Kijkend naar Steffy ...

Dit verhaal kwam ik onlangs opnieuw tegen.
Werd ooit geschreven door Marie Noël.

‘ Schepping van de zesde dag’

Op de vijfde dag had God zijn werk gedaan.
Na al het moois dat ie had neergezet op aarde,
had hij de hond geschapen.
”Ga hond, op aarde , vermenigvuldig u en wees gelukkig.

Oh nee, zei de hond, dat kan u me niet aandoen.
Ik wil bij u blijven.
U overal volgen.
Uw beste maatje zijn.
Aan je voeten liggen.
U bewaken.

Ha nee, zei God, hond ook jij bent geschapen om de aarde te verfraaien.

En de hond begon te zeuren, te jammeren, hield niet op.
Ga dan mee met mij naar de aarde, zei de hond.

Ha nee, ik heb hier allerlei belangrijke zaken te doen in de hemel.
Zaken van hieruit in ’t oog te houden.

Schep dan iemand naar jouw beeld, waarvoor ik kan leven op de aarde.
Die ik trouw zal zijn, kan beschermen en overal volgen.

Nee nee, hond, ook dat is niet mogelijk.
Vijf dagen heb ik gewerkt.
Jij,hond, bent mijn meesterwerk, mijn fraaiste schepping.
Wanner ik nù nog iets creëer zal dat niet lukken.
Ik voel het in mijn rechterhand.

En de hond opnieuw jammeren en jammeren.
Zucht, oké zei God, ik zal nog één keer scheppen.
Voor jou.

En God schiep de mens.

De mens is - een ietsje ? - mislukt.
God had het voorspeld.

Maar de hond, hij, is zò content !

Door sophilo op 20 mei om 18:47