geen sloot met water. Dus hij viel heel zacht.Het enige wat ik kon denken was ik moet hem NU te pakken krijgen. Dan maar de sloot in.

Hij begon rondjes te rennen en was het fiets pad al bijna over, waar de 70 km weg begon. Het was ook nog eens echt druk op die weg.

Ik ben kei en keihard achter hem aangerend (roepen heeft echt 0.0 nut) en heb hem om weten te draaien richting de sloot waar hij dus in viel. Ben erin gedoken en hem eruit getild. Ik heb hem toen getild en niet meer los gelaten.

Hij is zich echt lam geschrokken ja. Het ging ook allemaal niet zachtjes . ik heb savonds nog bij hem gezeten en geaaid. Hij slaakte eens een zucht en is rustig gaan slapen. Hij heeft er lijkt het zo niks aan over. Hij is nu ook niet bang voor me. 

Ik ben denk ik meer van slag af als hij haha.

Ja maar het doet op zo'n moment mega veel met je.

En nadien begint die adrealine te stromen en stuiteren en de emotie en  pfff.  

Misschien toch kijken of het tuig nog iets bijgesteld kan of een tuig zoeken waar die niet uit kan, zoiets wil je niet nog een keer.

Dat van Sadi is echt al een hele tijd terug maar ik herinner het me nog als de dag van gister.  Het park waar het gebeurde en waar ze er vandoor ging en vol op de weg af rende is nu ook ineens een erg klein park, maar is ook hetzelfde park waar ze gecollapst/in shock geraakt is na die wespensteek en 1 keer bijna door oververhitting (toen wisten we nog niet wat voor aandoening ze heeft) dus durf niet meer naar dat park, te vaak achter elkaar aan is er daar wat mis gegaan.

Voorlopig heb ik hem zijn halsband er weer bij om en dan de riem vast aan de halsband en door het lusje van het tuigje heen. Daar komt hij niet uit. Heeft ie vanmorgen al even uitgeprobeerd.

Hij vind zijn halsband echt ontzettend vervelend om de 1 of andere reden maar ik vind een ontsnapte Bobby nog veel vervelender. Ik ga zoeken naar een echt goed tuigje en tot die tijd houik het even zo. Hij heeft het nu door dat hij eruit kan komen. Slimpie.

Poeh zich wat een schrik. Mijn hart zou ook stilstaan. Gelukkig maar dat je hem nog te pakken kreeg en dat hij nu niet banger is geworden !!

Ik kan wel een boek beginnen. "De avonturen van een spanjaardje" haha

Als toe nog maar even een hele onschuldige schattige "ikhebjouhelemaalgeenhartverzakkingbezorgd" Bobby. "Maar, ik deed toch niks?" 

hahaha ...het eerste jaar zal je huig nog wel eens vaker in je keel komen zitten...

de eerste keer dat de honden in tegenovergestelde richting van elkaar wegliepen 

Waldo achtervolgde de verkeerde roedel  zonder het door te hebben

Jeff trok sprint richting de tennis baan  ivm zijn ballen verslaving toen nog bleek achteraf 

Met Bobby gaat het niet zo hoor.. Hij heeft last van zielsgelukkigge gekkegelukzaligheids aanvalletjes

"vrouwtje, stiekem hou Ik van jou :P "

Zalig om zien die fotootjes !!!!

Ben bang dat die aanvallen alleen maar toe gaan nemen !

wat een heerlijke plaatjes en wat een verschil met toen hij net bij jullie was. **snift even*** zo mooi als je een hond zo op kan laten bloeien <3

(( by the way, hoe gaat het met jou?))

 Geweldig 

weer even bijgelezen, pff wat een schrik was dat zeg, gelukkig goed afgelopen instinktief heb je toch het juiste gedaan, en soms vliegt er een engeltje mee.

Mijn ex was met onze eerste hond eens gaan wandelen en was haar kwijt geraakt en was naar huis gekomen, waar ze ook niet was. En er was wel een heel drukke weg over te steken. In paniek ben ik ondertussen een buurvrouw toeroepend die daar liep dat ze mee moest komen om onze hond te zoeken naar het uitlaatgebied gerend. Zij was net iets eerder bij het stoplicht, en precies op dat moment komt onze hond aangelopen ik schreeuwde nog "blijf" want het licht stond op rood, maar door het drukke verkeer hoorde ze me niet en toen wonder boven wonder op dat moment dat ze over wilde steken sprong het licht op groen. Huilend en bevend zijn we toen naar huis gegaan net als jij. De opluchting kwam later pas, zo zat de schrik erin.

Inmiddels al weer 4 maanden geleden dat we ons ventje van het vliegveld haalden. De eerste weken weet ik nog als de dag van gister. Zó bang, niet aangeraakt, niet eens aangekeken willen worden. 

Terugkijkend was het allemaal toch best wel veel heftiger dan ik had bedacht!! Ik had wel ervaring met een bang hondje. Bailey is ook een portretje, maar die trok juist gelijk naar me toe. Bobby gaf het allemaal niet cadeau. 

Zijn vertrouwen heb ik echt moeten winnen zeg!

Heb met momentjes wel emotionele inzinkingen gehad zo heftig kan zijn angst zijn haha.

maarrr we zijn op de goeie weg!! Het gaat zo goed!  Een dikke knuffelkont is het. In huis helemaal relaxed. Hij blijft altijd wel een beetje een bangerdje. Als ik achter hem een stekker ergens indoe schiet ie weg. Maar met een aai is hij binnen een tel weer rustig. Ik ben ook inmiddels zo aan hem gewend dat ik zelf niet meer echt in paniek raak. We leren nog elke dag van elkaar, en ik heb weleens lichtelijk de moed verloren maar hij is echt happy de peppie! En ik met hem! Het is een vrolijke en soms een beetje stoute fluiterd!

Dit is ons ochtendritueel haha. Knuffelekonten en samen lekker wakker worden!

Kijk, ik heb alvast kleren voor je verzameld, goed hè? 

Needs no words, knuffelkont!!

Met zijn aller beste vriendje. Wat is dat een match made in heaven. Ze zijn echt dol op elkaar!

Knappe jongeman.

Kerstmannen haha!

Buiten gaat ook steeds wat beter, maar voordat echt leuk word zal nog wel even duren!! Nog geen leuke buiten fotos, komt vanzelf. Overdag is het helemaal nog niet leuk. Al die geluiden... Savonds is het alweer wat leuker. Vooral op het grote grasveld! Dan gaat het staartje omhoog en huppelen en rennen maar!! 

Zover weer even een updateje!

Mooie fotos , maar hij mag wel gaan ceinturen na de feestdagen 

el gordito...het dikkerdje ...sorry Robyn

Ha-ha. Hij is inderdaad een beetje te dik. Hij doet ook niks hè. Hij loopt alleen maar aan de riem dus staptempo. Als we op een uur of anderhalf per dag komen is het veel! 

Mooi verhaal, en leuke foto's Robyn