Janneke

Dit is ze, Janneke en morgen gaan we kennismaken.


Ze is twee jaar en een x Mastin Espagnol. Is het geen plaatje
Ik vind het zo vreselijk spannend ' en hopelijk klikt het met Nero.
Ze zit hier vlakbij in het asiel en als alles goed gaat kunnen we haar gelijk meenemen.

Mocht het goed gaan, hoe moeten we haar thuis ontvangen,  rustig haar gang laten gaan en de tijd geven voor alles te ontdekken in en rond huis ?
We zullen morgen ook wel advies krijgen ( denk ik )
Maar alle tips zijn welkom !

Zag haar al bij de nieuwste foto's... Vroeg me al af wie het zou zijn.

Zeker weten een plaatje!
Ik zou haar gewoon behandelen zoals je Nero behandelt thuis. Niet teveel aanhalen misschien, even laten kijken waar ze nu weer is beland.

Hoop dat alles goed gaat morgen!

Ik moest even glimlachen ; twee regels onder het topc over Janneke staat er 1 over Jip Mooie dame, succes morgen.

Even zorgen dat er geen botten of speeltjes oid rondslingeren zodat ze geen ruzie krijgen? En ik zou de eerste paar keer ook even apart eten geven.

Ga ik doen.  Nog even een vraagje aan je ( aangezien jij twee honden hebt ) met wandelen, is het dan makkelijker sq beter, om beiden aan èèn kant te hebben of aan elke kant eentje ?

Uhm, mijn honden lopen meestal voor mij, als er een auto langs komt lopen ze samen aan de andere kant van mij als de auto (ik plaats mij ertussen, ik loop veel op kleine b weggetjes zonder stoep en met scheurende boerenzonen, trekkers ed.. ) en in het dorp als ik ze even kort hou, ieder aan een kant. Volg je het nog Ik zou in het begin kiezen voor ieder aan 1 kant, is toch wat minder 'spannend"  (Shadow hapt wel eens naar Spot als hij een andere hond ziet die hij niet mag, Spot weet dat en springt opzij, je wil niet dat jouw twee reuzen in het begin, als ze elkaar nog niet zo goed kennen, echt mot krijgen..

en hoe gaat het nu????

'Moest het even laten bezinken, ik heb het met manlief besproken. Maar ik geloof niet dat ik het baasje ben/kan zijn wat Janneke nodig heeft.
Ik heb werkelijk nog niet eerder zo'n bang hondje meegemaakt. We zouden gaan wandelen eerst met haar alleen en daarna voorzichtig met Nero kennismaken.
Toen ze haar kwamen brengen vond ik haar nog mooier dan op de foto's
Contact kreeg ik niet met haar, ze keek heel schichtig om zich heen, neus op de grond. Bijna op haar buik kroop ze aan de lijn de poort uit. Links, rechts, achter me, overal wilde ze heen vluchten.

De kennismaking met Nero verliep heel rustig, ze gaf hem een likje op zijn onderlip en haastte zich  vervolgens weer op weg richting poort van het asiel.
In andere situaties is Nero altijd enthousiast maar hij nam gelijk afstand van Janneke, gaf haar duidelijk de ruimte.

Ik heb tegen haar gesproken, naast haar gehurkt toen ze van angst bijna de sloot in wilde springen, voertjes gestrooid op de grond ( reageerde ze niet op, ook niet snuffelen)
Pas toen we weer terug waren op het binnenpleintje kreeg ik heel even contact met haar.
Ze ging liggen, zwaar hijgend en keek me heel even aan ( wat een vreselijke lieve, licht bruine oogjes) en gaf een likje op mijn hand.
Toen de medewerkster haar weer meenam, snelde ze weer terug richting kennel.

Moeilijk hoor, mijn gevoel zei, meenemen. Maar ik weet ook wel dat medelijden niet echt een goede raadgever is.
Ik durf het niet aan. Haar weer terug brengen na drie weken omdat het niet gaat, vind ik geen optie.
dus hoop ik van harte dat er een geschikt baasje komt en zich wil ontfermen over  Janneke, want dat heeft ze zo verdient.
Maar een naar gevoel blijf ik toch wel houden.

Annemiek, je hebt je best gedaan! Bij twijfel inderdaad niet doen. Extreme angst is inderdaad erg moeilijk, ook niet wetend wat het karakter is wat bovenkomt als ze vertrouwen terugkrijgt, hier moet je echt 100% voor willen gaan, anders is dat oneerlijk voor de hond, maar ook voor jezelf.

Wat een moeilijke keuze moet dat geweest zijn...
Maar als je het zelf niet ziet zitten, moet je het ook niet doen.

Er komt vast wel een hondje op je pad die vanaf de eerste minuut gek is op jou en op Nero.