de laatste update......het gevecht van luna. :'(:'(:' rust zacht luna 16-08-2014 .08:07 een jaar later 16-08-2015

Ach ik leef zo met je mee.... ik tel de weken ook. Elke dinsdag weer een week voorbij.  Ik kan je niet helpen, maar wel begrijpen. Je hebt alles gedaan wat je kon. Meer kon je niet doen. Besef dat, want als meer had kunnen doen, had je dat echt gedaan. Met alle liefde. .... Ik ben zelf ook echt kapot geweest van verdriet, maar ik had gedroomd dat ik haar zag, en ze was alleen. Ze kon niet spelen met andere hondjes want ze moest over mij waken.  En dat vond ik zo erg. Dus moet mezelf herpakken en hoop dat jij dat ook op een dag kan. Heel veel sterkte. 

Ik moet eerst je hele topic lezen, ik kom later nog terug. Sterkte meid.

Gelukkig zijn honden erg flexibel. Sommige honden die door een hel gegaan zijn vinden toch weer vertrouwen in de mens. Mensen die met harde hand hebben opgevoed en halverwege een hondenleven positiever zijn gaan trainen hebben ook de band met hun hond niet verziekt.

Al ga je nu door een slechtere periode, vol twijfel, Penny redt het wel.

Ik heb het geluk dat penny nog jong is.
Maar toen ze vanmorgen angstig in elkaar dook toen ik aan kwam lopen brak werkelijk mijn hart doormidden.
Ik heb haar nooit pijn gedaan , ik heb nooit tegen haar geschreeuwd echt niks.
Ze deed me ook heel erg aan Luna denken op dat moment.

Die kon ook op de meest onverwachte momenten in elkaar duiken.
Edit: hoop spelfouten verbeterd.

Jaimie je zit nu wel in een heel diepe put de laatste tijd, alles komt ineens op je af. Dat is erg .

Maar je mag er niet in blijven. Aan alles is ook een goede kant. Zelfs aan het heengaan van Luna. Ze heeft geen pijn meer. Jij wél maar dat moet je aankunnen. 

Je bent zonder werk ? Goed heb je meer vrije tijd voor Hus en Penny.

Blijf niet hangen in je verdriet, loslaten . Je doet er alleen jezelf pijn mee nu. Sterk zijn , je kan het. 

Knuff 

Hm....je enkel....wat zou daar de goeie kant van zijn ? Hm 

Ik ben niet zonder werk anny.
Ik heb mijn enkel gebroken.
En daarom éven niet werken.
Voordeel eraan? Voor het eerst in 4 jaar vakantie

Luna mis ik nog dagelijks.
Vooral ook omdat er eindelijk vooruitgang was.
En dan ineens is ze weg.
Dat blijft voorlopig nog wel even knagen denk ik.

Al 4 jaar geen vakantie??? Hoe hou je het vol?? Ik weet dat je ook lange dagen maak met werk. Klinkt raar, maar misschien goed dat je je enken heb gebroken??

Hoe is het met je enkel?

Dat Penny in elkaar duikt, arm kleintje, ze heeft zo veel meegemaakt. Dat heeft tijd nodig, veel tijd.

Misschien kan een adaptil verdamper iets verlichting brengen? 

Zou het helpen als ze zo bang is je zelf klein te maken? Haar dan iets heel lekkers toegooien? Weet niet hoor, maar bedacht het me ineens. 

Jaimie er was slechts even vooruitgang meisje, die tumor had ze wel......zou blijven groeien...en alles zou alleen maar erger zijn geworden.

Nu kan je jouw Luna herinneren zoals ze was, een schat van een hond. 

Met die tumor en de komende karakterveranderingen zou dat mooie beeld verstoord worden. Heel grondig hoor. 

Je hebt goed gedaan. Hehaal dat desnoods duizend keer. ......

We zijn er mee bezig om dit werk helemaal te laten vallen.
Komt allemaal goed.
We krijgen nu van alle kanten hulp.
Mijn enkel geneest echt super goed.
Sterker nog ik voel ook geen stekende pijn meer als ik loop.
Maar moet nog 4 weken dus wel rustig aan.
Dan herstel nog dus ben zo wie zo 2 maanden zoet.
In die tijd kan mijn werkgever mij niet wegwerken en heb ik tijd om íets anders te zoeken.
Komt tijd , komt wraak.

Penny heeft gelukkig niet meer in elkaar gedoken nu , dus wellicht was ik íets te snel met bewegen ofzo.
Heel heel veel geduld en vertrouwen.
Niet áltijd even makkelijk , maar komt wel goed.

Vandaag is het 3 maanden dat ik Tessa moest laten gaan. De pijn is er nog maar minder scherp. Het gevoel van dankbaarheid dat ik haar baas mocht zijn wordt groter. Blijf emotioneel als ik aan mijn honden denk maar steeds vaker komt er een glimlach bij.

Jamie je kan het nu nog niet beseffen maar dit gaat ook voor jou gebeuren. Luna weet dat jij er altijd voor haar was. Volgens mij bestaat er geen toeval dat juist Luna in jou leven moest komen. Voor jou komt ook het moment dat je dankbaar zal zijn dat Luna jou als baasje had uitgekozen. 

Liefs Patricia

Ik heb nu je hele topic doorgelezen.

Wat een geluk had Luna, dat jullie je over haar ontfermden. Het voelt wrang, dat het nu zo maar afgelopen is, heel herkenbaar voor mij. Ik heb ook zoveel gedaan om Loki van zijn angsten af te helpen, gaat t eindelijk goed en dan komt er iets zo groots en problematisch, dat je daar niet meer aan voorbij kunt gaan.

Ja, voor ons gevoel hadden ze nog een leven voor zich, maar dat is dus niet zo. Niemand weet hoe lang hij of zij leeft, het kan morgen voorbij zijn. Luna zal van de overkant met liefde terugkijken naar jullie. Jullie hebben alles goed gemaakt wat anderen verprutsten. Dus het is goed zo.

Voor jou komt dat gevoel ooit ook, als je je verdriet een beetje kwijt bent. Als je kunt zien hoe veel geluk Luna heeft gehad dat ze bij jullie tot rust mocht komen.

Heel veel sterkte met dit proces, het is moeilijk om los te laten soms, maar je hebt het toch maar gedaan. Je hebt Luna niet langer laten lijden dan nodig was.

"  

Dank je anny Un sourire et une larme "

Jaimie jansen

 En waar blijft mijn  "bise"? Ook dat nog 

Ik voel met je mee.Het is bij mij ook na 8 en halve week nog steeds heel zwaar.Ik mis mijn vriendje nog intens en er gaat niet een dag voorbij zonder tranen.

Patricia ( is dat je echte naam ?) Het voelt bij mij nog messcherp aan.
Ik weet dat het eens zal slijten.
Althans dat zeggen ze.
Het voelt alleen nog niet zo.
Ik heb soms het gevoel dat ik ergens WTA vergeten ben.
Steken heb laten liggen.
Ik weet dat ik haar niet langer kon laten lopen met de pijn.

Helge:
Als ik heel eerlijk moet zijn héb ik het nog niet losgelaten.
Het gevoel van oneerlijkheid dringt zich meer op als het gevoel dat het goed is.
Ja ik weet dat ik haar niet langer kon laten met de pijn.
Toch had ze naar mijn gevoel de wilskracht om te vechten.
Maar aan de andere kant twijfel ik of het niet intussen míjn gevecht was ipv dat van Luna.

Wellicht heeft ze gewacht op een béter leven.
Ze is bij de eerste eigenaar ook door het oog van de naald gekropen.
Zo uitgebuit en op sterven na dood.

Een goede vriendin zette dit gedicht op mijn tijdlijn op Facebook. Ik vond m zo mooi, misschien heb je er ook iets aan, ooit. 

Mooi!
Dank je Helge!

Jaimie, Ik zie nu pas dit topic en dat dat je lieve Luna is overleden...

Wat een verdriet... maar wat ook een mooie gedachte dat jij het was die haar uit de ellende haalde en liefde, zorg en levensvreugde gaf. Ze zal je daar altijd dankbaar voor blijven.

Heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd!

Vandaag Luna haar spulletjes aan het plaatselijke asiel gegeven.
Ze waren er blij mee.
Ik wilde er een punt achter zetten.

 Na een punt volgt een nieuwe zin.....

Ik was de zin al begonnen ,
Moest deze alleen nog even afmaken

Wat dapper en wat een mooi gebaar. Goed gedaan!

Het heeft wel 4 maanden geduurd maar ik had toch wel het idee dat dit se juiste keuze was.
Ze kunnen genoeg gebruiken in asiels.

Super! De hondjes zullen er erg blij mee zijn!!

Zeker en vast.
Het voelt wel goed hoor nu.
Ik had wel even het gevoel alsof ik het laatste stukje van Luna weggaf.

Nee dat kan je niet weggeven hoor, dat zit in je hart!!!

Weet ik!
Maar dat gevoel had ik toch wel even.
Vooral ook omdat ik haar as heb uitgestrooid.
( geen spijt van hoor )
Had ik dat idee even.

Heel mooi dat je dit hebt kunnen doen Jaimie. En inderdaad, je liefde geef je niet weg, je laat anderen er in delen. Super!