Stafford en Pitbull topic deel 3

We twijfelen of we de tumor zelf nog laten onderzoeken. We gaan nu eerst even rustig herstellen met Misia. Over 11 dagen mag het verband er af. De tumor staat bij de DA op sterk water. Tijd zat om te beslissen. 

Verder knapte Mies gisteren goed op. Ik had wat vrienden over de vloer. Daar reageerde ze prima op. Onder haar dekentje bleef ze ook goed warm. Vanochtend was ze alert en goed op temperatuur toen ik de deur uit ging.

Nu uitdaging twee: rust houden. Het is en blijft een Stafford. Pijn, toegeven en rustig aan doen zijn dingen waar ze niet heel goed in zijn. 

Persoonlijk, zou ik het niet laten onderzoeken.

Als het kwaadaardig is, maak je je alleen maar heel veel zorgen en je kan er verder niets mee.

Het voordeel, dat ze ouder is, alles groeit langzaam. Stel dat het kwaadaardig is, is dat een voordeel.

Ik zou zeggen, laat haar lekker opknappen en geniet van elkaar, zonder zorgen.

Hoe is het nu met haar? 

Ik snap je Frank.

Fijn dat het stoere wijfie goed herstelt. 

Succes met het rustig houden

Fijn dat ze weer beter in velletje zit en rustig houden is een verhaal apart.

Fijn dat de operatie goed verlopen is en dat ze goed opknapt. 

Wat jullie ook beslissen, onderzoeken of niet, geniet van jullie meisje.

Foto van de hechtingen 2 dagen na de operatie. Het is een beste ritssluiting. Misschien zo niet heel goed te zien, maar de hechtingen lopen over de gehele lengte van de hals. Dit zijn ook slechts de hechtingen aan de buitenzijde. Ze heeft inwendig ook nog twee sets aan hechtingen. Het ziet er verder trouwens prima uit.

Het verband is eraf omdat je een forse bloeduitstorting heeft. Dat klemde vervelend. Ik heb nu een oud shirt verknipt en daarmee een tube voor om de hals gemaakt, gewoon om vuil weg te houden. Ze krabt verder niet dus dat is allemaal prima.

Zo dat is een flinke rits,hoe gaat het verder met haar?

Is ze van slag door de ingreep?

" Zo dat is een flinke rits,hoe gaat het verder met haar?
Is ze van slag door de ingreep? "

Monique

 Het gaat hartstikke goed. Ze is totaal niet onder de indruk. Ze staat al weer te drammen om naar buiten te gaan als ik opsta. Dat wordt nog wat, want ze moet nog 10 dagen strenge rust houden. Het effect is wel meteen merkbaar, of liever, hoorbaar. De tumor drukte op de stemband waardoor ze hees was geworden. Ze heeft nu weer haar eigen blaf terug.

Ze eet goed, drinkt goed, is vrolijk. Ze hard op weg helemaal de oude te worden. Helaas heeft ze nu wel een hekel aan de praktijk waar de operatie heeft plaats gevonden. Gelukkig is onze vaste locatie ergens anders (maar daar geen OK). 

zo te zien heel netjes gedaan.

Een goed teken dat ze alweer zo levendig is, nu nog 10 rustig zien te houden.

Ik hoop dat ze van hersenwerkjes houdt

Fijn dat ze het zo goed doet ,het is een echte stafford probeer die maar eens 10 dagen rustig te houden.

Heel veel succes ermee en dat haar herstel zo voorspoedig mag blijven doorzetten.

Dat is inderdaad een behoorlijke rits zeg!
Fijn dat ze goed hersteld en voor de komende verplichtte rustdagen, sterkte.

 Hoe gaat het nu met misia?

Hebben jullie al een beslissing kunnen nemen mbt verder onderzoek?

Wat een goed nieuws Frank.

dat is een aardige 'wond' zal ik t maar ff noemen.
hoe gaat het nu met haar?
en ik las dat ze een tumor heeft? of had ik al eerder gereageerd op dit topic?

Sinds gisteren woont deze prachtige dame op leeftijd bij mij <3


In haar boekje staat dat ze een Staffordshire Bull Terriër is, maar daar vind ik haar vrij groot voor.
En voor een American Staffordshire Terriër vind ik haar dan weer te klein...

Ze weegt momenteel 21 kg, maar er mag wat af

Nog een foto van mijn prachtige meid <3

@Frank, wow dat ziet er toch wel heel heftig uit zeg! Fijn dat ze nu alweer de oude lijkt! Succes met het rustig houden, dat is nog wel het lastigste....

@Melissa, AAAAAAAAAAAhhhhhh dat koppie, heerlijk! SBT's heb je vanaf 25cm tot 50cm. Bij de atleten zijn ze veelal ruim boven de 40cm. Iets zegt me dat ik deze dame een keer voorbij heb zien komen, was zij niet pas geleden gevonden in een bos?

" Sinds gisteren woont deze prachtige dame op leeftijd bij mij <3


In haar boekje staat dat ze een Staffordshire Bull Terriër is, maar daar vind ik haar vrij groot voor.
En voor een American Staffordshire Terriër vind ik haar dan weer te klein...

Ze weegt momenteel 21 kg, maar er mag wat af "

Melissa, Dempsey, Taiko, Minos & *Nina*

 Wat een mooie dame. Hou oud is ze? Grappig hoe ze door ouderdom nog zo speciale aftekeningen kunnen krijgen hé.

 Da's bijna zo oud als ons Kira, die wordt in mei 13 jaar. Zij is met de jaren behoorlijk verouderd  

Kira toen ze 3 jaar was:

Kira nu:

Gaat het allemaal nog steeds goed Frank?
Ik bedoel natuurlijk ook het rustig houden?

Wat een prachtig grijs meisje en wat fijn dat ze (na omzwervingen)nu bij jullie mag blijven, super van jullie hoor!
En geef dat lekkere meisje een extra knuffel van mij! <3 (hartje)
Onze Am.Stafford is 54 cm schoft hoogte, dat zou ook te hoog zijn, dus zal ook wel wat mix door zitten, denk ik zo.

Top dat je zo'n oudje nog een mooi thuis geeft.

Met Misia gaat het goed. Morgen gaan de hechtingen er uit. Ik heb wel het idee dat ze nog last heeft. Dat is bij een Stafford lastig vast te stellen maar ik ken haar al langer als vandaag.

Na morgen mogen we weer actiever worden. Eens kijken hoe mevrouw daar op reageerde. 

-

 Kan ook zijn dat ze last heeft van de hechtingen.

 idd, ze gaan liever bijna dood dan hun pijn te laten zien . Met het minste sta ik bij de da, heb dat intussen wel geleerd met die 3 van mij

Mooie foto's! 

Hechtingen gaan idd vreselijk irriteren.

De hechtingen zitten ook nog op een bewegelijke en gevoelige plek.

Van binnen hebben ze toch van alles gedaan, weefsel weg genomen, alles opzij moeten halen.

Dat heeft tijd nodig om te helen en rustig te worden.

Ik denk wel dat het zal schelen, als de hechtingen eruit zijn.

Het is echt een hele grote snee geweest. 

Ben wat de da ervan zegt.

Mevrouw is weer een heel eind de oude. We denken dat de inwendige wonden haar nog dwars zaten. Sinds een week of twee is ze echt weer helemaal haarzelf.

Vandaag heeft ze een kilometer of 10 gewandeld wat ze weer prima aan kan. Op de foto is de grijze snuit goed te zien, blij dat we er nog een tijd van mogen genieten.