Hond bijt kleuter, vreselijk! 
tja ik zie een evt bierdrinkende vader met zijn maatje in de keuken, en de kleuter in de mand van slapende stafford gaan liggen(want dat kan bij opa's hond )en vind iedereen zooo schattig ..
om maar iets extreems te noemen
hond was al bij oppas.
Kan natuurlijk ook heel anders zijn ,maar vind dit wel een meespelende factor in mijn gevoel over de situatie
het artikel zegt niks...dus dan weet ik niet wat ik moet denken...
behalve waarom denken mensen niet na VOOR HET GEBEURD
Ik neem aan dat je dit toch niet als het voorbeeld van liefde voor de hond wil stellen he? Zelfmoord plegen omdat je je hond moet afstaan ?
Deze zin was niet nodig in mijn ogen..
Ik vind dit een klap in iemands gezicht...en schijnbaar was de hond voor die persoon een groot goed...en was dit de druppel
En ja ik weet waar ik over praat ik heb een suicidale moeder..dus ervaringen genoeg!
"
Roos, vreselijk voor je!
Dat neemt niet weg, dat Goja een punt heeft. Zelfmoord plegen om een hond, supertriest! Maar niet de echte reden. Daar gaat vaak veel meer aan voor af! Het kan hooguit de druppel zijn.
Het was de druppel..da's duidelijk..
Het gaat dus om escaleren
off topic
Ja ik heb afschuwelijke dingen meegemaakt en dat heeft mij zeker ook gevormd ben er ook zeer zelfstandig en sociaal van geworden..
verantwoording nemen is mij niet vreemd.
Ik bracht mijn moeder op 15 jarige leeftijd al naar ziekenhuis om maag te laten leegpompen en kwam zelf thuis zonder ook maar een cent op zak...
Dacht je dat ziekenhuis ook maar 1x gevraagd heeft hoe ik thuis kwam?
zo laat op de avond en minderjarig?
we leven in een hele rare maatschappij...zo zorgzaam ...
maar mensen denken niet altijd na..
Ik laat me niet meer zo snel door iemand vertellen wat ik moet vinden
Ik heb geleerd zelf na te denken...niet alles is zwart wit..
Ik hoor mensen zeggen hoe ze gaan zijn als er iets gebeurd wat ze nooit hebben ervaren...en ik denk...nou zullen we nog wel eens zien...
Meid, dat maakt het zo lastig, deze discussie.
Eigenlijk zeg je zelf al, voor een mensenkind, weinig aandacht.
Misschien brengt dat hondenbaasjes met slechte ervaringen ertoe, zeer goed voor hun hond te zorgen en ervan te houden, immers mensen zijn niet te vertrouwen...
Dan kunnen waarden en normen wat in de knoop raken, dat snap ik!
Roos, dat was dus ook precies mijn punt en zeker niet gemaakt om jou te kwetsen, juist niet.
Aan zelfmoord gaat veel vooraf, vaak verborgen voor velen, soms zelfs voor insiders. "iets" is dan de druppel, bij de man het artikel het afstaan van de hond, bij 1 van mijn liefsten een verandering in een dienstrooster...
Was het dan de schuld ban degene die het rooster omgooide ??
Nee toch...er gaat zoveel leed aan vooraf.
Dus waarom je mij dit nu zo kwalijk neemt... Zo was het dus beslist niet bedoeld.
Ik wilde illustreren dat ik het voorbeeld juist ongepast vond.
Maar mijn zeer oprechte excuses als ik zo toch nare en pijnlijke gevoelens heb los gemaakt
Goia ik agt je hoog en probeer net als jij en velen mijn vinger op deze discussie te leggen want we zijn het veelal eens!
niet alleen voor mensen kind...er zijn veel factoren die vaak hun best doen maar kortzichtig bezig zijn...in hun eigen straatje
daar kunnen allerlei partijen mee benadeeld worden.
daar is een forum voor!
mensen worden zo snel persoonlijk..terwijl vele dingen elkaar feilloos raken
soms moeten we dat even" uitvechten "voor we elkaar begrijpen..
2. Of hebben mensen die geen zelfmoord plegen als ze hun hond moeten afstaan niet genoeg liefde voor het die en zij die aandringen op afstand doen opeens geen gevoel? "
1. En daarmee bevestig je exact wat ik bedoel: hoe kan je oordelen over de intensiteit van wat iemand voor z'n hond voelt? Waarom is het zo moeilijk te aanvaarden dat niet iedereen hetzelfde in het leven staat en dat, omdat ie de dingen anders aanvoelt dan de ander, het niet 'moreel' zou zijn?
2. Ik mag aannemen dat deze vraag niet zo beledigend bedoeld is als ie overkomt?
Maar het illustreert weer wat ik voorheen al zei: Waarom de zaak steeds omdraaien? Het is niet omdat mensen ook aan het lot van de hond denken, dat ze NIET zouden denken aan het kind. Dus waarom wordt dat er dan telkens wel van gemaakt? Het moet toch niet het ene OF het andere zijn. Waarom mag iemands hart niet uitgaan naar beiden?
Dus nee, om op je vraag te antwoorden: ik vind niet dat als mensen geen zelfmoord plegen voor hun hond dit wil zeggen dat ze hun hond niet graag zien.
Ik vraag me dan wel af of bij een bepaalde intensiteit qua deze gevoelens,, misschien psychische of maatschappelijke hulp wenselijk zou zijn?
neem nog even de vrouw in de wachtkamer.. zegt zonder schroom met kind op schoot dat de dood van haar kind of van haar hond voor haar geen verschil maakt.
Dan denk ik 2 dingen:
1. de vrouw heeft ze niet helemaal op een rijtje (kan ook door de emoties komen) dus laat maar..
2. of er zou misschien jeugdzorg inspectie een oogje in het zeil moeten houden?
Ik weet niet hoor... is mijn gevoel erbij.
Ik dook in elk geval met mijn snufferd achter een tijdschrift. Niet lang daarvoor een meisje van 2 jaar begraven zien worden... niet te doen.. geen woorden voor!
En dan zo'n opmerking??? ik bleef het tijdschrift maar voor mijn gezicht houden, niet omdat ik haar mening respecteerde... maar omdat het voor mij beter was te zwijgen..
tja, iemand kan zo gek zijn op zijn hond..das niet aan ons om te oordelen..
misschien overdreef die vrouw, om maar even duidelijk te maken hoe graag ze haar hond ziet..
daarbij, had die vrouw natuurlijk geen enkel benul dat jij vlak daarvoor een kindje begraven hebt zien worden, dan had ze dat misschien nooit geroepen
tuurlijk, ik denk ook wel eens "die is niet helemaal goed" maar het is gevaarlijk om dingen voor andere mensen te bepalen of in te vullen...
iemand die bierviltjes spaart en daar helemaal gek van is (roep maar wat hoor) vind dat misschien belangrijker dan de helft van zn familie, vinden wij idioot...maarja, hij/zij niet...so be it..
zo heeft ieder zn meug...
zo zal ik bv muziek boven een hoop dingen stellen en verklaren mensen mij voor gek...so what? wie zijn anderen om de waarde van iets te bepalen...
voor de goede orde, begrijp ik je best wel Suzan, maar toch..
en om dan meteen over maatschappelijke hulp te beginnen?
als ik die vrouw was, en je zou dat tegen mij zeggen kun je van mij een behoorlijke veeg verwachten, niet fysiek hoor haha, want wie ben jij om na 30 sec in een wachtkamer te zeggen dat zij maar hulp moet hebben?
Ik had medelij met het kind...
Als ik als kind bij moeders op schoot, te horen had gekregen dat ik net zo veel waard was als Bob de Poedel... had ik me dat nu nog herinnert.. en het haar zeker niet in dank afgenomen!
misschien doet het niets af en het kind, maar zegt het des te meer over het gevoel over de hond
dus niet ipv..maar en en
al moet ik zeggen, waarschijnlijk zou ik het ook niet fijn vinden als mijn moeder zegt dat ze het net zo erg vind als haar konijn of hond overlijdt als wanneer ik het hoekje om ga...
maar ik ging even stellig tegen je in om een punt te maken..ik begrijp je in zekere zin wel hoor 
Waar ik mij in deze discussie hogelijk over verbaas is dat de gedachte leeft dat er zoiets als universele en absolute normen en waarden bestaan, die voor iedereen gelijk zijn.
Terwijl dat volgens mij niet zo is, ieder heeft zijn eigen referentiekader, waaruit toch een oordeel gevormd wordt en gekleurd door de situatie. Zelfs de norm 'gij zult niet doden' is relatief; een soldaat die schiet op de vijand, een arts die euthanasie toepast zijn niet altijd in ieders ogen moreel fout, toch?
En gaan we dan naar mens /hond, het in laten slapen van een zieke hond is toch ook niet verwerpelijk.
Niks is absoluut, dat maakt het leven ook interessant.
Ik snap de keuze van de man die zelfmoord pleegde om zijn hond ook niet, ik voel wel medeleven met hem, maar voel ook een irritatie in de vorm van, het leven is te mooi om slachtoffer te zijn van tegenslagen. Komt misschien omdat mijn opa een einde aan zijn leven maakte na het overlijden van mijn oma. Niet omdat hij haar zo miste, maar omdat hij zich realiseerde dat hij zijn hele leven door haar had laten 'verpesten' en alleen niet meer verder kon omdat hij niemand was. Hij kon er niet meer zelf wat van maken. Dat overkomt mij niet, heb ik mij als puber toen voorgenomen. En daarom heeft zelfmoord misschien in mijn ogen ook niet zoveel te maken met houden van. Het is een romantisch beeld, de zelfmoord na verlies van een geliefde, de realiteit is vaak heel anders - althans in mijn ervaring. Juist depressieve mensen zijn vaak in hun handelen uitermate egoistisch. Niet dat ze daar altijd wat aan kunnen doen, maar vaak zijn ze zo naar binnen gekeerd dat buiten er niet eens meer toe doet en ze - triest genoeg- ook niet eens zien wat die buitenwereld hen te bieden heeft. Dus of het nou werkelijk te maken heeft met diepe liefde voor een hond? Ik weet het niet
(We dwalen wel enigzins af, geloof ik, sorry)
Terwijl dat volgens mij niet zo is, ieder heeft zijn eigen referentiekader, waaruit toch een oordeel gevormd wordt en gekleurd door de situatie. Zelfs de norm 'gij zult niet doden' is relatief; een soldaat die schiet op de vijand, een arts die euthanasie toepast zijn niet altijd in ieders ogen moreel fout, toch?
En gaan we dan naar mens /hond, het in laten slapen van een zieke hond is toch ook niet verwerpelijk.
Niks is absoluut, dat maakt het leven ook interessant.
Ik snap de keuze van de man die zelfmoord pleegde om zijn hond ook niet, ik voel wel medeleven met hem, maar voel ook een irritatie in de vorm van, het leven is te mooi om slachtoffer te zijn van tegenslagen. Komt misschien omdat mijn opa een einde aan zijn leven maakte na het overlijden van mijn oma. Niet omdat hij haar zo miste, maar omdat hij zich realiseerde dat hij zijn hele leven door haar had laten 'verpesten' en alleen niet meer verder kon omdat hij niemand was. Hij kon er niet meer zelf wat van maken. Dat overkomt mij niet, heb ik mij als puber toen voorgenomen. En daarom heeft zelfmoord misschien in mijn ogen ook niet zoveel te maken met houden van. Het is een romantisch beeld, de zelfmoord na verlies van een geliefde, de realiteit is vaak heel anders - althans in mijn ervaring. Juist depressieve mensen zijn vaak in hun handelen uitermate egoistisch. Niet dat ze daar altijd wat aan kunnen doen, maar vaak zijn ze zo naar binnen gekeerd dat buiten er niet eens meer toe doet en ze - triest genoeg- ook niet eens zien wat die buitenwereld hen te bieden heeft. Dus of het nou werkelijk te maken heeft met diepe liefde voor een hond? Ik weet het niet
(We dwalen wel enigzins af, geloof ik, sorry) "
Moraal is aan plaats en tijd onderhevig. Zoals je aangeeft zullen we in oorlogstijd er een andere moraal er op na houden. Wel is het zo dat deze dan voor de gehele groep verandert. Als ik dus spreek over een universele moraal dan heb ik het over de moraal zoals die nú in onze samenleving geldt of misschien zefs nog iets breder, de gehele westerse samenleving.
Binnen een samenleving zijn er dus verschillen te vinden ( mensen in een volksbuurt houden er een iets andere moraal op na dan , nou ja noem maar op. Maar sommige liggen zo diep verankerd dat ze voor de gehele (onze)samenleving gelden.
Zoiets als euthanasie laat ook goed zien hoe deze opvattingen aan tijd en plaats onderhevig zijn. Hier 100 jaar geleden ondenkbaar, nu geaccepteerd in nederland.
bij bijvoorbeeld sommige stammen in Afrika wordt het als moreel verwerpelijk gezien als je in bepaalde situaties niet zou doden.
Een aardig voorbeeld is ook de eerwraak. Bij ons als barbaars en primitief gezien maar in andere culturen volstrekt normaal en als moreel verwerpelijk gezien om er niet aan te doen
edit
het referentei kader zoals jij het noemt verschilt wel van persoon tot persoon maar aangezien we in dezelfde cultuur / maatschappij opgroeien is het verschil niet al te groot
(zie nogmaals bovenstaande over de moraal in volksbuurt etc)
Ontwikkelt jouw moraal zich te afwijkend van de maatschappij waarin je leeft dan zul je botsen
Ik heb met fascinatie je verhaal gelezen Husky..
Tja, dat referentiekader wat voor een ieder weer anders zou zijn? lastig.. want dan is uiteindelijk een moordenaar geen moordenaar meer,, en is iemand die zijn kind slaat dan nog een slechte ouder te noemen?
Of mag men dan zeggen ''gij zult niet oordelen?''
Poeh.. dit is zo lastig om even neer te tikken.. zo complex allemaal, ga ik ook niet doen, veelste off-topic.
Maar, hoe extreem kun je hier gaan denk ik dan!
Heb serieus mensen gekend wiens honden 10x beter te vreten kregen dan hun kinderen, dat was haast algemeen bekend!
Is het dan een universele norm dat je ''als je die keus maken moet'' dat je eerst zorgt dat je kind goed te eten heeft, daarna de hond?
Of mag je dan zeggen: nee, ik vind die brokken van 20 Euro de 4 kilo belangrijker dan een bord gezond eten voor mijn kind, want mijn situatie is dat mijn honden show moeten lopen, mijn kind niet?
Ja, ik raak zoek in mijn eigen verhaal nu.. dit topic raakt volkomen verdwaald, mede door mijn inbreng. Excuus, on-topic nu maar weer?
1. En daarmee bevestig je exact wat ik bedoel: hoe kan je oordelen over de intensiteit van wat iemand voor z'n hond voelt? Waarom is het zo moeilijk te aanvaarden dat niet iedereen hetzelfde in het leven staat en dat, omdat ie de dingen anders aanvoelt dan de ander, het niet 'moreel' zou zijn?
2. Ik mag aannemen dat deze vraag niet zo beledigend bedoeld is als ie overkomt?
Maar het illustreert weer wat ik voorheen al zei: Waarom de zaak steeds omdraaien? Het is niet omdat mensen ook aan het lot van de hond denken, dat ze NIET zouden denken aan het kind. Dus waarom wordt dat er dan telkens wel van gemaakt? Het moet toch niet het ene OF het andere zijn. Waarom mag iemands hart niet uitgaan naar beiden?
Dus nee, om op je vraag te antwoorden: ik vind niet dat als mensen geen zelfmoord plegen voor hun hond dit wil zeggen dat ze hun hond niet graag zien.
"ik heb een poosje geaarzeld of ik nog zou antwoorden, maar ik ga het toch doen
ik begrijp niet waarom je een zelfmoord hierbij haalt, in context met dit topic op een hondenforum, zelfmoord (vind ik dan dus) is een dusdanig gevoelig onderwerp, waar denk ik velen van ons op verschillende wijze (maar immer als zeer pijnlijk) mee te maken hebben gehad, ik denk dat bij zelfmoord altijd de achterblijvers met een enorme schuldvraag en 100 waaroms achterblijven.... ik kan je vertellen Christel: zo ervaar ik het in ieder geval wel.
in die zin vond ik het zeer ongepast, zelfmoord vind ik ongeveer het laatste om voorbeelden aan te ontlenen over hoe iemand zich voelde, dat weet je namelijk niet, want je kan het helaas niet meer vragen !!
sec op jouw voorbeeld afgaand zou ik zeggen:
als je nu zoveel van die hond houdt, zorg je ver voor dat je gedwongen wordt een kamer te accepteren zonder dat de hond mee kan, dat je iets anders hebt, al zou ik op straat moeten gaan leven Christel, maar ik bracht niet mn hond in het asiel en pleegde zelfmoord, sterker nog, dat zou je kunnen zien als pas echt je hond in de steek laten...... en er was nog wel zo'n intense band (conform hoe jij het nu interpreteerde he, ik zeg niks over wat erin werkelijkheid speelde, want ik kan me echt niet aan de indruk ontrekken dat dat heel wat meer was dan alleen woonruimte en de hond, maar goed.......)
de man in kwestie bij wie wij onze hond haalden, zat ongelofelijk diep in de prut, en zijn gezin ook, maar wat was de man blij dat er baasjes waren gevonden voor die grote zwarte sloeber..... het maakte hem zelfs sterker !!!
is het asiel het einde dan voor de hond uit jouw voorbeeld?
nee toch.
en ik heb geen idee waar het woord moreel vandaan gekomen is (vanuit mijzelf gezien in dit topic) ik zeg nooit wat een ander moet, ik zeg wat ik zou doen, op basis van de gegevens van de start van dit topic !!! niet met alle mitsen en maren..... en eerlijk gezegd, zelfs die zouden er dus bij mij niet toe doen, maar dat is MIJN mening, als jij in zo'n situatie geheel kan verantwoorden (gegeven dus wat we uit het artikel weten he) de hond te handhaven.... dan is dat dus geheel jouw verantwoording. (en dat is geen veroordeling maar een vaststelling van een feit)
Het lot van het kind is levenslang, het enige wat de hond gebeurd is dat zijn leven op humane wijze wordt afgebroken, dat is treurig, het had nooit mogen gebeuren, als de baas gevoel heeft zal hij zich het de rest van zijn leven bitter meedragen.
en waar zeg ik, dat mensen die dehond zouden laten leven NIET aan het kind denken?
dat is ook een interpretatie, die ik nergens zo bedoel
alleen de hond in leven houden (en nogmaals, op basis van de gegevens zoals deze in het artikel staan).... nee dus, niet mijn keuze, ook niet als het mijn eigen hond zou zijn.
ben ik nu een gevoelloze baas, hard, om van te schrikken?
of staan we dus blijkbaar heel verschillend in het leven?
ik denk het laatste, de mensen die mij hier wat beter kennen, of zelfs persoonlijk
weten wel een beetje hoe ik in elkaar zit, wat ik over heb voor mijn hond (en dat gaat heel ver hoor) maar ja, er zijn dus voor mij grenzen, en aangezien het een forum is, verschillen die grenzen, dat maakt de 1 niet slechter dan de ander, de ander ook niet beter dan de 1.
Husky en RVS, normen bepale we als groep, waarden zijn individueel. Idd over welke groep heb je het dan?
Roos, niets complexer als het over waarden en normen gaat!
Roos, niets complexer als het over waarden en normen gaat! "
Zie mijn reactie van 19:14
.
Wel grappig dat we uiteindelijk belanden in discussies over moraal en norman en waarden
Ik zit nu dit te kijken en te luisteren. Het gaat over moraal bij dieren. Een super interessant onderwerp wat me al een tijdje bezig houdt
Misschien vinden jullie het ook interessant
http://youtu.be/b_Lm49XVkGQ
RVS heb alles gelezen, idd een onverwachte (misschien) verwikkeling, Leuk!!!
Ik ga je link zeker bekijken.
Het fimpje ken ik....en ook de onderzoeken naar "moraal".
Een ding, en dat is mijn mening.
Je gaat de mist in als je dieren met mensen gaat vergelijken.
Je hebt een basis, en daar binnen ben je een individu...daarom is het leven spannend, en leerzaam, een ondekkings tocht, anders zou het saai zijn.
Mijn honden zijn honden..zover ik weet wat honden zijn.....
En omdat ik ze verzorg, ze in mijn huis afhankelijk zijn van mij..heb ik mijn verantwoording.
Ik kan niets, vergelijken met elkaar, ook al heb ik nog zo lief.
Verder vind ik het een boeiende goede discussie.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?