Grasaren....maar hoe te herkennen?

Ik lees hier best veel over grasaren...en tot nu toe heeft mijn hond nergens last van gehad.

Maar hoe kan je het herkennen als je hond er last van hebt?
Gaat die extra krabben aan de plek waar die grasaard zit?
Hoe geeft een hond deze ongemak aan?

Gaat die krabben of extra bijten op die ene plek?

Niet alleen ik, maar ik denk ook meer mensen die wilen weten hoe je dit kan herkennen.
Zodat dit op tijd weggehaald kan worden uit de vacht..en indien nodig de DA bezocht kan worden als het te erg word....
Aangezien ik lees dat een grasaard erg gemeen kan zijn.

Goeie vraag Ilona, ik ga even volgen.

 een grasaar breekt af, het heeft een klevende kant, wat kruipt, hij zorgt voor een opening in de huid, als tie eenmaal verdwenen is kan die overal zijn weg vervolgen, conclusie is dat een aar altijd een ontsteking veroorzaakt.
wat doe je daar nou aan, kijk waar je loopt. en als je thuis bent, controleer vooral de voetjes, op grasaren.

vaak is het zo dat als de aar verdwenen is, sluit het wondje zich, de hond krijgt ontstekings oorzaken van binnen uit door de grasaar, zo werd er eens een hond behandeld voor reuma, dachten ze, de hond werd gek van de pijn. antibiotica op antibiotica, niets hielp. op een gegeven moment naar utrecht, en door fotoos, konden ze IETS zien, en is de hond opengesneden, en ja hoor daar zat een overblijfsel van een aar. dat heeft veel gekost, leed en tranen, zowel bij de eigenaars als bij de hond.
altijd na kijken je hond, niet een keer overslaan, ze komen ieder jaar weer terug bij de wandeling, vooral de poten nakijken. en kijk waar je loopt. je ziet de pluimende aren, daar liggen altijd stukjes bij, en aangezien het klevers zijn, kruipen ze door aderen, en kunnen niet terug, steeds dieper gaan ze naar binnen tot het wondje zich sluit, en er niets meer te zien is, en dan begint de ellende.

leg het misschien verkeerd uit, het zijn natuurlijk geen beestjes, maar als je eens een aar opraapt, en dan voel je dat het kleeft, als dat op de poot van de hond komt, gaat het kruipen, steeds dieper en dieper tot het een wondje veroorzaakt, de hond kan niet praten, en gaat aan zijn poten zitten bijten, tot bloedens toe, gaat door de ontsteking slecht lopen, zodat er artsen zijn die denken, mmmm misschien wel reuma , de hond was heel jong toen dat gebeurde, en de arts dacht echt aan reuma. jeugdreuma.
de ontsteking heeft veel van binnen verwoest, eer de hond weer goed kon lopen gingen er maanden overheen, de aar had ook maanden er in gezeten.

Uitleg van Diermedicus:

Hier staan ook plaatjes van de individuele aren die gaan kruipen. Ik heb er ooit eens een van Dobby afgehaald, het lijkt wel of er weerhaakjes aanzitten, want hij bleef ook aan mijn huid hangen.

Hoi Ilona
Nou Willemijn heeft er al een hoop over verteld en een mooie foto erbij geplaatst.
De gras aar begint groen en wordt later een tarwe kleur.
Gras aren kunnen ook in de neus terrecht komen.De hond zal proberen zich er van te ontdoen.Overal langs schuren met de neus,poten er overheen halen,maar zal ook vaak niezen,soms alleen maar.
Het is meestal niet de hele aar die in je hond kan verdwijnen,maar hij is opgebouwd uit segmenten.Deeltjes hiervan raken makkelijk los en dat zijn dan de boosdoeners.
De gras aar steekt heel duidelijk boven het gewone gras uit.
Op dit moment zijn ze er nog niet.(mei)
Gr

Heel duidelijke info!

precies euraser, goed uitgelegd, het zijn inderdaad de kleine afgevallen stukjes. en het komt heel vaak voor in oren bij honden, daar heb ik even niet bij nagedacht, omdat die hond het in zijn voorpoot had. maar in oren neuzen enz.

je weet waar ze zijn, blijf er ver bij vandaan.

nog beter te zien, dit zijn de stukjes als de aar rijp is, vallen ze op de grond, of ze waaien met de wind mee, en jouw hond loopt daar doorheen, vooral honden die recht opstaande oren hebben, oppassen is het.

flaporen ook hoor.

Dus de hond gaat krabben, jeuken en mischien raar doen (als het in de neus, oren of mond zit)

Dat is presies wat ik wilde weten.
Ik let altijd op als mijn hond jeuk heeft.
En ik heb het niet over een keertje krabben, maar over continu blijven krabben.

(en als ze krabt vind ik altijd wel iets...een teek of een losse iritante haar in haar oor...of een iritant vuiltje maar gelukkig geen vlooien)

Ben blij dat het seizoen nog niet zover is.
Maar als het er is..weten we nu teminste waar we op moeten letten.

Natuurlijk hou je alles in de gaten.
Maar een hond die losloopt kan je moeilijk constant in de gaten houden.
En hiermee bedoel ik de polder en losloopgebieden.

Zelf check ik ter plekke als ik weet dat mijn hond er door heen is gelopen.Dan zijn ze vaak nog zichtbaar.
Groetjes
Wiilemijn dat is nog een betere foto.Daar heb je wat aan.