Pup in mensenland

Eindelijk is het dan zo ver. Na een paar gesprekken met de fokker en de nodige adviezen over het ras, mag de pup gehaald worden. Gelukkig hebben fokker en aspirant eigenaar(s) van de pup zodanig kennis gemaakt dat de nieuwe eigenaar het volste vertrouwen heeft in de fokker en omgekeerd de fokker in de toekomstige eigenaar. Daarom is het dan veel gemakkelijker om afstand te doen van het beestje dat toch acht weken aan de zorgen van de fokker is toevertrouwd. Bovendien, als er vragen over het hondje mochten rijzen , is de afspraak gemaakt dat er te allen tijde contact met de fokker kan worden opgenomen. Op die manier blijft een hondje eigenlijk toch wel uitgeleend, hoewel de eigenaar nu juridisch gezien eigenaar is en de fokker er niets meer over heeft te zeggen. Maar als er een goede band is ontstaan tussen fokker en nieuwe eigenaar is het woord 'juridisch' in dit verband overbodig. Het is het beste om het beestje zo vroeg mogelijk in de dag op te halen, zodat de pup ruimschoots de gelegenheid krijgt om zijn nieuwe omgeving goed te verkennen. Wat zou er nu in die mensenwezens en in die pup omgaan? Van de mensen weet ik het vaak wel, bij de pup moet ik raden.
Een gezonde reactie van de mensen is dat ze een kwartier vroeger komen dan de afspraak was. De reden is dat ze tot midden in de vorige nacht hebben overlegd of ze goede benodigdheden wel hebben aangeschaft, ondanks dat alles met de fokker van te voren is doorgenomen. Daarom hebben ze niet goed geslapen en zijn ze maar vroeg uit bed gegaan om vooral niet te laat te komen. Als je dan op tijd vertrekt en het is bovendien rustig in het verkeer omdat het weekeind is, kom je vaak te vroeg. Heel veel mensen halen graag de pup in het weekeind op omdat ze dan met de hele familie lekker twee dagen hebben om de pup te vertroetelen. Wat echter niet vergeten mag worden - en daar leg ik in de voorgesprekken  de nadruk op - is dat er een hondje wordt opgehaald en geen mensenkind. Als pup in het begin zodanig wordt behandeld dat een mens er nog jaloers op zou moeten worden, zit er fundamenteel iets fout. Een hond moet behandeld worden als een hond wat natuurlijk niet wil 
zeggen dat hij maar een aanhangsel is. Maar van het behandelen van een hond als een mens heb ik al veel te veel narigheid gezien. Het komt erop neer dat de hond dan altijd de dupe wordt.
Wat de pup ondergaat, daarvan denk ik het volgende: het beestje wordt in vreemde mensenarmen opgesloten en het moet mee in een ronkend monster. Het geluid van een automotor is misschien niet geheel vreemd voor de pup, maar de mensen om hem heen zijn dat wel. Het geluid van hun stemmen kent hij niet. Kort door de bocht: puplief wordt door vreemden ontvoerd. Hier komt nog bij dat hij alles alleen moet doen zonder hulp van broertjes of zusjes. Soms wordt je dan van al die opwinding ook nog misselijk en ga je overgeven. (Daarom moeten de mensen ook altijd een plastic zak en een handdoek meenemen om zo'n ongelukje te onderscheppen). Toch is het goed om te bedenken dat wanneer je er met het beestje onderweg uitgaat, de kans op ontsnappen op de loer ligt. Aan het lijntje meelopen kunnen die kleintjes in de regel niet en ze kennen hun mensen ook nog niet. Dit neemt niet weg dat je het dan als pup benauwd kunt hebben. En wat moet je dan een vertrouwen hebben in die vreemde mensen. Maar gelukkig zijn die mensen zeer begrijpend.

Door Bert Nieuwenhuis op 29 november om 10:12